چرا آرسنال نباید به ۴-۴-۲ کلاسیک برگردد؟

بعد از برد دراماتیک 4-1 آرسنال در مقابل ساندرلند هواداران و کارشناسان از خود این سوال می کنند خب چرا الان نباید آرسنال با هر دو مهاجم یعنی سانچز و ژیرو بازی کند؟

الکسیس سانچز و ژیرو که هر 4 گل آرسنال را در اون روز به ثمر رساندند هرکدام موفق به زدن دو گل شدند . آرسنال در حالی در انتظار یک تساوی دیگر با یک تیم پایین جدولی بود تا اینکه ژیرو از نیمه دوم وارد زمین شد و با دو ضربه به توپ موفق به زدن 2 گل برای توپچی ها شد. با اینکه سانچز 90 دقیقه کامل بازی کرد و 2 گل نیز به ثمر رساندن اما آرسنال زمانی برنده این بازی شد که ژیرو تاثیر فوق العاده خود را بر بازی نشان داد.

بعد از این نمایش شاید خیلی از طرفداران آرسنال به این فکر فرو رفتند که این مرد فرانسوی خوش تیپ از حالا سزاوار قرار گرفتن در ترکیب ابتدایی به جای نشستن روی نیمکت است اما مسئله اینجاس که اکنون سانچز در نوک خط حمله در حال شکوفایی و زدن گل های بیشتر است اگر قرار باشد ژیرو بازی کند شما دو راه حل دارید یا سانچز را از ترکیب کنار بذارید یا پست بازی او را تغییر دهید و یک خط عقب از مهاجم نک جدید شما یعنی ژیرو قرار دهید آیا آرسن ونگر حاضر هست همچین ریسکی کند؟

پیشنهادات زیادی شده است که هر دو بازیکن می توانند در فرمت قدیمی 4-4-2 می توانند در خط حمله بازی کنند ، شاید ترکیبی مشابه زوج افسانه ای آرسنال یعنی تیری آنری و دنیس برگکمپ.

اما به نظر نمی رسد این ترکیب برای آرسنال مناسب باشد در واقع مشکل در این نیست که سانچز و ژیرو در کنار هم بازی کنند بلکه مسئله در تغییر نحوه خط هافبک خواهد شد. در سیستم 4-4-2 اوزیل به مرکز زمین بیشتر متمایل خواهد شد تا پشت دو مهاجم و این یعنی دور شدن از جناحین برای بازی سازی برای وینگر های توانمند آرسنال یعنی والکات یا ایوبی.

وقتی اوزیل به مرکز زمین متمایل شود معنی این را خواهد داد که باید وظایف دفاعی بیشتری انجام دهد و همه ی ما میدانیم که اوزیل توانایی آنچنان ویژه در امر کارهای دفاعی ندارد.

در این تغییر چینش در هافبک ها طول زمین برای پوشش دادن برای وینگر ها بیشتر خواهد شد و این موضوع یعنی از قدرت تهاجمی وینگر ها در موقع حمله کم خواهد کرد.
در نهایت ما یک هافبک مرکزی یا هافبک مرکزی پوششی خود یعنی کازورلا ، ژاکا ، رمزی ، کوکلن ، الننی را از ترکیب از دست خواهیم داد زیرا در این سیستم 4-4-2 تنها یکی از این بازیکنان می توانند در کنار اوزیل بازی کنند و با توجه به کیفیت و رقابت در بین هافبک ها شما هرگز نمی توانید این همه ستاره را روی نیمکت راضی نگه دارید.

البته ونگر می تواند از 4-4-2  دیاموند استفاده کند بدین صورت که از وینگر ها بخواهد به زمین بازی عرض داده و از اوزیل به عنوان یک هافبک مرکزی هجومی استفاده کند اما در این حالت فضای زیادی برای تنها هافبک دفاعی تیم برای پوشش باقی خواهد ماند که با توجه به سبک بازی آرسنال یعنی پاس های کوتاه زیاد بسیار خطرناک خواهد بود زیرا اولین پاس که در مرکز زمین لو برود بال های تیم حریف به سرعت باز خواهند شد و با حرکت روی خط ( اور لب ) عمق زمین آرسنال را در مواجه با تک هافبک دفاعی این تیم باز خواهند کرد شاید اگر آرسنال در این تیم بازیکنی با خصوصیات فیزیکی پاتریک ویرا و یایا توره یعنی پاهای بلند و گام های سریع داشت می توانست از 4-4-2 دیاموند استفاده کند اما این چینش هنوز برای فرانسیس کوکلن جوان بسیار زود است.

در پایان هیچ کس نمی تواند نظر دهد که آرسنال می تواند با 4-4-2 بطور کامل موفق شود یا خیر در صورتی که ونگر بخواهد آن را امتحان کند. مگر اینکه با دقت و منظم بازی های تیم اول را در نظر بگیریم و در صورت نیاز دست به تغییر چینش در حین بازی یعنی چیزی که سال ها آرسن ونگر اعتقادی به آن نداشت استفاده کنیم و از دو مهاجم نک هم زمان بهره بگیریم.

قطعا در ماه نوامبر بازی های سختی پیش رو آرسنال است و این فرصت خوبی برای دیدن این فرضیه ها در موقعیت های مختلف از بازی ها است.