دکلان رایس: غیرقابل مهار

دکلان رایس در مورد اینکه چگونه تربیت فوتبالی‌اش منجر به هافبک همه جانبه‌ای که امروز می‌بینیم، شد، صحبت می‌کند.

دکلان، از سال‌های اول دوران مربیگری‌ات چه چیزهایی به خاطر داری؟

در آن سن، حدود هشت، نه یا ده سالگی، زمانی که در چلسی بودم، هفته‌ای سه بار تمرین می‌کردم و یک بازی در روز یکشنبه داشتیم. سه شنبه، پنجشنبه و شنبه تمرین می‌کردیم و مسابقات در روز یکشنبه برگزار می‌شد. در آن سن، همه چیز برای من در مورد لذت بردن بود. جنبه تاکتیکی زیادی نداشت، بیشتر در مورد پیشرفت، بهتر شدن، ملاقات با هم‌تیمی‌ها و ایجاد دوستی بود. تمرینات با آنچه که اکنون است، بسیار متفاوت بود. قبلاً تمرینات دایره‌ای زیادی انجام می‌دادیم و روی بخش‌های فردی کار می‌کردیم.

در آن زمان، مربیان خود را چگونه می‌دیدید؟

هنوز هم، مربیانی که از آن زمان تا زیر ۱۸ سالگی از من مراقبت کردند، به ویژه از زیر ۹ سال تا زیر ۱۲ سال، احترام بسیار زیادی برای آن‌ها قائلم، زیرا کاری که آن‌ها انجام دادند و سطحی که نه تنها من، بلکه کل گروه به آن رسید، باورنکردنی بود. وقتی جوان هستید، چیزهای زیادی یاد می‌گیرید، خیلی پیشرفت می‌کنید و وقتی با بهترین بازیکنان کشور، حتی در ۱۰ یا ۱۱ سالگی، هستید، مدام در حال پیشرفت هستید. مربیان نقش بسیار مهمی در این امر داشتند، زیرا آن‌ها بسیار مشتاق بودند که ما را بهتر کنند.

مهم‌ترین درس‌هایی که در آن زمان آموختید و تا به امروز با شما مانده‌اند، چه بودند؟

هر سه‌شنبه و پنجشنبه در سالن سرپوشیده تمرین می‌کردیم و هیچ تغییری نمی‌کرد – از ساعت ۶ بعد از ظهر تا ۸ شب بود، سالن سرپوشیده به چهار منطقه تقسیم می‌شد و در هر کدام روی چیز متفاوتی کار می‌کردید. ممکن بود ۲۰ دقیقه فقط روی پای چپ خود کار کنید، سپس ۲۰ دقیقه تمرین پاس‌کاری، ۲۰ دقیقه تمرین تمام‌کنندگی و ۲۰ دقیقه تمرین دفاع. سپس هر هفته یک موضوع متفاوت برای هر مربع وجود داشت. فکر می‌کنم این باعث شد که خیلی سریع‌تر یاد بگیرم و پیشرفت کنم، زیرا انواع مختلف بازی را یاد می‌گرفتیم. بسیاری از بازیکنانی که در آن زمان با آن‌ها بازی می‌کردم، از آن زمان به بعد دوران حرفه‌ای خوبی داشته‌اند و فکر می‌کنم آن جلسات برای ما بسیار مفید بود.

آیا هدف در آن زمان، ساختن فوتبالیست‌های کامل بود، نه بازیکنان متخصص در یک پست خاص؟

بله، صد در صد. به جای اینکه فقط روی چیزی که در آن خوب هستید کار کنید، زمان زیادی را روی پای ضعیف‌ترم صرف کردم و اکنون آن بخش واقعاً قوی از بازی من است و آن را در آن زمان توسعه دادم. تمرینات پاس‌کاری، ریتم‌ها و الگوها را انجام می‌دادیم و فکر می‌کنم این خیلی کمک کرد. آن مرحله از دوران حرفه‌ای‌ام نقش بسیار بزرگی در جایی که امروز هستم، ایفا کرد. فکر می‌کنم مهارت‌های متنوعی دارم و خوشبختانه می‌توانم در پست‌های مختلف زیادی بازی کنم. من بازی را خوب می‌دانم و می‌دانم که مربی از من چه می‌خواهد، به خصوص در اینجا در آرسنال، و شاید در چند سال گذشته به این کاملی نبودم، اما همیشه مایل به یادگیری بیشتر بودم.

در آن زمان به چه بازیکنانی نگاه می‌کردید؟

در آن زمان خاطرم نیست که فوتبال زیادی تماشا می‌کردم، اما در چلسی بودم، بنابراین به آن بازی‌ها می‌رفتیم. جان تری کاپیتان بود و من مدافع میانی بودم، بنابراین همیشه او را تماشا می‌کردم. نحوه بازی او، نحوه رهبری او، میزان اهمیتی که می‌داد، نحوه تعیین استانداردهای خوب. سپس با گذشت زمان، و زمانی که به وستهم رفتم، از بازیکنان باتجربه‌ای مانند مارک نوبل و آرون کرسول درس گرفتم. افرادی که در تمام لیگ‌ها بازی کرده بودند و واقعاً به من کمک کردند. داشتن الگوهای خوب و نگاه کردن به افرادی که دوران حرفه‌ای بسیار خوبی داشتند، واقعاً به من کمک کرد.

آیا می‌توانید زمانی را در دوران حرفه‌ای خود مشخص کنید که فکر می‌کنید بیشترین پیشرفت را داشته‌اید؟

بله، زمانی بود که در تیم زیر ۱۶ ساله‌ها بودم. من آخرین بازیکنی بودم که بورسیه گرفتم و این باعث شد که بخواهم سخت‌تر کار کنم تا قرارداد حرفه‌ای بگیرم، زیرا برخی از پسرها قبلاً آن را داشتند. سپس به تیم زیر ۱۸ ساله‌ها رفتم و از آن لحظه به بعد اوج گرفتم. فکر می‌کنم به این دلیل بود که قرارداد حرفه‌ای نداشتم، بنابراین همیشه چیزی برای تلاش کردن داشتم، هرگز راحت نبودم. سپس از زیر ۱۸ ساله‌ها به زیر ۲۱ ساله‌ها و تیم اول، سه یا چهار قرارداد حرفه‌ای دیگر امضا کردم و به آن دوره به عنوان یک زمان واقعاً بزرگ در دوران حرفه‌ای‌ام نگاه می‌کنم. من بهترین بازیکن نبودم، بازیکنانی بهتر از من در آن سن وجود داشتند، اما واقعاً خودم را وقف بازی کردم. همیشه می‌گفتم که می‌خواهم فوتبالیست شوم و اجازه نمی‌دهم هیچ چیز مانع انجام آن شود، در هر سطحی که بود، بنابراین فداکاری‌های زیادی برای آن انجام دادم.

این تعهد در آن سن چقدر اهمیت دارد؟

این تعهد شما را در فوتبال متمایز می‌کند. شما می‌توانید تمام توانایی‌ها را داشته باشید، اما به ذهنیت، قلب و میل به پیشرفت و پذیرش انتقاد نیاز دارید. بسیاری از مردم می‌خواهند راحت باشند و در یک سطح بمانند، اما این بدترین کاری است که می‌توانید انجام دهید. زیرا همیشه کسی منتظر است جای شما را بگیرد.

محبوب‌ترین تمرینات شما در آن زمان چه بود؟

من همه آن‌ها را دوست داشتم. فقط به یاد می‌آورم که خیلی سرگرم‌کننده بود. ای کاش می‌توانستم برگردم و دوباره آن لحظات را نفس بکشم، زیرا آن جلسات و افرادی که آن زمان را با آن‌ها به اشتراک گذاشتم بسیار خاص بودند.

مربیان مختلف در دوران حرفه‌ای شما چگونه با هم مقایسه می‌شوند؟

تاکنون چند مربی داشته‌ام و آن‌ها بسیار متفاوت بوده‌اند. با اسلاون بیلیچ شروع کردم، سپس دیوید مویس، مانوئل پلگرینی، گرت ساوتگیت و اکنون هم میکل. همه آن‌ها فلسفه‌های متفاوتی داشته‌اند و این برای من خوب بوده است. من با همه آن‌ها سازگار شده‌ام و می‌توانم از همه آن‌ها چیزهای زیادی یاد بگیرم، اما فکر می‌کنم همه آن‌ها از نحوه سازگاری من با آن‌ها خوششان می‌آمد.

چه چیزهایی در مدرسه آموختید که در دوران حرفه‌ای‌تان به شما کمک کرد؟

من عاشق رفتن به مدرسه و تعامل با دوستانم بودم، اما تمرکزم هرگز به اندازه فوتبال قوی نبود. هرگز نمی‌توانستم به اندازه کافی که می‌خواستم، به کارهای مدرسه‌ام متعهد باشم، آنقدر روی فوتبال تمرکز می‌کردم. همچنین راستش را بخواهید، هرگز از نظر علمی بهترین نبودم و هرگز سطح تمرکزی را که دیگران داشتند، نداشتم.

چه چیزهایی را آرزو می‌کنید که زودتر در دوران حرفه‌ای‌تان می‌دانستید؟

اینکه هرگز قرار نبود همه چیز به آرامی پیش برود و با طرد شدن روبرو خواهید شد. وقتی بزرگ می‌شدم فکر می‌کردم فوتبال فقط در مورد شادی است و هیچ شکستی وجود ندارد. اما همیشه موانعی وجود دارد و مهم این است که چگونه واکنش نشان می‌دهید. وقتی از چلسی کنار گذاشته شدم، یادم می‌آید پدرم وقتی از مدرسه برگشتم این خبر را به من داد. البته خیلی ناراحت شدم، اما همان شب، فقط چند ساعت بعد، با فولام تمرین می‌کردم. پدرم ساعت ۵ بعد از ظهر به من گفت و تا ساعت ۷:۳۰ بعد از ظهر در فولام بودم، زیرا آن‌ها شنیده بودند که من کنار گذاشته شده‌ام. مردی به نام دن رایس، جالب اینجاست، به پدرم زنگ زد و همان شب به آنجا رفتم و تمرکزم بلافاصله به فوتبال بازگشت. از کنار گذاشته شدن ناراحت شدم، اما اجازه ندادم مانع من شود.

آیا به این فکر کرده‌اید که بعد از دوران بازیگری‌تان می‌خواهید چه کار کنید؟

نمی‌دانم دوران حرفه‌ای‌ام به کجا خواهد رفت، اما از زمانی که از کودکی شروع به بازی کردم، چیزهای زیادی یاد گرفته‌ام – در زمین و خارج از آن، از بازیکنان و مربیان مختلف، بنابراین احتمالاً دوست دارم چیز متفاوتی در رابطه با فوتبال یاد بگیرم. با برنامه‌ای که اکنون داریم، این غیرممکن است، اما قطعاً در آینده. فوتبال دنیای بسیار بزرگی است و کارهای زیادی وجود دارد که می‌توانید انجام دهید، بنابراین نمی‌خواهم دوران حرفه‌ای‌ام را هدر دهم و بعد از پایان بازیگری‌ام در آن نمانم.

آیا دوره‌های مربیگری را شروع کرده‌اید؟

نه هنوز، نمی‌دانم می‌خواهم وارد مربیگری شوم یا خیر. لیگ برتر استرس‌زا است و فکر می‌کنم مربیگری حتی استرس‌زاتر هم باشد! اما چه کسی می‌داند، ترجیح می‌دهم دستیار باشم، با یک قهوه استراحت کنم و چالش تیرک دروازه را انجام دهم! اما نه، نمی‌دانم. شاید کارشناسی فوتبال، یا کمک به بازیکنان جوان. مطمئن نیستم، اما امیدوارم چیزی در فوتبال باشد.

فلسفه فوتبالی شما چه خواهد بود؟

من از مربیان مختلف، به خصوص میکل، چیزهای زیادی یاد گرفته‌ام. گفتن همه چیز در مورد دانشی که این مرد در مورد فوتبال دارد، زمان زیادی می‌برد. نحوه تفکر او در مورد بازی، نحوه اجازه دادن به ما برای رفتن به زمین هر هفته با تمام جزئیات در مورد چگونگی شکست دادن حریف. اگر مربی بودم، دوست داشتم بخشی از آن فلسفه را بپذیرم. هر بازیکنی که در طول دوران مربیگری‌اش با او کار کند، به شما خواهد گفت که از او چه چیزهایی یاد گرفته‌اند و چه مربی بزرگی است.

آیا از جنبه تحلیلی بازی لذت می‌برید؟

فکر می‌کنم قبلاً بازی‌هایم را بیشتر تماشا می‌کردم، در حالی که اکنون به مرحله‌ای رسیده‌ام که به اندازه کافی پیر شده‌ام تا بدانم چه زمانی بازی خوبی داشته‌ام یا بازی بدی. اگر افتضاح بازی کرده باشم، خودم می‌دانم! اگر خوب بازی کرده باشم، از آن لذت می‌برم، اما همیشه می‌خواهم به پیشرفت ادامه دهم. هرگز نمی‌خواهم راحت باشم، می‌خواهم همیشه هوشیار و آماده باشم.

چه کسی در ترکیب فعلی بهترین مربی خواهد شد و چرا؟

احتمالاً جورجینیو. سال‌ها با او بازی کرده‌ام و مقابل او بازی کرده‌ام، و بازی او را برای ایتالیا دیده‌ام، و می‌گویم که از بین تمام کسانی که با آن‌ها بازی کرده‌ام، او در بین سه مغز برتر فوتبالی است که تا به حال دیده‌ام. نحوه تفکر او در مورد بازی، دانش او، فقط فکر می‌کنم به دلیل نحوه دیدن بازی، دوران مربیگری بسیار خوبی خواهد داشت.

فکر می‌کنید فوتبال چه چیزهایی می‌تواند از سایر ورزش‌ها یاد بگیرد؟

در فوتبال خیلی خوش‌شانس هستیم، ۱۱ نفر در زمین هستیم و اگر یکی اشتباه کند، ۱۰ نفر دیگر هستند که او را جمع کنند. اما اگر تیمی داشتید که همه ذهنیت فردی برای پیشرفت خودشان را داشتند، مانند یک ورزش انفرادی مانند گلف یا تنیس، آن وقت می‌توانستید به عنوان یک تیم به سطح کاملاً جدیدی برسید. من این را در این تیم همیشه می‌بینم، بازیکنانی که فقط می‌خواهند برنده شوند، و این را در ورزش‌های انفرادی زیاد می‌بینید. فوتبالیست‌ها زمان استراحت زیادی دارند، سفرهای زیادی، اقامت در هتل‌ها، در حالی که ورزش‌های انفرادی باید بیشتر به ریکاوری و آماده‌سازی خودشان فکر کنند، جنبه ذهنی آن هم. بنابراین فوتبال می‌تواند بیشتر از آن استفاده کند.