تو بمان آرسن ...

آرسن ونگر ،مردی که به هنگام ورود به انگلستان با تیترهای «آرسن کیست؟»(?arsene who) مواجه شده بود، با ورودش موفق به ایجاد تحولی عظیم در باشگاه شد و توانست پای ثابت قهرمانی در آن روزهای فوتبال انگلستان باشد.اما این انتهای جاه طلبی آرسن نبود او طی چند سال توانست تیمی خارق العاده سازماندهی کند که موفق به بردن لیگ برتر انگلستان بدون حتی یک شکست شد تا تنها کاپ طلایی تاریخ لیگ انگلستان متعلق به آرسنال باشد.

و حتی این نیز پایان کار او در آرسنال نبود. باشگاه به استادیومی جدید نیاز پیدا کرده بود و آرسن چالش جدیدی را پیش روی خود میدید. در حالی که باشگاه بدون ورود پولی از خارج قصد ساخت استادیوم مجللی بهمراه کمپ تمرینی و پزشکی داشت، او میبایست تیم را در سطح اول فوتبال حفظ میکرد و تجربه تیمهایی همانند ناتینگهام فارست در این زمینه نشان میداد او تا چه اندازه چالش عظیمی پیش روی خود دارد.
آرسن پای خود را هیچوقت عقب نگذاشت، در حالی که همان روزها میتوانست به باشگاهایی همانند رئال مادرید که شدیدا خواهان جذبش بودند، بپیوندد و تنها خاطرات خوبش در باشگاه بماند، ایستاد و با توانایی منحصر بفردش از سقوط تیم به ناکجا آباد جلوگیری کرد و ضمن نگه داشتن آرسنال در سطح اول فوتبال، شروع به ساختن تیم جدیدی کرد که بتواند بازهم همانند گذشته جامها را ازآن خود کند اما درست وقتی که به موفقیت در این امر خیلی نزدیک شد بازیکنان بی تعصب و قدرنشناسی همانند هلب ،فابرگاس و ون پرسی تنهایش گذاشتند تا آرسن مجبور باشد علاوه بر تحمل فشار منتقدان ، فشار هوادارانی که حالا بیش از پیش کاسه صبرشان لبریز شده بود را تحمل کند و او بازهم زیر تمامی این فشارها ایستاد و سرانجام تیم جدیدی ساخت که لااقل بازیکنهایش ذره ای بویی از وفاداری برده باشند .
حالا این تیم به بلوغ خود برای بردن جامها رسیده تیمی که در کنار هم سختی های زیادی را تجربه کرده و حالا دیگر نتنها مجبور به فروش ستارهای خود نیست بلکه میتواند در صورت نیاز به تیم خود بازیکن بزرگ اضافه کند.

تیمی که بازیکنانش در کنار هم جو فوقالعاده ای را به وجود آورده اند و شاید همین یکدلی و قدرت ذهنی بالای این تیم را بتوان به عنوان یکی از بزرگترین نقاط قوتشان بر شمرد.
تیمی که حالا ستاره های جوانش دیگر مانند بازیکنان سابق نامرد نیستند و ویلشرها و رمسی ها و شزنهایی هستند که عشق به باشگاه و وفاداری جزئی از ارزشهایشان شده ،
و تیمی که خود آرسن آنها را با جوانان منچستر یونایتد در اوایل دهه ٩۰ قیاس کرده و معتقد است آنها میتوانند سالهای سال در کنار هم افتخار آفرینی کنند و مبدل به اسطوره های باشگاه شوند.
حالا زمان آن فرا رسیده تا فوتبال دین خود را به آرسن ادا کند، وقت آن است که ونگر مزد تمامی سالهای خدمتش به فوتبال را بگیرد .

حالا باید پیرمردی که نشان داده بعد از گذشت ۱۷ سال هنوز هم میتواند تیمی خارق العاده را سازماندهی کند، به افتخاراتی که فوتبال به او بدهکار است برسد.
حالا باید فوتبال آن فینال لعنتی ۲۰۰٦ را برای آرسن جبران کند باید دین خود در قبال مچ پای ادواردو را که به بهای از دست دادن لیگ برای آرسنال بود ادا کند.
آرسن، حالا زمان پاسخ مبهم به سوالات مربوط به تمدید قرارداد نیست. زمان این است که تو بمانی و افتخارات را درو کنی .

تو بمان آرسن ، اگر این تیم قرار باشد سالها افتخار آفرینی کند با جای خالی تو در نیمکت چه لذتی میتواند برای من داشته باشد؟

حال زمان رفتن نیست..تو بمان آرسن... این فوتبال هنوز بدهکاری زیادی به تو دارد.