به مناسبت تولد ۷۴ سالگی آرسن ونگر

آرسن ونگر زادهٔ 22 اکتبر 1949 یک مربی و بازیکن سابق فوتبال فرانسوی است که در حال حاضر به عنوان رئیس توسعه جهانی فوتبال فیفا مشغول به کار است. او از سال 1996 تا 2018 سرمربی آرسنال بود، جایی که طولانی‌ترین و موفق‌ترین مربی تاریخ باشگاه بود. کمک او به فوتبال انگلیس از طریق تغییر در پیشاهنگی، تمرین بازیکنان و رژیم های غذایی، آرسنال را احیا کرد و به جهانی شدن این ورزش در قرن بیست و یکم کمک کرد.

ونگر در استراسبورگ متولد شد و در دوتلنهایم در خانواده ای کارآفرین بزرگ شد، توسط پدرش، مدیر تیم دهکده محلی، به فوتبال معرفی شد. ونگر پس از دوران متوسطی در بازی، که در آن برای چندین باشگاه آماتور بازی کرد، در سال 1981 دیپلم مربیگری گرفت. پس از یک دوره ناموفق در نانسی در سال 1987، ونگر به موناکو پیوست. این باشگاه در سال 1988 قهرمان لیگ شد. در سال 1991، ونگر موناکو را به قهرمانی در جام حذفی هدایت کرد. در سال 1995، او به ژاپن نقل مکان کرد تا مربی تیم ناگویا گرامپوس باشد و در اولین و تنها سال خود، جام امپراتوری و سوپرکاپ ژاپن را به دست آورد.

ونگر در سال 1996 به عنوان سرمربی آرسنال انتخاب شد. انتصاب او با اشتیاق کمی از سوی رسانه های انگلیسی و بازیکنانش قرار گرفت. در سال 1998، او اولین مربی خارجی بود که موفق به کسب قهرمانی در لیگ برتر و جام حذفی در یک فصل شد. ونگر در سال 2002 این موفقیت بزرگ را تکرار کرد و سومین عنوان لیگ خود را در سال 2004 به دست آورد، که با هدایت تیمش به یک فصل بدون شکست در لیگ برتر دست یافت.

تحت هدایت او، باشگاه اولین حضور خود را در فینال لیگ قهرمانان اروپا در سال 2006 انجام داد، اگرچه مقابل بارسلونا شکست خورد. ونگر بر انتقال آرسنال به استادیوم امارات نظارت داشت و برای تامین هزینه ها، در دهه دوم فعالیت مالی باشگاه را در اولویت قرار داد. این مصادف بود با یک دوره 9 ساله بدون کسب جام، قبل از اینکه ونگر آرسنال را به موفقیت های بیشتر در جام حذفی در دهه 2010 هدایت کرد. او با هفت قهرمانی رکورددار بیشترین جام در این رقابت ها است. او در سال 2018 از آرسنال جدا شد.

هواداران و مطبوعات انگلیسی از نام مستعار "Le Professeur" برای بازتاب رفتار مطالعه‌آمیز ونگر استفاده می‌کنند. او یکی از مشهورترین مربیان نسل خود است که تصورات خود را نسبت به ورزش و حرفه در انگلیس و خارج از کشور تغییر داده است. رویکرد او به بازی بر ذهنیت هجومی تأکید دارد، با این هدف که فوتبال باید در زمین سرگرم کننده باشد. تیم های آرسنال ونگر به دلیل بی انضباطی و ساده لوحی مورد انتقاد قرار گرفتند. بازیکنان او بین سپتامبر 1996 و فوریه 2014، 100 کارت قرمز دریافت کردند، اگرچه این تیم جوایزی را برای بازی جوانمردانه ورزشی دریافت کرد. در موناکو، ونگر به دلیل کشف استعدادهای جوان و توسعه یک سیستم جوانان شهرت پیدا کرد، که در آرسنال نیز این کار را انجام داد.

او را به عنوان اولین سرمربی دائمی غیر انگلیسی آرسنال، طولانی‌ترین مربی باشگاه، سرمربی آرسنال که بیشترین جام‌ها را به دست آورد، سرمربی با بالاترین میزان برد برای آرسنال، رکورددار قهرمانی در جام حذفی و سرمربی آرسنال که فصل بدون شکست را ارائه کرد، می‌شناسیم.

او بیست و پنجمین مربی در آرسنال بود، اگرچه آقای ونگر بیست و پنجمین مربی نبود. اینکه واقعاً چه تعداد مربی قبل از آقای ونگر داشتیم، مشخص نیست، به ویژه به این دلیل که آرسنال بین مارس و آوریل 1898 فردی را مسئول انتخاب تیم داشت. شاید آن شخص با هر مسابقه تغییر می کرد، شاید کمیته ای وجود داشت، همانطور که قبل از سال 1897 وجود داشت.

چیزی که می توانیم با اطمینان بگوییم آقای ونگر یکی از تنها 14 مردی است که بیش از 100 بازی آرسنال را هدایت کرده است. او همچنین یکی از تنها دو مردی است که آرسنال را برای بیش از 500 بازی هدایت کرده است. (دیگری برتی می بود)

و او تنها مردی بود که بیش از 1000 بازی را مدیریت کرد. در واقع وی مجموعاً 1235 بازی مربی تیم بود. در طول این مدت، او هفت بار قهرمان جام حذفی شد (بیشترین قهرمانی به عنوان سرمربی) و سه بار لیگ را بالای سر برد که دو تا از آن عناوین دبل (قهرمانی لیگ و حذفی) بود و سومی فصل بدون شکست بود. او همچنین برنده کامیونتی شیلد یا سوپرکاپ در هفت فصل از ده فصلی شد که ما تحت نظر او به رقابت پرداختیم.

تحت نظارت آقای ونگر، آرسنال 57.25% از بازی های خود را برد، که بیش از هر مربی طولانی مدت دیگری است. از میان سایر مربیانی که بیش از 100 بازی برای آرسنال مربیگری کردند، تنها هری بردشاو (که بین سال‌های 1899 و 1904 آرسنال را مدیریت کرد) عملکرد بهتری رو در این زمینه ثبت کرد. شاید این واقعیت که آرسنال در آن زمان در دسته دوم قرار داشت به این قضیه کمک کرده است. آرسنال در سال 1904 دوم شد و برای اولین بار در تاریخ باشگاه به لیگ دسته اول صعود کرد. هجده نفر از بیست بازیکن آرسنال در تیم، خریدهای برادشاو بودند.

در واقع تنها مردانی که درصد بیشتری از بازی های خود را بردند، جو شاو (که پس از مرگ ناگهانی هربرت چپمن مدیریت باشگاه را بر عهده گرفت و 23 بازی باقی مانده از فصل را مدیریت کرد) و میکل آرتتا بودند. سرمربی ناشناخته ای که در پایان فصل 1897/8 کنترل باشگاه را به مدت 8 بازی در دست گرفت و پت رایس که در سپتامبر 1996 چهار بازی آرسنال را مدیریت کرد، در حالی که ما منتظر آمدن آقای ونگر بودیم.

با این حال، فهرست مربیان آرسنال شامل دو مورد «عجیب» دیگر نیز می‌شود، اگر بتوانیم آنها را اینطور بنامیم. بین آگوست 1893 و مه 1897 آرسنال اصلاً سرمربی نداشت و توسط کمیته‌ای اداره می‌شد. آنها تیم را برای 118 بازی لیگ انتخاب کردند و درصد برد 44.92% را داشتند که در واقع بهتر از برتی می (اولین مربی که موفق به دبل شد) بود.

سپس جورج مورل بود که در 13 آوریل 1915 بدون اینکه به کسی چیزی بگوید، باشگاه را ترک کرد.

در مجموع آقای ونگر 707 پیروزی، 280 تساوی و 248 باخت به ثبت رساند، 2156 گل زده و 1147 گل خورده، 1.74 گل زده و 0.93 گل خورده در هر بازی.