آرسنال مقابل پاری سن ژرمن: شش نکته مهم که می‌تواند تکلیف این دیدار را مشخص کند

مسابقات نیمه‌نهایی لیگ قهرمانان اروپا فصل ۲۰۲۴/۲۵ با دیدار آرسنال و پاری سن ژرمن، دو باشگاهی که هنوز طعم قهرمانی در این رقابت‌ها را نچشیده‌اند، روز سه‌شنبه آغاز خواهد شد.

این دو تیم در دیدار رفت در ورزشگاه امارات به مصاف هم خواهند رفت و سپس چهارشنبه آینده در پارک ده پرنس دوباره با یکدیگر روبرو می‌شوند.

پیش از این دیدار جذاب که نوید یک رقابت تماشایی را می‌دهد، شش جنبه کلیدی که می‌تواند تعیین‌کننده باشد را بررسی می‌کنیم…

ساکا مقابل مندس – چه کسی برتری خواهد داشت؟

منصفانه است اگر بگوییم بوکایو ساکا در آخرین حضور آرسنال در لیگ قهرمانان، پیروزی ۲-۱ مقابل رئال مادرید در سانتیاگو برنابئو که صعود آن‌ها به نیمه‌نهایی را قطعی کرد، نقش بسزایی داشت.

یک پنالتی زودهنگام از دست رفته می‌توانست روند بازی را به سود بازگشت مادرید پس از شکست ۳-۰ در بازی رفت تغییر دهد، جایی که ضربه «پاننکا»ی ساکا توسط تیبو کورتوا که از این بابت سپاسگزار بود، دفع شد. اما او کمی بعد از گذشت یک ساعت، اشتباه خود را جبران کرد و این بار ضربه ظریفش پس از پاس دقیق میکل مرینو و پیش از تکل دروازه‌بان بلژیکی، هیچ شانسی برای او باقی نگذاشت.

این وینگر انگلیسی از جهات مختلف برای آرسنال اهمیت دارد، خواه از ضربات ایستگاهی، دریبل زدن مدافع حریف، فراهم کردن موقعیت برای هم‌تیمی‌ها یا به ثمر رساندن گل.

اعتماد آرسنال به او تا حدی با این واقعیت برجسته می‌شود که تنها چهار تیم در این فصل لیگ قهرمانان سهم بیشتری از لمس توپ‌های خود در نیمه تهاجمی را از جناح راست (۴۰ درصد) داشته‌اند.

و این موضوع به ویژه زمانی آشکار بود که این دو تیم در ماه اکتبر به مصاف هم رفتند، زیرا – به طرز چشمگیری – ۶۰.۴ درصد از حملات آرسنال از سمت راست زمین شکل گرفت.

در آن دیدار، ساکا مقابل نونو مندس قرار گرفت و نبرد آن‌ها یکی از نکات برجسته بازی بود. اما پس از اینکه در دقیقه دوم از وینگر آرسنال عبور کرد، مدافع کناری پرتغالی عملکرد بسیار خوبی از خود نشان داد.

او به خوبی به ساکا چسبید و مانع از فرار او در دوئل‌هایشان شد. مندس خود نیز به خوبی پیشروی می‌کرد و در یک مورد توپ را در یک سوم دفاعی حریف از ساکا پس گرفت.

اما این فقط یک نبرد یک‌طرفه از حمله وینگر آرسنال و دفاع مدافع پاری سن ژرمن نخواهد بود. مندس در ساخت یک موقعیت شوت که در نیمه اول آن بازی به تیر دروازه برخورد کرد و در نهایت ۲-۰ به سود آرسنال به پایان رسید، از سد ساکا عبور کرد.

علاوه بر این، هر دو مدافع کناری پاری سن ژرمن نقش مهمی در ساخت حملات دارند. در تمام رقابت‌های این فصل، مندس در ۱۵۶ توالی پاس در جریان بازی شرکت داشته است، به استثنای مواردی که شوت زده یا موقعیت ایجاد کرده است؛ تنها ویتینیا (۱۹۳) و اشرف حکیمی مدافع راست (۱۷۰) آمار بیشتری در بین بازیکنان پاری سن ژرمن به ثبت رسانده‌اند.

این رقابتی است که می‌تواند در هر دو سوی زمین تأثیرگذار باشد.

لوئیس-اسکلی در مقابل جناح راست پاری سن ژرمن

تنها شش ماه پیش بود – در همان دیدار مرحله گروهی بین این دو تیم – که مایلز لوئیس-اسکلی نوجوان اولین بازی خود در لیگ قهرمانان اروپا را انجام داد و پیشرفت او از آن زمان تاکنون چیزی کمتر از پدیده نبوده است. اما در دیدار رفت نیمه‌نهایی این هفته، او احتمالاً با بزرگ‌ترین چالش دوران حرفه‌ای خود روبرو خواهد شد.

این مدافع چپ که در دور قبلی رودریگو را در هر دو بازی مقابل رئال مادرید تقریباً کاملاً مهار کرده بود، اکنون با یکی از معدود تیم‌های لیگ قهرمانان روبرو خواهد شد که در حملات خود بیشتر از آرسنال به سمت راست تکیه می‌کنند.

پاری سن ژرمن در این فصل لیگ قهرمانان اروپا بیشتر از هر تیم دیگری از جناح راست خود موقعیت خلق کرده است (۷۷ موقعیت)، در حالی که تنها سه تیم – که دو تیم در مرحله گروهی حذف شدند و دیگری (اتلتیکو مادرید) در مرحله پلی‌آف کنار رفت – سهم بیشتری از لمس توپ‌های خود در حمله را از جناح راست داشته‌اند (۴۰.۹ درصد).

بخش عمده‌ای از فشار پاری سن ژرمن از جناح راست ناشی از دوندگی بی‌امان کاپیتان و مدافع راست آن‌ها، اشرف حکیمی است که پس از گلزنی مقابل استون ویلا در دور قبلی، بیشترین مشارکت در گل (دو گل، پنج پاس گل) را در بین تمام مدافعان لیگ قهرمانان این فصل داشته است.

با این حال، بزرگ‌ترین نقطه قوت پاری سن ژرمن خط حمله آن‌هاست، جایی که لوئیس انریکه، سرمربی تیم، به صورت هفتگی بازیکنان خود را تغییر می‌دهد. بنابراین، پیش‌بینی اینکه چه کسی روز سه‌شنبه در ورزشگاه امارات در جناح راست آن‌ها بازی خواهد کرد، غیرممکن است و این کار آماده‌سازی برای این بازی را برای لوئیس-اسکلی دشوارتر می‌کند. با این وجود، هر بازیکنی که در آن پست قرار بگیرد، مطمئناً با یک دریبل‌زن قهار روبرو خواهد شد.

پاری سن ژرمن با داشتن دسیره دوئه (۳.۱ دریبل موفق در هر ۹۰ دقیقه)، خویچا کواراتسخلیا (۲.۷)، بردلی بارکولا (۲.۶) و عثمان دمبله (۲.۲)، تنها تیمی است که چهار بازیکن با میانگین بیش از دو دریبل موفق در هر ۹۰ دقیقه در این فصل لیگ قهرمانان اروپا دارد. هر یک از این بازیکنان می‌توانند در بازی مقابل آرسنال در جناح راست به میدان بروند، اگرچه احتمال حضور دوئه یا بارکولا بیشتر است.

با این حال، لوئیس-اسکلی یک مدافع تک به تک فوق‌العاده است و تنها یک بار در ۱۴۸۸ دقیقه بازی در لیگ قهرمانان و لیگ برتر انگلیس دریبل خورده است. این بیش از ۲۴ ساعت فوتبال در فصل نخست اوست و تنها یک بار یک حریف موفق به عبور از او شده است.

در واقع، این تا حدودی بازتابی از کل تیم آرسنال است. آن‌ها سخت‌تر از هر تیم دیگری در لیگ قهرمانان اروپا دریبل می‌خورند و بازیکنانشان به طور متوسط ۵.۶ بار در هر بازی در این فصل دریبل خورده‌اند – کمتر از هر تیم دیگری. در همین حال، پاری سن ژرمن با میانگین ۱۳.۶ دریبل موفق در هر بازی در رتبه اول قرار دارد و مجموع ۱۹۰ دریبل موفق آن‌ها بیشترین تعداد دریبل موفق توسط یک تیم در یک دوره از این رقابت‌ها پس از بارسلونا در فصل ۲۰۱۴/۱۵ (۲۳۸ دریبل) است.

دریبل‌زن‌ها در مقابل غول‌های دوئل: این نبرد را می‌توان با اتفاقاتی که در جناح راست پاری سن ژرمن رخ می‌دهد خلاصه کرد.

غیبت پارتی مقابل خط هافبک مسلط بر توپ پاری سن ژرمن

لوئیس انریکه به دلیل تعهدش به فوتبال مالکانه به یکی از مشهورترین مربیان جهان تبدیل شده است و این موضوع در لیگ قهرمانان این فصل کاملاً مشهود بوده است.

تنها بایرن مونیخ (۶۵.۲ درصد) میانگین مالکیت توپ بیشتری نسبت به پاریسی‌ها (۶۳.۸ درصد) داشته است، اگرچه پاری سن ژرمن در تعداد پاس (۶۶۸.۲) و پاس‌های موفق (۵۹۸.۴) در هر بازی در صدر رده‌بندی قرار دارد. آن‌ها همچنین در بین سه تیم برتر از نظر پاس در یک سوم نهایی (۱۹۹.۶)، پاس در نیمه زمین حریف (۳۷۹) و لمس توپ در محوطه جریمه حریف (۳۹.۴) قرار دارند.

بخش عمده‌ای از این تسلط ناشی از استعداد هافبک‌های میانی آن‌ها است. زوج پرتغالی، ویتینیا و ژوائو نوس، توانایی زیادی در حفظ توپ دارند؛ هر دو چابک، دریبل‌زن‌های ظریف و توانمند در عبور از مدافع هستند و همچنین به خوبی از توپ مراقبت می‌کنند.

نوس وظایف دفاعی بیشتری دارد و حضوری مؤثر در میانه میدان است، به طوری که میانگین ۳.۵ تکل موفق در هر ۹۰ دقیقه در لیگ قهرمانان این فصل، دومین آمار برتر در بین بازیکنان باقی‌مانده در این رقابت‌ها (حداقل ۳۶۰ دقیقه بازی) است. به طور مشابه، او به طور متوسط ۶.۰ توپ‌گیری موفق داشته است و از این نظر در بین هافبک‌های تیم‌های حاضر در نیمه‌نهایی در رتبه سوم قرار دارد.

ویتینیا نیز از وظایف دفاعی خود غافل نیست، اما او تنظیم‌کننده ریتم بازی و محور اصلی مسئولیت حفظ توپ پاری سن ژرمن است.

در بین بازیکنانی که حداقل ۳۶۰ دقیقه در این فصل لیگ قهرمانان به میدان رفته‌اند، او در رتبه دوم از نظر لمس توپ در هر ۹۰ دقیقه (۱۰۶.۸) و سوم از نظر پاس (۹۲.۶) و پاس‌های موفق (۸۷.۸) قرار دارد.

اما موضوع فقط حفظ توپ نیست. وقتی اقدامات شوت‌زنی و خلق موقعیت از معادله حذف می‌شوند، تنها سه هافبک دفاعی/میانی اسمی میانگین مشارکت بیشتری در توالی‌های منجر به شوت در هر ۹۰ دقیقه (۴.۵) نسبت به ویتینیا داشته‌اند، به این معنی که او اغلب حملاتی را هدایت می‌کند که منجر به تهدیدات قابل اندازه‌گیری می‌شود.

از نظر مجموع، هیچ بازیکنی در پاری سن ژرمن بیشتر از ویتینیا در ساخت حملات منجر به شوت (به استثنای اقدامات شوت‌زنی و خلق موقعیت) در این فصل نقش نداشته است (۱۹۳)، که نمودار زیر آن را نشان می‌دهد.

با این حال، آرسنال نگران نداشتن توپ نیست. در واقع، آن‌ها در پیروزی مقابل پاری سن ژرمن در ماه اکتبر تنها ۳۵.۱ درصد مالکیت توپ داشتند. مشکل این بار این است که آن‌ها توماس پارتی محروم را در اختیار نخواهند داشت.

این بازیکن غنایی در خواندن بازی بسیار مؤثر است و در حالی که آرسنال گزینه‌های مناسبی برای جانشینی او دارد، مرینو – که احتمالاً به هر حال در خط حمله به او نیاز خواهد بود – کیفیت همه‌جانبه مشابهی را ارائه نمی‌دهد و عقب بردن دکلان رایس می‌تواند به طور بالقوه بر عملکرد هجومی او تأثیر بگذارد.

دروازه‌بان‌ها

در پس تمام استعدادهای تهاجمی این دیدار، دو دروازه‌بان درخشان به نام‌های داوید رایا و جانلوئیجی دوناروما قرار دارند.

رایا از زمان پیوستن به آرسنال، به یکی از قدرتمندترین دروازه‌بان‌های همه‌کاره اروپا تبدیل شده است، در حالی که دوناروما در سوی مقابل سال‌هاست که عملکرد ثابتی در بالاترین سطح داشته است.

این دروازه‌بان ایتالیایی تاکنون در هر دو دیدار حذفی پاری سن ژرمن در این فصل لیگ قهرمانان قهرمان تیمش بوده است. او دو ضربه از سه پنالتی را که در پیروزی در ضربات پنالتی مقابل لیورپول در آنفیلد در مرحله یک هشتم نهایی با آن روبرو شد، مهار کرد و سپس سه واکنش فوق‌العاده و حیاتی از مارکوس رشفورد، یوری تیلمانس و مارکو آسنسیو در اواخر بازی برگشت مرحله یک چهارم نهایی مقابل استون ویلا به نمایش گذاشت، زمانی که برتری مجموع پاری سن ژرمن به یک گل کاهش یافته بود. سه بار او مانع از رفتن بازی به وقت‌های اضافه شد.

قهرمانی‌های رایا کمتر دراماتیک اما در طول فصل بسیار پایدارتر بوده است. او در ۱۱ بازی لیگ قهرمانان این فصل تنها شش گل دریافت کرده است، علیرغم اینکه با شوت‌هایی به ارزش ۱۰.۴ گل مورد انتظار (xGOT) روبرو شده است، به این معنی که او ۴.۴ گل کمتر از میانگین دروازه‌بانی که با این شوت‌ها آزمایش می‌شد، دریافت کرده است. تنها پائولو گازانیگا از خیرونا (۵.۱) بیشتر از دروازه‌بان آرسنال در این فصل این رقابت‌ها مانع از گل خوردن تیمش شده است.

با این حال، نقش آن‌ها تنها به جلوگیری از ورود توپ به دروازه محدود نخواهد شد. توزیع توپ آن‌ها نیز زیر ذره‌بین خواهد رفت.

هر دو دروازه‌بان در صورت لزوم تمایل به ارسال توپ‌های بلند دارند و هر تیم بیش از ۵۰ درصد ضربات دروازه خود را از محوطه جریمه خودی ارسال می‌کند.

میکل آرتتا، رایا را تشویق می‌کند تا توپ‌های بلند ارسال کند، زیرا او می‌خواهد دروازه‌بانش در صورت وجود فرصت، سعی کند به سرعت دفاع را به حمله تبدیل کند. تنها دو دروازه‌بان (حداقل ۳۰۰ پاس داده شده) در این فصل لیگ قهرمانان اروپا نسبت به او (۴۳.۴ درصد) سهم بیشتری از پاس‌های بلند خود را ارسال کرده‌اند.

دوناروما احتمالاً در ضعیف‌ترین حالت خود زمانی است که توپ زیر پایش قرار دارد. او به ندرت پاس‌های دشوار را امتحان می‌کند و تحت فشار، احتمالاً بیشتر از آنچه لوئیس انریکه می‌خواهد مجبور به ارسال توپ‌های بلند می‌شود. او عاقلانه خواهد بود اگر انتظار پرس شدید آرسنال را هر زمان که آن‌ها فرصت داشته باشند، داشته باشد.

ضعف اصلی پاری سن ژرمن: ضربات ایستگاهی؟

می‌دانیم به چه فکر می‌کنید. «اوه، یک مقاله دیگر که برتری آرسنال در ضربات ایستگاهی را برجسته می‌کند، چقدر مبتکرانه…» این کاملاً قابل درک خواهد بود.

با این حال، زاویه دید کمی متفاوت در این مورد وجود دارد: نه تنها آرسنال مهارت واقعی در ضربات ایستگاهی دارد، بلکه به نظر می‌رسد این موقعیت‌ها یکی از معدود نقاط ضعف تیم پاری سن ژرمن است.

در این فصل لوشامپیونه، تنها چهار تیم (هر کدام با ۱۱ گل) بیشتر از پاری سن ژرمن (۱۰ گل) از ضربات ایستگاهی گل دریافت کرده‌اند (به استثنای گل‌های به خودی). این میزان معادل ۳۲.۳ درصد از کل گل‌های خورده آن‌هاست که به راحتی بیشترین سهم در لیگ برتر فرانسه است.

در حالی که ۶.۲ گل مورد انتظار آن‌ها از ضربات ایستگاهی در واقع چهارمین کمترین میزان در لوشامپیونه است، این میزان نیز ۲۱ درصد از کل گل‌های مورد انتظار آن‌ها را تشکیل می‌دهد. تنها نیس (۲۲.۴ درصد) سهم بیشتری از گل‌های مورد انتظار خود را از طریق ضربات ایستگاهی دریافت کرده است.

نیس آخرین تیمی بود که از ضربه ایستگاهی به پاری سن ژرمن گل زد و این کار را در شکست شوکه‌کننده ۳-۱ روز جمعه در پارک ده پرنس انجام داد، و مارکینیوش پس از آن اعتراف کرد که این زمینه‌ای است که آن‌ها باید در مقابل آرسنال بهبود بخشند. او به DAZN گفت: «ما می‌دانیم که آن‌ها در این زمینه بسیار قوی هستند.»

شش گل از گل‌های خورده پاری سن ژرمن از ضربات کرنر به ثمر رسیده است و چهار مورد از آن‌ها پس از آن بوده که حریفان یا ضربه سر از تیر نزدیک زده‌اند یا توپ را از تیر دور به منطقه خطر بازگردانده‌اند، که تردیدهایی را در مورد اثربخشی پاریسی‌ها در دوئل‌های تماس اول ایجاد می‌کند.

آن‌ها از ضربات کرنر موقعیت‌های زیادی دریافت نمی‌کنند، زیرا حریفانشان ۳۰ شوت از ۹۸ ضربه کرنر داشته‌اند، اما آن‌ها اغلب گل دریافت می‌کنند. آن‌ها از ۶.۱ درصد از ضربات کرنر حریفان گل دریافت کرده‌اند که به راحتی بدترین رکورد در لوشامپیونه در این فصل است.

و فراموش نکنید، گل ساکا مقابل شاگردان لوئیس انریکه در ماه اکتبر مستقیماً از یک ضربه آزاد از جناحین به دست آمد که مدافعان در دفع آن ناکام بودند.

شاید آرسنال بدون گابریل ماگالائس به اندازه گذشته در ضربات ایستگاهی خطرناک نباشد، اما رکورد پاری سن ژرمن نشان‌دهنده یک ضعف واقعی در این زمینه است که می‌توان از آن بهره برد.

روند بازی

پاری سن ژرمن با حضور در مرحله حذفی در هر یک از ۱۳ فصل گذشته و رسیدن به نیمه‌نهایی حداقل در چهار مورد از شش فصل اخیر، با این مرحله از لیگ قهرمانان بیگانه نیست.

با این حال، علیرغم اینکه به طور مرتب به عنوان یکی از مدعیان قهرمانی در این رقابت‌ها ظاهر شده‌اند، همواره در مراحل پایانی با مشکل عملکرد روبرو بوده‌اند. آن‌ها هنوز هرگز بزرگ‌ترین جایزه اروپا را نبرده‌اند.

اگرچه نمی‌توان آن را به عنوان یک حقیقت ثابت کرد، اما اغلب پیشنهاد شده است که قهرمانی زودهنگام در لیگ داخلی – همانطور که آن‌ها به طور مرتب انجام می‌دهند و در این فصل نیز انجام داده‌اند – به این معنی است که آن‌ها نمی‌توانند شدت خود را تا مراحل نهایی لیگ قهرمانان حفظ کنند. چه اعتراف کنند چه نکنند، مواقعی بوده که به نظر می‌رسیده عدم برگزاری مسابقات رقابتی لیگ در بین بازی‌های اروپایی به آن‌ها ضربه زده است.

در این فصل، آن‌ها در اوایل آوریل و با شش بازی باقی مانده، عنوان قهرمانی لوشامپیونه را به دست آوردند و از آن زمان تاکنون تنها در دو بازی از پنج مسابقه پیروز شده‌اند. آن‌ها پس از تساوی ۱-۱ مقابل نانت، در شب جمعه اولین شکست لیگ این فصل خود را تجربه کردند و ۳-۱ مقابل نیس شکست خوردند، تیمی که قبل از این بازی تنها یک پیروزی در شش بازی قبلی خود کسب کرده بود. نتایج اخیر پاری سن ژرمن می‌تواند به آرسنال امیدواری بدهد.

با این حال، تیم آرتتا نیز اخیراً دچار لغزش شده است. آن‌ها در پیروزی رفت و برگشت مقابل رئال مادرید در مرحله قبل فوق‌العاده بودند، اما رقابت‌های داخلی آن‌ها هفته‌هاست که به پایان رسیده است و با مصدومیت‌های زیاد، به ویژه در خط حمله، آن‌ها در بازی‌های لیگ برتر خود فاقد شدت لازم بوده‌اند. آن‌ها در چهار بازی اخیر خود سه تساوی – مقابل اورتون، برنتفورد و کریستال پالاس – داشته‌اند و تنها پیروزی آن‌ها مقابل تیم نوزدهم جدول، ایپسویچ ۱۰ نفره، به دست آمده است.

آن‌ها به وضوح خود را برای لیگ قهرمانان ذخیره کرده‌اند، به ویژه در چرخش بازیکنان کلیدی، اما در هفته‌های اخیر نشانه‌هایی از آسیب‌پذیری نیز وجود داشته است که پاری سن ژرمن ممکن است به خوبی روی آن‌ها تمرکز کند.

آرتتا پس از حذف مادرید گفت که آرسنال «روند خوبی» دارد، اما می‌توان استدلال کرد که رکورد شش پیروزی در ۱۳ بازی در تمام رقابت‌ها نشان‌دهنده افت و خیز در فرم آن‌هاست.

هیچ یک از دو تیم اخیراً به طور مداوم در بهترین سطح خود نبوده است.