جیووانی فن برونکهورست

جیووانی کریستیان فن برونکهورست متولد ۵ فوریه ۱۹۷۵

آغاز دوران حرفه‌ای

فن برونکهورست از شش سالگی برای یک تیم جوانان محلی آماتور در روتردام، لینکر ماس اوفر، بازی کرد. سال بعد به آکادمی جوانان فاینورد پیوست. در سال ۱۹۹۰، در سن ۱۵ سالگی، باشگاه به او پیشنهاد قرارداد حرفه‌ای داد که او نیز پذیرفت. او در سال ۱۹۹۱ با فاینورد قهرمان لیگ جوانان هلند شد، اما برای ورود به تیم اصلی با مشکل مواجه شد. او به طور قرضی به والویک منتقل شد و اولین بازی خود در لیگ را در سال ۱۹۹۳ انجام داد. او برای فصل ۱۹۹۴/۹۵ به فاینورد بازگشت، اما به عنوان بازیکن نیمکت نشین مورد استفاده قرار می‌گرفت و تنها در ده بازی برای این باشگاه به میدان رفت. فصل ۱۹۹۵/۹۶ فصل پیشرفت او بود، زیرا او تقریباً در تمام بازی‌های فاینورد به میدان رفت و در کنار بازیکنانی مانند رگی بلینکر، ژان-پل فن گاستل و هنریک لارسون بازی کرد.

در سطح داخلی، با عدم موفقیت فاینورد در شکستن سلطه آیندهوون و آژاکس بر اردیویسیه برای چهارمین سال متوالی، و جدایی بازیکنان بزرگی مانند هنریک لارسون از تیم، فن برونکهورست به دنبال باشگاه جدیدی گشت. او تصمیم گرفت به دیک ادووکات (مربی سابق او در رده‌های سنی زیر ۱۶ و زیر ۱۸ سال هلند) در رنجرز بپیوندد و در سال ۱۹۹۸ با مبلغی بین ۵ تا ۵.۵ میلیون پوند به این باشگاه اسکاتلندی منتقل شد.

رنجرز

در اولین بازی رسمی فن برونکهورست برای رنجرز در ۲۲ ژوئیه ۱۹۹۸، او گلزنی کرد و تیمش پس از عقب افتادن ۳-۰، با نتیجه ۵-۳ تیم شلبورن ایرلندی را در دور اول مرحله مقدماتی جام یوفا در ورزشگاه پرنتون پارک شکست داد. او در ادامه ۲۲ گل برای رنجرز به ثمر رساند (۱۳ گل در لیگ، سه گل در جام حذفی، یک گل در جام اتحادیه، سه گل در لیگ قهرمانان اروپا و دو گل در جام یوفا)، که بیشتر آن‌ها در پست هافبک به ثمر رسید. سپس او با مبلغ ۸.۵ میلیون پوند به آرسنال پیوست و قراردادی پنج ساله امضا کرد.

یکی از گل‌های او در فینال جام حذفی اسکاتلند در سال ۲۰۰۰ بود که رنجرز با نتیجه ۴-۰ آبردین را شکست داد. در این بازی، جیم لیتون، دروازه‌بان حریف، در دقیقه سوم مصدوم شد و به دلیل عدم وجود بازیکن تعویضی، مهاجم تیم، رابی وینترز، مجبور شد جای او را بگیرد. او در سال ۲۰۰۰ نامزد جایزه بهترین بازیکن سال اسکاتلند (SPFA) شد. او در اکتبر همان سال در بازی‌های ملی دچار مصدومیت کشاله ران شد و در ۳ مارس ۲۰۰۱ در بازی مقابل هارت آف میدلوتیان به میادین بازگشت، اما تنها ۲۳ دقیقه در پیروزی ۲-۰ خانگی بازی کرد و سپس توسط کالین کامرون مصدوم شد.

آرسنال

آرسن ونگر در ژوئن ۲۰۰۱، فن برونکهورست را با مبلغ ۸ میلیون پوند به خدمت گرفت. او به دنبال پر کردن جای خالی خط میانی پس از جدایی امانوئل پتی از آرسنال بود و به همین دلیل او را در مرکز زمین در کنار پاتریک ویرا قرار داد. با این حال، شروع فن برونکهورست در هایبوری با مصدومیت رباط صلیبی زانو همراه بود که باعث شد او پس از تنها چند ماه حضور در باشگاه، از میادین دور بماند. با وجود این، فن برونکهورست در فصل‌های ۲۰۰۱/۰۲ قهرمان لیگ برتر و در فصل‌های ۲۰۰۱/۰۲ و ۲۰۰۲/۰۳ قهرمان جام حذفی انگلیس با آرسنال شد. او در مجموع ۶۴ بار برای توپچی‌ها به میدان رفت و دو گل نیز به ثمر رساند.

بارسلونا

با نزدیک شدن به فصل ۲۰۰۳/۰۴، فن برونکهورست این فرصت را پیدا کرد که به بارسلونا منتقل شود و زیر نظر سرمربی جدید این تیم، فرانک ریکارد، به صورت قرضی یک ساله با گزینه انتقال دائمی کار کند.

او پس از تطبیق با نقش جدید خود به عنوان مدافع چپ، به بارسا کمک کرد تا در نیمه دوم فصل احیا شود. در مه ۲۰۰۴، فن برونکهورست انتقال خود از آرسنال به بارسلونا را با مبلغ ۲ میلیون یورو نهایی کرد و قراردادی سه ساله امضا کرد. او در فصل ۲۰۰۴/۰۵ پس از ارائه برخی از بهترین نمایش‌های خود و به ثمر رساندن چهار گل، قهرمان لالیگا شد. در فصل ۲۰۰۵/۰۶، او به تیمش کمک کرد تا مجدداً قهرمان لالیگا شود و همچنین در همان فصل قهرمان لیگ قهرمانان اروپا نیز شد (او تنها بازیکنی بود که در تمام بازی‌های لیگ قهرمانان آن فصل به میدان رفت). در اسپانیا، او از نام "جیو" روی پیراهنش استفاده می‌کرد.

بازگشت به فاینورد

فن برونکهورست در سال ۲۰۰۷ یک سال دیگر از قراردادش با بارسلونا باقی مانده بود، اما در ۲۷ ژوئن ۲۰۰۷ به دلیل وجود بندی در قراردادش که به او اجازه می‌داد به صورت رایگان به فاینورد بپیوندد، به این باشگاه بازگشت. مدت کوتاهی پس از آن، برت فن مارویک، سرمربی تیم، او را به عنوان کاپیتان باشگاه منصوب کرد. او به یکی از ارکان اصلی تیم تبدیل شد و در تیمی که با مصدومیت‌های زیادی دست و پنجه نرم می‌کرد، ثبات ایجاد کرد. در پایان اولین فصل حضورش، او "دی استادیون‌کلاب" را به قهرمانی در جام حذفی هلند در فصل ۲۰۰۷/۰۸ رساند و در فینال با نتیجه ۲-۰ رودا جی‌سی را شکست داد.

دوران ملی

سال‌های اولیه

فن برونکهورست در سال ۱۹۹۶ برای تیم ملی المپیک هلند به میدان رفت، اگرچه هلند نتوانست به بازی‌های المپیک ۱۹۹۶ آتلانتا راه یابد. او اولین بازی ملی کامل خود را در اوت ۱۹۹۶ انجام داد و گاس هیدینک در ترکیب اصلی لاله‌های نارنجی برای بازی دوستانه مقابل برزیل در ورزشگاه آمستردام آرنا به او میدان داد. فن برونکهورست اولین گل ملی خود را در اوت ۱۹۹۶ در ورزشگاه اف‌ان‌بی مقابل آفریقای جنوبی به ثمر رساند. او عضوی از تیم ملی هلند در جام جهانی ۱۹۹۸ فرانسه بود، اما در طول مسابقات به میدان نرفت. او در یورو ۲۰۰۰ که در کشور خودش برگزار می‌شد نیز به دلیل حضور آرتور نومن در پست دفاع چپ، فرصت بازی محدودی پیدا کرد.

یورو ۲۰۰۴ و جام جهانی ۲۰۰۶

فن برونکهورست (که در آن زمان به طور منظم در سطح باشگاهی به عنوان هافبک بازی می‌کرد) توسط دیک ادووکات، سرمربی تیم ملی، در یورو ۲۰۰۴ به عنوان مدافع چپ به کار گرفته شد. هلند به مرحله نیمه‌نهایی این مسابقات رسید، اما در نهایت مغلوب میزبان، پرتغال، شد.

فن برونکهورست در رقابت‌های مقدماتی جام جهانی ۲۰۰۶ یکی از بازیکنان ثابت تیم ملی بود. در مرحله یک‌هشتم نهایی مقابل پرتغال، او در مسابقه‌ای که شاهد چهار کارت قرمز بود و یک رکورد در جام‌های جهانی محسوب می‌شد، کارت قرمز دریافت کرد.

یورو ۲۰۰۸

فن برونکهورست در بازی مقدماتی یورو ۲۰۰۸ مقابل اسلوونی در ۲۸ مارس ۲۰۰۷ گلزنی کرد. هلند در نهایت این بازی را با نتیجه ۱-۰ پیروز شد.

در ۹ ژوئن ۲۰۰۸، در یک بازی گروهی مقابل ایتالیا، او توپ را از روی خط دروازه خود دفع کرد، به عمق زمین ایتالیا نفوذ کرد و سپس یک پاس عرضی برای دیرک کویت فرستاد. کویت نیز با ضربه سر توپ را به وِسلی اسنایدر رساند و او توپ را از کنار جانلوئیجی بوفون عبور داد و گل زد. فن برونکهورست بعداً گل دیگری نیز به ثمر رساند تا قهرمان وقت جام جهانی را با نتیجه ۳-۰ شکست دهند.

پیش از یورو ۲۰۰۸، ادوین فن در سار، کاپیتان تیم ملی، اعلام کرد که پس از این مسابقات از فوتبال ملی بازنشسته خواهد شد. او آخرین بازی خود را به عنوان کاپیتان در شکست ۳-۱ مقابل روسیه در مرحله یک‌چهارم نهایی انجام داد. فن برونکهورست به عنوان جانشین فن در سار به عنوان کاپیتان تیم ملی انتخاب شد.

جام جهانی ۲۰۱۰

فن برونکهورست در فهرست اولیه تیم ملی هلند برای این مسابقات قرار گرفت و در ۲۷ مه ۲۰۱۰، برت فن مارویک، سرمربی هلند، اعلام کرد که او در فهرست نهایی ۲۳ نفره حضور خواهد داشت و به عنوان کاپیتان تیم خدمت خواهد کرد. در مرحله نیمه‌نهایی مقابل اروگوئه، او گل اول پیروزی ۳-۲ تیمش را به ثمر رساند. این شوت قدرتمند از راه دور که به گوشه بالایی سمت چپ دروازه فرناندو موسلرا رفت، به طور گسترده‌ای به عنوان یکی از بهترین گل‌های تاریخ جام‌های جهانی در نظر گرفته می‌شود. در نوامبر ۲۰۲۲، فیفا این گل را در فهرست ۲۲ گل برتر خود قرار داد.

آخرین بازی فن برونکهورست برای هلند و به عنوان یک فوتبالیست حرفه‌ای، فینال جام جهانی مقابل اسپانیا بود. او در دقیقه ۱۰۵ به جای ادسون براافهاید تعویض شد در حالی که نتیجه ۰-۰ بود، اما آندرس اینیستا در دقیقه ۱۱۶ تک گل بازی را به ثمر رساند و هلند را مغلوب کرد. پس از پایان مسابقات به عنوان نایب قهرمان، فن برونکهورست اظهار داشت که به دستاوردهای تیم افتخار می‌کند.

دوران مربیگری

فاینورد

پس از بازنشستگی در پایان فصل ۲۰۰۹/۱۰ پیش از جام جهانی ۲۰۱۰، در ۲۱ ژوئیه ۲۰۱۱ اعلام شد که فن برونکهورست به عنوان دستیار رونالد کومان، سرمربی تازه منصوب شده فاینورد، در کنار ژان-پل فن گاستل، بازیکن سابق فاینورد، فعالیت خواهد کرد. فاینورد در پایان آن فصل پس از آژاکس در رده دوم قرار گرفت و بدین ترتیب جواز حضور در لیگ قهرمانان اروپا ۲۰۱۲/۱۳ را کسب کرد. در ۲۳ مارس ۲۰۱۵، اعلام شد که فن برونکهورست پس از جدایی فرد روتن در پایان آن فصل، سرمربی جدید فاینورد خواهد بود.

فن برونکهورست در اولین تجربه مربیگری خود در ۸ اوت ۲۰۱۵، با نتیجه ۳-۲ در خانه مقابل اوترخت به پیروزی رسید. گل پیروزی تیمش از روی نقطه پنالتی توسط دیرک کویت به ثمر رسید که پس از نه سال حضور در خارج از کشور به فاینورد بازگشته بود. فن برونکهورست در اولین فصل کامل مربیگری خود، فاینورد را به قهرمانی در جام حذفی هلند در فصل ۲۰۱۵/۱۶ رساند. آن‌ها در فینال با نتیجه ۲-۱ اوترخت را شکست دادند. در دومین فصل حضورش، فن برونکهورست فاینورد را پس از ۱۸ سال به قهرمانی در اردیویسیه رساند.

در فصل ۲۰۱۷/۱۸، فاینورد فصل را با پیروزی در ضربات پنالتی مقابل ویتسه در سوپرجام هلند آغاز کرد. در ۱۷ دسامبر ۲۰۱۷، تیم او در دربی روتردام با نتیجه ۷-۰ اسپارتا روتردام را در خانه حریف شکست داد. این تیم بار دیگر قهرمان جام حذفی هلند شد و در فینال ۲۲ آوریل ۲۰۱۸ با نتیجه ۳-۰ آلکمار را مغلوب کرد. این صدمین فینال این رقابت‌ها بود.

در ۲۴ ژانویه ۲۰۱۹، فن برونکهورست اعلام کرد که پس از پایان فصل ۲۰۱۸/۱۹ از فاینورد جدا خواهد شد.

گوانگژو

در ۴ ژانویه ۲۰۲۰، فن برونکهورست با تیم گوانگژو از سوپرلیگ چین قرارداد امضا کرد. او در تنها فصل حضورش در این تیم به مقام یازدهم رسید و سپس در دسامبر همان سال به دلیل تمایل به بازگشت نزد خانواده‌اش از این سمت استعفا داد.

رنجرز

در ۱۸ نوامبر ۲۰۲۱، فن برونکهورست ۲۰ سال پس از ترک این باشگاه به عنوان بازیکن، به عنوان سرمربی رنجرز منصوب شد. او جانشین استیون جرارد شد که به استون ویلا منتقل شده بود. در اولین بازی فن برونکهورست به عنوان سرمربی رنجرز، آن‌ها در مرحله گروهی لیگ اروپا با نتیجه ۲-۰ در خانه اسپارتا پراگ را شکست دادند. در اولین بازی او در لیگ برتر اسکاتلند در ۲۸ نوامبر، آن‌ها با نتیجه ۳-۱ لیوینگستون را مغلوب کردند. روند هفت پیروزی متوالی در لیگ از زمان شروع کار او، با تساوی ۱-۱ مقابل آبردین در ۱۸ ژانویه ۲۰۲۲ متوقف شد و یک روند ده بازی بدون شکست در لیگ تحت هدایت او در ۲ فوریه با شکست ۳-۰ مقابل سلتیک به پایان رسید و صدرنشینی به رقیب واگذار شد.

رنجرزِ فن برونکهورست نتوانست صدرنشینی در لیگ را که به سلتیک تحت هدایت سرمربی جدیدشان، آنژه پوستوگلو، رسیده بود، پس بگیرد. در عرصه اروپا، این تیم با پیروزی‌های حذفی مقابل بوروسیا دورتموند، ستاره سرخ بلگراد، براگا و لایپزیگ، برای اولین بار از سال ۲۰۰۸ به فینال یک تورنمنت قاره‌ای رسید. آن‌ها فینال ۲۰۲۲ را در ضربات پنالتی به آینتراخت فرانکفورت واگذار کردند. چند روز بعد، رنجرز با پیروزی ۲-۰ مقابل هارتس در فینال جام حذفی، اولین جام حذفی خود را از سال ۲۰۰۹ به دست آورد. آن‌ها پیش از این سلتیک را در نیمه‌نهایی شکست داده بودند.

رنجرز تحت هدایت فن برونکهورست به مرحله گروهی لیگ قهرمانان اروپا ۲۰۲۲/۲۳ صعود کرد، اما سپس شش شکست متوالی در آن تورنمنت متحمل شد و در لیگ برتر اسکاتلند ۹ امتیاز از سلتیک عقب افتاد. فن برونکهورست در ۲۱ نوامبر، در زمان تعطیلات جام جهانی، از سمت خود در رنجرز اخراج شد.

بشیکتاش

در ۵ ژوئن ۲۰۲۴، فن برونکهورست با امضای قراردادی دو ساله با گزینه تمدید برای یک سال دیگر، سرمربی تیم بشیکتاش ترکیه شد. پس از شکست تیم مقابل تیم اسرائیلی مکابی تل‌آویو در لیگ اروپا، او در ۳۰ نوامبر ۲۰۲۴ از سمت خود اخراج شد.

زندگی شخصی

فن برونکهورست در روتردام به دنیا آمد. پدرش، ویکتور فن برونکهورست، اندونزیایی-هلندی و مادرش، فرانسین ساپولته، اندونزیایی با اصالت ملوکایی بود.

فن برونکهورست و همسرش ماریکه دو پسر دارند. جیووانی و ماریکه در سال ۲۰۰۸ بنیاد جیووانی فن برونکهورست (GvB Foundation) را تأسیس کردند. این بنیاد که در روتردام مستقر است، هدفش توانمندسازی کودکان محرومی است که از دوره ابتدایی به راهنمایی می‌روند تا با تشویق به شرکت در ورزش، مهارت‌های اساسی زندگی را برای غلبه بر موانع شخصی و اجتماعی توسعه دهند.