loading
در حال بررسی درخواست شما
ایستگاه تاکتیک: آرسنالِ انعطاف‌پذیرِ آرتتا چگونه قهرمان شد؟
ایستگاه تاکتیک: آرسنالِ انعطاف‌پذیرِ آرتتا چگونه قهرمان شد؟

ایستگاه تاکتیک: آرسنالِ انعطاف‌پذیرِ آرتتا چگونه قهرمان شد؟

دومنک تورنت، دستیار اسبق پپ گواردیولا در دوران حضورشان در بایرن مونیخ گفته بود: «باید این نکته را در نظر داشته باشیم که این [بازی بر اساس استراتژی جدید] مثل فراگیری یک زبان کاملا جدید برای بازیکنان است.»

ارائه روش جدیدی از فوتبال، ورای پست‌های مرسوم و با استفاده از نقش‌های جدید و تفاسیر تازه از وظایف و مسئولیت‌ها، یک مفهوم پیچیده و دشوار برای فراگیری خواهد بود. برای آرسنال و میکل آرتتا، پیروزی ٢-١ روز شنبه در فینال جام حذفی مقابل چلسی بیش از آنکه یک نتیجه دلچسب باشد، نمایانگر پیشرفت بازیکنان و شناخت آن‌ها از زبان جدیدی است که آرتتا قصد آموزش آن را به اعضای تیم دارد. حداقل کاری که بازیکنان تاکنون انجام داده‌اند، فراگیری الفبای این زبان جدید است.

زمانی که توپ در اختیار حریف باشد، آرتتا آرایش ٣-۴-٣ را برای بازیکنان در نظر می‌گیرد، که پیش از بازی تنها علامت سوال درمورد این ترکیب، پست وینگ بک سمت چپ بود. جایگاهی که اینزلی میتلند نایلز در آن به میدان رفت و در بازی نیمه نهایی مقابل سیتی در آن پست عملکرد بسیار خوبی را به نمایش گذاشته بود. صحبت درمورد آرایش آرسنال زیر نظر آرتتا، از لحاظ چینش بازیکنان، درحال تبدیل شدن به موضوعی جذاب و چالش‌برانگیز شده است.

چلسی نیز با آرایش ٣-۴-٣ مقابل ما به میدان رفته بود، هرچند چینش آن‌ها به آن صورت ثابت نبود و کریستین پولیسیک و میسون ماونت پشت سر اولیویه ژیرو، به‌عنوان بازیکن آزاد حضور داشتند و در فلنک‌ها و همچینن از مرکز زمین حرکت می‌کردند. با این وجود، آرسنال تیم انعطاف‌پذیرتری بود.

مهارت توپچی‌ها در سازگار شدن با استراتژی چلسی، و ناتوانی فرانک لمپارد در واکنش به رویکرد آرسنال، موجب شد که دست‌های میکل آرتتا جام حذفی انگلستان را بالای سر ببرد.

در ابتدای بازی، مثلث تهاجمیِ منعطف چلسی برای آرسنال دردسرآفرین شده بود. آرسنال که تلاش می‌کرد حریفش را از بالای زمین پرس کند، وظیفه مارک کردن جورجینیو و کواچیچ را برعهده گرانیت ژاکا و دنی سبایوس گذاشته بود. در بازی‌های قبلی وظیفه مارک کردن هافبک تیم مقابل بر دوش الکساندر لاکازت قرار می‌گرفت، اما آرایش چلسی موجب شده بود که هر دو تیم قرینه‌ی یکدیگر را به میدان بفرستند و درنتیجه وظیفه مثلث هجومی آرسنال یارگیری با دفاع سه نفره چلسی در زمان شروع بازی‌سازی آبی‌ها از عقب زمین باشد. ایراد کار آرسنال از جایی آغاز شد که ماونت و پولیسیک در فضای ایجاد شده میان خط میانی و دفاع آرسنال مانور می‌دادند. درکنار حرکات انفجاری آن‌ها، آزادی عمل‌شان در دریافت توپ، چرخش و حرکت پشت سر مدافعان آرسنال، برای توپچی‌ها چالش‌برانگیز شده بود.

خیلی زود زنگ خطر برای قرمزها به صدا درآمد، اما آرسنال ترتیب اثر نداد و توسط آبی‌ها جریمه شد. چلسی از فضای میان خط میانی و دفاع استفاده کرد تا پولسیک را تغذیه کند، که با حرکت انفجاری خود به دل دفاع آرسنال زد و توانست گل اول بازی را به‌ثمر برساند. وقتی صاحب توپ شد، راب هولدینگ و کیران تیرنی هیچ تلاشی برای مهار او نکردند. تمرکز هولدینگ (که در تصویر مشخص شده) عقب‌نشینی و ماندن در کنار لوئیز است، درحالی که به او در آن فضا احتیاجی نبود.

راب هولدینگ پس از بازی به بی‌بی‌سی گفت: «اوایل بازی از دستپاچگی ما استفاده کردند، و اندکی زمان برد تا با سبک بازی‌شان وفق پیدا کنیم. اما وقتی جاافتادیم عملکردمان در نیمه اول بهبود پیدا کرد و بر بازی سوار شدیم.»

آرسنال به‌سرعت واکنش نشان و با اعمال چند تغییر عملکرد مناسبی را به نمایش گذاشت. اولین تغییر این بود که به محض اینکه کواچیچ و جورجینیو صاحب توپ می‌شدند، بازیکنان آرسنال با تحت فشار گذاشتن این دو بازیکن اجازه حرکت را به آن‌ها نمی‌دادند. مهم‌تر از همه، مدافعان جلوزن، به‌خصوص کیران تیرنی، یارگیری دقیقی انجام داده و فاصله میان خط میانی و دفاعی را پر می‌کردند.

چلسی فضای لازم برای حرکت به سمت دروازه آرسنال را از میانه زمین پیدا نمی‌کرد و فضای قبلی هم توسط مدافعان آرسنال پوشش داده می‌شد. به‌خصوصی کیران تیرنی که بسیار تند و تیز بود و از حملات حریف جا نمی‌ماند. و بعد از گلی که تیم دریافت کرد کاملا دست مهاجمان چلسی را خوانده بود. عکس پایین متعلق به چند دقیقه بعد از گل پولیسیک است. چلسی یک هیچ جلو بود اما بااین وجود عملکردی که در اوایل بازی نشان داده بودند را نداشتند.

اثرگذاری تیرنی فقط در خطوط دفاعی خلاصه نمی‌شد. او نه‌تنها میسون ماونت را مهار می‌کرد، بلکه گاهی اوقات پیشروی کرده و در حملات شرکت می‌کرد، و میتلند نایلز نیز به خط دفاعی اضافه می‌شد تا بتواند حرکات ریس جیمز را مهار کند. در دو مثال بالا ممکن است تیرنی را به‌عنوان بازیکن خط میانی تصور کنید، که با پیوستن به سبایوس انسجام مرکز میدان را برای آرسنال حفظ می‌کرد.

راب هولدینگ نیز کمی محافظه‌کارانه‌تر در یارگیری شرکت می‌کرد. اما تیرنی به‌شکل افراطی پیش‌روی کرده و هافبک تهاجمی حریف به درگیر می‌کرد. بدین ترتیب چلسی اجازه تسلط برروی بازی را پیدا نمی‌کرد و آرسنال می‌توانست فضاهای بین خطوط خود را پوشش دهد تا در خطرات ایجاد شده در ابتدای بازی جلوگیری کند.

همچنین، تیرنی که به‌عنوان دفاع مرکزی در ترکیب آرسنال قرار گرفته بود، زمانی‌که قصد بازگشت به خط دفاعی را داشت، چهار تا پنج بازیکن در عقب زمین حضور داشتند. نظم دفاعی تیم در کنار رویکرد تهاجمی جواب داد؛ چلسی بعد از ده دقیقه ابتدایی، هیچ شوتی به سمت چارجوب شلیک نکرد.

درحالی‌که تغییر فاز تیرنی بسیار مشهود بود و به‌واسطه سرعتش هیچ خطایی در زمان تغییر پست از او سر نمی‌زد، هولدینگ نیز با یار مستقیمش در بالای زمین درگیر می‌شد و اجازه پیش‌روی را به سمت دروازه تیم نمی‌داد و باید بابت عملکردش به او اعتبار داد، هرچند جزو بهترین بازیکنان تیم به‌شمار نمی‌رود.

اما وقتی یارگیری نفر به نفر انجام می‌دهید ریسک بیشتری را پذیرفته‌اید و اگر در دوئل یک به یک شکست بخورید می‌تواند به‌ضرر تیمتان تمام شود. در نیمه دوم این اتفاق مشهودتر بود، زمانی که پولسیک و پدرو با عبور از هولدینگ خطرآفرین می‌شدند. البته شانس آرسنال در اینجا بود که پولیسیک بعد از عبور از مدافعان و رسیدن به محوطه جریمه دچار مصدومیت از ناحیه همسترینگ شد.

اگر ریسک یارگیری نفر به نفر شکست خوردن در دوئل‌های مستقیم باشد، ریسک بزرگ‌تر در این‌جاست که چینش تیم از نظم اولیه خارج شود. آرسنال با همین استراتژی موفق شد که مانع چلسی در پرس کردن از بالای زمین شود. بعد از آن‌که میسون ماونت در اوایل بازی از ژاکا توپ‌ربایی کرد و ضربه خطرناکی به سمت دروازه آرسنال زد، این جوان انگلیسی دیگر فضای لازم برای پرس کردن را پیدا نمی‌کرد و با جایگیری صحیح تیرنی در کناره‌ها، از جریان بازی خارج شده بود.

همانطور که اشاره شد، نمی‌توان آرایش مشخصی را برای تیم آرتتا متصور شد، و اوج این ماجرا در فینال جام حذفی اتفاق افتاد. زمانی‌که ماونت در فلنک‌ها تیرنی را دنبال می‌کرد، آرسنال با یک دفاع چهار نفره حرکت می‌کرد و بازی‌سازی از عقل زمین را انجام می‌داد.

تأثیر پپ گواردیولا برروی آرتتا مشهود است. آرسنال در تغییر فاز از آرایش‌های مختلف با حرکات ساده و تغییر جایگاه یک بازیکن، عملکرد بسیار خوبی داشته و با حضور بازیکنان منعطفی مانند تیرنی و میتلند نایلز، سرمربی بدون نیاز به انجام تعویض، توانایی اعمال تغییرات بنیادی را در ترکیب تیم خواهد داشت.

آرسنال با این تغییرات توانست فاصله میان بازیکنان چلسی را بصورت طولی و عرضی افزایش دهد. نقشه اول این بود که پیش از ارسال توپ‌های بلند، بازیکنان چلسی را به بالای زمین بکشانند، و در همین جهت سمت راست زمین چلسی که دو بازیکن با ذهنیت تهاجمی یعنی آزپلیکوئتا و ریس جیمز در آن قسمت حضور دارند را هدف قرار داده و از سرعت میتلند نایلز و اوبامیانگ در آن سمت زمین استفاده کردند.

آرسنال در نیمه اول با ارسال پاس‌های هوایی بلند به فضای پشت سر مدافعان چلسی، موفقیت مناسبی کسب کرد. اول از همه موقعیتی که در دو دقیقه ابتدایی بازی نصیبش شد، و مهم‌تر از آن در صحنه پنالتی.

٢:٠٠ – تیرنی به میتلند نایلز، ضربه سر اوبامیانگ خارج از چارچوب
١٠:٢۴ – لوئیز به میتلند نایلز، سانتر و کسب یک کرنر
١٨:٠۵ – پپه به میتلند نایلز، توپ در محوطه جریمه از دست می‌رود
٢۵:١۵تیرنی به اوبامیانگ، پنالتی
٣۴:۵۵ – تیرنی به اوبامیانگ، ضربه به بیرون از چارچوب
۴٠:١٧ – تیرنی به میتلند نایلز، ارسال پپه

و موقعیت های بالا صرفا مهم‌ترین مثال‌ها در این زمینه هستند. حالا که بحث بر سر پاس‌های ارسالی از سمت کیران تیرنی است، نگاهی بیندازید به پاسی که او برای پپه فرستاد. قصد تحلیل این پاس را ندارم، فقط از آن لذت ببریم.

علت اثرگذاری این پاس‌های بلند این بود که چلسی تلاش داشت از بالای زمین پرس کند. حتی در این وضعیت نیز آرسنال با تمرکز بالا در پاسکاری، ریسک پرس حریف را کاهش داد. همانطور که گفتیم، جایگیری تیرنی باعث می‌شد ماونت به لب خط رانده شود، اما همچنان بازیکنان تیم در موقعیت یک در مقابل یک قرار می‌گرفتند.

در این‌جا آرسنال با استفاده از بازی با پای امی مارتینز پرس چلسی را کنترل کرد. استفاده از دروازه‌بان در زمانی که حریف از بالا پرس می‌کند، باعث برتری عددی می‌شود. در این زمان باید فضای میان خطوط ایجاد شود تا بتوان از آن استفاده و پرس حریف را خنثی کرد. وقتی که ژاکا و سبایوس فضای میان هولدینگ و لوئیز را پر می‌کردند، مهاجمان چلسی در این دوراهی قرار می‌گرفتند که آیا وقت رها کردن پرس و پوشش فضاست، یا باید همچنان به پرس کردن ادامه بدهند؟ آن‌ها گزینه دوم را انتخاب کردند؛ در تصویر پایین به موقعیت کواچیچ و جورجینیو دقت کنید. حرکت آن‌ها بی‌ثمر است، چرا‌که پپه و میتلند نایلز به فضای خالی شده می‌آیند و آغاز کننده ضدحمله خواهند شد.

ماونت حتی در تصویر هم دیده نمی‌شود چرا که تیرنی او را از جریان خارج کرده است. پپه با حرکت به سمت داخل به تیمش کمک می‌کند که از پرس خارج بشنوند و تصمیم دشواری بر روی دوش آبی‌ها قرار گیرد. آیا باید به پپه آزادانه اجازه پیشروی بدهند، یا یک مدافع این ریسک را بپذیرد که از مسافت ۶٠ متری به سمت او حرکت کرده و با او درگیر شود؟ دراینجا گزینه اول رخ می‌دهد و پپه همانند حرکات ماونت و پولیسیک در اوایل نیمه اول پیشروی کرده و میتلند نایلز را در سمت چپ زمین راه می اندازد.

در زمانی که توپ وارد فلنک سمت چپ زمین می‌شود، میتلند نایلز نیز وارد عمل می‌شود. کلید این کار این است که همیشه یک بازیکن در عرض حرکت کند که این مسئولیت اغلب به عهده تیرنی بود، اما این بار اوبامیانگ این کار را انجام داده و ریس جیمز را در سمت راست زمین نگه می‌دارد، و زمانی که جیمز موفق نمی‌شود تا نایلز را مارک یا پرس کند، فضای حرکت برای مهاجم گابنی باز می‌شود.

این اتفاق یک مرتبه دیگر نیز رخ می‌دهد. وقتی که تیرنی بالاتر از ژاکا و سبایوس در عرض حرکت می‌کند، میتلند نایلز به نزدیک‌ترین بازیکن به دروازه آبی‌ها تبدیل می‌شود. آرسنال با استفاده از تمام عرض میدان و با به‌کارگیری تنها چهار بازیکن، همانطور که در تصویر پایین مشاهده می‌کنید، توانست تمام بازیکنان چلسی را عقب براند.

سرعت چشمگیر اوبامیانگ و مشارکتش در کارهای تاکتیکی و حرکت در عرض زمین بی‌پاسخ نماند. تمام این‌ها یک پنالتی برای او به ارمغان آورد، و در نیمه دوم موجب شد لاکازت با یافتن او موقعیتی خطرناک ایجاد کند، و مهم‌تر از همه، موجب به‌ثمر رسیدن گل پیروزی شد.

کاپیتان آرسنال تبدیل به ستاره میدان شد و در سرخط خبرها قرار گرفت، اما تیرنی نقش کلیدی را ایفا کرد. کارهای دفاعی‌اش و بازی‌خوانی‌ او در واکنش به استراتژی تهاجمی چلسی باعث چرخش روند بازی شد. تلاش و پافشاری او در پست دفاع وسط باعث شد ماونت بعد از ده دقیقه ابتدایی نتواند هیچ حرکت تأثیرگذاری انجام دهد. در زمانی که آرسنال صاحب توپ بود نیز با حرکت به سمت عرض، خطوط چلسی را از یکدیگر باز می‌کرد و درواقع دو نقش را همزمان برعهده داشت. همچینن پاس‌های بلند او تهدید بزرگی برای حریف محسوب می‌شدند، همانطور که موجب به‌ثمر رسیدن گل دوم در بازی نیمه‌نهایی مقابل سیتی شده بود.

هردو سرمربی در فینال جام حذفی با ترکیب ٣-۴-٣ به میدان رفتند، اما تنها یکی از آن‌ها خود را به‌خوبی با این آرایش وفق داده بود و براساس نقاط ضعف حریف استراتژی تعیین کرده بود. تنها یک تیم بود که نشان داد سرمربی ابزار لازم جهت سازگاری با سیستم جدید را برایش تهیه کرده. میکل آرتتا با انجام تنها ٢٨ بازی در دوران حرفه‌ای خود، موفق به فتح قدیمی‌ترین جام تاریخ فوتبال شد.

به قلم: Lewis Ambrose

ترجمه: سپهر بهارلوئی

آخرین اخبار آرسنال

جزئیات خبر
avatar تاریخ انتشار : ۱۳۹۹/۵/۱۵
به قلم سپهر بهارلویی
دسته‌بندی: جام حذفی انگلستان
منبع : arseblog.com
بازدید: ۳,۰۹۷ بار
این صفحه را به اشتراک بگذارید
بازی بعدی آرسنال
منچستر سیتی
منچستر سیتی
VS
آرسنال
آرسنال
لیگ برتر - ورزشگاه اتحاد
۱۴۰۳/۱/۱۲ ۱۹:۰۰
بازی قبلی آرسنال
آرسنال
آرسنال
1 - 0
پورتو
پورتو
لیگ قهرمانان اروپا - استادیوم امارات
۱۴۰۲/۱۲/۲۲ ۲۳:۳۰