نکات مثبت و منفی از پیروزی آرسنال مقابل رئال مادرید

یک رویداد باشکوه، بهترین بازی را از برخی بازیکنان آرسنال به نمایش گذاشت، از جمله دکلان رایس، هافبک ۱۰۵ میلیون پوندی، که ضربات آزاد تماشایی‌اش توپچی‌ها را در موقعیت برتر قرار داد. پیش از آنکه میکل مرینو گل سوم را مقابل رئال مادرید، قهرمان فصل گذشته لیگ قهرمانان اروپا، در ورزشگاه امارات به ثمر برساند.

کسب برتری در بازی رفت مرحله یک‌چهارم نهایی در روز سه‌شنبه، با درخشش خیره‌کننده رایس و بوکایو ساکا ممکن شد. این وینگر به اندازه کافی آماده بود تا از ابتدا در ترکیب قرار بگیرد و با یادآوری به موقع کلاس بازی خود، این تصمیم را به خوبی پاسخ داد.

شکست دادن رئال مادرید، این تیم سلطنتی و پرافتخار اروپا، همان شوک مثبتی بود که پروژه بسیار تحسین‌شده و متحول‌شده میکل آرتتا به آن نیاز داشت. به نظر می‌رسید که این اتفاق برای آرسنال تا دقیقه ۵۸ و تساوی بدون گل رخ نخواهد داد، زمانی که ضعف همیشگی یک مهاجم نوک قدرتمند، زیرک و باکیفیت، تهدید می‌کرد تا دست رئال مادرید را از این مهلکه خلاص کند.

نحوه بازی آرسنال بین دو محوطه جریمه بی‌نقص بود. به ویژه در نیمه اول که با قدرت بدنی توماس پارتی و دوندگی بی‌امان هم‌تیمی‌اش در خط میانی، رایس، کاملاً تحت سلطه آن‌ها قرار داشت.

ترکیب قدرت و تلاش آن‌ها با بازی هوشمندانه در موقعیت‌های مختلف و مهارت فنی مایلز لوئیس-اسکلی تکمیل شد. او مثلث خط میانی آرسنال را تشکیل داد که رئال مادرید را تا مرز شکست پیش برد، اما به ندرت از آن فراتر رفت.

نقشه تاکتیکی آرتتا بی‌عیب و نقص بود، اما آرسنال بدون یک گلزن ذاتی برای شکستن سد دفاعی حریف به مشکل برخورد. همان داستان همیشگی تکرار می‌شد تا اینکه رایس دو دقیقه قبل از پایان ساعت اول بازی، با یک ضربه آزاد دیدنی پیش قدم شد.

رایس ۱۲ دقیقه بعد این کار را دوباره تکرار کرد و مرینو تنها ۳۰۰ ثانیه بعد، شب فوق‌العاده در تاریخ باشگاه را به شکلی زیبا تکمیل کرد.

نکته مثبت شماره ۱: بوکایو ساکا برق‌آسا ظاهر شد

به زانو درآوردن تیمی به پرافتخاری رئال مادرید، حرف‌های زیادی برای گفتن دارد. این نشان می‌دهد که اگر ساکا شایسته برچسب بازیکن کلاس جهانی نیست، پس چه کسی شایسته آن است؟

کیفیت و کلاس بازی در سراسر نمایش برق‌آسای این بازیکن ۲۳ ساله موج می‌زد. سرعت و تکنیک او برای دفاع کناری حریف غیرقابل مهار بود، اما ساکا هوش و ذکاوت رو به رشد خود را نیز به نمایش گذاشت.

به ندرت پیش می‌آمد که او بدنش را در موقعیتی غیر از بهترین حالت بین مدافع و توپ قرار دهد. به ویژه زمانی که خطاهایی را به دست آورد که منجر به هر دو گل تماشایی رایس شد.

ساکا در سمت راست زمین همواره موقعیت‌های خوبی ایجاد می‌کرد، حتی اگر برخی افراد بدبین استدلال کنند که داوید آلابا، مدافع چپ ۳۲ ساله، دیگر آن بازیکن قدرتمند سابق نیست. شاید این درست باشد، اما این بازیکن اتریشی هنوز کارنامه‌ای پر از افتخارات دارد که اکثر فوتبالیست‌های سطح بالا آرزوی داشتن آن را دارند.

از نحوه دریبل کردن و جا گذاشتن آلابا توسط ساکا، نمی‌توان به سابقه پر افتخار او پی برد. شتاب ذاتی همواره کلید موفقیت ساکا بوده است و سهولت و ناگهانی بودن تغییر سرعت او، سمت چپ رئال مادرید را کاملاً از هم گسیخت.

رئال مادرید مدتی است که ویلیام سالیبا را زیر نظر دارد، اما اگر این باشگاه پس از این بازی خیره‌کننده، تمرکز خود را به ساکا معطوف کند، جای تعجب نخواهد داشت. در این میان، تا زمانی که ساکا در اوج آمادگی باشد، هیچ محدودیتی برای دستاوردهای آرسنال وجود ندارد.

نکته منفی شماره ۱: آرسنال گل‌های بیشتری نزد

اگر در این شب نکته منفی‌ای وجود داشت، و من واقعاً دارم سخت می‌گیرم، یک جنبه منفی آن به نزدن گل‌های بیشتر توسط آرسنال مربوط می‌شود. اشتباه نکنید، این یک شکست قاطع و تمام عیار برای مدافع عنوان قهرمانی بود که در سرتاسر زمین از نظر جنگندگی، تفکر و دوندگی مغلوب شد.

فرصت‌های دیگری هم برای گذاشتن چند علامت تعجب کنار این برتری وجود داشت. از جمله این فرصت‌ها می‌توان به دفع توپ از روی خط دروازه توسط آلابا، دو واکنش خیره‌کننده دبل سیو از تیبو کورتوا و همچنین دفع توپ نجات‌بخش توسط جود بلینگام اشاره کرد.

هیچ هوادار آرسنالی احتمالاً برای پیروزی سه گله مقابل قهرمان ۱۵ دوره این رقابت‌ها اشک نخواهد ریخت، اما این نمایشی در حد پیروزی ۴-۰ یا ۵-۰ بود. بازی برگشت در برنابئو باید یک امر تشریفاتی باشد.

احتمالاً هنوز هم همینطور است، اما بارقه‌ای از امید برای رئال وجود دارد که بتواند از آن در خانه خود بهره ببرد. اگر این اتفاق بیفتد، آرتتا و شاگردانش مطمئناً به فرصت‌هایی که در شمال لندن از دست دادند، نگاهی دوباره خواهند انداخت.

اجتناب از این گونه سرزنش‌ها به معنای کم کاری نکردن در پایتخت اسپانیا است. رایس اطمینان حاصل خواهد کرد که هیچ گونه سهل‌انگاری به این تیم آرسنال راه پیدا نکند.

نکته مثبت شماره ۲: شاهکار دکلان رایس

حتی قبل از اینکه رایس روحیه تیری آنری درون خود را به نمایش بگذارد، مالکیت کامل این مسابقه معتبر را در دست گرفته بود. قدرت دوندگی و استفاده هوشمندانه او از فضا، خط حمله رئال را در موقعیت کم تعداد و خط دفاعی حریف را تحت فشار بیش از حد قرار داد.

رایس هر دوی این کارها را انجام داد زیرا او همه جا بود. همه جا. ذخایر انرژی فراوان او کلید استراتژی آرتتا بود.

قرار دادن رایس در کانال‌های میانی، ساختار دفاعی ۲-۴-۴ رئال را از شکل خارج کرد. همچنین کار را برای تیم میهمان در ارائه کمک به مدافعان کناری در مقابل ساکا و گابریل مارتینلی دشوارتر کرد.

به چالش کشیدن بازیکنان رئال در دویدن‌های سرعتی که نمی‌توانستند در آن پیروز شوند، تنها بخشی از درخشش رایس بود. هنگامی که او به فضاهای پیشرفته می‌رسید، اغلب تصمیمات درستی می‌گرفت و با یک لمس ظریف یا یک پاس دقیق در بازی ترکیبی که حریف نتوانست آن را ردیابی و مهار کند، نقش ایفا می‌کرد.

سپس آن ضربات آزاد وجود داشت. رایس فراتر از تکمیل یک عملکرد عالی، تخصص خود را در موقعیت‌های توپ مرده به نمایش گذاشت که دیگر نمی‌توان آن را دست کم گرفت.

پرداخت ۱۰۵ میلیون پوند هرگز ارزان به نظر نخواهد رسید، اما به نظر می‌رسید که هر پنی آن در حالی که رایس برترین‌های قاره را تحت سلطه خود درآورده بود، به خوبی خرج شده است. با این حال، با وجود عملکرد فوق‌العاده او، این بازیکن انگلیسی با بازی‌های استثنایی در خط میانی، به عنوان بخشی از یک آرایش تاکتیکی که سرمربی می‌تواند به طراحی آن افتخار کند، کمک شد.

نکته منفی شماره ۲: کیلیان امباپه ضعف بالقوه آرسنال را آشکار کرد

با اکراه از اینکه با یک نکته تلخ به پایان برسانم، اما نادیده گرفتن یک آسیب‌پذیری پایدار پیش از بازی برگشت، سهل‌انگاری خواهد بود. این آسیب‌پذیری مربوط به خطرناک به نظر رسیدن رئال در ضدحملات در ۴۵ دقیقه ابتدایی بود، که بیشتر به لطف تلاش‌های کیلیان امباپه بود.

سرعت مستقیم، زمان‌بندی دقیق و اولین لمس بی‌نقص او مشکلات زیادی را برای خط دفاعی آرسنال ایجاد کرد. خوشبختانه، در نهایت، بی‌دقتی غیرمعمول امباپه مانع از گلزنی او شد، اما تنها اتلاف فرصت‌های خود او بود که مدافعان آرسنال را که مرتکب پاس‌های بی‌احتیاط و موقعیت‌گیری نادرست شده بودند، از شرمساری نجات داد.

امباپه‌ای که با تمام قوا در مادرید به دنبال جبران اشتباهات است، چیزی است که دفاع آرسنال که همچنان بدون حضور الهام‌بخش گابریل ماگالائس خواهد بود، باید نگران آن باشد. اگر وینیسیوس تصمیم بگیرد در بازی برگشت حاضر شود و کمی از امباپه حمایت کند، رئال مادرید تهدید کافی برای عصبی کردن اوضاع ایجاد خواهد کرد.

بسیاری از "اگر"ها برای فکر کردن وجود دارد، اما در حال حاضر آرسنال باید صرفاً از یک شب کاری استثنایی و این آگاهی که بالاخره بلند کردن این جام دست نیافتنی و پر افتخار دیگر یک خیال صرف نیست، لذت ببرد.

نکته مثبت شماره ۳: برنامه میکل آرتتا

هر چه می‌خواهید درباره آرتتا بگویید، و من می‌توانم و قبلاً هم زیاد گفته‌ام، اما قهرمان بزرگ حرف‌های مربوط به "فرآیند" در این شب مقابل یک اسطوره مربیگری، یک شب به یادماندنی را رقم زد. کارلو آنچلوتی پنج بار این تورنمنت را در دوره‌های حضورش در دو تیم بزرگ اروپایی فتح کرده است، اما به نظر می‌رسید که او در برابر آرایش سیال تیمی که آرتتا به میدان فرستاده بود، غافلگیر و منفعل شده بود.

هیچ جا تفاوت در برنامه‌ریزی آشکارتر از میانه میدان نبود. این میدان نبرد تعیین‌کننده به دلیل چرخش‌های بین رایس، پارتی و لوئیس-اسکلی به آرسنال تعلق داشت.

تأثیر حرکات آن‌ها به وضوح توسط جیمز بنج از CBS Sports در نیمه اول توصیف شد:

"هافبک‌های کناری آرسنال در هنگام مالکیت توپ واقعاً به سمت جناحین باز می‌شوند و بلینگام و رودریگو را بیشتر به بیرون می‌کشند. آن‌ها باید در مرکز با حضور لوئیس-اسکلی، پارتی و مرینو در مقابل مودریچ و کاماوینگا برتری عددی داشته باشند."

آرسنال در میانه میدان از نظر تعداد بازیکن برتری داشت، اما این برنامه به ساکا و مارتینلی نیز آزادی بیشتری داد. آن‌ها دوئل‌های تک به تک بیشتری برای پیروزی داشتند و اجازه بیشتری برای حرکت به داخل زمین و درگیر کردن مدافعان کناری حریف که در سطح پایین‌تری بودند، پیدا کردند.

نقش مرینو نیز ظرافت‌هایی را نشان داد. مرینو به جای اینکه صرفاً به عنوان یک مهاجم هدف به سبک مروان فلاینی عمل کند، به یک فریبنده متحرک تبدیل شد و به طور منظم از خط حمله عقب می‌کشید یا با ساکا در کناره‌ها همکاری می‌کرد تا ترکیبات تک ضرب در داخل و اطراف محوطه جریمه ایجاد کند.

این ترکیبات بیشتر از تکنیک مرینو به عنوان یک هافبک طبیعی بهره می‌برد. آن‌ها همچنین کمبود قدرت بدنی و سرعت یک شماره ۹ واقعی را جبران کردند.

بیش از یک راه برای رسیدن به گل وجود دارد، و در حالی که رایس در دو لحظه مهم مستقیم عمل کرد، مرینو به آرسنال کمک کرد تا پیچیدگی خود را حفظ کند و در سایر موقعیت‌ها نیز موفق شود. این موفقیت در تضاد آشکار با تلاش‌های مهاجم نوک مادرید بود.