ونگر : مدافعين كناری خلاق ، كليد پيروزی هستند

آرسن ونگر در طول 15 سال حضور خود در آرسنال همواره مدافعين كناری هجومی را در اختيار داشته است - سيلوينيو ، اولگ لوژنی ، لورن ، گائل كليچی و اشلی كول و در حال حاضر مدافعينی مثل باكاری سانيا ، كارل جنكينسون ، كايرن گيبز و آندره سانتوس.

آخرين نفر از آنها شايد بهترين مثال برای اين مساله باشد. اين مدافع كناری برزيلی همواره ذهنيتی هجومی دارد كه توانست در ديدار مقابل چلسی هم گل دوم تيم را به ثمر برساند. آرسن ونگر معتقد است كه وی هنوز در حال يادگيری برای سخت گير بودن در دفاع در فوتبال انگلستان است.

" البته ، آندره نياز دارد در كارهای دفاعی پيشرفت كند. اما ياد دادن كارهای دفاعی به او خيلی آسانتر از آن است كه می خواستيم به او شركت در كارهای هجومی را آموزش دهيم.

" من اعتقاد دارم او در كارهای دفاعی بسيار بهتر از آن چيزی است كه مردم او را ارزيابی می كنند. او هنوز گاهی اوقات دچار اشتباهاتی می شود اما در نبردهای يك در مقابل يك بسيار خوب عمل می كند و در ده دقيقه پايانی بازی مقابل چلسی دروازه ما را از سه يا چهار گل حفظ كرد.

" برزيلی ها درك متفاوتی از مدافعين كناری نسبت به اروپایی ها دارند.

" از نظر من ، داشتن يك مدافع كناری كه خلاقيت دارد ، بخش مهمی از برنده شدن بازی هاست. به تيم ملی برزيل در زمان هایی كه فاتح جام هایی شدند نگاهی بيندازيد ، خواهيد ديد كه هميشه دو مدافع كناری خوب وجود داشته است. با دو مدافع كناری متوسط ، آنها چيزی برنده نشده اند. آنها مدافعانی همانند كارلوس آلبرتو و روبرتو كارلوس ، جورجينيو و كافو را داشتند.

" زمانی كه شما در مقابل سيستم 4-4-2 بازی می كنيد ، دو مهاجم آنها ، دو مدافع ميانی شما را از كار می اندازند بنابراين مدافعين كناری اولين كسانی هستند كه توپ را از دروازبان دريافت می كنند.

" اگر مدافعين كناری توپ را مجددا به دروزبان برگردانند و نتوانند خودشان را از يك وضعيت دشوار خارج كنند ، مجبور می شويد كه به زير توپ بزنيد.

" در مقابل يك سيستم 4-5-1 كه در حال حاضر متداول است ، دو مدافع ميانی شما اهميت بيشتری پيدا می كنند چراكه مدافعين كناری شما بسته شده اند و مدافعين ميانی توپ را بيشتر در اختيار می گيرند.

" بنابراين كيفيت پاسها بسيار مهم می شود."