داستان زندگی لوییز کویین از زبان خودش (قسمت چهارم)

در قسمت سوم خواندیم مدافع ایرلندی توپچی ها در فوتبال انگلیس چه فراز و نشیب هایی را پشت سر گذاشت تا در نهایت با آرسنال به قهرمانی لیگ دست یابد. در ادامه با آخرین قسمت داستان زندگی لوییز کویین همراه ما باشید...

فکر می کنم چالش هایی که پشت سر گذاشتم قهرمانی فصل پیش را برایم شیرین تر کرد. مدتی بود که فتح لیگ را تجربه نکرده بودم و هفت سال هم از آخرین قهرمانی باشگاه در لیگ می گذشت و همین پیروزیمان را خاص تر می کرد. در آن لحظات گاهی به یاد گذشته می افتادم؛ به یاد دخترانی که با من در ناتس کانتی هم بازی بودند و با هم آن روزهای سخت را می گذراندیم.

بازیکنانی چون کارلی تلفورد، آنگاراد جیمز و سه چهار تا از دختران که در برایتون بازی می کردند. هر وقت در لیگ با هم رو به رو می شدیم همدیگر را در آغوش می کشیدیم و می گفتیم که بالاخره آن روزهای سخت ناتس کانتی را پشت سر گذاشتیم و از مشکلاتمان برای خود سکوی پرشی ساختیم. گاهی ممکن است به گذشته نگاه کنید بگویید قهرمان شدیم و فصل تمام شد و دیگر چیز زیادی برای گفتن وجود ندارد؛ اما من از تک تک لحظاتی که داشتیم لذت بردم. این قهرمانی بسیار خاص و به یادماندنی بود و ما واقعاً شایسته آن بودیم. مصدومان و کامبک های زیادی داشتیم و این دستاورد به معنای واقعی حاصل یک تلاش تیمی بود. باورنکردنی بود!

یک روز داشتم با کیتی مک کیب در این باره حرف می زدم. اگر او نبود این تجربه هیچگاه به این شکل برای من رقم نمی خورد. ما تلاش می کردیم وقتی اوضاع خوب نبود به یکدیگر کمک کنیم و خودمان را بالا بکشیم. ما به هم اعتماد داشتیم، به هم تکیه می کردیم و می دانستیم کِی باید از همدیگر حمایت کنیم. ما در لیگ ایرلند همیشه در مقابل هم قرار می گرفتیم و من همیشه کیتی را بازیکن خطرناکی می دانستم. او یک هیولا بود! حالا به خوبی می بینم که بازی او فوق العاده است؛ به ویژه این فصل او بی نظیر بود.

کیتی کاپیتان تیم ملی ایرلند است و با سن کمی که دارد بار بزرگی را بر دوش می کشد. شیوه رویارویی او با چالش ها و به کار گیری تجربه اش هنگام بازی برای آرسنال از او یک رهبر در زمین می سازد. او واقعاً بااستعداد، باانگیزه و کوشاست. کیتی تمام ویژگی های لازم را دارد و یک الگوی الهام بخش است؛ چیزی که من در تلاشم با حضور در کمپین 20x20 #CantSeeCantBe به آن دست یابم.

واقعاً بخت با من یار بوده که توانستم در این کمپین شرکت کنم چون مدت ها مشتاقانه منتظر چنین فرصتی بودم. دوست دارم گامی در جهت پیشرفت فوتبال بردارم. خوشحالم که فوتبالیست هستم اما می خواهم جلو بروم و راه های تازه ای باز کنم تا دختران جوان بدانند که برای رسیدن به جایگاه امروز من راهی هست و آنها هم می توانند این کار را انجام دهند.

وقتی به الآن خودم نگاه می کنم می گویم چقدر خوشبختم. از یک شهر کوچک در ایرلند آمده ام و در ابندا آن چنان استعداد یا درخششی نداشتم اما با تمام توان تلاش کردم. مطمئن باشید اگر سخت تلاش کنید می توانید به آرزویتان برسید. من شاهدی هستم برای اثبات این قضیه.

توانستم به سرتاسر اروپا سفر کنم، پیراهن تیم ملی ایرلند و آرسنال را بر تن کنم، در لیگ قهرمانان بازی کنم و افراد بی نظیری را ملاقات کنم. برای من این یعنی ساختن زندگی، با تجربه ای که با ازدست دادن چیزهای مختلف به دست آورده ام. می خواهم برای پیشرفت ورزش تلاش کنم و اتفاقات خوبی را رقم بزنم.

دستاوردهای حضورم در چنین کمپین هایی را دوست دارم. در ایرلند زیاد درباره آن صحبت می شود و همه آن را می شناسند یا دست کم درباره آن چیزهایی شنیده اند. توییت ها و پیام های بیشماری که با هشتگ های 20x20 و CantSeeCantBe وجود دارد نشان می دهد که مردم هم در این طرح شرکت می کنند و ما رو به جلو در حرکتیم. شاید اکنون تنها 20 درصد رشد داشته باشیم اما این رقم به زودی افزایش خواهد یافت.

ما در رشته هایی چون بدمینتون، کایاک، پرتاب وزنه، موتور سواری و سایر ورزش ها پیشرفت داشته ایم. این طیف همچنان گسترده تر می شود و این به افرادی چون من فرصتی می دهد تا تبدیل به الگو شوند. بعد از فوتبال، این بزرگترین دستاوردی است که به آن افتخار می کنم.

همان طور که در ابتدا گفتم، تلاش سخت، تعهد و اشتیاقم مرا به این جایی که امروز هستم رسانده است. می خواهم با این تلاش، تعهد و اشتیاق الهام بخش دختران باشم تا به هرچه می خواهند برسند، فارغ از اینکه از کجا آمده اند. این میراثی است که می خواهم از خود بر جای بگذارم.