داستان هایی از شکست ناپذیران - ادو گاسپار

ادو با پای چپ قابل اعتماد خود، در فوریه ۲۰۰۴ به عنوان بهترین بازیکن ماه لیگ برتر انتخاب شد و همچنین در طول فصل یک بازیکن کامل برای تیم ملی برزیل شد. او در ژانویه ۲۰۰۰ از غول برزیلی کورینتیانس، جایی که کار خود را آغاز کرده بود، به آرسنال پیوست.

ادو بعد از سال شکست ناپذیر یک فصل دیگر را با ما سپری کرد، قبل از اینکه در چهار فصل بعدی با والنسیا، یک بار قهرمان کوپا دل ری شود. او دوران بازی خود را در کورینتیانس به پایان رساند.

پس از بازنشستگی، او در ژوئیه ۲۰۱۹ به عنوان مدیر فنی ما به شمال لندن بازگشت و از نوامبر ۲۰۲۲، مدیر ورزشی باشگاه است.

شما در ژانویه ۲۰۰۱ به آرسنال آمدید، بنابراین تا زمانی که فصل ۲۰۰۳/۰۴ شروع شد، احساس آرامش بیشتری در باشگاه داشتید؟

بله قطعا. در واقع، من در ژوئن ۲۰۰۳ ازدواج کردم و لوئیجی در مارس ۲۰۰۴ به دنیا آمد، پس در آن فصل خیلی چیزها برایم رخ داد، می‌توانید تصور کنید!؟

طبیعی است که بعد از چند فصل در یک کشور جدید، احساس راحتی بیشتری کنید. من زبان را شروع به فهمیدن کردم، باشگاه را، فرهنگ و همه چیز را بهتر متوجه شدم.

آیا این به شما در زمین کمک کرد؟ آیا توانستید بهبودی در عملکرد خود در آن زمان مشاهده کنید؟

بله، ۱۰۰ درصد، قطعا. وقتی از برزیل به انگلستان می‌آیید، در هر جنبه‌ای تغییر بسیار شدیدی را تجربه می‌کنید. مردم گاهی اوقات متوجه نمی‌شوند که مهاجرت به کشوری با فرهنگ و شیوه زندگی متفاوت چقدر می‌تواند چالش برانگیز باشد.

برای به خوبی استقرار پیدا کردن، نیاز به کمی زمان است و همانطور که شروع به فهمیدن همه چیز کردم، همه چیز آسان‌تر شد. حتی در زمین فوتبال، شما هم‌تیمی‌هایتان را بهتر می‌شناسید، لیگ را بهتر می‌شناسید و با حریفان آشنا هستید، همه این‌ها به شما در تبدیل شدن به یک بازیکن بهتر کمک می‌کند.

گیلبرتو در سال ۲۰۰۲ به تیم پیوست، حضور هموطن شما در باشگاه چقدر به شما کمک کرد؟

ادو: بله، برای ما آسان بود که به سرعت ارتباط برقرار کنیم، حتی اگر قبل از پیوستن او به تیم همدیگر را نمی‌شناختیم. ما قبلاً در برابر یکدیگر بازی کرده بودیم و چند بار سلام کرده بودیم، اما چیزی بیشتر از آن نبود.

وقتی او به تیم ملحق شد، ما به سرعت ارتباط بسیار خوبی برقرار کردیم و این برای هر دوی ما و کل تیم نیز مفید بود، بنابراین بسیار خوب کار کرد.

آرسن ونگر در آن سال‌های اول چقدر برای پیشرفت شما به عنوان یک بازیکن مهم بود؟

ادو: خیلی، مخصوصاً در ابتدا. در فصل شکست ناپذیری، نه آنقدر، اما وقتی که من وارد تیم شدم، او به خوبی درک می‌کرد که زندگی من چقدر تغییر کرده است. او با من بسیار صبور بود و این به من اعتماد به نفس بیشتری داد تا در فصل ۲۰۰۲/۰۳ و سپس دوباره در ۲۰۰۳/۰۴ پیشرفت کنم.

این باعث شد که در همه ابعاد بهتر عمل کنم و اعتماد به نفس بهتر من منجر به عملکرد بهتری در زمین شد و آرسن بدون شک در این مسیر نقش مهمی داشت.

نگاهی به آن فصل می‌اندازیم، بازی در اولدترافورد در ابتدا بسیار مهم بود. شما درست در زمانی که پاتریک ویرا اخراج شد وارد زمین شدید، ورود به زمین در آن جو چه حسی داشت؟

دقیقاً یادم نمی‌آید دستورات آرسن برای من چه بود، اما شما درست می‌گویید، این زمان جالبی برای ورود به بازی بود! حتی اگر روی نیمکت نشسته باشید، در بازی و احساسات آن شرکت دارید.

هوا خیلی گرم بود، جو بزرگی بود، بنابراین من برای هرچیزی آماده بودم. اما، زمانی که وارد بازی شدم، یکی از چالش برانگیزترین دوره‌ها بود. پاتریک اخراج شد، آنها فشار زیادی را به ما وارد کردند، اتفاقاتی رخ داد، آنها پنالتی را به دست آوردند، اما در نهایت فکر می‌کنم نتیجه صحیحی را کسب کردیم.

آیا این نتیجه و شرایط پیرامون آن به نزدیک شدن تیم به یکدیگر کمک کرد؟

خوب، کمک کرد، اما فکر نمی‌کنم همین مسئله باعث اتحاد تیم شد. از نظر من، درست از ابتدای فصل، تیم ما متحد و همدل بود. ما حتی قبل از آن بازی در اولدترافورد روحیه و ذهنیت فوق‌العاده‌ای داشتیم.

نکات برجسته شما در این فصل چیست؟ به عنوان مثال، چند گل مهم به ثمر رساندی، مثلا مقابل چلسی...

ادو: آن را خوب به خاطر دارم، دقیقاً در دو بازی مقابل چلسی گل زدم، از یک ضربه کرنر در استمفورد بریج که یک گل مهم بود. اما اگر درباره خاطرات بزرگم از آن فصل می‌پرسید، یک گل، یک بازی یا لحظه خاصی نیست، بلکه همبستگی و روحیه‌ای است که در تمام فصل در تیم داشتیم.

البته چند بازی عالی برای به خاطر سپردن وجود داشت. بازی مقابل یونایتد، قهرمانی لیگ مقابل تاتنهام، بازی لستر، بازی‌های مقابل چلسی - همه بازی‌های بزرگی بودند.

اما آنچه همیشه به یاد خواهم داشت، روحیه تیم بود و چقدر ما قوی بودیم و چگونه هر روز با هم کار می‌کردیم تا بهتر شویم و حریفانمان را شکست دهیم. این زیباترین خاطره‌ای است که درباره شکست ناپذیران صحبت می‌کنیم.

خاطراتت از قهرمانی لیگ در وایت هارت لین چیست؟

ادو: خاطرات بردن لیگ در وایت هارت لین را به خوبی به یاد دارم. چه روز زیبایی! روشی که ما آن را به دست آوردیم، روشی که در زمین آنها بازی کردیم - همه چیز خاص بود. به خاطر داشته باشید که آماده‌سازی ما برای این بازی بسیار خوب بود.

ما می‌دانستیم که می‌توانیم لیگ را در آنجا ببریم، اما عجیب است که تنها تمرکز ما بر روی اجرای خوب بود. ما هرگز نگفتیم "بیایید لیگ را در آنجا ببریم". نه، فقط این بود که خوب و آنطور که می‌خواهیم بازی کنیم.

آماده سازی فوق‌العاده بود، چون گاهی وقت‌ها وقتی به یک دربی می‌روید، احساسات بسیار زیادی وجود دارد، و مردم به شما می‌گویند که چقدر مهم است که بجنگید. اما ما واقعاً روی عملکرد خوب تمرکز کرده بودیم و این کارساز بود.

بعد از بازی اتفاق جالبی رخ داد، زیرا یادم می‌آید مستقیماً به رختکن رفتیم و برای دقایقی آنجا جشن گرفتیم و سپس تصمیم گرفتیم به زمین بازگردیم. من بیرون دویدم و گفتم "مردم کجا هستند؟!"

به غیر از هواداران ما در گوشه، ورزشگاه کاملا خالی بود. آنها باید از آنجا خارج شده باند چون ظرف چند ثانیه خالی شد! ما از آن روز با هواداران خود لذت بردیم، اگر عکس‌ها را ببینید، می‌بینید که تنها ما در آنجا بودیم.

از آخرین بازی مقابل لستر و جشن قهرمانی روی اتوبوس، چقدر لذت بردید؟

ادو: به یاد ماندنی بود، اما ما مسئولیت بزرگی داشتیم که در آن روز برای حفظ رکورد شکست نخوریم. لیگ را قبلاً برده بودیم، اما بعد از آن چالش بزرگی داشتیم که باید ذهنمون را قوی نگه می داشتیم و آن روند پیروزی را از دست نمی‌دادیم.

این کار را انجام دادیم، مقابل لستر هم موفق شدیم، اما یادمه که ادامه دادن خیلی سخت بود. البته بازی در هایبوری بود، با حضور هوادارانمان که به ما کمک کردند، و بعد هم جشن قهرمانی فراموش نشدنی بود.

وقتی عکس های خودم رو روی اتوبوس در حال رقص و شادی می‌بینم، کمی خجالت می‌کشم! اما این رسم برزیلی هاست، دوست داریم برقصیم و جشن بگیریم! به هر حال، خوش گذشت!

حالا که مدیر ورزشی باشگاه شدی، حتما هنوز با هم تیمی‌های اون فصل در ارتباط هستی، درسته؟

ادو: قطعا! یه گروه واتس‌اپی داریم که همه داخلش عضو هستیم. خیلی به این موضوع افتخار می‌کنم که جزئی از اون گروه هستم و به خاطر کاری که انجام دادیم. بدون شکست قهرمان شدن یه دستاورد خیلی بزرگه.

الان توی نقشم معتقدم باید مطمئن بشم که هنوز از این بازیکنان دعوت می‌شه و توی فعالیت‌های فعلی باشگاه هم مشارکت دارن. نمی‌خوایم اون ارتباط رو از دست بدیم، واسه همین ازشون واسه بازی‌ها، محل تمرین و مراسم‌های مختلف دعوت می‌کنیم.

این موضوع فقط در مورد شکست ناپذیران نیست، بلکه فکر می‌کنم مسئولیت بزرگی دارم که مطمئن بشم باشگاه به بازیکن‌های سابق، اسطوره‌ها و کسانی که برای این باشگاه افتخارآفرینی کردن، احترام میذاره و همچنان اونها رو درگیر می‌کنه. ادامه پیدا کردن این ارتباط‌ها خیلی مهمه.