ونگر در مورد باخت ، دفاع کردن و بالانس تیم

در مورد باخت...

به موناکو تبریک می گویم ، آن ها نتیجه ی بسیار خوبی گرفتند و بازی دلخواهشان را انجام دادند. در مورد خودمان ، فرصت ها را از دست دادیم و فکر کنم دفاع کردن ما خودکشی بود. ما در دفاع کردن اصلاً خوب نبودیم و به همان اندازه روی گل اول هم بدشانس بودیم زیرا توپ تغییر مسیر داد و منحرف شد. در مورد گل دوم و سوم ما خودکشی کردیم. ما این شانس را داشتیم که بازی را 2-1 کردیم اما نباید گل دیگری می خوردیم چون کار را برای بازی برگشت بسیار دشوار کرد. به نظر می آمد که در زمین به اعصاب و عقلانیت خود مسلط نبودیم. احساس بازیکنان بر عقلشان مسلط شده بود و در چنین سطحی به درد نمی خورد.


در مورد پیشرفت قبل از شکست...

از نظر روانی ما آماده نبودیم و به مقدار کافی تیز و برنده نبودیم تا به این بازی بیاییم و ما بهای این کار را دادیم. در 20 دقیقه ی نخست بازی می توانستیم بازی را ببریم. موناکو از لحاظ جسمانی بسیار خوب است و تراکم فیزیکی خوبی دارد و ما فرصت ها را از دست دادیم. اگر به تعداد فرصت های از دست رفته نگاه کنید ، در این سطح قابل هضم نیست.


در مورد این که آرسنال از خود راضی بود...

من امیدوارم که اینطور نباشد ، امیدوارم اینطور نباشد. به نظر می رسید که نوعی هشیاری و برندگی در تیم وجود نداشت. هر چیزی امکان پذیر است - خیلی سخت است که این را بعد از بازی به راحتی بگویید.


در مورد این که نتیجه چه مقدار ناامید کننده است...

فوتبال روی کاغذ اجرا نمی شود بلکه وابسته به عملکرد است و امشب موناکو عملکرد خوب و لازم را داشت و ما فاقد این بودیم.


در مورد الیویه ژیرو...

احساس می کنم که شب خوبی برای او نبود. او فرصت های بسیار ساده را از دست می داد و در واقع روز او نبود.


در مورد آماده کردن تیم به روش دیگری برای بازی های اروپایی...

ما مالکیت توپ زیادی داشتیم و من فقط باور دارم که از نظر دفاعی اصلاً خوب نبودیم.ضعف ما بیشتر از نظر روانی بود. در بازی عجله کردیم ، ما این را می دانستیم که در نیمه ی دوم نباید گل دیگری را می خوردیم و ما بسیار بی صبرانه بازی کردیم. این مرحله 180 دقیقه است و اگر به گل های دوم و سوم نگاه کنید نمی توانید توضیح دهید که چگونه این گل ها را خورده اید ، واقعاً قابل هضم نیست.


در مورد عملکرد و واکنش اکسلاد چمبرلین...

بسیار دلسرد کننده بود اما این طبیعی است که 70 متر دور از دروازه توپ را از دست بدهید ، به معنی این نیست که حتماً باید گل بخورید ، شما در پشتتان مدافعان را داردید.


در مورد بالانس تیم...

اصلاً درست نبود چون که ما همیشه باید حمله کنیم و وقتی توپ را از دست می دادیم احساس خطر می کردیم. در نیمه دوم تیم در خط هافبک از لحاظ فیزیکی کاهش چشمگیری داشت و این مسئله ما را در معرض خطر بیشتری قرار می داد. در خط دفاع ، از شب های خوب ما نبود.


در مورد حفاظ چهار دفاع تیم...

می توان این را گفت اما باور دارم که کمی بدشانس بودیم. شما درست می گویید ، او (کوندوگبیا) آزاد بود. توپ با برخورد به مرتساکر کمانه کرد و این توپ ها خطر بسیار زیادی دارند اگر رو به توپ نباشید.


در مورد عدم ارتباط (بین بازیکنان) روی گل ها...

شاید ، همانطور که به شما گفتم ، بشتر از احساس و قلبمان استفاده کردیم تا این که از عقلمان استفاده کنیم.


در مورد سرسپردگی بیش از حد بازیکنان...

بازیکنان می خواستند خوب بازی کنند و وقتی 2-1 بودیم به بازی برگردند. آن ها می خواستند بازی را مساوی کنند و احتیاط ابتدایی خود را فراموش کردند.


در مورد ارزیابی شما از بازی برگشت...

ما فرصت کوچک تری داریم اما مهم نیست که چقدر شانس داریم ، ما به زمین می رویم. ما باید بعد از این نتیجه ی ناامید کننده ریکاوری کنیم و خود را برای بازی بعدی آماده کنیم.