الیویه ژیرو : سوهان روح یا توفیق اجباری ؟

الیویه اعلام داشت که تیمش را پیش از پایان یافتن جام ملت ها تغییر نخواهد داد اما بارها تیم های مختلف از لیگ های مختلف به او مرتبط می شدند که جدیترین آنها پاری سن ژرمن،بایرن مونیخ و آرسنال که همیشه مقصد احتمالی اکثر بازیکنان فرانسوی می باشد، بودند. شایعات مربوط به پیوستن او به تیم آرسن ونگر بالا گرفت و هواداران آرسنال هم به او روی خوش نشان دادند.

"به نظر میرسه همه چیز برای پیوستنش به آرسنال مساعده"

"یه اندیشه جدید و یه نیروی جوون خوب و با تجربه رو داریم حداقل داستان این هستش که آقای گل لیگ فرانسه رو اگه اشتباه نکنم داریم می خریم"
.

این ها نظرات تعدادی از کاربران سایت آرسنال بود که تقریبا همه از این انتقال راضی بودند هرچند این اتفاق اکثرا برای تمامی بازیکنان تازه وارد اتفاق می افتد! اما یک نظر نشان دهنده ی آینده ی نا مطمئن و متزلزل ژیرو بود :

" یکی از خبر گذاری با قطعیت از منابع باشگاه گفته که ژیرو جانشین شماک میشه نه ونپرسی،غیر از این نباید باشه"


در نهایت الیویه با مبلغ ناچیز ۱۱ میلیون پوند به آرسنال پیوست و شماره ی ۱۲ رو بر تن کرد. اما در واقعیت اتفاقی متفاوت از آن چه آن هوادار آرسنال بیان کرده بود رخ داد و الیویه جانشین مهاجم و کاپیتان آرسنال شد. از همان ابتدا هواداران آرسنال حین بازی به خود می گفتند که : "این بازیکن متوسط می خواد جای اون خائن رو بگیره؟"
.
سایه ی ونپرسی از سر ژیرو پاک شدنی نبود مگر اینکه بتواند کاری عجیب بکند مثلا آقای گل لیگ شود. اما این محال بود چون تقریبا تمام مهاجمینی که فصل نخستشان را در لیگ جزیره می گذراندند آماری معمولی داشتند، تیری آنری در نخستین فصلش ۱۷ گل زد و دیدیه دروگبا هم ۱۰ گل، و الیویه توانست ۱۲ گل به ثمر برساند که آمار بسیار ضعیفی برای تنها مهاجم تیم در طول فصل بود. هواداران آرسنال هنوز هم هنگام تماشای بازی ها می گفتند :" می دونستیم این بازیکن متوسط نمیتونه جای اون خائن رو بگیره."
.
ونپرسی آقای گل لیگ شده بود و سایه اش کماکان بالای سر الیویه بود. فصل با تمام کابوس هایش برای وی تمام شد و حالا صحبت ها برای جذب مهاجم جدید آغاز شد، سوارز، دمبا با، ژکو، بنزما و سایرین بارها و بارها به آرسنال مرتبط شدند ولی در پایان مسوت اوزیل به آرسنال پیوست. همه چیز برای الیویه رویایی بود. هیچ مهاجمی خریداری نشد و بهترین گلساز دنیا هم پشت سر او قرار می گرفت. ژیرو در پیش فصل بسیار عالی کار کرد و شروع فوق العاده ای هم داشت اما روند گلزنی برای او به گونه ای نبود که هواداران احساس کنند یک ستاره در خط حمله دارند. موقعیت ها یکی پس از دیگری از دست می رفتند و هافبک ها جور گل نزدن ژیرو را می کشیدند تا توپچی ها صدر جدول را قرق کنند. انتقادات به اوج خود می رسند به گونه ای که تعدادی از هواداران، نیکلاس بنتنر را که تقریبا ۲ فصل را به خوشگذرانی و جهانگردی پرداخت، به او ترجیح می دهند. اما تاثیرات یک مهاجم تنها به گلزنی ختم می شود ؟ آرسن ونگر مدتی قبل، صحبت بسیار جالبی را پیرامون حضور وی مطرح کرد که موجب تعادل تیم می شود اما بیایید نگاهی آماری به این موضوع بیاندازیم. ترکیب اصلی آرسنال متشکل از این نفرات (که بیشترین حضور را در فصل داشتند) دارای میانگین قدی ۱۷۴ می باشد (بدون احتساب الیویه) :
.

که این آمار برای بازی در لیگ جزیره که هنوز هم با وجود مدرن شدن فوتبال، مبتنی بر سانتر و توپ های بلند می باشد، بسیار پایین است. برای مثال بازی در مقابل آستون ویلا و نیوکاسل در هفته های اخیر، که هر دو تیم تقریبا ۲۰ دقیقه ی پایانی بازی را صرفا در توپ های هوایی خلاصه کردند. هافبک دفاعی آرسنال در این ترکیب یعنی میکل آرتتا دارای قدی ۱۸۲ سانتی متری می باشد و به طور میانگین در هر بازی ۱.۳ پیروزی در توپ های هوایی را داشته است.این آمار برای دیگر هافبک دفاعی آرسنال که بعضا به عنوان جایگزین آرتتا به کار می رود، یعنی فلامینی ۱۷۸ سانتی متری، ۰.٩ پیروزی هوایی در هر بازی می باشد. این آمار برای مدافعین کناری کوتاه قامت آرسنال هم پایین است در حالی که درخط هافبک منچستریونایتد مایکل کریک،فلینی و بعضا فیل جونز حضور دارند.در منچسترسیتی یایا توره و خاوی گارسیا و در تیم چلسی جان اوبی میکل و بعضا داوید لوئیز هستند. قطعا حرف آرسن ونگر که از لحاظ تئوری های فوتبال بنا به گفته ی اکثر رسانه ها بینظیر می باشد درست است. حضور مهاجمی همانند ژیرو و قدرت هدزنی بالا برای ایجاد توازن ضروری است پس باید هواداران از همین حالا فکر مهاجمینی همانند سوارز و یا آگرو را از سر خارج کنند مگر اینکه ونگر تصمیم بگیرد هافبکی همانند پوگبا یا توره را در کنارش جذب کند که با توجه به تعدد هافبک های آرسنال بسیار دور از ذهن می باشد.
.
الیویه به طور میانگین در هر بازی در ۴.۴ نبرد های هوایی پیروز می شود و در مجموع نزدیک به ٦۰ درصد از نبردهای هوایی را برده است در حالی که این آمار برای مهاجم هایی که به آرسنال مرتبط شده اند و از لحاظ سبک بازی به او شباهت دارند اینگونه است :
.

به طور مشخص علاوه بر قد و قامت بلند، وی دارای عضلاتی بسیار قدرتمند می باشد که عمل هد زدن را برای او بسیار ساده تر کرده است. البته او هنوز هم در گلزنی به وسیله ی ضربات سر بسیار مشکل دارد و بیشتر موفقیت هایش در دفاع کردن هنگام ضربات ایستگاهی و کرنر ها می باشد که اهمیت حضورش را دو چندان می کند، ضعف مفرط وی در گلزنی از روی سر بیشتر به علت تایمینگ نادرست او می باشد که بسیاری از سانترها به خوبی روی سر او نمی شینند.
.
علاوه بر هدزنی ژیرو تا به اینجا در ۲۰ بازی لیگ، ۲۱ تکل موفق، ۱۳ توپگیری و ۲٦ پوشش داشته است،این آمار برای ۴ مهاجم دیگر چنین است، البته باید توجه داشت که ژکو ۴ بازی و لمبرت ۲ بازی کمتر از سایرین انجام داده اند :

اگر نگاهی به گل نخست بازی گذشته بیاندازید،بخش دیگری از تاثیرات الیویه در بازی آرسنال را شاهد خواهید بود، جایی که کازورلا توپ را به او واگذار می کند، او ویلشر را می یابد و سپس ویلشر، توپ را به کازورلا تحویل می دهد یا در بازی برابر وستبروم که مثلث ژیرو،ویلشر و روزیسکی اتفاق افتاد یا گل نخست در بازی برابر ناپولی در امیراتس و چندین گل دیگر که ژیرو پایه گذار آن بود. این موضوع بخشی از بازی الیویه است که جک ویلشر به درستی به آن اشاره کرد، یعنی حضور موفق ژیرو در کارهای ترکیبی :

ویلشر : " او توپ را به خوبی حفظ می کند و به دیگران این امکان را می دهد که خود را به جریان بازی برسانند. او این قسمت از بازی را یاد گرفته است ، اینکه بازی در لیگ برتر دشوار است گاهی باید خود را بین توپ و مدافعان حائل کنید"

به آمار زیر توجه کنید البته باز هم قابل ذکر است که ژکو ۴ بازی و لمبرت ۲ بازی کمتر انجام داده اند :

آمار و ارقام هم صحبت های ویلشر جوان را تصدیق می کنند.به طور کلی ژیرو علاوه بر گل هایی که تا به امروز در لیگ به ثمر رسانده ۲۴ شانس گلزنی هم ایجاد کرده است که علاوه بر ۵ پاس گل تعدادی هم توسط سایرین از دست رفته است. البته باید پاس های ماقبل گل او را هم به احتساب آورد. با این حال نمی شود ضعف ژیرو در امر گلزنی و تمام کنندگی را انکار کرد.جایی که او از ۲۳ شانس جدی گلزنی تنها ٩ گل توانسته به ثمر برساند. البته او ۵ بار هم توپ را به تیر دروازه زده است. نکته ی قابل توجه دیگر در این آمار عملکرد مطلوب ریکی لمبرت می باشد که با وجود دقایق بسیار کم بازی نسبت به سایرین آمار بسیار مورد توجهی دارد و تنها می شود حسرت خورد که چرا چندین سال خط آتش تیم ملی انگلیس در دست کارول و دفو بود در حالی که او مشغول بازی در چمپیونشیپ و لیگ ۱ بود و بسیار دیر به فوتبال جزیره معرفی شد.
.