جوانانی که قرار بود آینده آرسنال باشند، چه میکنند؟!

وقتی آنها به آرسنال آمدند، آرسن ونگر نگاهی خاص به جوانان داشت تا آینده ی باشگاه را بسازند و بازی های زیادی به عنوان ستاره برای باشگاه انجام دهند، به همین علت با آنها به عدالت رفتار میکرد و آنها نیز سهمی در بازیها داشتند.ولی به عنوان مدیر فوتبالی باید بدانید که داشتن جوانان پدیده همیشه تضمین برنده بودن و موفقیت در بازی ها نیست. حتی با مربی گری ضعیف و نداشتن بازیکنانی که بطور محسوس خوب هستند نمیتوان انتظار داشت که همه چیز خوب پیش برود.

بر طبق این گفته ها به بررسی وضعیت هشت جوان آینده داری میپردازیم که به آرسنال آمدند و نتوانستند انتظارات را برآورده کنند و کار خود را در آرسنال ناتمام گذاشتند.
 

کوئینچی اوسو آبیه

کسی که میتوانست یکی از نام آوران باشگاه آرسنال در تاریخچه ی این باشگاه باشد اما همه چیز طبق انتظار خوب پیش نرفت. وینگر هلندی بسیار سریع و با تکنیک بسیار بالا فقط ۲۳ بازی در طی چهار سال حضورش از سال ۲۰۰۲ انجام داد.
بعد از ترک باشگاه برای پیوستن به اسپارتاک مسکو در سال ۲۰۰۶، کوئینچی فصل های دیگری نیز بصورت قرضی برای بیرمنگهام سیتی و کاردیف و پورتموث در انگلستان بازی کرد. بازی های این فوتبالیست ۳۲ ساله در الاسد، پاناتیونایکوس، بواویستا و ان ای سی ادامه داشت. بعد از اتمام قراردادش در سال ۲۰۱۶ با یک باشگاه هلندی، همچنان به دنبال باشگاهی در هلند است.

جرمی علی دیره

با دیدگاه آرسن ونگر در پروش و دنبال کردن بازیکنان جوان فرانسوی، بنظر میرسید که جرمی از آخرین بازیکنان با استعدادی باشد که به این سبکو سیاق وارد باشگاه میشوند.این مهاجم در سن ۱۶ سالگی به هایبوری آمد و او از سمت آکادمی کلاریفانتین توسط کلود دیسو به آرسنال معرفی شد، کسی که تیری هانری و نیکولاس آنلکا را معرفی کرده بود. جرمی از بهترین مهاجمینی بود که طی ۱۰ سال گذشته به آرسنال پیوسته بودند. اما به دلیل مصدومیت های پی در پی و ترافیک برای حضور در تیم اصلی شاهد پسرفت این مهاجم فرانسوی بودیم، وبعد از چهار سال بازی برای آرسنال بقیه عمر فوتبالی خود را در دیگر باشگاه های انگلیسی و خارج انگلستان سپری کرد.

ژرمین پنانت

در سال ۱۹۹۹ با دو میلیون پوند از نات کانتی به آرسنال پیوست که مبلغ رکوردشکنی برای بازیکن ۱۵ ساله بود.
این بازیکن انگلیسی تلاش زیادی در تمام زمانی که در بازی بود میکرد، اما هیچوقت نتوانست به درجه ی رابرت پیرس و فردی لیونگبرگ برسد. هتریک او در مقابل ساوتمپتون را اگر کنار بگذاریم همیشه در مورد نحوه زندگی او و رفتارهایش سوالات زیادی مطرح بود و سرانجام در سال ۲۰۰۵ با مبلغ ناچیزی به بیرمنگهام پیوست.

بعد از سپری کردن یکسال ناموفق در بیرمنگهام، پنانت به یکی از بهترین باشگاه ها در دوران حرفه ای خود یعنی لیورپول رفت و سه سال در این باشگاه بازی کرد. اما بعد از ترک آنفیلد، این وینگر بین باشگاه ها سالیان زیادی جابجا شد و حتی در شوی جرمی کیل نیز دیده شد. آیا کسی اینگونه از اوج سقوط میکند و اینچنین افول میکند؟!

دیوید بنتلی

در مقایسه با بکهام و دنیس برگکمپ، این محصول آکادمی با اعتقادات فراوانی همراه بود. با توجه به رنج آرسنال از نداشتن بازیکن با کیفیت بالا با آمدن بنتلی امیدها و خوشبینی در باشگاه دوباره شکل گرفت. بازی در مقابل میدلزبرو در جام حذفی سال ۲۰۰۴ خود دلیلی بر این بود که او به میزان زیادی انتظارات را برآورده کرد. متاسفانه او فقط یک لیگ برتر را قبل از پیوستنش به بلک برن روورز تجربه کرد. بعد از سپری کردن مدتی در استادیوم وود پارک، بنتلی به شمال لندن بازگشت اما اینبار به تاتنهام رفت و ما او را با شوت سرکشش که منجر به گل به آرسنال در امارات شد به یاد می آوریم. بعد از مدتی بخاطر مصدومیت او مجبور شد در سن ۲۹ سالگی بازنشست شود.

فرن مریدا
شاید او‌ گمنام ترین اسم را در لیست بازیکنان ما را دارد، اما آرسن ونگر به عنوان یک بازیکن بسیار با استعداد از او یاد میکرد. همه تصور میکردند او یک فابرگاس دیگر است که هر دو با تکنیک و هافبک میانی و هر دو اهل بارسلونا هستند، اما مریدا انتظارات را آنطور که باید برآورده نکرد. او در سال ۲۰۰۷ از کاتالان به آرسنال آمد و در ۱۵ بازی در تیم اصلی سه گل به ثمر رساند.بعد از ترک امارات به عنوان بازیکن آزاد به اتلتیکو مادرید پیوست و بعد از آن تصمیم گرفت بجای بازی کردن در اسپانیا و یا شاید برزیل به انگلستان بازگردد. در حال حاضر در اوساسونا دوران موفقی را گذرانده اما از او انتظار میرفت این موفقیت ها را در ابتدای حرفه ی فوتبالش داشته باشد.

گدیون زلالم
او را فابرگاس دوم مینامیدند، در لیست ما بیشترین امید را به او داشتند که بهترین ستاره شود. او توسط دنی کارباسیون هنگامی که در آمریکا بازی میکرد کشف شد. زلالم در تور پیش فصل سال ۲۰۱۳ به عنوان بازیکن تعویضی خارق العاده ظاهر شد. او به عنوان بازیساز بازی میکرد و به دفاع هم کمک میکرد و جزو بازیکنان آینده دار آرسنال شناخته شده بود. اما مصدومیت زود هنگام او در ابتدای فصل او را از ترکیب کنار کذاشت و او تلاش کرد مجددا نظر آرسن ونگر راجلب کند که با پارگی رباط صلیبی قدامی در فصل ۲۰۱۷ کار او در آرسنال به پایان رسید. اما او با ریکاوری خوب توانست به تیم زیر ۲۳ ساله های کانزاس سیتی در لیگ آمریکا بپیوندد.

جک ویلشیر
بسیار جنجال بر انگیز است که بعد از ۱۹۷ بازی برای باشگاه او در این لیست قرار دارد. اما بعد از عملکرد خارق العاده او مقابل بارسلونا در امارات، کارایی و بازی خارق العادش باعث میشد به کوتاهی قدش توجهی نشود. مصدومیت های پی در پی و طولانی مدت جلوی پیشرفت او را گرفت. وقتی که به او در تابستان گذشته اجازه ی خروج به عنوان بازیکن آزاد را دادند او به وستهم رغیب لندنی آرسنال پیوست و دوباره مصدوم شد. در سن ۲۷ سالگی او باید با قابلیت ها و استعدادی که داشت بهترین بازیکن میانی جهان میبود اما مثل بقیه افراد لیست ما ناکام ماند و همیشه داستان ها و حواشی زیادی را با خود داشت.

ابو دیابی
بدون شک یکی از بزرگترین حسرت های مدیریتی آرسن ونگر بشمار می رود، بدشناسی غم انگیز دیابی با مصدومیتش در آرسنال باعث شد یکی از بهترین هافبک های میانی تاریخ لیگ برتر را از دست بدهند. او به عنوان یک پاتریک ویرای دیگر به آرسنال آمد و با پتاسیل خارق العاده اش پیشنهادات جدیدی را برای پست خود در زمین فوتبال ارائه کرد. او یک هافبک باکس تو باکس بود و برای آرسنال گل های خاصی هم میزد و کمی هم تکنیکی بود و قدرت بدنی خوبی داشت. بازی بی نظیرش در مقابل لیورپول در آنفیلد را همه به یاد می آورند. او در مقابل ساندرلند در ماه می سال ۲۰۰۶ مصدوم شد و او را تعویض کردند و او آخرین باری بود که برای آرسنال بازی میکرد.
بعد از اینکه در سال ۲۰۱۵ از جمع توپچی ها جدا شد بخاطر دو مصدومیت متوالی در لیگ فرانسه در تیم مارسی در همان سال، حرفه ی فوتبالی او پایان یافت و در آن زمان ۳۲ ساله بود.

این ها همه سرانجام های برخی از بازیکنان آرسنال در دفتر تاریخ مدرن این باشگاه بودند.