سفر ژسوس: نوری در انتهای تونل

ما با مهاجم برزیلی‌مان گفتگو کرده‌ایم، در حالی که او به روزهای پایانی دوران ریکاوری خود از مصدومیتی که در ابتدای سال دچار آن شد، نزدیک می‌شود.

سرانجام، نوری در انتهای تونل برای گابریل ژسوس دیده می‌شود. مهاجم برزیلی ما از زمان مصدومیت رباط صلیبی‌اش در ژانویه، در جریان دیدار جام حذفی مقابل منچستریونایتد، از میادین دور بوده است.

او از آن زمان ۳۸ بازی را از دست داده، در حالی که بی‌وقفه روی روند بهبودی و توان‌بخشی خود کار کرده است. اما حالا امیدوار است بازگشتش به میدان چندان دور نباشد.

این مهاجم ۲۸ ساله می‌گوید که اکنون «صددرصد» فردی متفاوت نسبت به قبل از مصدومیت است، با تمام چیزهایی که در نه ماه گذشته آموخته است. اما امیدوار است یک چیز تغییر نکرده باشد: فرم فوق‌العاده‌ای که پیش از مصدومیت داشت.

او پیش از بازی با یونایتد، در چهار بازی قبلی خود شش گل به ثمر رسانده بود و تازه جایزه بهترین بازیکن آرسنال در ماه دسامبر را دریافت کرده بود. از آن زمان اتفاقات زیادی افتاده است، در حالی که گبی مجبور بوده از کنار زمین شاهد همه چیز باشد — چه در آرسنال و چه در زندگی شخصی‌اش.

او در تابستان برای دومین بار پدر شد، نوری از امید در دوره‌ای دشوار از دوران حرفه‌ای‌اش — طولانی‌ترین دوری‌اش از فوتبال. ما با گابی گفت‌وگویی داشتیم تا از روند پیشرفتش باخبر شویم.

الان چه احساسی داری؟ آیا به بازگشت نزدیک شده‌ای؟

آره، حالم عالیه، رفیق. زانویم خیلی خوب واکنش نشان می‌دهد. حالا واقعاً مشتاقم دوباره کنار تیم باشم، برگردم و کاری را انجام دهم که عاشقش هستم. مدت زیادی گذشته است.

چنین مصدومیت طولانی‌ای را باید به چند مرحله کوچک‌تر تقسیم کرد. الان در مرحله‌ای هستم که باید کمی خودم را کنترل کنم، چون بیرون از زمین کارهای فوق‌العاده‌ای انجام می‌دهم، اما باید مراقب باشم بیش از حد عجله نکنم. وقتی پایان مسیر را می‌بینی، مهم است که فشار بیش از اندازه نیاوری، باید روی زمین بمانی، و به محض اینکه زمانش برسد، آماده خواهم بود.

در این نه ماه سخت، چطور انگیزه‌ات را حفظ کردی؟

اوه، خانواده‌ام. اما قبل از همه، خدا. خدا این چالش را برایم فرستاده، و من باور دارم اگر خدا اجازه داده چنین مصدومیتی داشته باشم، به این دلیل است که می‌داند من به اندازه کافی قوی هستم تا بازگردم، با این چالش روبه‌رو شوم و آن را پشت سر بگذارم.

پس اول از همه خدا، و بعد از آن همسرم، فرزندانم، مادرم، خانواده‌ام، دوستانم، برادرانم. همه‌شان اعتمادبه‌نفس زیادی به من دادند، و هر روز، مخصوصاً همسرم، خیلی به من کمک کرد.

روند ریکاوری‌ات چطور بود؟ آیا به برزیل برگشتی؟

آره، چند بار رفتم اون‌جا. بار اول برای چند هفته، و بعد بیشتر تابستان رو هم اون‌جا گذروندم، اما تعطیلات نبود! هر روز تمرین می‌کردم، کار می‌کردم، ولی واقعاً فوق‌العاده بود که در اون زمان در خانه و کنار خانواده بودم، چون هم‌زمان در تابستان بچه دوم‌مون هم به دنیا اومد. اون موقع در شهر خودمون، سائوپائولو، بودیم و واقعاً عالی بود که تونستم اون زمان رو با خانواده‌ام بگذرونم.

طبیعتاً اگه ازم بپرسی آیا دوست داری مصدوم بشی، جوابم قطعاً "نه، هرگز" هست. اما همون‌طور که گفتم، فکر می‌کنم همه چیز از پیش توسط خدا برنامه‌ریزی شده بود. من واقعاً این‌طوری باور دارم، چون درست در بهترین دورانم مصدوم شدم. داشتم گل می‌زدم، خوب بازی می‌کردم، از نظر بدنی و روحی در اوج بودم، اعتمادبه‌نفسم بالا بود، همه چیز خوب پیش می‌رفت — و بعد اون اتفاق افتاد.
در لحظه‌ای که مصدوم شدم، این‌طوری فکر نمی‌کردم، واقعاً ناراحت و ناامید بودم. اما بعد از چند هفته فهمیدم که چه اتفاقی افتاده و باید از اون زمان استفاده کنم تا هم از بودن کنار بچه‌ام لذت ببرم و هم کاملاً خودم رو برای بازگشت آماده کنم.

وقتی به زمان مصدومیتت فکر می‌کنی، در اوج فرم بودی — شش گل در چهار بازی — و بعد از اون ناگهان از اوج هیجان به نقطه‌ای کاملاً برعکس رسیدی...

من همیشه به خودم ایمان دارم. از وقتی این‌جا اومدم، لحظات سختی هم داشتم، اما در کنار اون، دوران‌های فوق‌العاده‌ای هم بوده که زیاد بازی می‌کردم و در فرم عالی بودم. حتی در بازی‌هایی که گل نمی‌زدم، فضا باز می‌کردم و در عمق می‌دویدم. ولی متأسفانه بعضی مصدومیت‌ها پیش اومد و خب، اون‌ها چیزیه که کنترلی روش نداریم.

اما این یکی، بزرگ‌ترین مصدومیتی بود که در تمام زندگیم تجربه کردم — و درست وقتی اتفاق افتاد که در بهترین وضعیت ممکن خارج از زمین بودم. یعنی از نظر ذهنی آماده بودم، آرامش داشتم، تغذیه‌ام خوب بود، خوابم منظم بود، بدنم درست ریکاوری می‌شد — و بعد اون اتفاق افتاد. برای همین می‌گم واقعاً هیچ‌کس نمی‌تونست انتظارش رو داشته باشه.

وقتی مصدوم بودی، همه بازی‌ها را تماشا می‌کردی یا ترجیح دادی کمی از فوتبال فاصله بگیری؟ روش تو چه بود؟

خیلی سخته. همون‌طور که گفتم، وقتی مصدومیت این‌قدر طولانی می‌شه، دوران‌های مختلفی داره. در ابتدا، مثلاً دو سه ماه اول، خیلی نزدیک تیم نبودم. ولی طبیعتاً بازی‌ها رو تماشا می‌کردم. اوایل به استادیوم نمی‌رفتم، ولی بازی‌ها رو در خونه می‌دیدم. بعد از چند ماه دوباره به زمین تمرین برگشتم و بیشتر در کنار تیم بودم.

برنامه روزانه‌ام با بقیه بازیکنان فرق داشت، اما هر روز اون‌ها رو می‌دیدم، بنابراین در ارتباط با تیم می‌موندم. بیشتر وقت‌ها تیم در سفر بود یا ساعت تمرین‌شون با من فرق داشت، بنابراین همیشه باهاشون نبودم، ولی مدام با بچه‌ها در تماس بودم. فصل گذشته هم برای نیمه‌نهایی به پاریس رفتم تا کنار تیم باشم، و حالا دوباره در جلسات تیمی و برنامه‌های گروهی شرکت می‌کنم. هر کاری که می‌تونستم در دوران مصدومیت برای کمک انجام بدم، انجام دادم.

گفتی این بزرگ‌ترین مصدومیت دوران حرفه‌ای‌ات بوده. الان که ۲۸ سال داری، فکر می‌کنی این تجربه تو را تغییر داده؟

بله، صددرصد. هم از نظر زندگی شخصی‌ام، و هم از نظر دیدگاهم نسبت به مسائل خارج از زمین. من در بهترین دوران فوتبالم بودم — از تمام جنبه‌های زندگی‌ام مراقبت می‌کردم و واقعاً احساس فوق‌العاده‌ای داشتم. از دوران جوانی‌ام خیلی بهتر بودم. اما با وجود همه این‌ها، این مصدومیت سراغم اومد. حالا می‌دونم که هیچ‌وقت «کافی» وجود نداره.

باید حتی بیشتر از قبل از خودت مراقبت کنی. باید باهوش‌تر عمل کنی تا بتونی کل فصل رو بازی کنی. الان این طرز فکرم شده: باید تمرین‌هام رو کنترل کنم، چون من بازیکنی هستم که همیشه ۱۰۰٪ توانم رو می‌ذارم. اگر اون رو درست مدیریت نکنی، ممکنه به مشکل بخوری.

پس وقتی برگردی، ذهنیتت تغییر می‌کنه؟

فکر می‌کنم ذهنیتم همون خواهد بود — من عاشق بردم. من یک برنده هستم و همیشه همین‌طوری خواهم بود. وقتی به زمین می‌رم برای بردن بازی‌ها و تمرین سخت. ولی طبیعتاً باید کنترل داشته باشی.

و هنوز چیزهای زیادی هست که در این فصل منتظرشون باشیم، هم با آرسنال و هم با تیم ملی برزیل که در جام جهانی ۲۰۲۶ حضور خواهد داشت. آیا به تیم ملی هم فکر می‌کنی؟

طبیعتاً، به عنوان یک بازیکن، می‌خوام دوباره با تیم باشم و بازی کنم و بهترین عملکردم رو ارائه بدم تا دوباره به تیم ملی دعوت بشم. من برای دو جام جهانی در تیم ملی بودم و البته دوست دارم برای سومین بار هم باشم. اما کار آسانی نیست.

ما بازیکنان فوق‌العاده‌ای داریم، ترکیب تیم عالیه و تا جام جهانی فقط یک بازه کوتاه باقی مونده. زمان زیادی نیست، ولی به خودم اعتماد دارم. به محض اینکه دوباره بازی کنم، تمام تلاشم رو می‌کنم تا درگیر تیم باشم.