۴ لحظه فراموش‌نشدنی از فصل ۲۰۲۴/۲۵ آرسنال

آرسنال فصل ۲۰۲۴/۲۵ را بدون جام به پایان رساند و در حالی که این نتیجه‌ای ناامیدکننده برای سالی بود که انتظار می‌رفت موفق باشد، آنها توانستند لحظات به یاد ماندنی را در طول فصل خلق کنند.

از یک فارغ‌التحصیل مطمئن آکادمی و شاهکارهای ضربه آزاد تا یک مهاجم موقت که گل‌ها را به ثمر می‌رساند و متخصص بودن در ضربات ایستگاهی، توپچی‌ها در طول فصل خود از صحنه‌های نمادین و تا حدودی غیرمنتظره کم نداشتند.

عملکرد آنها در لیگ برتر همیشه در اوج نبود و نتایج آنها در جام‌های داخلی نیز مطابق انتظار نبود، اما تلاش‌های آنها برای رسیدن به نیمه‌نهایی لیگ قهرمانان اروپا قابل تحسین است و برخی از بهترین لحظات آنها در طول نمایش‌های اروپایی‌شان رقم خورد.

بدون کسب هیچ جامی، فصل ایده‌آلی برای آرسنال نبود، اما در میان تلاش‌های شجاعانه آنها، نقاط روشن زیادی وجود داشت. در اینجا چهار لحظه "streets won't forget" (لحظاتی که هرگز از خاطر فوتبال‌دوستان محو نخواهند شد) از فصل ۲۰۲۴/۲۵ توپچی‌ها آورده شده است.

۱. شاهکارهای ضربه آزاد دکلان رایس

شاید بهترین لحظه فردی فصل آرسنال در بازی رفت مرحله یک چهارم نهایی لیگ قهرمانان اروپا رخ داد، زمانی که دکلان رایس، که هرگز در دوران حرفه‌ای خود یک ضربه آزاد به ثمر نرسانده بود، تصمیم گرفت دو گل باورنکردنی از ضربات ایستگاهی به ثمر برساند.

نزدیک به دقیقه ۶۰ بازی و در حالی که نتیجه ۰-۰ با مدافع عنوان قهرمانی، رئال مادرید، مساوی بود، رایس از فاصله نزدیک به ۳۰ یاردی دروازه پشت توپ ایستاد و با یک ضربه کات‌دار فوق‌العاده از دور دیوار دفاعی، تیبو کورتوا را مغلوب کرد. این گل او، هم‌تیمی‌هایش و هواداران را به وجد آورد و آنها لحظه‌ای باورنکردنی از درخشش فردی را جشن گرفتند.

اگر یک بار این کار را انجام دادن کافی نبود، رایس مجبور بود دوباره این کار را تکرار کند. تنها ۱۲ دقیقه بعد، او خودش را، این بار کمی نزدیک‌تر به دروازه، آماده کرد و با دقت بی‌نظیری توپ را به گوشه بالای دروازه فرستاد. گل دوم او به همان اندازه، اگر نگوییم بهتر از گل اولش، خوب بود.

دکلان رایس یک فوتبالیست باکیفیت و یکی از بهترین هافبک‌های جهان است، اما اینکه او در بازی‌ای که تیمش عملاً از پیش باخته فرض شده بود، دو ضربه آزاد تماشایی به ثمر برساند، لحظه‌ای از نبوغ کامل فردی بود. عبارت "Bend it like Rice" (مثل رایس کات بده) در شبکه‌های اجتماعی طنین‌انداز شد، انگار او یکی از بزرگترین متخصصان ضربات ایستگاهی تاریخ بود، اما بیایید صادق باشیم، او دیگر هرگز در دوران حرفه‌ای خود یک ضربه آزاد به ثمر نخواهد رساند، اینطور نیست؟

۲. میکل مرینو در نقش مهاجم

اواسط فوریه، آرسنال برای زنده نگه داشتن امیدهای قهرمانی خود با چالشی روبرو بود و سفر به خانه لسترسیتی به نظر می‌رسید یکی از بازی‌هایی بود که مانع از این کار می‌شد. تیم بی‌پروای توپچی‌ها مشکل چندانی برای این تیم که در آن زمان در خطر سقوط قرار داشت ایجاد نکرد و به نظر می‌رسید بازی در کینگ پاور استادیوم به تساوی ختم شود، تا اینکه میکل مرینو وارد میدان شد.

با مصدومیت کای هاورتز و گابریل ژسوس برای بقیه فصل، آرسنال بدون مهاجم مانده بود و پیش از سفر به میدلندز شرقی، میکل آرتتا به استفاده از هم‌نام خود به عنوان یک مهاجم اضطراری اشاره کرد، و دقیقاً همین کار را هم کرد.

تصمیم برای تبدیل هافبک تابستانی جدید توپچی‌ها به مهاجم جدیدشان، ابروها را بالا برد، اما این آزمایش به زودی ارزش خود را ثابت کرد. در فاصله نه دقیقه تا پایان بازی، بازیکن اسپانیایی به خوبی برای دریافت سانتر ایتان وانری بالا پرید و با ضربه سر توپ را از مدز هرمانسون عبور داد. سپس لحظاتی بعد با یک حرکت خوب و رساندن خود به پاس لئاندرو تروسارد در تیر دوم، گل دوم خود را به ثمر رساند.

ریسک آرتتا نتیجه داد و او مهاجم خود را برای بقیه فصل پیدا کرد. مرینو در ادامه در مسابقات لیگ قهرمانان اروپا مقابل رئال مادرید و آیندهوون گلزنی کرد و همچنین دوباره در لیگ برتر نیز به گل رسید.

او فصل را با شش گل و سه پاس گل در ۱۲ بازی به عنوان مهاجم به پایان رساند و این برای کسی که هرگز در این پست بازی نکرده بود، بازدهی بدی نبود. با توجه به اینکه توپچی‌ها بالاخره به دنبال یک مهاجم هستند، احتمالاً مرینو در سال آینده به طور منظم در این نقش استفاده نخواهد شد، اما هواداران همیشه تلاش‌های گلزنی او را در نیمه دوم فصل ۲۰۲۴/۲۵ با علاقه به یاد خواهند آورد.

۳. تیم "هنرهای تاریک" و استوک سیتی نسخه ۲

در مراحل ابتدایی فصل، آرسنال به دلیل اتخاذ سبک بازی‌ای شبیه به استوک سیتی تحت هدایت تونی پولیس شهرت پیدا کرد، و به تیم لندنی لقب نسل دوم تیم برجسته بارکلیز داده شد.

توپچی‌ها اغلب ترجیح می‌دادند به جای حمله با قدرت به تیم‌ها، همانند فصل‌های گذشته، از استحکام دفاعی خود محافظت کنند و به نظر می‌رسید بیشتر به زدن گل از روی ضربات ایستگاهی علاقه‌مند بودند تا از بازی باز. با این حال، این تاکتیک نتیجه داد و آرسنال ۱۶ گل از روی ضربات ایستگاهی (بدون احتساب پنالتی‌ها) به ثمر رساند.

حتی شاهد استفاده از پرتاب‌های بلند شبیه به روری دلاپ توسط توماس پارتی در بازی برگشت نیمه‌نهایی لیگ قهرمانان اروپا مقابل پاری سن ژرمن بودیم، اگرچه این روش به اندازه کافی موفق نبود.

با این حال، ترجیح آنها برای گلزنی از روی ضربات ایستگاهی، انتقاداتی را از سوی رسانه‌ها و هواداران به همراه داشت. این موضوع و اصرار آنها بر وقت‌کشی، باعث شد لقب "Dark Arts FC" (تیم هنرهای تاریک) را به دست آورند. سخت است که با این نظر مخالفت کرد که این سبک بازی بسیار خسته‌کننده و بی‌اثر نبود.

با این وجود، این روش برای تیم آرتتا در بسیاری از مواقع کارآمد بود، حتی اگر تسلط آنها در طول فصل کمرنگ شد. صحنه گابریل ماگالائس که در محوطه جریمه می‌دوید تا بالاتر از مدافعان به توپ برسد و با سر گل بزند، برای همیشه در ذهن من حک شده است.

۴. حرکات نمایشی لوئیس-اسکلی

یک کارت زرد قبل از ورود به زمین و یک سوال نسبتاً بی‌ادبانه از سوی ارلینگ هالند، عناوین خبری را زمانی که مایلز لوئیس-اسکلی اولین بازی خود را برای آرسنال در تساوی ۲-۲ خارج از خانه مقابل منچسترسیتی در سپتامبر انجام داد، به خود اختصاص داد. از آن زمان به بعد، او جایگاه خود را به عنوان یک بازیکن کلیدی در تیم اصلی توپچی‌ها تثبیت کرده است.

فارغ‌التحصیل آکادمی "هال اند" از نقش طبیعی خود در خط هافبک به دفاع چپ برای میکل آرتتا تغییر پست داد و بلوغ او در زمین باعث شد که جایگاه خود را به عنوان انتخاب اول تثبیت کند. لوئیس-اسکلی اغلب با آرامش و خونسردی بازی می‌کرد و در مقابل حریفان سرسختی مانند رئال مادرید، لیورپول و چلسی، خود را یک بازیکن حرفه‌ای و باتجربه نشان می‌داد.

البته تنها عملکرد او نیست که باعث شده نظر بسیاری را به خود جلب کند؛ حرکات نمایشی لوئیس-اسکلی نیز به یک موضوع بحث‌برانگیز تبدیل شده است.

او در پیروزی ۵-۱ آرسنال مقابل منچسترسیتی فیکس بود و گل سوم را با یک ضربه خوب به ثمر رساند و با حرکتی که به احتمال زیاد از پیش برنامه‌ریزی شده بود، جشن گرفت. لوئیس-اسکلی که ماه‌ها پیش توسط هالند مسخره شده بود، فکر کرد مناسب‌ترین راه برای جشن گرفتن، تقلید از حرکت معروف مراقبه مهاجم منچسترسیتی است. این حرکت او را مورد تحسین هواداران آرسنال قرار داد، در حالی که مفسران و هواداران رقیب آن را بی‌احترامی دانستند. با توجه به نحوه برخورد با او در بازی اول، این کار کاملاً موجه بود.

زمانی که توپچی‌ها برای بازی برگشت مرحله یک چهارم نهایی لیگ قهرمانان اروپا با برتری ۳-۰ به مصاف رئال مادرید رفتند، این سوال مطرح بود که آیا لوئیس-اسکلی قادر به عملکرد در چنین فضای خصمانه‌ای خواهد بود یا خیر. او نه تنها یک نمایش درخشان ارائه داد، بلکه قبل از بازی نیز به طرز باورنکردنی آرام و خونسرد به نظر می‌رسید، در حالی که در سانتیاگو برنابئو در حال گوش دادن به موسیقی و تماس با اعضای خانواده‌اش بود.

لوئیس-اسکلی همچنان بخش مهمی از تیم اصلی آرسنال در فصل آینده و پس از آن خواهد بود، اما نحوه رفتار او در اولین فصل حضورش در سن ۱۸ سالگی قابل تحسین است و هواداران هرگز آن را فراموش نخواهند کرد.