هشت سال با محمد الننی: دیدگاه او در مورد تکامل ما

محمد الننی، هافبک باتجربه ما، در دوران حضورش در آرسنال شاهد تغییرات زیادی بوده است، اما یک چیز ثابت مانده است: روحیه تیمی ما. به نظر او، چیزی که تغییر کرده است، پیوند ما با هواداران است...

محمد الننی در میان بازیکنان آرسنال، حلقه اتصال ما به گذشته است. او تنها بازیکنی در باشگاه است که توسط آرسن ونگر به خدمت گرفته شد و یکی از تنها دو بازیکن، به همراه ریس نلسون، است که زیر نظر سرمربی قهرمانان شکست ناپذیر ۲۰ سال پیش بازی کرده است.

او موفقیت هایی را در جام حذفی و جام خیریه تجربه کرده است، اما همچنین شاهد گذر باشگاه از دوره ای پرآشوب به ثبات امروز بوده است. او مصدومیت هایی را متحمل شده که او را از میادین دور نگه داشته است، اغلب در مواقعی که در زمین بازی نقش مهمی ایفا می‌کرد.

با این حال، او هرگز شکایتی نکرده است و در طول آن زمان، یک ویژگی او را حفظ کرده است که به گفته خودش اکنون به همان اندازه قوی است که هنگام ورود به باشگاه بود: روحیه.

او می گوید: "این یک کلمه بسیار مهم برای من است. روحیه همان گرسنگی است که شما دارید، کاری که انجام می‌دهید، همه چیز در مورد کار شما و اینکه چگونه همه چیز را به تیم می‌دهید. اینکه ببینید تیم از شما به چه چیزی نیاز دارد و بتوانید همه این کارها را انجام دهید، از روحیه تیمی ناشی می‌شود."

"گذشت هایی که باید به عنوان یک فوتبالیست انجام دهید، همه در مورد روحیه تیمی است. به همین دلیل است که ما اینجا هستیم - برای اینکه همه چیز را به عنوان یک تیم با هم کار کنیم."

این همبستگی عنصری کلیدی برای موفقیت های بزرگ آرسن ونگر بود - پیوندهای درون تیم قهرمان دوگانه ۱۹۹۷/۹۸ و خود شکست ناپذیران هنوز قوی است - و زمانی که مو در ژانویه 2015 در میانه راه رسیدن به چهارمین قهرمانی متوالی سوپرلیگ سوئیس با بازل به باشگاه پیوست، همچنان مشهود بود.

"همه مرا خوش آمد گفتند، اما دو نفر به طور خاص برای اینکه احساس کنم در خانه هستم تلاش زیادی کردند"، مو به یاد می‌آورد. "اولین نفر آرسن ونگر بود، روزی که به محل تمرین رسیدم، و دومی؟ میکل آرتتا.

او بازیکن بود؛ او کاپیتان بود. به محض اینکه وارد زمین شدم با من صحبت کرد و بعد از آن برای ناهار بیرون می‌رفتیم و در رختکن با من صحبت می‌کرد، در تمام روزهای اول حضورم در اینجا.

مو اضافه می‌کند: "کاری که میکل نیز انجام داد صحبت با مدیر برنامه من بود. مدیر برنامه من بعد از آمدنم به آرسنال برای یک یا دو هفته به محل تمرین آمد تا مرا ببیند و میکل همیشه با او صحبت می‌کرد. حالا مدیر برنامه من می‌گوید: 'میکل، او واقعاً در مورد نزدیک شدن به من و گفتن اینکه تو بازیکن خیلی خوبی هستی، عالی بود.' چون می‌دانست مدیر برنامه من به من خواهد گفت. و این مرا خوشحال کرد. فکر می‌کنم چیزهایی مثل این، که به نظر می‌رسد بخشی از DNA آرسنال هستند، فوق‌العاده هستند."

مو از زمان تولدش در ۱۱ جولای ۱۹۹۲ در المحله مصر راه زیادی را پیموده است، اگرچه فوتبال تا جایی که او به یاد می‌آورد زندگی او بوده است.

اکثر بازیکنان جوان بازی در خیابان یا داخل سالن، برای مدرسه یا باشگاه محلی را به یاد می‌آورند، اما نه الننی جوان.

او می‌گوید: «فکر می‌کنم برای الاهلی، بزرگترین باشگاه آفریقا بازی کردم. من از شش سالگی به آنجا پیوستم.» "دو ساعت با شهر محل تولدم فاصله داشت، بنابراین مجبور بودیم مدت زیادی به آنجا سفر کنیم، اما واقعاً، واقعاً خوب بود. من آن را دوست داشتم. همیشه برای من فوتبال بود. من همیشه یک فوتبالیست بودم و تنها ورزشی بود که همه ما دوست داشتیم. من کاپیتان بودم و به عنوان مدافع میانی بازی می‌کردم و بعداً پست خودم را به هافبک تغییر دادم."

این جمله به عزم راسخ برای کنترل سرنوشت خود اشاره می‌کند - توانایی به عنوان کاپیتان برای تعیین اینکه در کجا در زمین بازی خواهد کرد، به جای اینکه به او بگویند چه کاری باید انجام دهد.

او پس از پیوستن به الاهلی در سال ۱۹۹۷، به آکادمی باشگاه رقیب قاهره، المقاولون، رفت و در سال ۲۰۱۰ اولین بازی خود را برای تیم اصلی انجام داد. سه سال بعد او به سوئیس نقل مکان کرد و سفرهایش به او دیدی نسبت به اهمیت تنوع در فوتبال داده است. مو از ملیت‌ها و فرهنگ‌های مختلف در ترکیب فعلی آرسنال استقبال می‌کند.

او می‌گوید: "فکر می‌کنم مهمترین چیز برای یک انسان این است که سعی کند از هر چیزی که در اطرافش است یاد بگیرد." "یادگیری فرهنگ‌های دیگر، یادگیری زبان‌های دیگر و یادگیری نحوه تفکر دیگران خوب است، زیرا هر کشوری متفاوت است. حتی از زمانی که به انگلیس آمدم، کمی اسپانیایی از میکل و مربیان و همچنین کمی پرتغالی از بازیکنان برزیلی یاد گرفتم. مهم است که چیزهایی را از افراد و فرهنگ‌های مختلف یاد بگیرید."

بافتن این شخصیت‌ها و فرهنگ‌های مختلف به یک واحد منسجم برای هر مدیری چالش برانگیز است.

"این تنوع واقعاً چیز خوبی است، اما ما همچنین باید آن را با هم بسازیم"، مو اضافه می‌کند. "اگر در فضای خودم، با زبان خودم، فرهنگ خودم و تفکر خودم بمانم، برای من یا هم‌تیمی‌هایم خوب نخواهد بود، زیرا همه متفاوت فکر می‌کنند. خوب است که متفاوت باشید و همه چیزهای خوبی به ارمغان بیاورید، اما نکته اصلی این است که به یاد داشته باشیم چه کاری انجام می‌دهیم و چگونه آن را با هم انجام می‌دهیم."

مو فکر می‌کند این حجم زیادی در مورد وحدت در باشگاه صحبت می‌کند که او نمی‌تواند بازیکنان مورد علاقه خود را از بین هم‌تیمی‌هایش انتخاب کند.

او با صداقت کامل می‌گوید: "من همه آنها را دوست دارم!" "و فکر می‌کنم این چیزی است که ما را قوی‌تر می‌کند، زیرا همه ما واقعاً با هم خوب هستیم. ما واقعاً با هم هستیم و همه کارها را با هم انجام می‌دهیم. من مطمئناً ایده های میکل را دوست دارم، زیرا او همیشه می‌خواهد ما با هم باشیم، او هم با ما باشد."

ما بازیکنان جوان زیادی در ترکیب خود داریم و مو شاهد فارغ التحصیلی بسیاری از آنها از آکادمی به تیم اصلی بوده است. او به عنوان یکی از اعضای باتجربه تیم، نسبت به مسئولیت خود برای کمک به هدایت کسانی که از او الگو می‌گیرند آگاه است.

"من همیشه سعی می‌کنم این کار را انجام دهم زیرا خودم یک بار در این موقعیت بودم"، او می‌گوید. "وقتی با آنها صحبت می‌کنید و به بازیکنان جوان‌تر مشاوره می‌دهید، آنها می‌دانند که چقدر مهم است. نکته خوب این است که آنها گوش می‌دهند. برخی از بازیکنان جوان - نه اینجا، باید بگویم - فکر می‌کنند که از قبل بزرگ هستند و دیگر گوش نمی‌دهند. اما بازیکنان اینجا به حرف ما گوش می‌دهند و می‌خواهند بیشتر یاد بگیرند. فکر می‌کنم به همین دلیل است که آنها با ما کارهای عالی انجام می‌دهند."

این پیوند دو طرفه کار می‌کند و این هافبک می‌گوید تیم همیشه در دوران خوب و بد، به خصوص زمانی که او از میادین دور بوده، برای او بوده است: "نمی‌توانم به زمانی فکر کنم که به تیم پشت سرم نیاز داشته باشم و آنها را نداشته باشم. آنها همیشه برای من اینجا هستند و ما همیشه برای هم هستیم. فکر می‌کنم این چیزی است که در حال حاضر در فرهنگ ما در رختکن و تیم وجود دارد.

"وقتی مصدوم شدم، هرگز احساس نکردم که بخشی از تیم نیستم. هرگز احساس نکردم که از تیم دور هستم. آنها با من درخشان بودند - باشگاه هم همینطور، و میکل و همه مربیان به من کمک زیادی کردند. آنها همیشه پشت من بوده‌اند."

درباره مربیان صحبت می‌کنیم، روحیه تیمی در آرسنال فراتر از ترکیب، در تمام بخش ها از جمله مربیان و تیم پزشکی گسترش یافته است. مو معتقد است که این همان چیزی است که این باشگاه را واقعاً متمایز می‌کند.

''به شما می‌گویم، همه بازیکنانی که برای این باشگاه بازی می‌کنند می‌گویند: 'آرسنال بهترین است،' اما هیچ کس توضیح نمی‌دهد که چرا. و به همین دلیل است. ما به عنوان یک خانواده کار می‌کنیم، واقعاً به عنوان یک خانواده کار می‌کنیم و همه اینجا با شما صحبت می‌کنند. همه چیزهای مشابه را می گویند و حتی بازیکنان جدید هم همین احساس را دارند. وقتی اینجا می‌آیید، از قبل در خانواده هستید.''

''با کادر پزشکی صحبت می‌کنید و انگار یکی از آنها هستید. اگر با مربیان صحبت کنید، هیچ کدام فکر نمی‌کنند که از شما یا شخص دیگری در اینجا بزرگتر هستند. آنها دوستان شما هستند. ما در زمین خیلی سخت کار می‌کنیم و می‌دانیم چه چیزی از هم می‌خواهیم، اما خارج از آن ما دوست هستیم. تیم رسانه‌ای؟ در بسیاری از باشگاه ها آنها از هم دور هستند، اما در اینجا، آنها با ما صحبت می‌کنند و ما احساس می‌کنیم که آنها یکی از ما هستند، ما یکی از آنها هستیم.''

او می‌گوید: "و به همین دلیل، برای من، این بهترین باشگاه است." "باشه، من اینجا بازی می‌کنم، بله، اما به شما قول می‌دهم که اگر به جای دیگری بروید، این حس خانواده را احساس نخواهید کرد. این منحصر به فرد است."

مو می‌گوید: ''فکر می‌کنم وقتی آن‌ها بازیکنانی را برای پیوستن به آرسنال انتخاب می‌کنند، واقعاً وسواس به خرج می‌دهند. بازیکنانی هستند که می‌توانند به اینجا بیایند، و بازیکنانی هستند که نمی‌توانند. باشگاه به این فکر می‌کند که آمدن به آرسنال برای بازیکنان چه معنایی دارد، و وقتی این بازیکنان به اینجا می‌آیند، آن‌ها بلافاصله یکی از ما می‌شوند.''

''نمی‌دانم آن‌ها چگونه این کار را انجام می‌دهند. بازیکنان جدیدی داریم، آن‌ها از تیم‌های مختلف، کشورهای مختلف می‌آیند، و بلافاصله با ما هستند. و شرط می‌بندم که اگر با آن‌ها صحبت کنید، آن‌ها خواهند گفت که بلافاصله احساس می‌کنند که بخشی از این خانواده هستند. به یاد دارم که وقتی به اینجا آمدم چگونه مورد استقبال قرار گرفتم و هنوز هم همینطور است - از آن‌ها استقبال می‌کنیم. شاید یک هفته‌ای است که اینجا هستند و احساس می‌کنند سال‌هاست که اینجا هستند.''

البته این اتحاد فراتر از زمین و به سکوها کشیده شده است، به خصوص از زمانی که تیم در اواخر تابستان ۲۰۲۲ یک دنده بالاتر رفت. وقتی از مو خواسته می‌شود که یک لحظه را به عنوان نمونه‌ای از این پیوند بین بازیکن و هوادار انتخاب کند، او به زحمت می‌افتد. او نمی‌تواند.

او در نهایت می‌گوید: ''اگر بگویم فقط یک لحظه، دروغ گفته‌ام. برای من، سال گذشته فصل واقعاً خاصی بود. این را با احترام به تمام سال‌های حضورم در اینجا می‌گویم، زیرا هواداران همیشه واقعاً خوب بوده‌اند، اما سال گذشته... هواداران... خوشحالی را از آن‌ها می‌دیدم و احساس می‌کردم که هواداران احساس می‌کنند یکی از ما هستند. انجام این کار بسیار دشوار است.''

''میکل برای من یک نابغه است، چون او این ارتباط را بین بازیکنان، خودش، باشگاه و هواداران، همه ما با هم برقرار کرد. فکر می‌کنم این چیزی واقعاً جادویی است – چون برای انجام این کار باید جادو کنید. قسم می‌خورم که هواداران احساس می‌کنند یکی از ما هستند.''

''آن‌ها از ما جدا نیستند. آن‌ها با خوشحالی به استادیوم می‌آیند و می‌توانید ببینید چقدر پشت تیم هستند - وقتی خارج از خانه هستیم، شاید در نیوکاسل، می‌بینید که چقدر آدم می‌آیند. خوش‌شانس هستیم که چنین هوادارانی پشت سر خود داریم.''