فرگوسن vs ونگر

در مهمترین بازی از هفته سوم لیگ برتر جزیره ، دو رقیب دیرینه و بزرگترین مربیان شاغل در انگلستان بار دیگر با هم پنجه در پنجه خواهند شد.

بدون شک آرسن ونگر و الکس فرگوسن از نطر سابقه و آمار ، درخشان ترین مربیان حال حاضر لیگ برتر جزیره و شاید جهان فوتبال در رده باشگاهی هستند.

روز یکشنبه منچستر یونایتد و آرسنال در حالی در اولترافورد با هم رو به رو می شوند که این روزها اوضاعی کاملا متفاوت با یکدیگر دارند. منچسترینایتد صدر نشین کنونی لیگ برتر است و بر خلاف چند فصل اخیر مسابقات را بسیار خوب شروع کرده در حالی که شاگردان آرسن ونگر فشاری بی سابقه ، در طول تمام سال هایی که ونگر هدایت این تیم را بر عهده داشته است را تحمل می کند و آنها نیز بر خلاف فصول اخیر فصل را بسیار بد شروع کرده اند. جدایی نصری و فابرگاس دو تن از کلیدی ترین بازیکنان این تیم و عدم توفیق مسئولین آرسنال در جذب بازیکن جایگزین مناسب فشار روانی زیادی را متوجه ونگر و شاگردانش کرده است. هرچند که پیروزی دو بر یک این تیم مقابل اودینزه در خانه حریف از مرحله پلی آف لیگ قهرمانان اروپا ، به طور مقطعی در چند روز اخیر از فشار انتقادات علیه ونگر کاسته است. اما آرسنالی ها به لحاظ قرعه هم در اول فصل بسیار بد شانس بودند که باید سه بازی سخت را به طور متوالی در شروع رقابتها و در شرایطی که حواشی مختلفی تیم را آزار می دهند برگزار کنند.

حواشی ناشی از فصل نقل و انتقالات و از دست دادن 5 امتیاز در دو بازی اول لیگ برتر از یک سو و مصدومیت و محرومیت تعداد قابل ملاحضه ای از بازیکنان قابل اتکا آرسنال از سوی دیگر باعث شده که خیلی از هواداران این تیم حتی با یک تساوی در اولدترافورد هم بسیار خوشحال شوند به خصوص آنکه مدت هاست توپچی ها در اولدترافورد موفق به شکست منچستریونایتد نشده اند و آخرین برد آنان به سال 2007 بر میگردد و این امر نشان از شدت سختی کار ونگر و شاگردانش در روز یکشنبه دارد. محرومیت الکس سانگ و امانوئل فریمپونگ جوان و مصدومیت آبو دیابی باعث شده تا آرسن ونگر عملا در پست هافبک دفاعی هیچ بازیکن متخصصی را در اختیار نداشته باشد و شاید این بزرگترین نقطه ضعف آرسنال و نقطه عطف بازی باشد. گفتنی است که با مصدومیت ویلشر آرسنال تنها آرون رمسی و توماس روسیچکی را به عنوان هافبک میانی در اختیار دارد. نکته جالب این بازی بزرگ می تواند راه حلی باشد که آقای پروفسور برای حل این مشکل خواهد اندیشید. در صورتی که او بخواهد با همان سیستم دو فصل اخیرش یعنی 3-3-4 یا 1-3-2-4 به میدان برود احتمالا دو راه پیش روی اوست. او می تواند از هنری لنزبوری جوان استفاده کند که البته این پست تخصصی او نیست و یا اینکه با توجه به خبر رسیدن لوران کاسیلنی به این بازی ، کاسیلنی و ژورو را در قلب دفاع به کار گرفته و توماس ورمالن را یک خط جلوتر آورده و به عنوان هافبک تدافعی از او استفاده کند.

اما راه حل دیگری که ممکن است مرد فرانسوی از آن استفاده کند تغییر سیستم است. در صورتی که ونگر تیمش را با آرایش 2-4-4 به میدان بفرستد تنها به دو هافبک میانی نیاز خواهد داشت که البته این کار هم مشکلاتی را در پی خواهد داشت. اگر رمسی و روسیچکی در میانه میدان به کار گرفته شوند با توجه به اینکه هر دوی آنها بازیکنانی فانتزی و خلاق هستند به طور حتم خلا یک بازیکن درگیر و تخریبی در میانه میدان حس خواهد شد و در برابر تیمی مثل منچستر یونایتد از دست دادن میانه زمین فقط و فقط شکست را در پی خواهد دشت. البته تمام این مسائل منوط به آن است که آرسنالی ها تا یکشنبه بازیکنی را در خط میانی به خدمت نگیرند چرا که با توجه به شایعات بازار نقل و انتقالات و مصاحبه های آرسن ونگر احتمال اضافه شدن حداقل یک هافبک به ترکیب آرسنال زیاد است اما اینکه قبل از بازی با یونایتد چنین انتقالی صورت گیرد یا خیر سوالی است که پاسخ آن مشخص نیست.

به طور کلی می توان گفت این بازی تقابل دو روحیه و موضع متفاوت در یک مقطع زمانی مشترک است که در آن منچستر یونایتد موضع قوی تر را در اختیار دارد. جوانی بیش از حد ترکیب آرسنال در سال های اخیر همواره یکی از ویژگی هایی بوده که هواداران فوتبال توپچی های لندن را با آن به یاد می آوردند اما جالب این است که دراین فصل منچستر یونایتد پایین ترین میانگین سنی را دارد و آرسنالی ها در رده دوم هستند! شاید در حال حاضر تنها فرق این دو تیم در بعد روانی باشد چراکه هر دو تیم ترکیبی جوان در اختیار دارند. و می توان گفت ونپرسی و وین رونی به لحاظ روانی نقشی مشابه در این دو تیم دارند. آرسنالی ها در خط میانی از مصدومیت رنج می برند و در مقابل یونایتد هم در خط دفاعی مصدومین مهمی دارد هرچند که کمبود بازیکن در آرسنال محسوس تر از یونایتد است. اما فشا ناشی از خروج دو ستاره و همچنین فشار ناشی از 6 سال بدون جام در آرسنال باعث شده که جوانان آرسنال حداقل در شروع فصل فروغ جوانان یونایتد را نداشته باشد. البته ممکن است با خرید چند بازیکن در روزهای آتی و پر کردن خلا های به وجود آمده از خروج بازیکنان تاثیر گذار این تیم ، این فشار از روی بازیکنان و کادر فنی آرسنال برداشته شود و آنها بتوانند با تمرکز و آرامش بیشتری به ادامه فصل نگاه کنند

الکس فرگوسن با به کارگیری جوانان مستعد و با انگیزه ای مانند کلورلی ، هرناندز ،جونز ، ولبک و .... در کنار بازیکنان با تجربه و بزرگی مانند وین رونی ، پاتریس اورا ، ریو فردیناند و ... تا اینجا توانسته است نتایج بسیار خوبی بگیرد. همانطور که پیش تر اشاره شد بزرگترین خلا آرسنال برای این بازی در خط میانی است. جایی که فرگوسن احتمالا از کلورلی جوان به همراه اندرسون یا مایکل کریک استفاده خواهد کرد. هرچند که حضور باسابقه ترین مرد اولدترافورد یعنی رایان گیگز نیز در میانه میدان دور از ذهن نیست. اما شاید تنها نقطه قوت و امید آرسنال برای این بازی خط حمله این تیم است.هرچند که بازیکن جدید و تاثیر گذار این تیم ، جروینیو در این بازی محروم است اما ونگر روی تجربه و کیفیت بازیکنانی چون آرشاوین و ونپرسی وانگیزه و سرعت بالای تئو والکات و خط دفاعی کم تجربه منچستر یونایتد حساب ویژه ای باز کرده است. البته جوانان یونایتد تا به حال کیفیت بالایی از خود به نمایش گذاشته اند. هرچند که خبرها حاکی از رسیدن فردیناند به این بازی هستند اما حتی با حضور او هم میانگین سنی خط دفاعی منچستر یونایتد بسیار پایین است. هرچند که مدافعان جوان یونایتد در دو بازی اخیر عملکرد درخشانی داشته اند اما اطمینان حاصل از حضور دیواری همچون ادوین وندرسار دیگر در یونایتد وجود ندارد حال آنکه جانشین جوان او هم در بازی های اخیر کمی متزلزل نشان داده است. و جالب تر آنکه نقطه ضعف او دقیقا نقطه قوت ادوین وندسار است یعنی شوت از راه دور!  یکی از حربه های ونگر برای نتیجه گیری در این بازی و تهدید دروازه یونایتد می تواند استفاده از قدرت بالای شوت زنی بازیکنانی چون آرشاوین ، ونپرسی ، روسیچکی و حتی ورمالن باشد. اما موضوع دیگری که می تواند در نتیجه این بازی تعیین کننده باشد قدرت دو تیم در کناره های زمین است. یونایتد با حضور مهره های تاثیر گذار و قابل توجهی چون نانی ، اشلی یانگ ، پارک جی سونگ و والنسیا در کناره ها بسیار قدرتمند و تا حدی غیر قابل مهار است به خصوص زمانی که یک مهاجم همه کاره مانند وین رونی و بازیکنی فرصت طلب مثل هرناندز در جلوی آنها بازی کنند.شاخص ترین و مطمئن ترین مهره آرسنال برای مقابله با این خط حمله اتشین در کناره ها باکاری سانیای فرانسوی است. هرچند که با توجه به ترکیب آرسنال در دو بازی اخیرش احتمالا او نیز به اجبار در پست غیر تخصصی اش در جناح چپ بازی خواهد کرد و این پتانسیل وجود دارد که جنکینسون 19 ساله در جناح راست به پاشنه آشیل توپچی ها تبدیل شود. البته باید این نکته را در نظر گرفت که در دو بازی اخیر به دلیل مصدومیت کاسیلنی ونگر مجبور به استفاده از جنکینسون شد و انتظار می رود در صورت حضور کاسیلنی و ژورو پروفسور ورمالن را به سمت چپ آورده و توان مقاومتی تیمش را در برابر وینگرهای زهر دار یونایتد بالا ببرد. اما آرسن ونگر در کنار تمام این نقاط ضعف یک قوت قلب بسیار قوی در عقب زمین دارد و آن ووچیچ ژسنی جوان اما بسیار با انگیزه و توانمند است. به جرعت باید گفت که ژسنی اصلی ترین عامل صعود آرسنال به لیگ قهرمانان اروپا بود. پس از مهار موقعیت های گل نسبتا زیاد تیم اودینزه در بازی رفت در لندن اوج کار او مهار پنالتی کاپیتان ایتالیایی ها یعنی آنتونیو دی ناتاله در زمین حریف بود که اجازه نداد تا بازیکنان اودینزه به لحاظ روحی به بازی برگردند. ژسنی در مقابل لیورپول هم علی رغم دریافت دو گل عملکرد بسیار خوبی داشت و بارها لک لک ها را در رسیدن به گل ناکام گذاشت.

طبق روال 14 سال اخیر ، یعنی از زمانی که ونگر در آرسنال شروع به کار کرد و این تیم به جدی ترین رقیب منچستریونایتد تبدیل شد همواره مصاف آرسنال و یونایتد یکی از زیبا ترین بازی های فصل اروپا را رقم زده است. این بار نیز تمام هواداران فوتبال چنین انتظاری دارند و باید منتظر باشیم و ببینیم با تمام نقاط ضعف و قوت و حواشی که این روزها در مورد این دو تیم وجود دارد اینبار کدامیک از دو مربی کهنه کار پیروز میدان خواهند بود. هرچند که به لحاظ آماری از شروع فصل و شرایطی که دو تیم در آن قرار دارند کفه ترازو به سمت فرگوسن سنگینی می کند و احتمالا ونگر به تساوی در اولدترافورد نیز راضی خواهد بود اما هیچ گاه در فوتبال چیزی قابل پیش بینی نبوده و نیست.