داستان زندگی مک کیب از زبان خودش (قسمت آخر)

همانطور که در قسمت قبل خواندیم حضور مونتمورو در آرسنال باعث شد مک کیب در آرسنال احیا شود و البته تغییر پست پیدا کرد و تبدیل به یکی از بهترین بال چپ های سوپرلیگ انگلیس شد. با هم ادامه ماجرا را بخوانیم 

 

برایم جذاب است برگردم به عقب و به دوران پیشرفتم در پست بال چپ نگاه کنم زیرا واقعا فکرش را نمیکردم که تا اینجا پیش برود و هنوز هم در حال پیشرفت است زیرا داریم بازی ها را میبریم و امروز در جایگاهی هستیم که خودتان می بینید. 

 

حقیقتش را بگویم زمانی که به نقطه ای رسیدم که در دفاع چپ کاملا جاگیر شدم و تلاش و زمان زیادی را خرج کار روی کار دفاعی ام کردم تمرکزم را به تفکرات هجومی هم دادم و مونتمورو هم با من موافقت کرد. چه در ضربات آزاد، چه در ارسال کرنر ها چه در پیشروی و پسروی ها. بازی در دفاع را تحت تاثیر سبک بازی یک وینگر قرار دادم. اما در نهایت وظایف خود را در دفاع به خوبی انجام میدادم. جو از همان لحظه متوجه این مسئله شد، انجام چنین کاری به تناسب اندام و آمادگی جسمانی بالایی نیاز داشت اما من به او نشان دادم که میتوانم این کار را انجام دهم. در پایان فصل با جو صحبت هایی داشتم و آنجا مشخص شد که او برای بلند مدت به وجود من اطمینان دارد. 

 

در پایان من با دیگر مربیان تیم هم دراینباره صحبت کردم چون میخواستم به سطح بعدی فوتبال خود برسم. شما میتوانید از آن دست مدافعانی باشید که فقط تا نصف زمین جلو و عقب میروند و فقط نقش دفاعی را بازی میکنند. اما در سبک بازی جو این کار جواب نمی داد و نقش هجومی بیشتری وجود داشت. این کار کمی ساده تر است زیرا مقابل اکثر تیم ها ما از مالکیت توپ بیشتری برخورداریم و این بدین معناست که ما کنترل بازی را بیشتر در اختیار داریم و من زیاد عقب نمیروم اما در بازی هایی مثل سیتی، یونایتد و چلسی میدانم که باید کامل بازیکن حریف را پوشش دهم بنابراین پس از آن ما صحبت هایی را در مورد اینکه من چطور باید این کار را انجام دهم داشتیم. 

 

گروه مربیان و برنامه ریزان برای من اهداف منظمی مشخص کردند مثل دویدن با سرعت بالا در متراژ مشخص که اجازه داشتم یکشنبه ها این کار را انجام دهم. حتی اگر این افراد بتوانند رکورد من را یک درصد افزایش دهند نمیدانید که در بازی های بزرگ که کوچکترین اتفاقات سرنوشت را تعیین میکنند تاثیرگذار است. این دستاوردهای کوچک میتواند تفاوت ایجاد کند.  فکر میکنم شما میتوانید این مسئله را در بازی های فصلی که سپری شد ببینید.

 

مدتی طول کشید اما فکر میکنم اکنون عاشق دفاع هستم. همیشه این عقیده را داشتم که می توانم در این نقش کاری انجام دهم و میدانستم که میتوانم پاس گل دهم اما وقتی آمدم از تکل زدن ها لذت ببرم حس کردم که میترسم چون آن خلاف همه غرایز منی که وینگر بودم بود. با خود میگفتم چه اتفاقی دارد برایم می افتد؟ 

 

در واقع من به تازگی در اینباره با لوییز کویین هم صحبت کرده ام. او از من پرسید که به این کار علاقه مند شده ام؟ من در پاسخ گفتم عجیب است لو ...آن را کاملا دوست دارم. 

 

بدست آوردن این آمار و دیدن قرار گرفتن در صدر جدول برترین  پاس گل دهندگان عالیست. زیرا نشان میدهد که شما کارتان را بدرستی انجام می دهید اما در نهایت این چیزی نیست که من به آن اهمیت دهم. مهمترین چیز تیم است. بردن و نشاندن لبخند روی لب هواداران است. 

 

صرف نظر از اینکه من در جناحین بازی کنم، مدافع باشم یا به دلایل عجیبی در دروازه قرار بگیرم هر آنچه از دستم بر بیاید برای تیم انجام خواهم داد. به عنوان یک بازیکن یا یک فرد همیشه اینگونه خواهم ماند و باعث افتخارم است که اینجا هستم و می مانم. 

 

کیتی مک کیب