از چمن سبز تا قلم سیاه....

نیمه نهایی جام در جام اروپا بود، در یک سوی آرسنال انگلستان بود و در سوی دیگر سمپدوریا که آن روز ها "بزرگ" خوانده می شد هم چون آرسنال که در بریتانیا و اروپا حرف ها برای گفتن داشت... دیدار رفت در هایبوری با نتیجه سه بر دو به نفع توپچی های گراهام به پایان رسیده بود، بازی ای که آرسنالی ها با دوگل استیو بولد در کنار تک گل رایت و برای ایل دوریا هر دو گل را ولادمیر جگوویج افسانه ای که در شهر جنوا به بزرگان وصف شد به ثمر رسانده بود. به بازی برگشت نزدیک می شدیم، به دیداری که یکی از فینالیست ها را مشخص می کرد، ستارگان سمپدوریا شامل از (مانچینی، جوگوویچ، میهایلوویچ، زانگا، لومباردو و....) تشکیل می دادند.

آرسنالی ها به جنوآ رسیده و در هتل ساکن شدند، خسته و خسته، لی دیکسون طبق گفته خودش در دفترچه خاطراتش، زود تر از همه چشمان خود را بسته و به خواب می رود. خواب دیده بوده که آن ها در ضربات پنالتی سمپدوریا را شکست داده اند و در ماراسی جنوآ جشن فینالیست شدن را گرفته اند.در وقت قانونی دو گل زده اند و سه گل را دریافت می کنند، دیکسون داستان خوابش را ابتدا برای گراهام، بعد برای آدامز و بعد از آن برای سیمن تعریف می کند که سرانجام همه تیم باخبر می شوند، همه به او می خندند و شدت خستگی را عامل اصلی خواب او می دانند.روز بازی فرا رسیده و دیکسون که به خوابش ثانیه به ثانیه فکر می کند، در گرم کردن قبل از بازی و حال که زمان آغاز رسیده است.... در نیمه اول مانچینی در دقیقه چهارده دروازه سیمن را گشود و سمپدوریا را یک بر صفر پیش انداخت و با همین نتیجه نیمه اول به پایان می رسد.دیکسون به گراهام بار ها و بار ها می گوید که به راستی خوابش پِی ببرند، اما گراهام می گوید، ( چه می گویی، میلان در اینجا سه بر یک باخته، فشار روی ما زیاد است بعد تو اراجیف می بافی؟؟؟)

بازیکنان به چمن سبز پا گذاشته و آماده شروع  نیمه دوم می شوند، نیمه دوم با هیجان زیادی آغاز شد و رایت در دیدگاه سی و شش هزار تماشاگر پُر شور استادیوم ماراسی گل تساوی را به ثمر می رساند.اما در ادامه و طوفان بلوچی مهاجم ایتالیایی سمپدوریا در دقایق 82، 85 آب سردی را بر پِیکره مردان گراهام و هم تیمی های دیکسون ریخته و آرسنالی ها در سه دقیقه میخکوب کرد، اما دیکسون باری دگر در ذهن خود تعریف می کند که (ما قطعا گل میزنیم، ما قطعا گل میزنیم)

بیست ثانیه از دقیقه 88 سپری شده بود که به یک باره استفان شوارز گل دوم آرسنال را به ثمر رساند تا طبق نتیجه بازی رفت همه چی و همه چی به تساوی خاتمه پیدا کند، بازیکنان در یک سو خوشحال از این گل، و از طرفی دگر متعجب از آن که خواب دیکسون ثانیه به ثانیه به حقیقت نزدیک می شود... بازی به پایان رسید و کار به ضربات پنالتی کشیده شد، همگان به سمت لی می روند و ایمان دارند که پیروز می شوند.دیکسون شخصیت اول داستان، پنالتی اول توپچی ها را به سادگی به گل تبدیل کرد. میهایلوویچ که جزء بهترین پا چپ های دنیا محسوب می شود و ضربه های کاشته اش بی نظیر بود پنالتی اول را خراب کرد، و تمامی چشم ها را گِرد کرد.

اما در ادامه ادی مک گولدریک مقابل زانگا بزرگ ناکام ماند و پنالتی اش خراب شد، ولادمیر هافبک سمپدوریا پنالتی دوم را خراب کرد، و دیوید سیمن در واکنش به دو پنالتی اول سمپدوریا فوق العاده کار کرد و با مهار دو پنالتی کار را آسان نمود، هارتسون مهاجم ولزی که در طول مسابقات گلی به ثمر نرسانده بود خیلی عالی توپ را وارد دروازه زنگا جای داد، ماسپرو بازیکن سمپدوریا پنالتی خود را گل کرد و امید طرفداران را زنده نگه داشت، کاپیتان آدامز مردی از جنس فولاد به شکل زیبایی او هم توپ را داخل دروازه جای داد و مارنو مانینی دفاع چپ سمپدوریا توپ را به تور دروازه ی دیوید سیمن چسباند، تا کار ادامه پیدا کند.

همه چیز به ضربات آخر رسید نوبت به پل مرسون رسیده بود تا با پنالتی خودش کار را تمام بکند اما در عین ناباوری پنالتی خود را هدر داد و در آخر لومباردو، تیر خلاص را به خودشان زد پنالتی او را دیوید سیمن به شکل زیبایی مهار کرد تا مرد شماره یک میدان بشود و آرسنال برای دومین بار پیاپی به فینال جام در جام اروپا راه پیدا کند..
 

نویسنده: ابوالفضل کریم آبادی (صدر)