سومین بازیکن فصل: ولکات

تئو ولکات که از نظر تعداد گل و پاس گل در تیم پیشتاز بود با کسب 12.7 درصد از آرای هواداران به عنوان سومین بازیکن برتر فصل انتخاب شد.


تحلیل کریس هریس از نگارندگان اخبار سایت رسمی

" تئو، بازیکنی که حد پایان ندارد!! "

فرقی نمی کند بازیهای آرسنال را در ورزشگاه امارات، یا در بار محله خودتان یا روی مبل خانه تماشا می کنید، احتمالاً این را شنیده اید که ولکات پیشرفت نمی کند.

خب، نظرتان راجع به این چیست؟ 21 گل، 16 پاس گل، دو هت تریک، یک هت تریک در پاس گل و گلزنی مقابل منچستر یونایتد، چلسی و تاتنهام.

از هر زاویه ای که نگاه کنید ولکات در فصلی که گذشت به بهترین فرم خود رسیده بود. بلوغ او در خارج از زمین هیچگاه مورد سوال نبوده ولی حالا او در زمین بازی نیز رشد کرده است.

در سن 24 سالگی، این یک سورپرایز بزرگ نیست. او همیشه مشتاق گوش دادن و یاد گرفتن است، تجربه اش به او کمک کرده تا از بارز ترین ویژگی بازی اش - سرعت - در مسیر خوبی استفاده کند و تصمیم گیری اش را بهبود بخشیده است. پاس گلهای زیادی که او فصل گذشته برای ونپرسی فراهم کرد مقدمه ی ضربات آخر بهتر او بود. آمار و ارقام این فصل این موضوع را کاملاً تایید می کند.

حضور در صدر جدول گلزنان و پاس گل موجب افتخار ولکات است، حتی با توجه به این موضوع که او در ماه های ابتدایی فصل از ترکیب اصلی تیم دور بود.

در آن مدت چند بازی برجسته برای او وجود داشت، مورد توجه ترین آنها زدن سه گل و پاس گلهایی بود که در بازی 7-5 مقابل ردینگ داشت. عدم قطعیت در مورد آینده ولکات - که در آن زمان قرارداد جدیدی با باشگاه امضا نکرده بود - ونگر را متقاعد کرده بود که از هافبک ملی پوشش به طور منظم استفاده نکند، تا روز داربی شمال لندن.

ولکات در برد 5-2 مقابل تاتنهام (با دیگر برد 5-2 اشتباه نگیرید!) گلزنی کرد و دیگر به عقب نگاه نکرد.

در ماه های دسامبر و ژانویه، با وجود شایعات زیادی که پیرامون وضعیت او وجود داشت، او عملکرد درخشانی از خود بروز داد و به نظر می رسید کوچکترین اهمیتی به شایعات نمی دهد.

آخرین بازی سال 2012 مقابل نیوکاسل نقطه ی اوج ولکات در این فصل بود. او در آن بازی هت تریک کرد ولی نحوه گلزنی های او نشان از پیشرفت قابل ملاحظه ی این بازیکن 24 ساله داشت.

گل دوم سرعت عمل او و آرامشش در فضاهای کوچک محوطه جریمه را نشان داد و گل سوم بیانگر قدرت فیزیکی، عزم او برای گلزنی و توانایی او در جا گذاشتن بازیکن حریف بود، در کنار یک ضربه آخر بی نقص دیگر. او همه ویژگی هایی که به خاطر آنها از او انتقاد می شد را نشان داد.

ونگر گفت:

" باور نکردنی است. به اعتقاد من این فصل پیشرفت خارق العاده ولکات را نشان می دهد. او امروز بازیکن کاملی است و روند تکاملی او واقعاً استثنایی است.

" او هر هفته بهتر می شود و این نشان می دهد او به شکل قابل توجهی باهوش نیز هست، چون به سرعت مطالب را می فهمد، آنها را به کار می گیرد و فکر بازی دارد. به همین خاطر اعتقاد دارم او همیشه در مسیر پیشرفت است."

گل اول ولکات در آن بازی 7-3 مقابل نیوکاسل یادآور تیری هانری بود، فرار در عمق دفاع حریف و ضربه تمام کننده ی بغل پا از سمت چپ.

هانری از زمانی که ولکات در ژانویه سال 2006 از ساوتهمپتون به آرسنال آمد چیزهای زیادی به او آموخت، در مقاطعی از فصل زمستان ولکات مثل تیری هانری به عضو جدایی نا پذیری از تیم تبدیل شده بود.

انجام چنین مقایسه ای قطعاً خطرناک است. این موضوع را یک خبرنگار در یکی از کنفرانس های پیش از بازی مطرح کرد و از ونگر پرسید آیا ولکات شبیه هانری است یا نه. سوال بعدی او چه بود؟ "آرسن، آیا مقایسه ولکات با هانری نادرست است؟ "

در نهایت انتخاب ولکات امضای قرارداد جدید (Sign da thing) در ماه ژانویه بود، پس از آن به شکل عجیبی تعداد گلهای او کاهش پیدا کرد، ولی او در اواخر فصل و زمانی که آرسنال به شدت در کورس رسیدن به رتبه چهارم بود و به کمک او نیاز داشت موفق شد در چهار بازی آخر فصل سه گل بزند.

با زدن 21 گل در تمامی رقابت ها شاید به این موضوع فکر کنید که ولکات به آرزویش برای بازی در مرکز خط حمله رسیده است، اما علیرغم اینکه او نشان داد می تواند در آن پست بازی کند - مخصوصاً در بازیهای خارج از خانه که تیم حریف دفاع عمیقی نمی کند. در اکثر بازیها از او در سمت راست بازی گرفته شد.

تفاوتی که ولکات در این فصل نشان داد جاگیری هایش بود. با اینکه او یک وینگ راست بود ولی مرتباً به مرکز خط حمله متمایل می شد تا از پاسهای عمقی استفاده کند (بازی با کیو پی آر در خانه حریف) یا به عنوان هدف ارسالها ایفای نقش کند (بازی با ردینگ در خانه).

ونگر اظهار کرد:

" او در ضربات آخر بالغ تر شده است. قطعاً اوایل دوران حضور او در آرسنال را به یاد دارید، وقتی جلوی دروازه صاحب توپ می شد ممکن بود توپ را به هر جایی بفرستد. اما حالا می بینید که ضرباتش همه در چارچوب است. او دروازه بان را مجبور به نشان دادن واکنش می کند، به همین خاطر است که آمار او بهتر شده است."

خب، گام بعدی برای ولکات چیست؟ شاید ایفای نقش یک لیدر. در سن 24 سالگی و در حالی که بیش از 250 بازی برای آرسنال انجام داده حالا بازیکنان جوانتر تیم او را الگوی خودشان قرار می دهند. به نظر می رسد ولکات هم آماده ی این مسئولیت است.

او می گوید:

" در گذشته خیلی ساکت بودیم و از اینکه به همدیگر بگوییم در زمین چه کار بکنیم هراس داشتیم ولی حالا این کار را راحت انجام می دهیم. اینگونه نیست که سر همدیگر داد بزنیم، این فقط صحبت کردن در مواقع لازم است."

به نظر می رسد باید فصل آینده انتظار ولکات پر سر و صدا تری داشته باشیم و البته ادامه روند صعودی او.