مقاله مفصلی در مورد اوبامیانگ و امری

اونای امری که مسیری دشوار را پیش روی خود می‌بیند، امیدوار است با درخشش مهاجم گابنی خود بتواند به اهداف مورد نظرش در این فصل دست یابد. حتی اگر اونای امری با چالش‌های لیگ برتر آشنایی کامل نداشته بوده، اما حالا با وجود دو شکست متوالی در ابتدای فصل، باید از دشواری کار خود آگاه شده باشد.بعد از شکست خانگی ۲-۰ مقابل منچسترسیتی و همچنین شکست خارج از خانه ۳-۲ در دربی جذاب لندن در استمفوردبریج، عیار رقبای بالای جدول آرسنال مشخص شد. این دو شکست، موجب شد رکورد نه چندان دلچسبی برای اونای امری به ثبت برسد، او بعد از استیو برتنشاو به دومین سرمربی‌ای مبدل شد که در دو بازی ابتدایی فصل متحمل شکست می‌شود. هرچند هر دو این بازی‌ها بسیار دشوار بودند، اما این سرمربی اسپانیایی دو مهاجم کلاس جهانی یعنی پیر امریک اوبامیانگ و الکساندر لاکازت را در اختیار داشت.

کاملا مشخص است که رویکرد سرمربی اسبق پاریس سنت ژرمن با سرمربی پیشین آرسنال یعنی آرسن ونگر متفاوت است، اما شاید یکی از شاخص ترین ویژگی‌هایی که از تیم قبلی نگه داشته است، حضور همزمان و مثمر ثمر اوبامیانگ و لاکازت در زمین است.

این تغییر در هفته سوم اتفاق افتاد، در روزی که آرسنال با پیروزی در مقابل وستهم موفق به کسب اولین پیروزی خود در این فصل شد. در آن بازی امری با وارد کردن الکساندر لاکازت به جای الکس ایووبی به زمین، توانست ورق را برگرداند و بازی با نتیجه ۳-۱ به پایان رسید. بااینکه هیچیک از این دو مهاجم در آن روز موفق به گلزنی نشدند، اما از زمانی که کنار همدیگر به میدان می‌روند، آرسنال در چهار بازی لیگ برتر بطور پیاپی به پیروزی دست یافته است.

بعد از داربی لندن مقابل وستهم، اوبامیانگ موفق به زدن دو گل در روزی پیروزی ۳-۲ در زمین کاردیف سیتی شد (که یکی از آنها از همکاری اش با لاکازت به دست آمد)، و همچنین توانست یکی از دو گل تیم را در روز پیروزی ۲-۰ خانگی مقابل اورتون به ثمر برساند. همچنین در مقدماتی جام ملت‌های آفریقا در روز تساوی ۱-۱ مقابل بروندی، تک گل تیم کشورش را به‌ثمر رساند.

فراموش نکنیم که اوبامیانگ از زمان پیوستنش به آرسنال در ژانویه فصل قبل، موفق به ثبت ۱۲ گل در ۱۹ بازی شده است. همچنین با در نظر گرفتن این نکته که او در ۱۳ بازی اول خود با پیراهن آرسنال ۱۰ گل رساند، آن هم زمانی که فرصت کافی برای هماهنگ شدن با سبک بازی تیم و هم تیمی‌هایش را نداشته است، به کیفیت این مهاجم بیش از پیش پی می‌بریم. توپچی‌ها امید دارند در اولین فصل بعد از جدایی آرسن ونگر، بتوانند در چهار تیم اول لیگ برتر قرار گرفته و قهرمانی لیگ اروپا را کسب کنند. این‌ها تنها حدسیات هستند، اما نمی‌توان از تاثیری که این مهاجم گابنی از زمان نقل مکانش به پایتخت انگلستان به تیم اضافه کرده است، چشم‌پوشی کرد.

فراموش نکنیم که با وجود حضور همزمان اوبامیانگ و لاکازت در ترکیب، امری همچنان به همان سیستم ۱-۳-۲-۴ که در ابتدای فصل بکار گرفته بود، تیمش را به میدان می‌فرستد. این موضوع موجب شده است که اوبا اندکی از پست تخصصی خود در نوک پیکان خط حمله فاصله گرفته و به سمت چپ زمین متمایل شود، تا هماهنگی بیشتری با هم‌تیمی فرانسوی خود پیدا کند.

البته این متمایل شدن اوبامیانگ به سمت چپ زمین، او را به یک وینگر تخصصی تبدیل نکرده و او همچنان خودش را نزدیک به محوطه جریمه نگه می‌دارد و از زوج تهاجمی خود فاصله نمی‌گیرد، تا بتوانند همکاری خوبی با یکدیگر داشته باشند. البته حضور او در کناره‌ها آنقدر هم نامعقول نیست، زیرا زمانی که بسیاری از رقبای آرسنال با بازی بسته‌ی خود سعی در بستن فضاها در محوطه خود را دارند، تنها مسیر مناسب برای استفاده از سرعت اوبامیانگ، کنارهای زمین است.

از این نکته هم غافل نشویم که اوبامیانگ در زمان حضورش در نوک خط حمله، به اندازه لاکازت در همکاری با هم‌تیمی‌هایش مهارت ندارد و لاکازت در حرکت‌های ترکیبی گزینه مناسب‌تری است. شاید اوبامیانگ مهاجم کامل‌تری باشد، اما حضور هردوی این مهاجمان در زمین می‌تواند برگ برنده توپچی‌ها به‌شمار بیاید.

در مقاطعی از فصل، تحول ایجاد شده در تیم اونای امری نسبت به دوران آرسن ونگر به وضوح به چشم می‌خورد؛ او بهترین راندمان و خروجی را از تیمی که توازن مناسبی در پست‌های مختلف خود ندارد گرفته است.

شاید قهرمانی در لیگ برای آرسنالی که دوران گذار خود را طی می‌کند اندکی دور از دسترس باشد، خصوصا با حضور سیتی و لیورپول که در سطح بالاتری از دیگر تیم‌ها ارتقاء یافته‌اند، اما بازگشت به جمع چهار تیم اول لیگ آن هم بعد از دو سال غیبت، حداقل خواسته‌ای است که می‌توان از اونای امری داشت.

ادامه روند شکنندگی خط دفاع آرسنال در این فصل، ما را یاد این جمله از سرمربی اسپانیایی تیم می‌اندازد که در گذشته گفته بود "ترجیح می‌دهم در یک بازی ۵-۴ پیروز باشم تا ۱-۰"، و این حس را منتقل می‌کند که تکیه توپچی‌ها در این فصل بر مهاجمان خود یعنی اوبامیانگ، لاکازت و ولبک خواهد بود، اگر که بتوانند به عملکردی که مدنظر دارند دست پیدا کنند. بعد از گذشت شش بازی از لیگ، توپچی‌ها موفق به زدن ۱۲ گل (برابر با تاتنهام هاتسپر) شده‌اند، دقیقا دو گل به ازای هر بازی. البته که این آمار باید بالاتر از این‌ها باشد، اما با در نظر گرفتن موقعیت‌های از دست رفته، خصوصاً در بازی مقابل چلسی که اوبامیانگ علیرغم موقعیت‌های فراوان پایش به گلزنی باز نشد، می‌توان این عطش گلزنی را در تیم مشاهده کرد. البته این عدم گلزنی اوبا در دو بازی اول را می‌توان به یکی از انتقادهای اصلی به او ارتباط داد، یعنی عملکرد ضعیف در گلزنی مقابل تیم‌های بزرگ.

مهاجم هدف اسبق بوروسیا دورتموند در ۵ بازی‌ای که مقابل شش تیم‌ بزرگ لیگ به میدان رفته است، شامل تاتنهام، سیتی (دوبار) منچستریونایتد و چلسی، پایش به گلزنی باز نشده است. به غیر از موقعیت‌های هدر رفته در مقابل چلسی، موقعیت‌های بسیاری را هم در مقابل یونایتد و سیتی (به‌خصوص پنالتی ای که از دست داد) هدر داده است و اگر این روند ادامه‌دار شود، شاید زنگ خطر برای این مهاجم گابنی به صدا در بیاید.

مردان اونای امری چالش سختی برای حضور در چهار تیم اول لیگ به همراه دارند، خصوصا اینکه از همین حالا باید دو جایگاه را برای سیتی و لیورپول کنار بگذاریم.

از سوی دیگر چلسی مائوریتسیو ساری است که عملکرد بسیار خوبی را تا به اینجا از خود به نمایش گذاشته است، اما آنها هم به‌جز بازی مقابل آرسنال، چالش بزرگ دیگری را در این فصل تجزیه نکرده‌اند. تاتنهام پوچتینو نیز علیرغم شکسته شدن طلسم گلزنی هری کین در ماه آگوست، عملکرد ایده‌آلی را تجربه نکرده است و منچستریونایتد مورینیو نیز تاحدودی دچار بحران داخلی در تیم شده است.

علیرغم تمام این مشکلات، باز هم بازگشت توپچی‌ها به لیگ قهرمانان اروپا، چالش بسیار دشواری به نظر می‌رسد. چالش دشوار امری در اینجاست که در عین سپری کردن این دوران گذار به‌طور مناسب، باید نتیجه گرایی را نیز در اولویت خود قرار دهد؛ و برای دستیابی به این هدف و بازگشت به سطح اول رقابت در اروپا، مهاجمینش باید در حداکثر آمادگی خود قرار داشته باشند.