عدم تمدید قرارداد لوئیز: تصمیم درست همین است

دیروز خبری منتشر شد مبنی بر تصمیم داوید لوئیز برای خروج از باشگاه. قرارداد او در ماه ژوئن منقضی خواهد شد و قرارداد جدیدی به او پیشنهاد نشده، بنابراین او فرصت داشته که زودتر از موعد این وضعیت را علنی کند. طبق گزارش‌ها، لوئیز به فرهنگ موجود در باشگاه اطمینان نداشته، که با توجه به فصلی که آرسنال گذراند، غیر قابل انتظار هم نیست، اما به‌نظر می‌رسد این روایتی است که لوئیز را در موقعیت برتر قرار می‌دهد و معتقد است اگر آرسنال برای حفظ او هم تلاش کند بی‌فایده است.

هفته گذشته آرتتا بار دیگر گفت که آرسنال در تابستان باید «بی‌رحم» باشد تا بتواند به‌خوبی پروژه بازسازی را پیش ببرد، و از این حیث ارائه پیشنهاد تمدید به یک مدافع ٣۴ ساله‌ی مصدوم که سابقه اخراج شدن و پنالتی دادن های زیادی را به‌همراه داشته، در راستای این برنامه نخواهد بود. از طرفی لوئیز در جایگاه فعلی باشگاه سهم داشته و طبق گزارش‌ها، عدم اعتماد او به برنامه‌های باشگاه منطقی نیست.

هرچند لوئیز در رختکن بازیکن محبوبی است، شخصیت دوست‌داشتنی‌ای دارد و الگوی بازیکنان جوان است. او بعد از خروج ناگهانی لورن کوشیلنی به تیم اضافه شد، زمانی که همه از واکنش کوشیلنی آن هم پس از ٩ سال حضور در باشگاه ناامید شده بودند، هرچند معتقدم هنوز در جریان دلایل خروج کوشیلنی نیستیم. در هر حال علت جذب این مدافع با تجربه برزیلی، پر کردن جای خالی کاپیتان سابق آرسنال بود.

لوئیز یک بازیکن عالی است، بُرد پاس‌های او چشمگیر است و سال‌های حضور او در سطح‌ اول فوتبال اروپا اتفاقی نبوده است. حضور او در دو پست مدافع مرکزی و هافبک دفاعی نشان‌دهنده کیفیت بالای اوست، اما او بیشتر یک بازیکن باکیفیت است که می‌تواند از وظایف تداعی نیز برآید، تا آن‌که یک مدافع شش دانگ با تعریف کلاسیک فوتبال باشد.

او در فصل اول حضورش پنج بار مرتکب خطای پنالتی شد، دو مرتبه اخراج را تجربه کرد، و زمان حضور امری، وضعیت لوئیز نمونه مناسبی از موقعیتی بود که یک سرمربی کنترل رختکن را از دست می‌دهد. در ادامه او شانس زیادی زیر نظر آرتتا بدست آورد، و فکر می‌کنم اگر کووید وجود نداشت، حضور او به همان یک فصل محدود می‌شد. او در یک مصاحبه عجیب بعد از اخراجش در بازی مقابل منچسترسیتی، دریافت کارت قرمز را به عدم وجود شفافیت در مورد آینده‌اش در باشگاه مربوط دانست.

اگر بخواهیم منصفانه صحبت‌ کنیم، لوئیز سهم بزرگی در قهرمانی در جام حذفی داشت و تجربه او به کمک تیم آمد، چرا که لوئیز در روزهای خوبش یکی از بهترین مدافعان اروپاست. اما نمی‌دانیم در تعدادی از بازی‌ها ناگهان چه اتفاقی برایش رخ می‌دهد. البته که او در این فصل اشتباهات کمتری مرتکب شد، هرچند اخراجش مقابل ولورهمپتون را نباید فراموش کنیم، باوجود آن‌که اخراج شدنش واقعا ناعادلانه بود. گویی عملکرد لوئیز با کارت قرمز و پنالتی دادن گره خورده و یک بازیکن قهار در ارسال پاس‌های قطری است که علاقه بسیاری هم به اخراج شدن دارد!

حالا زمان آن است که از این موقعیت عبور کنیم. چه برای ما به‌عنوان باشگاه و چه برای او به‌عنوان یک بازیکن. تجربه نقش مهمی دارد، اما پافشاری بر حفظ بازیکنانی که در دوران افول خود هستند مضر است. تجربه و کیفیت و عملکرد او هرقدر بالا باشد، فاکتور سن و آمادگی جسمانی اجتناب‌ناپذیر است.

از طرفی نگران از دست دادن شخصیتی که قدرت رهبری داشته باشد نیستم. حتی درمورد عدم شفافیت درمورد آینده بازیکنانی مانند ژاکا، لنو و بیرین. بله، این‌ها بازیکنان باتجربه و خوبی هستند، اما با همین «قدرت رهبری» آن‌هاست که در چنین موقعیت نامناسبی قرار داریم. اصلا منظورم این نیست که بازیکنان خوبی نیستند و باید آن‌ها را همزمان از ترکیب خارج کنیم، اما معتقدم که یک تیم فوتبال، یا هر سازمانی، برای پیشرفت محکوم به تغییر و تحول است. رهبران جدید می‌توانند از میان بازیکنان فعلی تیم ساخته شوند، یا از بازار نقل و انتقالات جذب شوند. از دست دادن بازیکنانی که با حضورشان در این وضعیت هستیم آن‌چنان موجب نگرانی‌ام نمی‌شود (و معتقدم این جمله صرفا درمورد بازیکنان صدق نمی‌کند.)

اگرچه، درحال حاضر که بازار نقل و انتقالات به دلایل مختلف در وضعیت باثباتی قرار ندارد، منطقی‌ترین راه برای بهبود وضعیت ترکیب، فرصت دادن به بازیکنانی است که می‌توانند نسل آینده تیم را به اوج برسانند: یک نسل جدید. ما برای جذب ویلیام سالیبا ٢٨ میلیون پوند هزینه کردیم، و حالا زمان آن رسیده که به او فرصت بدهیم. در همین حدود قیمت برای گابریل نیز هزینه کردیم و این یک سرمایه‌گذاری برای آینده باشگاه است.

 

آرتتا اخیرا درمورد کیفیت تعدادی از بازیکنان صحبت کرده و بلافاصه نام چند بازیکن که بخاطر کیفیت با عدم ثباتشان موقعیت خوبی ندارند به ذهن‌مان خطور می‌کند. مثل بازیکنی مانند لوئیز که بخاطر سن دچار افت خواهد شد. هرچقدر هم حرفه‌ای باشد و تلاش کند، زمان برای این مرد مو فرفری متوقف نخواهد شد، و از نگاه من بهتر است قرارداد او تمدید نشود و به فکر ساختن یک نسل جوان به امید آینده‌ای بهتر باشیم.

 

به‌قلم: اندرو مانگان