چهار اشتباهی که آرسنال در مقابل بایرن مونیخ مرتکب شد

آرسنال نتوانست از اشتباهات خود در بازی رفت مقابل بایرن مونیخ درس بگیرد و در نهایت با شکست مقابل تیم آلمانی، زودتر از موعد از رقابت‌های اروپایی این فصل کنار رفت.

این تنها هفتمین باری در تاریخ بود که توپچی‌ها به مرحله یک‌چهارم نهایی جام باشگاه‌های اروپا/لیگ قهرمانان می‌رسیدند و اولین بار از فصل ۲۰۰۹/۱۰ بود.

با حضور میکل آرتتا روی نیمکت، هواداران شروع به باور کرده بودند که بالاخره امسال سالی است که آرسنال می‌تواند قهرمان لیگ قهرمانان شود. نزدیک‌ترین آن‌ها به قهرمانی به سال ۲۰۰۶ برمی‌گردد، جایی که پس از گل دقیقه ۸۰ جولیانو بلتی، مغلوب کامبک دیرهنگام بارسلونا در فینال شدند.

اما رویای اروپایی آرسنال یک بار دیگر به پایان رسید. این‌ها چهار دلیل برای این اتفاق هستند...

بی‌تجربگی

برای بسیاری از بازیکنان جوان آرسنال، این فصل اولین حضور آن‌ها در لیگ قهرمانان بود. این کمبود تجربه در زمین کاملاً مشهود بود و آن‌ها را در مقابل بایرن مونیخ به شدت خام نشان می‌داد.

احتمالاً این موضوع تا حدی به خاطر باخت ۲-۰ مقابل استون ویلا یا تساوی ۲-۲ در بازی رفت یک هفته قبل از آن بود، اما توپچی‌ها در شب چهارشنبه بسیار محتاط به نظر می‌رسیدند، تقریباً می‌ترسیدند ریسک کنند و به دنبال موقعیت بروند، به خصوص در نیمه دوم.

به نظر می‌رسید آن‌ها بیشتر به حفظ شکل تیم، به جای صاحب توپ شدن علاقه‌مند هستند. با این حال، همین موضوع کار را برای بایرن سخت کرد و باعث شد چند اشتباه فردی از آن‌ها سر بزند.

این تیم در زمین بی‌تجربه به نظر می‌رسید. اگر آن‌ها ریسک می‌کردند یا اعتماد به نفس شکستن بازی متعارف خود را داشتند، شاید می‌توانستند نتیجه‌ای کسب کنند.

فقدان درخشش در محوطه جریمه

همانطور که میکل آرتتا در صحبت‌های پس از بازی به آن اشاره کرد، آرسنال در محوطه جریمه فاقد "درخشش" بود، به این معنی که موقعیت‌ها کم و به ندرت به وجود می‌آمدند.

این شاید انتقادی تند برای بازی‌ای باشد که تنها یک گل در ۹۰ دقیقه داشت، اما آرسنال تنها موفق به ثبت ۸ ضربه شد، در حالی که بایرن ۱۵ ضربه زد.

وقتی هم که به محوطه جریمه بایرن می‌رسیدند، توپچی‌ها فاقد مهارت لازم برای بهره‌برداری از آن موقعیت‌ها بودند. موقعیت‌ها به وجود می‌آمدند، اما هیچکس قدرت یا اعتماد به نفس کافی برای به ثمر رساندن آن‌ها را نداشت.

وقتی در مقابل تیمی به این شکل صاحب فرصت می‌شوید، از دست دادن آن‌ها گناه است. گابریل مارتینلی می‌توانست نام خود را در جدول گلزنان ثبت کند، اما از این موقعیت استفاده نکرد.

کلمه "کِلينيكال" (به معنای دقیق و تمام کننده) اغلب به کار می‌رود، اما این یک ویژگی حیاتی در چنین بازی‌هایی است.

امتناع از یادگیری

یکی از نکات مثبت بازی‌های رفت و برگشت این است که تیم‌ها فرصت دارند تا آموخته‌های خود را از بازی رفت به کار گرفته و در بازی برگشت مقابل همان حریف اجرا کنند.

به نظر می‌رسید که آرسنال به سادگی از این فرصت استفاده نکرد، مطمئناً نه به همان شکلی که بایرن مونیخ استفاده کرد.

بازیکنان بایرن در نیمه دوم با انگیزه و اعتماد به نفس بالا برگشتند. آن‌ها به خوبی نقاط ضعف تیم آرتتا را شناسایی کرده بودند و به اندازه کافی اعتماد به نفس داشتند تا در ۴۵ دقیقه پایانی، بازی مورد نظر خود را به نمایش بگذارند.

شاگردان توماس توخل دفاعی بازی کردند، اما این استراتژی در مقابل تیمی که پاس‌های کوتاه می‌داد و سعی می‌کرد از مرکز زمین بازیسازی کند، برایشان جواب داد.

بایرن موفق شد در هر دو بازی به فرمول دفاعی خود بچسبد، اما آرسنال در آلمان نتوانست بازی خود را برای بهتر شدن تغییر دهد.

تعویض‌های بی‌تأثیر

آرتتا در آن زمان تعویض‌هایی انجام داد که منطقی به نظر می‌رسید، اما در نهایت تأثیری روی بازی نداشت.

او کمی بعد از دقیقه ۶۰ گابریل ژسوس و لئاندرو تروسارد را به زمین فرستاد و سپس ادی انکتیا را نیز در دقایق پایانی وارد زمین کرد.

شاید اگر آرتتا ژسوس را زودتر و برای بازی در وینگر به زمین می‌آورد، او می‌توانست جواب‌گوی مشکلات تیم باشد. با تجربه بالای ژسوس، تیم به طور محسوسی تقویت می‌شد.

آمار ژسوس در لیگ قهرمانان فوق العاده است و دوران حضور او در منچسترسیتی در این رقابت‌ها، او را به تجربه حیاتی مجهز کرده است.