پادکست گری نویل در مورد دربی شمال لندن

گری نویل اسطوره‌ی منچستر یونایتد و کارشناس شبکه اسکای اسپورت در پادکست اختصاصی خود موسوم به "گری نویل پادکست" بازیکنان آرسنال و علی‌الخصوص اونای امری سرمربی این تیم را تحسین کرد، صحبت‌های نویل در این پادکست در ادامه آمده است.

"راستش را بخواهید در چند ساله گذشته به دلایلی علاقه‌ای به آمدن به اینجا [ورزشگاه امارات] نداشتم، چون نوعی جو و حس بی‌تفاوتی بر آن حکم فرما شده بود که واقعاً شایسته‌ی آرسنال این باشگاه بزرگ نبود. امروز همه چیز کاملاً متفاوت بود و مرا مثله همه شوکه کرد، مرا شوکه کرد چون تاتنهام تیمی است که واقعاً ستایشش می‌کنم و در دو سه سال اخیر بازیشان را با علاقه دنبال می‌کردم، امروز واقعاً آرسنال از آنها خیلی پیش افتاده بود.این یک نمایش جمعی واقعی از آرسنال بود، هنوز هم بازیکنان جای پیشرفت بسیاری دارند و اونای امری هم در دو سه پنجره نقل و انتقالاتی آینده قطعاً به دنبال بازیکنان مد نظر خود خواهد رفت اما عملکرد امروز آرسنال واقعاً مهیج بود. تا آنجایی که من از اینجا شناخت دارم، به نظرم بیست دقیقه ابتدایی بازی از نظر حمایت تماشاگران از تیم خوب بود، باقی چیزها از کیفیت بازی بگیر تا تکل‌ها و پاس‌کاری‌ها هم همین‌طور است، همه چیز همانی بود که از یک دربی انتظار داریم. از آغاز تا پایان بازی را دوست داشتم، هوادار هیچ یک از تیم‌ها نیستم اما خب این بازی همه چیز داشت، پنالتی، جنجال و نزاع، تکل‌ها، گل‌های خوب. بازی واقعاً خیلی خوب بود یک دربی تمام عیار بود، البته مطمئنم هواداران تاتنهام که از بازی لذت نبرده‌اند اما آرسنالی‌ها شایسته همه حس شادی و سروری بودند که از بازی گرفتند.امری مشخصاً انرژی جدیدی به تیم تزریق کرده است، بی‌حس و حال بودن مشکل بزرگ آرسنال در سالیان اخیر بود، آدم اصلاً انتظار آمدن به اینجا را نمی‌کشید و حس می‌کرد که همه کسل هستند.

من عاشق ونگر بودم و به خاطر کارهایی که انجام داده بود تا آخرش هم از او حمایت می‌کردم و از اینکه آنطور بی‌رحمانه از او انتقاد می‌کردند متنفر بودم، وقتی تغییرات انجام شد و امری آمد انگار نسیم تازه‌ای به باشگاه دمیده شده است، امری مربی فوق‌العاده‌ای است و در حد نهایت این بازیکنانی که در اختیار دارد از آنها بازی می‌گیرد، راستش از چند تا از بازیکنان آرسنال اصلاً خوشم نمی‌آید، با خودم فکر می‌کردم که این بازی و بازی چهارشنبه در اولدترافورد عرقشان را در می‌آورد و امری شناخت بهتری از بازیکنانش دست می‌یابد، اشتباه می‌کردم آنها پیشرفت کرده‌اند.

در واقع پیشرفت بزرگی هم بود چرا که آنها در برابر تیم محشری بازی می‌کردند و رویکردشان از دقیقه اول بازی بسیار عالی بود، امروز کاملاً از حریف خود برتر بودند و امری دیگر اشتباهات بچه‌گانه سال‌های اخیر را تحمل نمی‌کند، بعضی از بازیکنان آرسنال علاقه‌ای به جنگیدن نداشتند، ونگر هم به عنوان مربی تقصیرها را متوجه خود می‌دانست و انتقادات را می‌پذیرفت و خب البته طبیعت انسان‌های بزرگ همین‌گونه است اما بازیکنان سست، بی‌حال،  بی‌علاقه و بی‌انگیزه بازی می‌کردند، چیزی که امروز دیدیم یک تلاش دسته‌جمعی بود و به نظر می‌رسید هواداران دوباره حامی تیم هستند، بازیکنان پشت مربی خود را دارند و مربی هم در کنار و جزئی از باشگاه است، مسوت نمی‌توانست در این دیدار بازی کند، این را گفتم با همه احترام زیادی که برای اوزیل قائلم چون او در فینال جام جهانی بازی کرده است و قهرمان شده است، اما امری با آن شیوه‌ای که مد نظرش بود و با آن می‌خواست برنده بازی شود نمی‌توانست اوزیل را بازی دهد، این واقعیت تلخی است.

نحوه دریافت توپ توسط اوزیل، وزن پاس‌های او و انتخاب بازیکن هدف برای دادن پاس در یک سوم آخر زمین همه عواملی هستند که مسوت اوزیل صاحب توپ را به بازیکن کلاس جهانی تبدیل می‌کنند، اما دگرگونی فرهنگی و تغییر ذهنیت چیزی است که امری می‌خواهد در این باشگاه بنیان نهد، اوزیل متأسفانه جایی در این تغییرات ندارد و این حقیقتی گزنده است، امری می‌خواهد بازی را از عقب زمین با انرژی و سرعت زیاد شروع کند و بازیکنان در سراسر زمین دوندگی داشته باشند، اوزیل نمی‌توانست آن طوری پرس کند که بقیه بازیکنان آرسنال کردند، این شیوه بازی و کاری که او می‌تواند انجام دهد نیست.

اینکه می‌گویند من زیاد درباره او حرف می‌زنم صحیح نیست، اما تغییر دگرگونی فرهنگی و تغییر ذهنیت باشگاه درست است، زبان بدن تمام باشگاه تغییر یافته است و این لحظه‌ی بسیار بسیار مهمی برای باشگاه بود، کاری که بازیکنان در زمین انجام دادند و امری با موفقی به آن نائل شد این بود که استاندارد جدیدی برای خود تعیین کردند، وقتی دوباره بعداً به اینجا بیایم، بازیشان را با چیزی که امروز دیدم مقایسه می‌کنم، این آرسنال از لحاظ کارکرد و توانایی در سطح دیگری بود.

این تمام چیزی است که می‌توان از یک بازیکن فوتبال در یک بازی فوتبال انتظار داشت، مشخصاً بازیکنان قابل و توانایی هستند و به همین دلیل پیراهن آرسنال را به تن کرده‌اند، لوکاس توریرا در خط هافبک ریتم بازی را تنظیم می‌کرد و به تاتنهامی‌ها هیچ فضایی برای رفتن نمی‌داد، وقتی می‌بینید که او مثل یک سگ شکاری آنطور تلاش می‌کند، تنها کاری مهم این است که شما هم تلاش او پاسخ گفته و از موقعیت به دست‌آمده استفاده کنید، به نظر می‌آمد بازیکنان آرسنال امروز قدری ترسناک شده‌اند، حتی وقتی اریک دایر گل زد، همه رفتند و با بازیکنان تاتنهام بر سر گل درگیر شدند، سال‌ها ندیده بودیم بازیکنان آرسنال باکسی دعوا و درگیری راه بیندازند!

این چیزی بود که درگذشته از آرسنال انتظار می‌رفت، آرسنال باشگاه بزرگی است اما واقعاً از اینکه دیدم آنگونه درگیرانه و رقابتی بازی می‌کنند شوکه شدم، لحظات بسیار باکیفیتی هم در بازیشان وجود داشت و گاهی هم‌ بازی احساسی می‌شد و حالا آرسنال باید برای رسیدن به هدفی که می‌خواهد به آن دست یابد، بهتر و بهتر شود، آنها باید از نظر بازیکن تقویت شوند اما دگرگونی فرهنگ باشگاه چیزی است که می‌خواهم مجدداً به آن اشاره کنم، با ذهنیت و طرز فکری که امروز از خود نشان دادند، آرسنال شانس بزرگی دارد، البته لازم است همه یک جهت‌گیری داشته باشند و بر سر تک‌تک توپ‌ها بجنگند.

آنهایی که سال‌ها است در آرسنال بازی می‌کنند یا خود را با شرایط جدید وفق می‌دهند و سطح بازی خود را بالا می‌برند یا از کشتی پیاده می‌شوند، امری هم نشان داده مایل است تصمیمات سخت و بزرگ بگیرد و نیازی به حمل مسافران در کشتی خود ندارد.

بازی امروز به او کنترل و قدرت بیشتری خواهد داد، البته به هر حال او این دو را از قبل هم در اختیار داشت اما یک برد بزرگ لازم داشت تا بعد بتواند در مصاحبه مطبوعاتی خود و صحبت با بازیکنانش بگوید 'این همان سطح از بازی است که انتظار دارم.' وقتی همه بازیکنان در رختکن به صحبت‌های او گوش می‌دهند دیگر می‌دانند تا زمانی که او در باشگاه است به کمتر از این رضایت نخواهد داد.

جنگ واقعی تازه شروع شده است، من گمان می‌کردم آرسنال برای قرار گرفتن در جمع چهار تیم بالای جدول به مشکل خواهد خورد و حتی صبح بازی با تاتنهام هم با خودم فکر می‌کردم چهار روز آینده نفس آرسنال را خواهد گرفت و تواقصشان را آشکار خواهد کرد، با اعتماد به نفسی که به بازیکنان آرسنال از برد در این بازی گرفتند، بر سر سهمیه لیگ قهرمانان با دیگر تیم‌ها وارد جنگ می‌شوند.

منچسترسیتی و لیورپول دو تیم خارق‌العاده هستند و فکر می‌کنم قطعاً در جمع چهار تیم بالای جدول قرار گیرند اما چلسی و تاتنهام باید مراقب باشند.