مانوئل آلمونیا

مانوئل آلمونیا ریورو متولد 19 می 1977

او در سال‌های اولیه‌اش عمدتاً در لیگ‌های پایین‌تر اسپانیا شرکت می‌کرد و پس از شروع در اوساسونا، تنها در 26 بازی لالیگا در طول دو فصل با رکرتیوو و آلباسته ظاهر شد. بیشتر دوران حرفه‌ای خود را با آرسنال سپری کرد که در سال 2004 با آنها قرارداد امضا کرده بود و 175 بازی رسمی انجام داد و جام حذفی 2005 را به دست آورد. او یک دوره قرضی کوتاه مدت در وستهم نیز داشت. در سال 2012، پس از پایان قراردادش، آلمونیا به واتفورد پیوست و به مدت دو سال در آنجا بازی کرد و پس از آن با توصیه پزشکی بازنشسته شد.

حرفه باشگاهی

در آغاز کار

آلمونیا متولد پامپلونا، ناوارا، دوران بزرگسالی خود را با ذخیره‌های اوساسونا در سال 1995 آغاز کرد و چهار فصل را با این تیم در سطح دوم اسپانیا گذراند. پس از آن، او در همان سطح ماند، جایی که او نماینده کارتاگونووا و سابادل بود. در تابستان 2001، آلمونیا برای اولین بار پس از امضای قرارداد با سلتاویگو به لالیگا رسید. او هرگز به طور رسمی نماینده باشگاه نبود، با این حال، به ایبار، رکرتیوو اوئلوا و آلباسه بالومپیه، قرض داده شد. اولین بازی آلمونیا در لالیگا در 17 نوامبر 2002، پس از دریافت کارت قرمز گلر اول تیم و جایگزینی وی در باخت 0-3 خارج از خانه مقابل آلاوز، تحت تاثیر قرار گرفت. این یکی از تنها دو بازی لیگ در طول فصل بود، زیرا اندلسی ها پس از آن به رتبه هجدهم سقوط کردند. آلمونیا در آلباسه بالومپیه به عنوان ذخیره کارلوس روآ شروع به کار کرد. با این حال، پس از بیماری گلر آرژانتینی، او به عنوان گزینه اول انتخاب شد و به تیمش کمک کرد تا به راحتی از سقوط در رده چهاردهم نجات پیدا کند. اولین حضور او در لیگ در 9 نوامبر 2003، در شکست خانگی 1-0 مقابل مالاگا بود که روآ به حالت تعلیق درآمد.

آرسنال

آلمونیا در 14 ژوئیه 2004 با مبلغی نامشخص به آرسنال پیوست تا ذخیره ینس لمن باشد. او اولین بازی خود را برای تیم جدیدش در 27 اکتبر در برد 2-1 مقابل منچسترسیتی در جام اتحادیه این فصل انجام داد و اولین بازی او در لیگ برتر در 4 دسامبر در برابر بیرمنگام انجام شد. اوج سال اول او در دور پنجم جام حذفی بود، بازی تکراری در شفیلد یونایتد: با پایان یافتن بازی 0-0 پس از وقت اضافه و رفتن به ضربات پنالتی، او دو پنالتی را مهار کرد تا تیمش به دور بعد صعود کند. او در اولین فصل حضورش در آرسنال، قهرمان جام حذفی شد.

در فصل 2005/06، آلمونیا به عنوان ذخیره لمن ادامه داد، اما زمانی که لمن در دقیقه 20 فینال لیگ قهرمانان اروپا مقابل بارسلونا اخراج شد، آلمونیا جایگزین روبرت پیرس شد و خود را در کانون توجه قرار داد. او در بیشتر موارد عملکرد خوبی داشت و تنها در باخت 1-2 در اواخر بازی هر دو گل را دریافت کرد.

فصل 2006/07 برای آلمونیا 14 بازی در تمامی مسابقات به ارمغان آورد. این شامل فینال جام اتحادیه بود که به چلسی باخت. او و لمن از همه نظر خارج از زمین نیز رقیب بودند. لمن در مصاحبه ای با تلویزیون آلمان در اکتبر 2007، در مورد تصمیم آرسن ونگر برای کنار گذاشتن او به نفع گلر اسپانیایی، گفت: "ممکن است روزی بخواهم در مورد کل موضوع صحبت کنم. اما در حال حاضر من همه را به عنوان بخشی از تحقیر می بلعم. اما من فکر می کنم نباید بازیکنان را برای مدت طولانی تحقیر کرد. آلمونیا هنوز نشان نداده است که می‌تواند برای ما پیروز شود. من قبلاً این را تجربه کرده‌ام و می دانم که بقیه چه انتظاراتی از یک گلر دارند." پنج ماه بعد، آلمونیا پاسخ داد: "من با مردم همان گونه رفتار می‌کنم که دوست دارم با خودم رفتار کنند. داشتن کسی اینجا که از من متنفر است بسیار شگفت انگیز است. هر روز صبح که از خواب بیدار می‌شوم می‌دانم که همینطور خواهد بود، اما من دیگر اهمیتی نمی‌دهم. من به تمرینات می‌آیم و با لوکاس فابیانسکی و ویتو مانونه کار می‌کنم. به هر حال آنها از او بهتر هستند."

آلمونیا سرانجام در فصل 2007/08 در نبرد برای انتخاب گلر اول پیروز شد. نکات مهم شامل مهار پنالتی رابی کین برای کمک به آرسنال برای شکست 2-1 تاتنهام بود.

بعد از رفتن لمن به اشتوتگارت در ابتدای فصل 2008/09 پیراهن شماره یک را به او دادند و او یک پنالتی مهم دیگر را در 21 مارچ 2009 مهار کرد، این بار مقابل اوبافمی مارتینز از نیوکاسل در پیروزی 3-1.

در ژوئن 2008 او قرارداد چهار ساله جدیدی امضا کرد، اما عملکردهای بعدی او بسیار متناقض بود، در بازی اول نیمه نهایی لیگ قهرمانان اروپا مقابل منچستریونایتد و یک چهارم نهایی لیگ قهرمانان اروپا در سال 2010 مقابل بارسلونا که منجر به شایعاتی مبنی بر فروش او شد.

علیرغم گمانه زنی ها، آلمونیا فصل 2010/11 را به عنوان گلر اول شروع کرد. با این حال، در 25 سپتامبر در مقابل وست بروم، او مرتکب خطای پنالتی شد (که آن را مهار کرد)، یک گل بد دریافت کرد و در گل سوم حریف خروج اشتباه داشت. او جایگاه خود را به دلیل مصدومیت از دست داد و پس از بازگشت، خود را به عنوان گلر سوم پشت سر دو لهستانی فابیانسکی و شزنی می‌دید. آلمونیا در 30 ژانویه 2011 مقابل هادرزفیلد در جام حذفی به تیم بازگشت و هر دو بازی را در دور بعد مقابل لیتون اورینت انجام داد. در 8 مارچ، او در دقیقه 19 به جای شزنی مصدوم مقابل بارسلونا در مرحله یک هشتم نهایی لیگ قهرمانان اروپا وارد زمین شد و با شکست 3-1 آرسنال در نیوکمپ، یک سری سیو انجام داد تا آرسنال در مجموع 4-3 از تورنمنت خارج شود. او در سایت رسمی باشگاه از سوی هواداران به عنوان بهترین بازیکن مسابقه انتخاب شد.

آلمونیا با آسیب دیدگی شزنی (انگشت دررفته)، فابیانسکی (شانه) و مانونه دوباره به گلر اول آرسنال تبدیل شد. در 19 مارچ، در جریان تساوی 2-2 مقابل وست بروم، او همراه با سباستین اسکیلاچی گل دوم را به تیم میزبان هدیه داد. در حالی که لمن به عنوان یک بازیکن اضطراری به باشگاه بازگشته بود، او در حین گرم کردن بازی مقابل بلکپول از ناحیه زانو آسیب دید و در ادامه فصل در هیچ مسابقه دیگری ظاهر نشد. در 30 سپتامبر 2011، آلمونیا پس از اینکه رابرت گرین به دلیل آسیب دیدگی غضروف زانو به مدت شش هفته از میادین دور شد، یک قرارداد قرضی اضطراری اولیه با باشگاه وستهم امضا کرد. او اولین بازی خود را برای چکش ها در 1 اکتبر در تساوی 2-2 خارج از خانه مقابل کریستال پالاس انجام داد، اما در پایان اکتبر و با بازگشت گرین به آمادگی جسمانی، او به آرسنال بازگشت. در 22 می 2012، آرسنال اعلام کرد که آلمونیا و شش بازیکن دیگر از 30 ژوئن بازیکن آزاد خواهند بود.

واتفورد

آلمونیا در جولای 2012 در سن 35 سالگی قراردادی یک ساله با واتفورد امضا کرد و جایگزین اسکات لوچ شد که به ایپسویچ تاون نقل مکان کرده بود. او اولین بازی خود را در 11 آگوست در تساوی جام اتحادیه در خانه مقابل ویکومب واندررز انجام داد و دروازه خود را بسته نگه داشت. آلمونیا با حضور در هر سی و چهار بازی لیگ واتفورد، در 23 فوریه 2013 در برابر دربی کانتی، همسترینگ خود را مصدوم کرد. او شش مسابقه بعدی را از دست داد و جاناتان باند جوان در غیاب او جانشین وی شد و در 6 آوریل 2013 در تساوی 0-0 خانگی مقابل کاردیف سیتی بازگشت.

در 12 می 2013، در بازی برگشت نیمه نهایی پلی آف در خانه مقابل لسترسیتی، آلمونیا در وقت های اضافی پنالتی آنتونی ناکارت را دو بار مهار کرد و واتفورد با نتیجه 2-1 پیش بود اما در مجموع همچنان بازی مساوی بود. واتفورد با ضد حمله حاصله و گل تروی دینی، تیمش را در بازی تعیین کننده مقابل کریستال پالاس قرار داد، جایی که پنالتی کوین فیلیپس در وقت اضافه منجر به باخت 0-1 شد.

واتفورد اعلام کرد که آلمونیا قرارداد یک ساله جدیدی را در 5 ژوئیه 2013 امضا کرده است تا او را برای یک فصل دیگر در باشگاه نگه دارد. او در ژوئن سال بعد آنجا را ترک کرد، زیرا قرارداد او منقضی شده بود. آلمونیا در 28 آگوست 2014 پس از یک عارضه قلبی نادر در جریان تست پزشکی با تیم کالیاری بازنشسته شد. او در سال 2016 به عنوان مربی دروازه‌بان‌های الجزیره امارات منصوب شد.

حرفه بین المللی

آلمونیا در هیچ سطحی نماینده اسپانیا نبود. او بیش از یک بار ابراز تمایل کرد که برای انگلیس بازی کند، فقط به شرطی که ابتدا از کشور محل تولدش دعوتی دریافت نکند.

زندگی شخصی

آلمونیا که برادرش در عملیات حافظ صلح سازمان ملل در کوزوو خدمت می‌کرد، علاقه مند به جنگ جهانی دوم است و قبل از بازی های اروپایی با آرسنال، به طور منظم از سایت‌های مرتبط با درگیری بازدید می‌کرد.