ورمالن یا ویلیامز

توماس ورمالن فصل را با بازوبند کاپیتانی آرسنال که به او هدیه شده بود آغاز نمود و نهایتا خارج از ترکیب اصلی و روی نیمکت ذخیره ها به پایان رساند. با این حال به نظر می رسد باشگاه های بزرگی به شدت به دنبال جذب او می باشند. آدام بیت ، مفسر اسکای اسپورتس به بررسی ابعاد جایگزینی او با اشلی ویلیامز پرداخته است.

شاید به خوبی برای هواداران آرسنال قابل فهم باشد که مطرح شدن نام اشلی ویلیامز به معنی جایگزینی او به جای توماس ورمالن است. در راس تیم هایی که به دنبال او هستند منچستر یونایتد و بارسلونا حضور دارند و به اندازه ی کافی برای جذب کاپیتان آرسنال مشتاق هستند. به خصوص وقتی شما به دنبال یک مدافع با سابقه می گردید که از سال 2008 تا به امروز به صورت منظم در این پست بازی کرده باشد. با این حال دلایل بسیار موجهی برای آرسن ونگر وجود دارد که از فقدان او در تیم فصل آینده اش به هیچ وجه احساس پشیمانی نکند.

در وهله ی اول ، درخشش ویلیامز چشم گیر بوده است. کاپیتان ولز دو فصل خیلی خوب را با سوانسی در لیگ برتر سپری نموده و  سرمربی تیم ملی ولز همواره از درخشش وی و دلایل آن سخن به میان آورده است. " اگر من یکی از مربیان چهار تیم بالا نشین لیگ برتر بودم ، در امضای قرارداد با اشلی ویلیامز ، لحظه ای تردید به خودم راه نمی دادم " این صحبت ها را کریس کولمان  ، هفته ی گذشته در مصاحبه با نشریه ی South Wales Evening Post بیان نموده است. " یقینا او یکی از بهترین مدافعانی هست که من شانس کار کردن با آن ها را داشته ام ، او شخصیت فوق العاده ای دارد و ذهنیتش در مورد فوتبال ستودنی است. او از هیچ آکادمی خاصی به فوتبال جزیره معرفی نشده است با این حال هیچ وقت بد کار نکرده است "

در همین حال ، ورمالن در حال درجا زدن است ، اگر نگوییم که خراب شده است. علیرغم اینکه پای چپ استثنایی او و توانایی هایش در پیشروی و گلزنی بر هیچ کسی پوشیده نیست ، مدت ها است این علامت سوال در مورد اینکه او بیش از حد با توپ پیشروی می کند و فضاهای حیاتی پشت سرش را به راحتی در اختیار مهاجمین تیم های مقابل قرار می دهد درباره ی وی مطرح است. در سن 27 سالگی و بر بازو داشتن بازوبند کاپیتانی تیمی مثل آرسنال ، دیگر نمی توان این اشتباهات فاحش در تصمیم گیری ها را مرتبط با جو و شور و اشتیاق ناشی از هیجان بازی ها دانست. بلکه این ها کاملا نشان دهنده ی نقص های اساسی در رویکرد دفاعی او می باشد.

در مظان اتهام

باخت دو بر یک مقابل رقیب همشهری در ماه مارس ، یعنی تاتنهام و اشتباه فاجعه انگیز ورمالن ، به واقع زنگ خطر را برای آرسنالی ها و اینکه ممکن است بین چهار تیم پایانی مسابقات قرار نگیرند به صدا در آورد. در حالی که ظاهرا ناچو مونرئال شایسته ی سرزنش در آن صحنه بود ، مفسر اسکای اسپورتس ، گری نویل ، شخص دیگری را مقصر این پیش آمد قلمداد می کند. گری نویل در برنامه ی Monday Night Football گفت : " به عنوان یک مدافع میانی ، شما مسئول کنترل خط دفاع هستید و مدافعین کناری به شما نگاه می کنند. ورمالن دائما عقب و جلو می رود و من فکر می کنم این مساله مونرئال را گیج می کند. مونرئال روی هر دو گل مقصر بود اما من واقعا با او همدردی می کنم زیرا در هر دو صحنه باید حدس می زد که ورمالن تصمیم دارد چه کاری انجام بدهد "

به نظر می رسد این بازی نقطه ی عطفی در تصمیم گیری ونگر بوده است. مدافع ملی پوش بلژیکی تنها در یک مسابقه بعد از این اتفاق کار را برای توپچی ها از آغاز شروع نمود - بازی در برابر نورویچ و اکثرا از آن به بعد در پنج دقیقه ی پایانی بازی ها و برای حفظ نتیجه به میدان آمد. پر مرته ساکر جای ورمالن را در ترکیب اصلی در کنار لورن کوشیلنی گرفت و نتایج به طرز شگفت انگیزی بهبود یافتند و در نهایت یک پایان خاطره انگیز را برای آرسنالی ها به ارمغان آوردند. در واقع آرسنالی ها در سیزده بازی که ورمالن از ابتدا برای آن ها به میدان نرفت ، شکست ناپذیر ظاهر شدند و در کل این دیدارها تنها پنج بار دروازه ی خود را باز شده دیدند.





ارتباط متقابل یکی از کلیدی ترین فاکتورهای موفقیت در زمین فوتبال است و درک متقابل قدرتمند کوشیلنی و مرته ساکر یقینا شایسته ی احترام است. مرته ساکر یک بازیکن باهوش ، با قدرت موقعیت شناسی خوب است و کوشیلنی از سرعت مناسبی برای پوشش دادن کندی این مدافع بلند قد آلمانی بهره می برد. مدافع ملی پوش فرانسوی به خوبی می تواند بر روی پوشش دادن فضاهای پشت سر مرته ساکر ، به خصوص زمانی که او درگیر نبردهای هوایی است ، تمرکز نماید و از این لحاظ بهترین مدافع توپچی ها به شمار می آید.

در واقع مرته ساکر با 68.2 درصد پیروزی در دوئل های هوایی کیفیتی به مراتب بیشتر از ورمالن با 55.4 درصد موفقیت در موقعیت های مشابه را ارائه نموده است. همچنین می توان با بررسی عملکرد ویلیامز و ورمالن به نتایج خوبی درباره ی اینکه چرا ، آرسنال با حضور ورمالن از ابتدا در ترکیب اصلی خود ، به طور متوسط در هر بازی 1.28 گل دریافت کرده و زمانی که او در تیم اصلی غایب بوده تنها معدل 0.28 گل خورده را به ثبت رسانده ، دست پیدا نمود. این آمار و ارقام به اندازه ی کافی ونگر را متقاعد کرده که باید برای قلب دفاع خود چاره ای اساسی بیاندیشد.

به نظر می رسد ویلیامز کلید حل این معما باشد. این مدافع 28 ساله در بسیاری از فاکتورهای دفاعی نفر اول لیگ برتر امسال می باشد مثل جلوگیری از حمله ی حریف ، دفع توپ  و ... تنها نکته ی عجیب تعداد تکل های ویلیامز و ورمالن در این فصل است که اتفاقا مشابه همدیگر است. کارشناس فوتبال ، مایکل کوکس در مورد ویلیامز در گاردین می نویسد : " او در مقابل حریفش پرواز می کند و فضا را در می نوردد "






البته همیشه این احتمال وجود دارد مدافعانی که در تیم هایی غیر از چهار تیم برتر حضور دارند ، به خاطر اینکه مجبور هستند بیشتر دفاع کنند ، بتوانند آمار شگفت انگیزی از خود به جای بگذارند. با این حال شاید یکی از دلایلی که باعث می شود اشلی ویلیامز برای تیم های برتر انگلستان جذاب باشد و آمار او را برجسته سازد ، سبک تهاجمی بازی سوانسی سیتی است که بر پایه ی پاس های زیاد و روبه جلو می باشد. تطبیق با سبک بازی مبتنی بر پاس های کوتاه یقینا نیازمند زیرکی خاصی است که سوانسی را در جدول پاس های کوتاه در هربازی از این فصل به مکان سوم رسانده است ،  جدولی که آرسنالی ها صدرنشین آن هستند.

سازگاری

واضح است که اشلی ویلیامز در کار با توپ و حمل آن چه مقدار راحت است و آمار او در دادن پاس در مقایسه با همتایان آرسنالی خود سازگاری او با این نقش را بیش از پیش نشان می دهد. ویلیامز معدل 86.3 درصد پاس صحیح را با دادن بیش تر از 600 پاس نسبت به رقیب آرسنالی خود ورمالن ، در این فصل از مسابقات لیگ برتر به ثبت رسانده است. در حقیقت رقم 64.1 درصدی موفقیت در ارسال پاس های بلند نسبت به رکورد 55.3 درصدی ورمالن ، به وضوح کیفیت بهتر این مدافع ولزی را نسبت به هم پست بلژیکی خود نشان می دهد.

ممکن است طرفداران آرسنال تمایل چندانی به امضای قرارداد با یک مدافع تنومند بریتانیایی از لیگ برتر نداشته باشند ، به خصوص که پیامد و چشم انداز آن از دست دادن کاپیتان تیم و رفتن وی به منچستر یونایتد برای دومین فصل متوالی باشد. اما شاید هواداران باید بپذیرند که او را از دست خواهند داد. مرته ساکر در تلاش است که به آن ها ثابت کند در موردش اشتباه می کنند و آمار نشان می دهد که ویلیامز تا چه اندازه غیر منتظره ، می تواند وزن دفاعی آرسنال را بهبود ببخشد.