نقد های متفاوت (۲۰۱۶/۳/۱۴)

خانه
بلاگ آرسنال
Red Army
نقد های متفاوت (2016/3/14)

اول از همه این نکته رو بگم که بعد از بازی های آرسنال معمولا دوستان پست میزنن و در مورد بازی و آمار و ارقام و بازیکنان مطالبی میزارن که شاید در نگاه اول فکر کنید پست بنده هم مثل همون پست های دیگرانه ، ولی در واقع مطالب این پست صرفا نقد یه تماشاگر بازی خواهد بود بدون آمار و ارقام و کپی برداری از سایت های دیگه و ...

دومین نکته هم اینکه میخواستم توی همون پست ها ، مطلبمو بزنم .. ولی چون مطالبم طولانی میشه و معمولا بعد هر بازی ای که ببینم قراره بیام و بنویسم ، بهتر دیدم جداگانه و با آپدیت اینکارو انجام بدم تا به دستور مدیران مطالب تیکه تیکه و پخش نباشن

نقد آرسنال 0 - 2 وستهام (2015/8/10)

نقد کریستال پالاس 1 - 2 آرسنال (2015/8/17)

نقد آرسنال 0 - 0 لیورپول (2015/8/26)

نقد نیوکاسل 0 - 1 آرسنال (2015/8/30)

نقد آرسنال 2 - 0 استوک سیتی (2015/9/13)

نقد دینامو زاگرب 2 - 1 آرسنال (2015/9/17)

نقد آرسنال 2 - 3 المپیاکوس (2015/10/1)

نقد آرسنال 3 - 0 منچستر یونایتد (2015/10/5)

نقد واتفورد 0 - 3 آرسنال (2015/10/18)

نقد آرسنال 2 - 0 بایرن مونیخ (2015/10/21)

نقد آرسنال 2 - 1 اورتون (2015/10/25)

نقد سوانسی 0 - 3 آرسنال (2015/11/2)

نقد بایرن مونیخ 5 - 1 آرسنال (2015/11/8)

نقد آرسنال 1 - 1 تاتنهام (2015/11/9)

نقد وست بروم ویچ 2 - 1 آرسنال (2015/11/22)

نقد آرسنال 2 - 1 منچسترسیتی (2015/12/22)

نقد ساوتهمپتون 4 - 0 آرسنال (2015/12/27)

نقد آرسنال 3 - 1 ساندرلند (2016/1/11)

نقد لیورپول 3 - 3 آرسنال (2016/1/16)

نقد آرسنال 0 - 1 چلسی (2016/1/25)

نقد آرسنال 0 - 0 ساوتهمپتون (2016/2/3)

نقد بورنموث 0 - 2 آرسنال (2016/2/8)

نقد آرسنال 2 - 1 لستر سیتی (2016/2/15)

نقد آرسنال 0 - 2 بارسلونا (2016/2/24)

نقد من یونایتد 3 - 2 آرسنال (2016/2/29)

نقد آرسنال 1 - 2 سوانسی/تاتنهام 2 - 2 آرسنال (2016/3/6)

***************************

نقد آرسنال 1 - 2 واتفورد

سلام دوستان

در ابتدا میخوام بگم تا پایان فصل نظری در مورد باشگاه داری مالکان آرسنال ، مربی و کادر فنی و مسائل جانبی بیان نمیکنم چون هر کسی نظرش متفاوته و این بحث کاملا بیهوده و بدون سرانجامه (و در پست های قبلی باعث دلخوری و کدورت شده که از همینجا از تمام دوستانی که بخاطر حرفای حاشیه ایه بنده رنجیدن معذرت خواهی میکنم)

این بازی هم شبیه به چند بازی گذشته شروع و پایان یافت ! و بنده بالاجبار نکات کلی در مورد عملکرد تیم رو ارائه میدم که میتونه نقدی بر این بازی هم باشه

تسلط بر محوطه حریف ، غفلت از محوطه خودی؛

اگر بازی های اخیر آرسنال رو دیده باشید متوجه میشید که وقتی توپ در خط هافبک آرسنال قرار داره تیم آرسنال همیشگی دیده میشه ولی وقتی توپ به خط دفاعی یا خط حمله میرسه استرس و اضطراب هم بازیکنارو میگیره و هم تماشاگرا و هوادارا رو!

بازیکنای آرسنال این قابلیت رو دارن که مدتها توپ رو از سمت راست محوطه به سمت چپ و از سمت چپ به سمت راست ببرن و میتونن با ایجاد مثلث در گوشه ها به حفظ توپ بپردازن ولی وقتی توپ به مرکز و داخل محوطه جریمه میرسه فرقی نمیکنه ژیرو باشه ، ولبک باشه ، اوزیل یا سانچز باشه یا یکی از مدافعا ... پاهای بازیکن صاحب توپ میلرزه و مغزش منجمد میشه و نمیتونه تصمیم بگیره که باید چکار کنه (در صورتی که اگه با یه گل از حریف جلو باشه این اتفاق خفیف تر میشه)

این مشکل در همه بازیهای اخیر آرسنال دیده شده و دقیقا از بعد از بازی با بارسلونا شروع شد و با بازی سوانسی شدت گرفت و اوجش هم در بازی با واتفورد بود

و دقیقا برعکس این موضوع رو میشه در خط دفاعی و محوطه جریمه خودی دید (که برعکس انسجام خط دفاعی آرسنال و تمرکز و پوشش خط هافبک در ابتدای فصل) به محض اینکه توپ زیر پای بازیکنای آرسنال در محوطه جریمه میاد به شدت متزلزل عمل میکنن و همینطور وقتی بازیکنای حریف وارد محوطه جریمه آرسنال میشن ، دریافت توپی رو از مدافعا شاهد نیستیم و برای بازیکنای آرسنال مهم نیست که بازیکنی که در محوطه جریمه ی ما صاحب توپه مهاجم تیم واتفورد هست یا مهاجم تیم بارسلونا ! چنان سردرگم و دستپاچه عمل میکنن مثل اینه همه بازیکنای صاحب توپ در محوطه جریمه ، مسی یا سوارز یا نیمار هستن

و باز هم اوج این دستپاچگی در بازی با واتفورد بود که وقتی گابریل ، مَچَل ِ مهاجم واتفورد شده بود (گیبز) نمیدونست دقیقا باید چکار کنه فقط کم مونده بود زانو بزنه و دعا کنه که توپ با معجزه از پای مهاجم حریف جدا بشه و بیفته جلوی پاش !!

اشتباهات فردی ، بلای جون آرسنال

اعتماد بازیکنای فاز هجومی تیم ، بعد از بازی با بارسلونا (و در مدل ِ خفیف تر قبل از شکست 4-0 از ساوتهمپتون) نسبت به بازیکنای فاز دفاعی از بین رفته و همینطور اعتماد به نفس بازیکنای دفاعی

اگه دقت کرده باشید توی تمام بازیهایی که جدیدا آرسنال میبازه ، تیم شروع نسبتا خوبی داره تا اینکه یه اشتباه و سهل انگاری از فاز دفاعی ، تیم رو در تنگنا قرار میده ... بازیکنای فاز هجومی (سانچز - اوزیل و ...) بعد از لو رفتن توپ ، مایوسانه ، منتظرن تا گل دیگه ای دریافت بشه ! و خیلی زود ناامید میشن و باخت رو میپذیرن

و نکته مشترک در اکثر باخت های آرسنال ، اشتباه خط دفاعی در گل اول حریفه

و نکته مشترک اکثر باخت ها ، گل نشدن موقعیت های بالای 80 درصد تیم بعد از دریافت گله که نشون از ناامیدی تیم داره

به جرات میشه گفت که بعد از بازی با بارسلونا ، هیچ بازی ای نبوده که دفاع های تیم سوتی ندن

و در بازی هایی مثل هال سیتی ، شانس با آرسنال یار بوده که قبل از زدن گل ، سوتی های خط دفاعی به گل تبدیل نشده

تبدیل شدن بازیکنای قابل اعتماد گذشته به بازیکنای خرابکار

وقتی اعتماد به نفس بازیکنی از دست میره ، تمام فاکتور های اون بازیکن از بین میره

و برعکس وقتی اعتماد به نفس یه بازیکن بالا میره ، ضعف های اون بازیکن با روحیه ای که دیگر بازیکنا از این اعتماد به نفس میگیرن ، جبران میشه و موجب پوشش این ضعف ها میشه

اگه به دو فصل گذشته نگاه کنید متوجه میشید که بازیکنی مثل مرته ساکر و گیبز در اوج اعتماد به نفس بازی میکردن و با اینکه مثلا مرته ساکر سرعت پایینی داشته ولی خیلی کم پیش میومد که از این ضعف گل دریافت بشه چون این اعتماد به نفس به عملکرد و تمرکز بازیکن کمک میکرد تا در موقعیت های مناسبی قرار بگیره

و اگر این فصل به عملکرد گیبز (که بخاطر نیمکت نشینی اعتماد به نفسشو از دست داده) نگاه کنید متوجه میشید که تمرکزش کاملا از دست رفته و در خط دفاع (توی تمام بازی هایی که حضور داشته) افتضاح عمل کرده

و شاید دلیل اینکه ، ونگر ، از گیبز به عنوان جانشین اوزیل در پست هافبک چپ استفاده میکرد همین بوده که وقتی در موقعیت دفاع کردن قرار میگرفت متزلزل بود ولی وقتی در فاز هجومی بود ، عملکرد خوبی داشت

ترس از زدن ضربه آخر

بعد از انتقادات گسترده ای که از ژیرو و چمبرلین در بازی با بارسلونا شد ، ترس از قرار گرفتن در موقعیت شوت در تمام بازیکنای هجومی تیم دیده میشه

در بازی با سوانسی ، وقتی ژیرو پاس رو به عقب مرته ساکر (اگه اشتباه نکنم) رو به تیر دروازه کوبید ، حس کردم ژیرو خدا خدا میکرد که توپ بهش نرسه !!

به نظرم بازیکنای آرسنال با ترس انتقادات بعد از بازی ، به زمین پا میزارن و هدفشون اینه که رفع تکلیف کنن و در جایگاهی قرار نگیرن که در پایان بازی مورد انتقاد باشن

البته در بعضی بازیکنا این قضیه صادق نیست چون فشار کمتری روشون بوده وهست که نمونه این بازیکنا : چمبرز - الننی و ولبک هستن که در بازی های اخیر ، عملکردشون خوب بوده و با حمایتی که معمولا بعد از هر بازی ازشون شده ، اعتماد به نفس بیشتری نسبت به بقیه بازیکنا دارن

چرا در خانه راحت تر میبازیم

اگه یادتون باشه دقیقا فصل 2014-2013 هم همین وضعیت مشابه در عملکرد داخل خانه و خارج از خانه دیده شد

سبک آرسنال ، سبک همیشگی هست ولی بیش از هر سبک دیگه ای در فوتبال نیازمند تمرکز و انسجامه

و این تمرکز و انسجام هم نیازمند آرامش ذهنی و همدلی بازیکنا هست

وقتی تیم در موقعیت حمله قرار میگیره ، باید با آرامش و خیال راحت از دیگر بازیکنا ، توانایی اجرای ریسک (شوتزنی و حرکات انفجاری و اجرای پاسهای ترکیبی غافلگیرانه) روداشته باشه تا بتونه از پی ریزی حمله استفاده کنه

و این موقعیت حمله در بازیهای خونگی چند برابر بازیهای خارج از خونه س

پس وقتی این قرارگیری در موقعیت حمله طولانی بشه ، بازیکنای حریف متراکم تر میشن و اضافه شدن بازیکنای فاز دفاعی (هافبک های دفاعی و اورلپ مدافعان کناری) به دیگر بازیکنا لازم میشه

در این موقعیت اگر توپ لو بره و نشه ظرف مدت کوتاهی مالکیت توپ رو برگردونیم ، فقط امیدمون به عملکرد دو (دفاع های مرکزی) یا سه (تنها هافبک دفاعی نزدیک به دفاع) میمونه که معمولا بخاطر عدم اعتماد به نفس و هماهنگی بین مدافعای مرکزی و هافبک دفاعی (که بخاطر مصدومیت ها ، اجبارا چرخش زیادی داشته) از همین نقطه ضربه خوردیم

عملکرد بهتر در بازیهای خارج از خونه

درسته که در این فصل ، در بعضی از بازیهای خارج از خونه ، باخت هایی داشتیم ولی اگه مقایسه ای بین بازیهای خارج از خونه و داخل خونه (در بازیهای اخیر) داشته باشیم متوجه میشیم که عملکرد تیم بخاطر عقب تر بودن خط دفاع تیم و تعریف بهتری که برای هافبک های دفاعی انجام شده ، بهتر از بازیهای خونگی بوده و کمتر غافلگیر شدیم واگر گلی هم دریافت شده روی ضدحملات نبوده (و یا کمتر از بازیهای خونگی بوده)

در بازیهای خارج از خونه ، معمولا فشار ابتدایی تیم حریف ، باعث میشه ناخودآگاه ، هافبک های تیم از ابتدا ، به انسجام دفاعی کمک کنن (معمولا در بازیهای خونگی ، بخاطر اینکه فشار ابتدایی با آرسناله و هافبک ها از همون ابتدا شروع به حمله میکنن ، کمتر در پوشش دفاعی شرکت میکنن)

هوشیاری هافبک ها در پوشش مدافعین در بازیهای خارج از خونه ، توازن دقیق تری بین فاز هجومی تیم و فاز دفاعی برقرار میکنه که نمونه بارز این موضوع ، بازی با تاتنهامه

و شاید اشتباه آرسنال در بازی با منچستر این بود که بخاطر خارج کردن خودشون از فشار تیم حریف ، شروع به تحت فشار قرار دادن منچستر کردن که بخاطر گل نشدن موقعیت ها در حملات ، هافبک های جلو کشیده ی تیم، از خط دفاعی تیم (مثل بازیهای خونگی) غافل شدن که به ضرر تیم تموم شد

نتیجه گیری :

همه بازیهای آرسنال در این فصل ، نقاط قوت و نقاط ضعف هایی داشته که در تقسیم بندی کلی میشه گفت :

زمانی که تیم منطقی بازی میکنه (به دور از فشار غیر منطقی برای زدن گل) مثل بازی با تاتنهام (که منجر به زدن گل اول شد) و یا حتی مثل بازی با بارسلونا که تا نیمه اول منجر به خلق موقعیت های خوبی در محوطه جریمه بارسلونا شد و حتی در نیمه دوم تا قبل از دقیقه 65 که موقعیت های نسبتا خوبی رو خلق کردیم

و همینطور مثل بازی با منچستر سیتی

و مثل بازی پیش فصل برابر چلسی

و ...

میشه امیدوار بود که تیم بتونه نتیجه خوبی بگیره به شرط اینکه بازی منطقی و انسجام دفاعی (توسط هافبک ها) و توازن دفاعی - هجومی حفظ بشه

و زمانی که تیم غیر منطقی فقط به دنبال زدن گل باشه و عملا خط هافبک دست از پوشش مدافعین برداره

و مدافعین کناری در هنگام اورلپ از پشت سر خودشون غافل بشن

و هافبک های دفاعی به دلیل جلوکشیدن ، از پوشش مدافعین کناری غافل بشن

نتیجه بدی در انتظار تیم خواهد بود

مثل دقیقه 65 تا 80 در بازی با تاتنهام

مثل بازی با چلسی (رفت و برگشت)

مثل بازی با سوانسی ( بعد از زدن گل)

مثل بازی با منچستر

مثل بازی با واتفورد که در نیمه دوم ، اون انسجام تیمی و توازن دفاعی - هجومی از بین رفت

و درسته که با سه تعویض همزمان سعی در کنترل بازی شد ولی همیشه فرصت سوزی ها ، مانع نتیجه گرفتن تیم میشه و تیم در حسرت همون چند دقیقه ای که از حالت منسجم خارج شده میمونه

حرف آخر ...

مثل همیشه امیدوارم در بازی های آینده موفقیت تیمم رو ببینم

حتی اگه جامی در دسترس نمونده باشه

حتی اگه حمایت کننده ای از تیم نمونده باشه

من نه توانایی خرید بازیکن برای تیممو دارم

نه توانایی تغییرات در باشگاه

و نه توانایی ریست کردن بازیهای باخته رو .. !!

من فقط میتونم پای تیمم بمونم و منتظر دیدن موفقیتش باشم

چون تنها کاری که از من برمیاد امیدواری و ثابت قدم بودنه

حتی اگه بهترین خاطراتم از تیم ، به ده - دوازده سال قبل برگرده ، باز هم من آرسنالی میمونم و بابت آرسنالی بودنم خجالت نمیکشم

زنده باد آرسنال