خط میانی آرسنال گل‌ نمی‌زند اما ویلوک می‌تواند حلال مشکلات شود؟

آرسنال در این تابستان باید تصمیم دشواری درمورد آینده‌ی جو ویلوک اتخاد کند. ارزش فعلی ویلوک در بازار بسیار بالاتر از فصول گذشته است، و کسی چه می‌داند، شاید قیمت او هرگز بالاتر از این نرود. با تمام این موارد، جای بازیکنی با ویژگی‌های او به‌شکلی واضح در ترکیب آرسنال خالی است. آمار گل‌زنی بازیکنان خط میانی آرسنال فوق‌العاده ضعیف بوده و ویلوک توانایی برطرف کردن این‌ نقطه ضعف را دارد.

پیش از انتقال قرضی‌اش به نیوکاسل، همیشه او را براساس ویژگی‌هایی که ندارد قضاوت می‌کردند: محل استقرار خود در زمین را حفظ نمی‌کند، در حفظ مالکیت توپ کمک نمی‌کند، و در تکل زدن عملکرد آن‌چنان خوبی ندارد. اما دوران حضورش در نیوکاسل یک نکته را به همه یادآوری کرد: او خوب گل می‌زند.

این هافبک ٢١ ساله فصل را درحالی به پایان رساند که در هفت بازی پیاپی در لیگ برتر موفق به زدن هفت گل شد. این روند موجب شد عنوان بهترین بازیکن ماه مِی لیگ برتر را از آن خود کند و توانست نام خود را در زمینه گل‌زنی در بازی‌های پیاپی میان بازیکنان آرسنال و تاتنهام در کنار افرادی مانند تیری آنری، ایان رایت، امانوئل آدبایور و آلن شیرر قرار دهد.

گل‌زنی بازیکنان خط میانی به یکی از نقاط ضعف آرسنال مبدل شده. ویلوک در آن هفت بازی رویایی، از مجموع گل‌هایی که اودگارد، دنی سبایوس، امیل اسمیت رو، توماس پارتی، گرانيت ژاکا و محمد الننی در دو فصل گذشته برای آرسنال زده‌اند گل‌های بیشتری به‌ثمر رساند!

ویژگی بارز ویلوک حضور در موقعیت ایده‌آل در لحظه مناسب است و به‌واسطه عطش او برای حرکت روبه‌جلو ایجاد‌ شده است. او در مقایسه با دیگر هافبک‌های آرسنال بصورت میانگین لمس توپ بیشتری در محوطه جریمه در نود دقیقه دارد.

درحالی‌که پارتی و اودگارد به‌اندازه ویلوک اقدام به شوت‌زنی می‌کنند، نقاطی که برای شوت زدن انتخاب می‌کنند اصلا مناسب نیست و این را می‌توان از پایین بودن آمار xG (گل مورد انتظار) آن‌ها متوجه شد.

ویلوک از فواصل زیاد اقدام به شوت‌زنی نمی‌کند، بلکه موقعیت‌های خطرناک، خصوصا محوطه جریمه را برای این کار انتخاب می‌کند. او غریزه و آمادگی جسمانی لازم برای حضور در مکان و زمان مناسب را دارد و از این لحاظ از بسیاری از بازیکنان لیگ آمار بسیار بهتری دارد. او در مقایسه با هافبک‌های مرکزی لیگ برتر که بیش از ۵٠٠ دقیقه در فصل گذشته به میدان رفته‌اند، بهترین آمار xG را به ثبت رسانده است.

البته که گل‌زنی در تمامی بازی‌ها امکان‌پذیر نیست. او نسبت به xG خود عملکرد بهتری داشته (یعنی براساس حساسیت موقعیت‌هایی که بدست آورده انتظار می‌رفته که حدود ۴ گل به‌ثمر برساند، اما موفق به زدن ٧ گل شده است) و آمار xG او ۴.٣ بوده و در زمینه تمام‌کنندگی تنه به تنه خطرناک‌ترین مهاجمان اروپا زده؛ اتفاقی که برای نیکولاس پپه در پایان فصل نیز رخ داد.

میانگین xG ویلوک برای هر نود دقیقه ٠.٢٧ است. این یعنی به‌طور واقع‌بینانه باید انتظار داشته باشیم هر چهار مسابقه یک گل به‌ثمر برساند. هرچند چنین آماری برای یک هافبک بسیار مناسب است و براساس آمار xG او در کنار بازیکنان طراز اولی مانند کوین دیبروین و ایلکای گوندوغان قرار می‌گیرد.

البته که عملکرد ویلوک به‌جز امر گل‌زنی در مقایسه با بازیکنانی مانند دیبروین فاصله بسیاری دارد. درکنار ظرفیت‌های فراوانش، باید به نقاط ضعف او نیز توجه کنیم. او پاسور موفقی نیست، چه از لحاظ تعداد و چه از لحاظ کیفیت پاس. فصل گذشته عملکرد او به‌صورت میانگین در نود دقیقه ٢٣.٣ با درصد موفقیت ٧٧.١ درصد بود. از آن‌ سو، هافبک‌های تهاجمی آرسنال یعنی اودگارد و اسمیت رو به‌ترتیب میانگین ۴٧.١ و ۴١ پاس با درصد موفقیت ٩٠.٧ و ٨٧.٩ را به ثبت رسانده بودند و اختلاف معناداری میان این آمار وجود دارد.

البته نباید فراموش کرد که حجم بالایی از آمارهای او براساس حضورش در پیراهن نیوکاسل جمع‌آوری شده، تیمی که در اغلب موارد عقب می‌نشیند و مالکیت توپ و میدان را به حریف می‌سپارد. این یعنی وقتی که ویلوک صاحب توپ می‌شود تیم عمدتا در فاز ضدحمله قرار دارد و گزینه‌های پاس برای او کمتر و به مراتب ریسکی‌تر خواهند بود.

برای آن‌که تصویر بهتری از نحوه عملکرد ویلوک بدست آوریم، باید به تحلیل‌ وب‌سایت smartscout توجه کنیم؛ وب‌سایتی که براساس مجموعه‌ای از آمارها، از ٠ تا ٩٩ به بازیکنان امتیاز می‌دهد. نحوه امتیازدهی آن‌ها براساس آمار بازیکنان (مانند عملکرد آن‌ها در تعداد و کیفیت پاس و شوت) در مقایسه با بازیکنان هم‌پستشان بوده.در اينجا هم با چند مهارت دیگر او آشنا می‌شویم: این تصویر به ما نشان می‌دهد که او مهارت بالایی در دریبلینگ و حمل توپ دارد، که می‌تواند ضعف‌های او در پاس دادن و حفظ مالکیت توپ را پوشش بدهد.

عملکرد او در زمان عدم مالکیت توپ و میدان نیز عالی است. نمره او در شدت فعالیت‌های تدافعی و عملکردش در پرس کردن حریف ٩۴ است. او به‌طور میانگین در نود دقیقه ٢٧.٧ مرتبه به بازیکنان صاحب توپ حریف هجوم می‌برد، عملکردی که او را در میان ٢ درصد اول بهترین هافبک‌های لیگ برتر از این حیث قرار می‌دهد. از طرفی شاهد عملکرد نامناسب آرسنال در زمینه فیزیکال هستیم و ویلوک مهره مناسبی برای پوشش این حفره خواهد بود.

شاید تحلیل آمار باعث شود تصویر بزرگنمایی شده‌ای از ویلوک ساخته شود و البته که عملکرد فراتر از انتظار او در بازه‌ای حدودا کوتاه‌مدت در این زمینه بی‌تاثیر نبوده باشد، اما قاطعانه‌ترین چیزی که می‌توانیم درمورد او بگوییم این است که ویلوک هافبکی با توانمندی بسیار در زمینه گل‌زنی و پرس کردن است.

پرسش بعدی این است که آیا او با استایل آرسنالِ آرتتا هم‌خوانی خواهد داشت؟ او از توانایی‌های اودگارد یا اسمیت رو در متصل کردن خط میانی به خط تهاجمی برخودار نیست و بعید است که برای پست شماره ١٠ در نظر گرفته شود. بهینه‌ترین حالت آن است که به‌عنوان بازیکن آزادِ پیش‌رونده در خط میانی سه نفره به‌کار گرفته شود، اما مشکل اینجاست که آرتتا تابه‌حال چنین سیستمی را به‌صورت پایدار و منسجم به‌کار نگرفته است. در کیفیت ویلوک شکی نیست، اما آیا در حدی تاثیرگذار است که آرتتا برای استفاده بهینه از او حاضر به تغییر دادن سیستم و استراتژی آرسنال باشد؟

شاید محتمل‌ترین گزینه این باشد که آرتتا او را در نقشی که در نیم‌فصل اول ایفا می‌کرد به‌کار بگیرد؛ یک نیمکت‌نشین پرتحرک. ویلوک در آرسنال یک قمار دیرهنگام برای دستیابی به گل در دقایق پایانی بود، یا یک بازیکن تازه‌نفس برای پرس کردن و حفظ نتیجه. از او هيچوقت به‌عنوان قطعه‌ای غیرقابل جایگزین در پازل تاکتیکی تیم استفاده نشده و وضعیت او مانند چکش‌های اورژانسی در اتوبوس و مترو است که مسافران در صورت شرایط بحرانی از آن‌ استفاده می‌کنند. حالا پرسش این‌جاست که آیا ویلوک با تبدیل شدن به مهره‌ای ثابت و تاثیرگذار در لیگ برتر حاضر به بازگشت به چنین موقعیتی خواهد بود؟

آرسنال یک دهه گذشته باشگاهی بوده که عملکرد ناامیدکننده‌ای در فروش بازیکنان داشته و در زمان افت قابل‌توجه قیمت بازیکنان تازه به‌ یاد فروش آن‌ها می‌افتد. هرچند فروش امیلیانو مارتینز با رقمی قابل توجه در تابستان گذشته، نمادی از تغییر رویه نقل و انتقالاتی توپچی‌ها باشد. این سناریو در مورد ویلوک هم می‌تواند صادق باشد، خصوصا که قیمت او در بازار شاهد افزایش چشمگیری بوده است و می‌تواند مشتریان مناسبی داشته‌ باشد.

اما نکته مهم این‌جاست که آرسنال به‌دلیل حضور لنو با خیال آسوده مارتینز را فروخت، اما درحال حاضر بازیکنی با ویژگی‌های ویلوک در ترکیب در اختیار ندارد و درصورت فروش او به یک جایگزین نیاز خواهد داشت. پیدا کردن بازیکنی که از لحاظ آماری در مقایسه با ویلوک انطباق بیشتری با سیستم آرتتا داشته باشد کار چندان دشواری نیست، اما چالش اصلی مشارکت آن بازیکن در امر گل‌زنی است.

آرسنال فصل لیگ برتر را درحالی به پایان رساند که تنها ۵۵ بار‌ موفق به گشودن دروازه رقبا شد‌؛ پایین‌تر از تیم‌هایی از جمله‌ لیدز، وستهم و تاتنهام. اگر ویلوک باشگاه‌ را ترک کند، آرسنال باید به‌شکلی دیگر به‌دنبال برطرف کردن ضعف در امر گل‌زنی باشد.

به قلم: جیمز مک‌نیکولاس و مارک کری

برگردان: سپهر بهارلوئی