داستان تست "کاملا عادی" یحیی توره در آرسنال مقابل بارنت

داستان بازیکنانی که آرسن ونگر در زمان حضورش در باشگاه آرسنال تقریباً به خدمت گرفته بود، در سال های آخر سرمربیگری او به خوبی شناخته شده بود.

زلاتان ابراهیموویچ به طور معروفی از شرکت در یک تست خودداری کرد و گفت: "زلاتان تست نمی‌دهد." سسک فابرگاس تقریباً هم تیمی های خود لیونل مسی و جرارد پیکه را از بارسلونا به همراه خود آورد. قبل از اینکه کارلوس کیروش، بازیکن نوجوان اسپورتینگ را به سمت منچستر یونایتد هدایت کند، پیراهن شماره ۹ آرسنال به کریستیانو رونالدو نشان داده شد.

این لیست همچنان ادامه دارد: ونسان کمپانی، رافائل واران، پل پوگبا و بسیاری دیگر.

یحیی توره هم در این لیست حضور دارد، اما این کاملاً تقصیر آرسنال نبود که نتوانستند یکی از کاتالیزورهای تبدیل شدن منچسترسیتی به ستاره مرگ فوتبال انگلیس را به خدمت بگیرند - و بعید است هواداران توپچی که تنها بازی او با پیراهن آرسنال را دیدند، در آن زمان به این موضوع اهمیتی می‌دادند.

توره در تابستان ۲۰۰۳، زمانی که تنها ۲۰ سال داشت، برای تحت تاثیر قرار دادن ونگر در یک دوره آزمایشی با توپچی های شمال لندن فرصت پیدا کرد.

بازیکن جوان برای الهام گرفتن نیازی به جستجوی زیاد نداشت. برادر بزرگترش، کولو، یک سال قبل با روشی مشابه، البته در شرایطی غیرمتعارف، با آرسنال قرارداد امضا کرده بود.

ری پارلور، هافبک سابق توپچی‌ها در کتاب خود "آرسن ونگر: داستان داخلی آرسنال تحت رهبری ونگر" می نویسد: "به یاد دارم توپ به تیری آنری پاس داده شد و کولو توره، از ناکجاآباد، از پشت با یک تکل سنگین به او زد."

"این یک تکل وحشتناک بود، در یک بازی معمولی کارت قرمز داشت و بهترین بازیکن ما در حال غلت زدن روی زمین بود."

"ونگر فریاد می‌زد، 'کولو، داری چه کار می‌کنی؟ تکل نزن!' یک دقیقه بعد، توپ به دنیس برکمپ رسید و کولو دقیقاً همان کار را انجام داد... به هر حال، ونگر گفت، 'دیگر تکل نزن.'"

"پس از آن، کولو توره با یک تکل دو پا ونگر را متوقف کرد! تنها چیزی که می‌شد شنید فریادهای ونگر بود."

"کولو نزدیک بود اشک بریزد، روز مهمش نابود شده بود. به اتاق معاینه رفتم و آنجا آرسن را با یک کیسه یخ روی مچ پایش دیدم. گفتم، 'فکر نمی‌کنم او عمدی داشته باشد.' او همانجا به من گفت، 'ما فردا قرارداد او را امضا می‌کنیم. من میل و اشتیاقش را دوست دارم.'"

برخلاف کولو، یحیی فرصت پیدا کرد تا در یک فرمت بسیار سنتی‌تر، یک بازی دوستانه پیش فصل مقابل تیم بارنت، خود را ثابت کند.

ونگر از زمانی که توره تنها ۱۵ سال داشت، از او آگاه بود و پیشرفت او را در بورن، باشگاه بلژیکی که در کنار توپچی های آینده، امانوئل ابوئه و ژروینیو بازی می‌کرد، دنبال می‌کرد.

ونگر بعداً گفت: "یحیی توره یک بازیکن سطح بالا است. ما آن زمان این را می‌دانستیم."

"تنها مشکل این بود که او را در یک پست مشخص قرار دهیم زیرا او می‌تواند در همه جا بازی کند. او می‌تواند به عنوان مدافع میانی، مهاجم دوم، هافبک بازی کند و برای مدت طولانی نمی‌دانستیم کجا او را بازی دهیم."

ونگر با کولو هم مشکل مشابهی داشت و او را در پست هافبک و مدافع کناری بازی می‌داد تا اینکه به یک مدافع میانی قدرتمند تبدیل شد که ستون اصلی "شکست ناپذیران" شد. در واقع، در آن روز در بارنت، کولو در کنار یحیی در خط میانی به کار گرفته شد.

بازیکن تستی دیگری به نام گائل کلیچی ظاهر شد که آینده کاملاً متفاوتی نسبت به یحیی توره در آرسنال داشت و قبل از اینکه این دو بازیکن جوان در نهایت در منچستر سیتی به هم بپیوندند، بیش از ۲۵۰ بازی برای باشگاه انجام داد.

با وجود غیبت بازیکنانی مثل تیری آنری و پاتریک ویرا، همچنان تیم قدرتمندی بود. لاورن، سول کمپل و مارتین کیون همگی به میدان رفتند، در حالی که ری پارلور و ادو خط میانی را تکمیل می‌کردند. همچنین به تعدادی از جوانان مانند گراهام استک، جروم توماس و جان هالز فرصت بازی داده شد.

در مقابل حدود ۵۰۰۰ هوادار، نیمه اول بدون هیجان زیادی سپری شد. حتی ریچارد کلارک، گزارشگر وب سایت رسمی آرسنال، اذعان کرد: "صادقانه بگویم نیمه اول کمی کسل کننده بود."

اما این مانع از تعریف او از توره نشد و نوشت: "یحیی استیل و لمس آرام پاتریک ویرا را دارد. شباهت آنها با این واقعیت که او بعد از ظهر را در خط میانی مرکزی آغاز کرد و پیراهن شماره ۴ آرسنال را پوشیده بود، مهر تأیید خورد."

فرصت طلایی

بعد از چند تعویض در بین دو نیمه، توره به جلو رانده شد و در نقش مهاجم کنار توماس بازی کرد.

این فرصتی برای توره بود تا در کانون توجه قرار بگیرد، و او نمی‌توانست فرصت بهتری برای گلزنی از سانتر هوشمندانه کوینسی اووسو ابیه به تیر دوم داشته باشد.

کلارک در گزارش خود نوشت: "به نظر می‌رسید گلزنی با ضربه سر آسان باشد، اما یحیی توپ را به بیرون زد." 

ونگر نیز عملکرد کلی توره را "کاملا متوسط" ارزیابی کرد.

بهترین خلاصه‌ای که می‌توان از این بازی سه دقیقه مانده به پایان ارائه داد، ورود استیو پانکهورست، یکی از بنیانگذاران Friends Reunited بود که با پرداخت ۵۵۰۰ پوند در یک حراجی، فرصت بازی پیدا کرده بود.

گزارش بازی آرسنال به پایان می‌رسد: "به نظر می‌رسید مرد ۳۹ ساله نتواند توپ را لمس کند، اما او بازی را پس از یک ضربه شروع کرد و در حالی که به سمت بالا دریبل می‌زد، داور برای پایان بازی سوت زد."

در حالی که توپچی‌ها در فصل بعد در لیگ برتر بدون شکست ماندند، یحیی توره مجبور شد از دور نظاره‌گر باشد.

ونگر با وجود نمایش ناامید کننده مقابل بارنت، همچنان به جذب این هافبک علاقه داشت، اما هر معامله احتمالی به دلیل عدم بازی ملی او برای ساحل عاج به بن‌بست خورد. در حالی که کولو قبل از انتقال از میموسا به شمال لندن برای تیم ملی بازی کرده بود، یحیی تا سال ۲۰۰۴ برای تیم ملی بزرگسالان به میدان نرفت.

ونگر بعداً گفت: "در انگلستان، برای جذب بازیکنان، آنها باید ۷۵٪ از بازی های ملی را انجام داده باشند، اما یحیی هرگز [برای ساحل عاج] این کار را نکرد."

"ما تصمیم گرفتیم منتظر درخواست پاسپورت بمانیم و سپس، زمانی که او به درخواست نزدیک شد، به اوکراین [متالورگ دونتسک] نقل مکان کرد، بنابراین کل شانس معامله را از دست دادیم."

شاید ونگر به خاطر از دست دادن این بازیکن کمی دلسوزی سزاوار باشد، و حداقل هواداران آرسنال این فرصت را داشتند که یحیی توره را با پیراهن آرسنال ببینند.

با توجه به موفقیت هایی که توره در غیاب یک هافبک میانی سطح بالا برای آرسنال به دست آورد، این احتمالا دلداری کمی است.