آیا قرارداد لاکازت تمدید خواهد شد؟

صورت جمع عبارت sign da ting [قراردادو امضا کن] چیست؟ به‌تازگی تمدید شدن قرارداد پیر امریک اوبامیانگ موجب خوشحالی همه‌ی هواداران آرسنال شده است، اما تکلیف دوستش چه خواهد شد؟ زوج او در خط حمله، همان کسی که در خوشحالی‌های بعد از گل با او می‌رقصد...

 

الکساندر لاکازت نیز در موقعیت مشابهی قرار دارد، تا جایی‌که تمرکز مذاکره‌کنندگان آرسنال درحال حاضر معطوف به وضعیت قرارداد اوست. او به همان نقطه‌ی حساسِ «دو سال به پایان قراردادش باقی مانده» رسیده است. بطور کلی باید تصمیم گرفت که او بازیکنی است که می‌خواهیم تمدید کند یا اولویت با فروش او برای کسب سرمایه خواهد بود؟ او در ٢٩ سالگی هنوز برچسب قیمت مناسبی دارد و اگر بدون آن‌که حرکتی درمورد قراردادش صورت بگیرد فصل را سپری کند از نظر اقتصادی توجیه‌پذیر نخواهد بود. آرتتا قدردان تلاش‌های اوست اما درمورد تمدید قرارداد او محتاطانه عمل می‌کند. درحال حاضر نیز باشگاه هیچگونه مذاکراتی را با لاکازت آغاز نکرده است.

 

آرتتا درمورد این موضوع می‌گوید: «ما در این پنجره کارهای بسیاری پیش‌رو داریم و روی مسائل دیگری تمرکز کرده‌ایم. نمی‌توانیم کارمان را با گمانه‌زنی‌ پیش ببریم. می‌دانیم که باید با هر بازیکنی که کمتر از دو سال به اتمام قراردادش باقیست مذاکره کنیم.» مشخص نیست که عمدی در این پاسخ رمزآلود وجود دارد و یا صادقانه همین پیام را منتقل می‌کند که آرسنال درگیر اولویت‌های دیگری است، که همان تقویت خط میانی و افزایش منابع مالی به‌وسیله فروش بازیکنانی که به آن‌ها وابستگی ندارد است. درهرصورت آرسنال به لاکازت یا بازیکنی با ویژگی‌های او احتیاج دارد.

 

او نقشی را به‌عهده دارد که هيچ‌کدام از هم‌تیمی‌هایش قادر به انجام آن نیستند. شاید در امر گلزنی به اندازه رفیق صمیمی‌اش اوبامیانگ موفق نباشد، اما نباید مشارکت او در به‌ثمر رسیدن گل‌های تعیین‌کننده و مشارکت زیاد در پرس بالای زمین را نادیده بگیریم.

 

آرسنال زیر نظر آرتتا امیدها را بار دیگر برای آینده‌ای روشن زنده کرد. لاکازت یکی از همان بازیکنانی بود که در زمان ورود سرمربی جدید در کریسمس تاحدودی افت کرده بود اما حالا اعتمادبه‌نفس خود را بازیابی کرده و عملکرد مناسبی دارد. نقش او بسیار مهم و اساسی است. همانند نقش اولیویه ژیرو در جام‌جهانی ۲٠١٨، اما اندکی متمرکزتر در زمینه گلزنی. ژیرو در جام‌جهانی یک گل هم به‌ثمر نرساند اما نقش جدایی ناپذیری در موفقیت تیم دیدیه دشام داشت. او به مرکز ثقل تهاجمی تیمش تبدیل شده بود.

 

لاکازت تاحدودی همین نقش را در آرسنال ایفا می‌کند. او بازیکنی پرتلاش است و همین ویژگی‌اش حریف را تحت فشار قرار می‌دهد. او برای بازیکنان دیگر فضاسازی می‌کند و با مدافعان پرقدرت حریف وارد نبرد می‌شود. آن‌قدری می‌دود که خروج او در دقیقه هفتاد و جایگزین شدنش با ادی انکتیا تبدیل به یک الگوی تکرارشونده شده است. همان اتفاقی که در بازی مقابل وستهم شاهدش بودیم و کاملا جواب داد و هردو مهاجم در آن بازی موفق به گلزنی شدند.

 

آرتتا درمورد لاکازت می‌گوید: «او باعث پیشرفت هم‌تیمی‌هایش می‌شود. این یکی از مهم‌ترین ویژگی‌های اوست. من از او راضی هستم و از زمانی که به تیم آمده‌ام به او اعتماد کرده‌ام.» در این مدت که بازی‌ها بدون حضور تماشاگران برگزار می‌شوند، گوش بینندگان به فریادهای «لاکا! لاکا!» از کنار زمین عادت کرده است. البته که این فریادها برای تشویق اوست، نه از سر ناامیدی.

 

انکتیا جایگزین او در اکثر مواقع است، اما تکرار کارهای لاکازت برای انکتیا دشوار است، چرا که بخاطر فیزیک و قدرت کمترش قادر نیست تمام مدت با مدافعان بلند قامت درگیر شود. انکتیا در روز خوب خود می‌تواند از شم گلزنی خود تیمش را بهره‌مند کند. حضور اوبامیانگ در نوک خط حمله می‌تواند گزینه دیگر آرسنال باشد، اما سؤالی که مطرح می‌شود این است که درحال حاضر حضور اوبامیانگ در این پست می‌تواند منجربه استفاده حداکثری از توانایی‌هایش شود؟ چراکه او به فضای کافی برای حرکت در فضاهای خالی پشت مدافعان حریف دارد که اگر پشت به دروازه بایستد قادر به انجام آن کارها نخواهد بود.

 

لاکازت کاری را در ترکیب آرسنال انجام می‌دهد که آنچنان به چشم نمی‌آید. برای اینکه همانند یک دژکوب در نوک خط حمله به مدافعان حریف ضربه وارد کند، لازم است تا ازخودگذشتگی زیادی نشان دهد. در فصول گذشته او و اوبامیانگ تاحدودی نقش مشابهی را در ترکیب تیم ایفا می‌کردند. انتظار می‌رفت که یکی از این دو بازیکن که به فاصله شش ماه از یکدیگر به آرسنال پیوسته بودند، بخاطر دیگری مجبور به نشستن برروی نیمکت بشود.

 

فصل گذشته اعتمادبه‌نفس لاکازت به‌طور چشمگیری افت کرد، و این زمانی اتفاق افتاد که او یکی از ضعیف‌ترین آمار گلزنی‌اش در دوران حرفه‌ای‌ خود را تجربه کرده بود و در مقایسه با فصول گذشته یک سیر نزولی را در پیش گرفته بود. اما درکنار بسیاری از هم‌تیمی‌هایش از جمله داوید لوئیز، شکودران موستفی و اینزلی میتلند نایلز که زیر نظر آرتتا رنسانسی را تجربه کرده بودند، لاکازت نیز عملکرد روبه‌رشدی را از خود به نمایش گذاشت. او دوباره در نوک خط حمله خطرناک ظاهر می‌شد. ثبت سه گل و سه پاس گل در نه بازی آمار قابل قبولی برای مهاجم فرانسوی به‌شمار می‌رفت.

 

حالا که اعتمادبه‌نفسش را بدست آورده بود، فصل را با به‌ثمر رساندن گل آغاز کرد. او در بازی مقابل فولام در نقطه مناسبی قرار داشت و گل اول مسابقه را در افتتاحیه لیگ برتر به‌ثمر رساند. در بازی دوم نیز توانست روی پاس اوبامیانگ که توسط بوکایو ساکا تغدیه شده بود دروازه وستهم را بگشاید [این مقاله پیش از دیدار مقابل لیورپول نوشته شده است.]

 

اما تلاش‌های او در کارهای دفاعی نیز قابل توجه هستند. در آستانه اتمام نیمه اول، او با یک پاس اشتباه مالکیت توپ را به حریف داد و بلافاصه با تمام قدرت بازگشت و بعد از سه تلاش برای بازپس‌گیری توپ، بالاخره موفق به انجام این کار در نیمه خودی شد. نیازی نیست که به لاکازت بگویید دفع کردن را از مقابل دروازه حریف شروع کند.

 

استایل و تمام کنندگی لاکازت به اندازه اوبامیانگ عالی نیست اما کیفیت‌هایی را به خط حمله اضافه می‌کند که توپچی‌ها یه آن‌ها احتیاج دارند. با این حال عملکرد آرسنال پس از دیدار اول آنچنان چشم‌نواز نبوده است و تسلط کافی را بر بازی نداشته و دچار دستپاچگی می‌شوند. تاجایی‌که آرتتا کسب پیروزی در بازی دوم را بزرگنمایی نکرد و گفت: «ما با نقطه‌ای که انتظارش را می‌کشیم فاصله زیادی داریم.»

 

در این وضعیت، کارهای زیادی در زمین و نقل و انتقالات وجود دارد که آرسنال باید به آن‌ها توجه ویژه‌ای داشته باشد.