همه باید با ۳-۳-۴ هماهنگ شوند

اونای امری با ایده‌های تازه و استراتژی‌ها و تاکتیک‌های جدید پا به آرسنال گذاشته است. در اولین بازی پیش‌فصلش مقابل بورهام وود، یک چشمه از تفکرات امری به‌نمایش گذاشته شد. و درواقع، به‌شکلی بسیار شفاف.

زیرنظر آرسن ونگر، همیشه مشخص بود که آرسنال به چه شکلی وارد میدان می‌شود. درحقیقت، تابستان گذشته تنها پیش‌فصل نامشخص در طول سال‌های آخر حضور ونگر بود زیرا به ترکیب ۳-۴-۳ که اواخر فصل قبلش را با آن به‌پایان رسانده بود، روی آورده بود. به‌غیر از این، دیگر هیچ‌وقت ارزیابی سیستم ونگر کار دشواری نبوده است.

امسال، بطور مشخص، اوضاع از این قرار نیست. حالا با رفتن ونگر، دیگر آن اصول و فلسفه‌ای که برای دو دهه در باشگاه حاکم بود اهمیت سابق خود را ندارند. تغییرات فرا رسیده‌اند.

مردی که این تغییرات را، دست‌کم در زمین ایجاد کرده‌، اونای امری است. سرمربی اسپانیایی، که در فصول اخیر در سویا و پاریس سنت ژرمن دوران خوبی را پشت سر گذاشته، مربی‌ای باتجربه و بین‌المللی است که با برخی از بزرگترین بازیکنان دنیا کار کرده است. او در مصاحبه‌ها و عملکردهایش نشان داده است که سرمربی‌ای ریز بین و با ذهنیتی برنده است.

نکته دیگری که مرا به او بسیار علاقمند کرد، سیستمش و طرز اجرای آن در زمین است. درطول دوران سرمربی‌گری‌اش، امری سیستم ۳-۳-۴ را با سه هافبک سنتی، که یکی از آنها به استحکام خط دفاع چهار نفره کمک می‌کند، و همچنین وجود دو بال سرعتی که فضا را برای نفوذ دو هافبک دیگر و در اختیار گرفتن مالکیت بازی محیا می‌کنند.

اما بازیکنانی که تا کنون در جمع آرسنال هستند همخوانی کامل را با این سیستم ندارند. هیچگونه بال تخصصی‌ در ترکیب وجود ندارد، و مسوت اوزیل و هنریک میخیتاریان ذاتا هافبک هستند نه بال، و پیش از آغاز پنجره نقل و انتقالات، علامت سؤال بزرگی بالای پست‌های هافبک دفاعی، دفاع مرکزی و دروازه‌بان وجود داشت.

بااین وجود، به‌نظر می‌رسد که امری به خوبی می‌داند به چه شکلی سیستمش را به بهترین نحو ممکن اجرا کند. در اولین بازی پیش‌فصل در روز شنبه، که آرسنال با نتیجه‌ی ۰-۸ بورهام وود را در هم کوبید، او همان سیستم ۳-۳-۴ را پیاده کرد. البته، این تنها یک بازی بوده است و احمقانه است که باتوجه به استانداردهای حریف، نتیجه‌گیری خاصی از آن بکنیم.

اما امری از بکارگیری بازیکنان در نقش‌های مختلف ابایی ندارد. او با استفاده از ورودی‌های جدید، محوریت را از روی بازیکنان بر روی تیم تغییر داد. پیر امریک اوبامیانگ بسیار باز بازی می‌کرد، برخلاف هم تیمی جوان و سرعتی‌اش ریس نلسون. سوکراتیس در دفاع مرکزی بازی را آغاز کرد. کالوم چمبرز در پست هافبک دفاعی به حمایت از خط دفاعی می‌پرداخت، پستی که بطور تخصصی متعلق به لوکاس توریرا است که به استراحت بعد از جام‌جهانی می‌پردازد.

تمام بازیکنانی که به میدان رفتند می‌بایست خود را با سیستم ۳-۳-۴ امری هماهنگ کنند. تنها چیزی که باقی می‌ماند این است که ببینیم چه کسی دل کدام پست به میدان خواهد رفت.