خاطرات مادرید: بازخوانی پیروزی ۲۰۰۶ ما مقابل رئال

ستارگان در مصاف رودرروی ما با کهکشانی‌های رئال مادرید در مرحله یک‌هشتم نهایی لیگ قهرمانان اروپا به نمایش درآمدند؛ دیداری که در نهایت با یک لحظه جادویی از اسطوره جهانی خودمان رقم خورد.

پس از صدرنشینی در گروهی که آژاکس، تون و اسپارتا پراگ را شامل می‌شد، "جایزه" ما برای رسیدن به مراحل حذفی، نبردی با رئال مادرید بود.

در آستانه این دیدار، ما به‌شدت دست‌کم گرفته شده بودیم؛ تقریباً تمام روزنامه‌نگاران، کارشناسان و هواداران بی‌طرف فوتبال ما را حذف‌شده می‌دانستند. ما تنها در ۴ بازی از ۱۲ بازی آخر خود در تمامی رقابت‌ها به پیروزی رسیده بودیم و سابقه ما مقابل تیم‌های اسپانیایی اصلاً چشمگیر نبود. اما اگر قرار بود ما به‌راحتی تسلیم شویم، حتماً کسی یادش رفته بود که فیلمنامه را به تیری آنری بدهد.

این اولین دیدار رقابتی ما با لوس بلانکوس بود؛ تیمی که زین‌الدین زیدان، رونالدو، دیوید بکام و روبرتو کارلوس را در صفوف خود داشت. اما سوپراستار خودمان نمایش را دزدید و در نهایت ما را به مرحله یک‌چهارم نهایی فرستاد.

هیچ تیم انگلیسی تا آن زمان رئال را در برنابئو شکست نداده بود، اما ما تاریخ‌ساز شدیم؛ زمانی که آنری احتمالاً بهترین گل دوران بازیگری‌اش در پیراهن آرسنال را به ثمر رساند و ما را با یک گل برتری راهی دیدار برگشت در هایبوری کرد.

علیرغم استفاده از خط دفاعی موقت در هر دو بازی، ما در طول ۱۸۰ دقیقه شکست نخوردیم تا مادرید را از گردونه رقابت‌ها حذف کنیم و به جمع هشت تیم پایانی راه یابیم. پس از غلبه بر مشهورترین تیم جهان، هر چیزی ممکن به نظر می‌رسید…

رئال مادرید ۰-۱ آرسنال

۲۶ فوریه ۲۰۰۶ | سانتیاگو برنابئو

بدون شک این یکی از بهترین شب‌های ما بود؛ شبی که با یک نمایش فوق‌العاده مملو از فوتبال روان، میزبان را مبهوت کردیم و از همان ابتدا بر بازی مسلط بودیم، تا جایی که می‌توانستیم در یک ربع ابتدایی دو گل پیش بیفتیم.

تنها در دقیقه دوم، ایکر کاسیاس ضربه خوزه آنتونیو ریس را مهار کرد و سپس فردی لیونبرگ توپ را از کاسیاس عبور داد اما تکل بی‌نقص روبرتو کارلوس او را ناکام گذاشت. هر دوی این فرصت‌های زودهنگام با پاس‌های تیری آنری خلق شد؛ بازیکنی که در طول بازی بی‌نظیر بود. در مقابل، پاسکاری و کیفیت کلی بازی ما، کهکشانی‌های مادرید را به‌طور غیرمعمول سردرگم کرده بود.

با این حال، با وجود برتری بی‌چون‌وچرای ما، تنها واکنش با پای ینس لمن در دقیقه ۳۳ مانع از گلزنی دیوید بکام شد. اما هافبک سابق منچستریونایتد بابت آن فرصت از دست رفته حسرت خورد؛ چرا که دو دقیقه پس از شروع نیمه دوم، آنری با یک ضربه انفرادی تماشایی، سزاوارانه گل زد.

مهاجم فرانسوی توپ را کمی آن‌سوتر از نیمه زمین مادرید دریافت کرد و به جلو خیز برداشت. او از آلوارو مخیا گریخت، از تکل خشن گوتی جا خالی داد، با سرعت از سرخیو راموس پیشی گرفت و به شکلی باورنکردنی خود را در موقعیت گلزنی دید و با خونسردی کامل توپ را از کنار ایکر کاسیاس عبور داد تا یک تلاش انفرادی فوق‌العاده را به سرانجام برساند و برنابئو را در سکوت فرو ببرد.

رائول که در اواخر نیمه دوم به عنوان بازیکن تعویضی وارد زمین شده بود، بهترین شانس میزبان را داشت، اما ضربه سر او روی یک ضربه آزاد ارسالی از بکام، با اختلاف کمی از بالای دروازه لمن به بیرون رفت و نتیجه تا سوت پایان ۱-۰ باقی ماند.

ما کهکشانی‌های پر ستاره اما رو به افول را شکست داده بودیم و بسیاری در محافل مختلف این نتیجه را سرآغاز پایان این دوران در تاریخ مادرید می‌دانستند. پروژه کهکشانی‌ها توسط فلورنتینو پرز برای جذب سالانه سوپراستارهای فوتبال از سراسر جهان به رئال مادرید آغاز شده بود، اما اکنون به نظر می‌رسید که این سیاست به پایان راه خود رسیده است.

پیروزی ما زمانی ویژه تر شد که آرسن ونگر، بازیکنان جوانانی مانند امانوئل ابوئه، متئو فلامینی و فیلیپ سندروس را به جای ستارگان باتجربه‌ای همچون اشلی کول، سول کمپل و لاورن که به دلیل مصدومیت غایب بودند، در خط دفاعی به میدان فرستاد.

در سوت پایان بازی، آنری و بکام، بهترین بازیکن رئال در آن شب، یکدیگر را در آغوش گرفتند و پیراهن‌هایشان را با هم عوض کردند. صحنه برای دیدار برگشت دو هفته بعد آماده شد.

Real Madrid: Casillas, Cicinho, Ramos, Woodgate (Mejia 9), Roberto Carlos, Gravesen (Baptista 76), Beckham, Guti, Zidane, Robinho (Raul 63); Ronaldo
Subs not used: Cobeno, Salgado, Cassano, Diogo

Arsenal: Lehmann, Eboue, Toure, Senderos, Flamini, Ljungberg, Hleb (Pires 76), Gilberto, Fabregas (Song 90), Reyes (Diaby 80), Henry.
Subs not used: Almunia, Walcott, Djourou, Lupoli.

آرسنال ۰-۰ رئال مادرید

۸ مارس ۲۰۰۶ | هایبوری

ما از موفق‌ترین تیم اروپا برای اولین حضور رقابتی‌اش در هایبوری مشتاق اما عصبی استقبال کردیم.

ونگر تصمیم گرفت از همان تاکتیکی استفاده کند که دو هفته قبل در مادرید موفقیت‌آمیز بود - استفاده از پنج بازیکن در خط میانی با آنری به عنوان تک مهاجم. نقشه واضح بود: متراکم کردن خط میانی و تکیه بر بازیکنانی که از عمق برای حمایت از مهاجم فرانسوی حرکت می‌کنند.

همتای ونگر، خوان لوپز کارو بود؛ انتصابی نسبتاً ناشناخته که پس از چهار سال هدایت تیم دوم باشگاه، در دسامبر گذشته جانشین واندرلی لوکزامبورگو اخراج‌شده شده بود. او رائول را به ترکیب اصلی اضافه کرد و با دو مهاجم بازی کرد، اما مهاجم اضافی هیچ تفاوتی ایجاد نکرد زیرا لوس بلانکوس بار دیگر نتوانستند از دفاع مستحکم ما عبور کنند.

ما در برابر تمام حملات رئال ایستادگی کردیم؛ حملاتی که از همان دقیقه سوم با از دست دادن یک فرصت توسط رونالدو آغاز شد و سپس با تکل گیلبرتو در حالی که پس از یک ضربه سر به موقع از رائول در موقعیت گلزنی قرار گرفته بود، توپ از او گرفته شد. اما ما نیز موقعیت‌هایی خلق کردیم و در نیمه اول نزدیک‌ترین فرصت برای شکستن قفل دروازه‌ها را داشتیم؛ زمانی که خوزه آنتونیو ریس با یک شوت محکم توپ را به تیر افقی دروازه زد. در واقع، او و تیری آنری هر دو در نیمه اول چندین تلاش برای گلزنی داشتند.

پس از یک ساعت بازی، رائول یک ضربه والی را به تیر دروازه کوبید و پس از تماشای برخورد آن شوت به تیر، تلاش بعدی او برای گلزنی با واکنش فوق‌العاده لمن دفع شد.

بکام، به غیر از فراهم کردن موقعیت برای رائول، بیشتر زمان بازی در سمت راست یک چهره حاشیه‌ای بود - حضور او بیشتر به دلیل ناراحتی‌اش از مزاحمت‌های مداوم متئو فلامینی قابل توجه بود تا ارسال‌های دقیق و همیشگی‌اش.

هر دو تیم به خلق موقعیت ادامه دادند. ضربه آنری توسط ایکر کاسیاس مهار شد و در وقت‌های تلف شده، دروازه‌بان اسپانیایی پس از جلو آمدن برای یک ضربه کرنر غافلگیر شد. ما به جلو حرکت کردیم و رابرت پیرس از داخل نیمه زمین خودمان شوت زد اما روبرتو کارلوس با یک تکل به موقع توپ را از روی خط دروازه دفع کرد. هنوز وقت برای لمن باقی مانده بود تا ضربه روبینیو را مهار کند و سپس سوت پایان به این دیدار جذاب خاتمه داد.

این پیروزی، که ضعف ما در لیگ را پنهان می‌کرد، ما را به جمع هشت تیم پایانی و در نهایت به فینال همان فصل رساند - بهترین عملکرد ما تا آن زمان در جام باشگاه‌های اروپا یا لیگ قهرمانان اروپا.

Arsenal: Lehmann; Eboue, Toure, Senderos, Flamini, Ljungberg, Gilberto, Fabregas, Hleb (Bergkamp 87), Reyes (Pires 67), Henry.
Subs not used: Almunia, Diaby, Song, Walcott, Djourou.

Real Madrid: Casillas; Salgado (Robinho 84), Ramos, Bravo, Roberto Carlos, Gravesen (Baptista 67), Beckham, Guti, Zidane, Raul (Cassano 73), Ronaldo.
Subs not used: Diego, Helguera, Cicinho, Diogo.