بازی های روانی برای مدعیان قهرمانی

ونگر از اینکه  در جنگ روانی بین مدعیان قهرمانی نیست ناراحت است

آرسن ونگر فکر می کند که رسانه ها عامل بسیاری از بازی ها و جنگ های روانی هستند اما ونگر دوست داشت تا او هم امسال بخشی از این بازی های روانی بود چرا که جنگ روانی را مخصوص مدعیان قهرمانی می داند.

روند لیگ برتر معمولا باعث شده تا برخی مربیان توسط یکدیگر مورد خطاب قرار بگیرند و درگیر جنگ روانی و لفظی شوند که امسال هم الکس فرگوسن و مانچینی از این قاعده مستثنی نیستند.

ونگر این مسائل را به شوخی می گیرد اما اشاره می کند او امسال شانس اینکه (در این برهه از فصل) بخشی از این جنگ روانی باشد را از دست می دهد.

او در این مورد گفت : " روزنامه ها همیشه این مساله(جنگ روانی) را دوست دارند. اما ما هیچ گاه نمی توانیم تاثیری که این مسائل روی بازیکنان دارند را تخمین بزنیم.

" من بارها در چنین موقعیتی بوده ام. وقتی یک بازی را می بازید می گویند از لحاظ ذهنی کم آوردید و جنگ روانی را باختید. و وقتی پیروز می شوید می گویند جنگ روانی را بردید. اما من کاملا مطمئن نیستم که این مساله تاثیر بزرگی روی بازکنان داشته باشد.

" آنچه مهم است محیط اطراف تیم است که مستقیما با آن ارتباط دارند. اگر این محیط مغشوش باشد می تواند تاثیر گذار واقع شود. مثال معروفی که روزنامه ها معمولا ارائه می دهند کوین کیگان است ( زمانی که در سال 1996 سرمربی نیوکاسل بود) بنابراین این مساله می تواند گاهی باعث عصبی شدن سرمربی شود. اما روبرتو مانچینی بسیار آرام به نظر می رسد.

" ما این جنگ روانی را از بیرون نظاره گر هستیم و من ترجیح می دادم که در آن حضور داشتم. زیرا چیزی که شما می خواهید این است که درگیر کورس قهرمانی و حاشیه هایش باشید و در این لحظه ما نیستیم. این اساسا ناراحت کننده است. اما طبق چیزی که من تا به حال از این بازی های روانی دیده ام فکر نمی کنم تاثیر مستقیمی روی نتایج داشته باشند."