گابریل: الماسی که به یک غول تبدیل شد!

آن وقت‌ها که گابریل به‌عنوان یک نوجوان عضو تیم برزیلی «آوایی» بود، یکی از عزیزانش را از دست داد. مارکینیوش، هم‌تیمی‌ سابق گابریل که حالا در تیم آوایی به‌عنوان مدیر ورزشی فعالیت می‌کند در این مورد می‌گوید: «یکی از دوستای نزدیکش بود؛ برای گابریل مث برادر بود و با هم بزرگ شده بودن. قبل از شروع بازی، ازش پرسیدم که آیا می‌تونه بازی کنه یا نه. ما یکم بخاطر وضعیتی که پیش اومده بود ناراحت بودیم چون موقعیتی که گابریل در اون قرار داشت رو درک می‌کردیم. اما اون گفت: «نه، من خوبم. این چیزیه دوستم ازم انتظار داشت. دوست داشت که بازی منو از تلویزیون ببینه و امروز هم بازی منو تماشا می‌کنه.»»

 

در آن مسابقه آوایی با نتیجه ٢-٠ به پیروزی رسید و گابریل از روی کرنر موفق به گلزنی برای تیمش شد. مارکینیوش در این مورد می‌گوید: «کل اعضای تیم دورش جمع شدن و توی آغوش گرفتنش. هوادارا اگه امکانش فراهم می‌شد وارد زمین می‌شدن تا به ما ملحق بشن، چون همه در جریان اتفاقاتی که اون هفته افتاده بود قرار داشتن.»

 

مدافع جدید آرسنال تنها ٢٢ سال دارد اما آن‌طور که به پیشرفت کردن ادامه می‌دهد یعنی بسیار باتجربه‌تر از سنش عمل کرده است. نمایش‌های چشمگیر او در قلب دفاع لیل در فصل ٢٠١٩/٢٠ موجب شد تا نشریه اکیپ به او لقب «Le Colosse Bresilien» [غولِ برزیلی] بدهد. پیشرفتش مدیون ثبات بالای او و شخصیت قدرتمندش است.

 

مارکینیوش در گفتگو با اتلتیک می‌گوید: «اتفاقی که رخ داد شخصیت و تعهدش رو به همه اثبات کرد. این یک جوان ١٨، ١٩ ساله بود که شخصیتی از خودش به‌نمایش گذاشت که یک بازیکن ٣۰ ساله هم قادر به انجامش نیست. این اتفاق واقعا براش جدی بود اما اون خیلی قوی بود. گابریل اجازه نمی‌ده که هیچ چیزی از پا درش بیاره. این پسر فوق‌العاده است.»

 

این موفقیت‌ها ادامه‌دار شدند. در آوریل ٢٠١٩ پاریسن ژرمن باید خارج از خانه به مصاف لیلِ رتبه دومی می‌رفت و تنها با کسب یک امتیاز می‌توانست قهرمانی را در لیگ ١ در همان مسابقه حتمی کند. تا نیمه اول همه‌چیز طبق برنامه پیش رفته بود: بازی ١-١ بود و شاگردان توخل آماده‌ی برپایی جشن قهرمانی. اما در نیمه دوم موتور میزبان روشن شد و در نهایت لیل با نتیجه ۵-١ به پیروزی رسید.

 

این یک روز ویژه برای گابریل به‌شمار می‌رفت. او کمی پیش از اتمام نیمه اول زمانی که بازی مساوی بود به‌عنوان بازیکن تعویضی وارد میدان شد. عملکرد طوفانی آن‌ها با گل دقیقه ٧١ ام گابریل تکمیل شد، زمانی که پرواز بلندش را انجام داد و توپ ارسالی از سوی نیکولاس پپه را وارد دروازه پاریسی‌ها کرد، و این اولین گل او در دورانش در فوتبال فرانسه بود. زمانی‌که توپ در اختیار پپه قرار داشت، مارسلو، پدر گابریل از جایگاه هواداران فریاد زد: «نیکو، توپو بفرست روی سر گابریل!» پپه هم دقیقا همین کار را انجام داد و مدت زمانی طول کشید تا پاهای جدا شده‌ی گابریل، بار دیگر زمین را لمس کنند!

 

گابریل در این زمینه می‌گوید: «اون لحظه رؤیایی بود. قبل از شروع بازی، مربی ترکیب رو اعلام می‌کنه و من باید روی نیمکت می‌نشستم. حریف بازیکنای بزرگی رو توی ترکیبش داشت، و من یک مرتبه هم جلوی اون‌ها روی نیمکت ننشسته بودم. مربی سه مرتبه من رو صدا زد اما اون‌قدر غرق بازی شده بودم که صداشو نشنیدم! پدرم به همراه پسر عموم توی جایگاه هواداران نشسته بودن. همه از گلی که زدم خیلی خوشحال شدن. واقعا یک روز فراموش‌نشدنی بود.»

 

 

این اوج یک ماجراجویی جذاب خواهد بود. گابریل از محله پیریتوبا در شمال غرب سائوپائولو خود را مطرح کرد. وقتی تنها ١۴ سال داشت، ۴٠٠ مایل تا فلوریانوپلیس سفر کرد تا به تیم آوایی ملحق شود. وقتی نوزده سال داشت، به اروپا سفر کرد و به تیم لیل پیوست، و یک‌سال بعد در انتقالی قرضی به زاگرب رفت. اگر با دوران بسیاری از بازیکنان مقایسه‌ای کنیم، روند انتقالش از شمال شرق فرانسه به شمال لندن بسیار سرراست بوده است.

دیگو فرناندز که درحال حاضر سرپرست تیم آوایی است، در زمان حضور گابریل رئیس آکادمی تیم بوده است. او به اتلتیک می‌گوید: «اون پا چپ هستش و نسبت به سنش خیلی قدبلند بود. فیزیک خیلی خوبی داشت. اون زمان خیلی ناپخته بود؛ مثل الماسی که نياز به صیقل خوردن داشته باشه.»

 

با این حال گابریل اصرار به انجام این انتقال داشت. این در حالی بود که برای اولین بار از خانه دور می‌شد و از همین روی دچار مشکلاتی شد. وقتی برای جمع کردن وسایلش به سائوپائولو بازگشت، به پدرش گفت که می‌خواهد در خانه بماند. پدرش مارسلو، که یک راننده کامیون است به پسرش اولتیماتوم داد: «اگه برنگردی سر تمرین، باید هر روز صبح با من بیای سرکار.» ناگهان تصویر فلوریانوپلیس مقابل چشمان گابریل تغییر کرد!

گابریل به عنوان یک مدافع چپ به آوایی ملحق شد اما به‌خاطر فیزیک و قد بلندش پست او را به مدافع مرکزی تغییر دادند. الگو و قهرمانان او روبینیو، رونالدو و رونالدینیو بودند اما خیلی زود متوجه شد که باید رویکرد محافظه‌کارانه‌تری را اتخاذ کند. او در این مورد گفته است: «واقعا از دریبل زدن و این سبک بازی خوشم میاد، اما در شرح وظایف من نیست.»

 

در آن سال‌ها، درخشش گابریل بیش از آن‌که وابسته به مهارتش باشد، متکی به رویکرد و تعهدش بود. درون پوسته‌ی آرام او، آتشی زبانه می‌کشید. فرناندز درمورد روحیه او می‌گوید: «او باید برای اثباتِ خودش خیلی کارها را انجام می‌داد، چرا که وقتی به تیم پیوست از آن سبک بازیکنان نبود که در نگاه اول شما را مجذوب خودش کند. او نیمه‌دومی بود و دسامبر ١٩٩٧ متولد شده بود، پس حدود یک سال از بسیاری از هم‌تیمی‌هایش جوان‌تر بود. این یعنی باید پختگی و ثبات بسیاری از خود بروز می‌داد. او باید برای اثبات خود می‌جنگید و تمرکزش بهره‌ی بسیاری به او رساند.»

 

مارکینیوش افزود: «او پسر آرام و شنونده‌ی بسیار خوبی بود. از تبادل ایده‌ها استقبال می‌کرد، می‌پرسید، و خصوصا از افرادی که در پست او بازی می‌کردند مشورت می‌گرفت. درعین‌حال دلش می‌خواست از بازیکنانی که در تیم‌های بزرگ توپ زده‌اند نیز یاد بگیرد. مثلا خودم در سانتوس درکنار نیمار بازی کرده‌ام، و درمورد او از من سوال می‌پرسید. من نیمار را زمانی که تقریبا هم‌سن گابریل بود می‌شناسم، پس درمورد مسیر موفقیتش صحبت می‌کردیم.»

برخلاف نیمار، دوران ورزشی گابریل به شکلی نبوده که همه از ابتدا انتظار ستاره شدنش را داشته باشند، اما او همیشه به فرصت‌های پیش‌رویش چنگ زده است. فرناندز در این خصوص می‌گوید: «یه داستانی وجود داره که همیشه یادم میاد و توی پیشرفتش تاثیر ویژه‌ای داشته. وقتی وارد گروه سنی زیر ١٧ سال شدیم، یه مدافع بااستعداد دیگه به اسم مارکائو هم توی تیم حضور داشت (که درحال حاضر در گالاتاسرای ترکیه بازی می‌کند). مارکائو یک سال از گابریل بزرگ‌تر بود و بابت همین گابریل بازیکن تعویضی بود. یه بازی توی کوپا دو برزیل مقابل فلامینگو داشتیم و مارکائو هفته پیش‌روی این مسابقه به مدرسه نرفت. ما تأکید ویژه‌ای روی تحصیل بازیکنان داریم، به همین خاطر مارکائو از لیست بازی خط خورد. پدر بازیکن خیلی ناراضی بود و به مدت سه ماه فرزندش رو از آکادمی خارج کرد.»

 

برای گابریل یک فرصت غیر منتظره پیش اومد و اونم قاپیدش. و با بازگشت مارکائو همچنان در ترکیب اصلی باقی موند. و اینطوری اون سه سال رو به‌عنوان بازیکن اصلی به میدان رفت: در تیم زیر ١۵ سال، به‌عنوان یکی از جوان‌ترین بازیکنان در تیم زیر ١٧ سال، و بعد هم به‌عنوان یکی از باتجربه‌ترین بازیکن‌های تیم. هیچ مشکلی براش ایجاد نشد. فک می‌کنم با شتاب بالایی به پیشرفت ادامه داد.»

وقتی به هفده سالگی رسید، روند تبدیل شدنش به یک بازیکن متفاوت آغاز شد. گابریل به یک نقطه‌ی ارجاع تبدیل شد و حالا با بقیه مدافعان بزرگ مقایسه‌اش می‌کردن. وقتی کارش توی تیم زیر ٢۰ سال شروع شد، برای خودش جایگاه و احترام خاصی توی باشگاه داشت. استعدادیاب‌های برزیلی زیر نظر گرفتنش و به تیم‌ملی زیر ٢٠ سال دعوت شد.»

 

پیش‌بینی وضعیت او در تیم‌ملی کار دشواری نخواهد بود. مدافعان پا چپ همیشه ارزشمند هستند، خصوصا اگر ١.٩ متر بلندای قامتشان باشد. هرچند گابریل هيچ‌وقت به اندازه‌ قامتش متکی نبود. دیگو فرناندز در این زمینه می‌گوید: «اون بیشتر یه بازیکن تکنیکیه. جاگیریش مناسب بود و می‌تونه از عقب زمین شروع به حرکت کنه.»

مارکینیوش در تأیید این صحبت‌ها می‌افزاید: «اون خیلی پا به توپ و قدرت پاس مناسبی داره. سرعتشم همینطور. می‌تونه پاس‌های قُطری رو به‌خوبی ارسال کنه و وقتی بازیکن‌های حریف بهش نزدیک میشن زیر فشار تمرکزش رو از دست نمی‌ده.»

 

گابریل تلاش کرد که توانایی بهتری برای استفاده از فیزیک خود پیدا کند. مارکینیوش در این مورد نیز می‌گوید: «وقتی جوان بود عملکردش روی هوا مشکلاتی داشت اما با افزایش سن و سخت‌کوشی توی این مورد هم عالی شد.»

استقامت گابریل در آن روزهای حساس او را به چنین بازیکن توانایی مبدل کرده است. مارکینیوش می‌گوید: «وقتی به تیم اضافه شد، سریع متوجه شدیم که توانایی روبه‌رو شدن با مسئولیت‌هاش رو داره. از لحاظ روحی بسیار قدرتمند بود. هیچ چیزی باعث افت و خیزش نمی‌شد. اشتباه در فوتبال پیش میاد اما شما با عبور از اون‌ها شخصیت خودتونو نشون می‌دید، و گابریل همیشه از پس این کار براومد. همه این پسرو دوست داشتن. اون پسر یه قلب بزرگ داره و به اصولش پایبنده. نه‌تنها هیچ‌وقت مشکل‌ساز نبوده، بلکه همیشه در زمان مشکلات گره‌گشا بوده.»

 

اگرچه گابریل به عنوان بازیکن تیم آوایی برای فصل ۲۰۱۶ باقی ماند، عملکردش برای تیم زیر ۲۰ ساله‌های برزیل باعث جلب توجه استعدادیاب‌های داخلی و خارجی شد. در میان این تیم‌ها علاقه لیل فرانسه شدیدتر بود که او را به عنوان دفاع مرکزی سمت‌چپ نیاز داشتند. در این هنگام او همراه تیم جوانان برزیل در اکواردور بود و با تماسی از سمت مالک باشگاه لیل و مدیربرنامه‌های خود انتقال را نهایی کرد و تست‌های پزشکی را در همان‌جا به انجام رساند و او در نقل و انتقالات زمستانی ۲۰۱۷ راهی فرانسه شد.

 

این تغییر محیط بسیار برای او بزرگ بود تا حدی که او در مصاحبه‌ای گفت: «در لیل هوا ۰ درجه بود. من همراه خانواده‌ام در برزیل هوای ۴۰ درجه را تجربه می‌کردم و بعد به فرانسه آمدم و فهمیدم هوای آنجا ۰ درجه است!»

شرایط بازی کردن او هم تفاوت پیدا کرده بود. او دو سال قبل از بازی در لیگ ۱ فرانسه به دو تیم مختلف قرض داده شد که یکی از آنها دینامو زاگرب بود که برابر آرسنال نیز به میدان رفت.
او از وضعیتش در آنجا راضی بود و حتی تمایل داشت تا قراردادش دائمی شود اما باوجود عملکرد ضعیف در اولین بازی، تعهد و سخت کوشی او باعث شده بود تا لیل از جدایی او امتناع کند و این کار نتیجه داد و او توانست کاری که در برزیل کرده بود را تکرار کند و خود را نشان دهد و از فرصت بدست آمده نهایت استفاده را بکند. مدیر باشگاه لیل او را الگویی برای دیگران معرفی کرده است که با وجود علاقه سریع برای موفقیت، در آرامش به سختی تلاش کرد و برخلاف بقیه وقتی از تیم کنار گذاشته شد دست از تلاش نکشید.

 

تیاگو مندلس هم‌تیمی‌ او هم این ماجرا را تأیید کرده و گفته است که او در زمان انتقال قرضی نکات بسیار زیادی آموخت و با اینکه در جوانی به لیل آمده بود در زمان مناسب به تیم بازگشت.

برخلاف هم‌تیمی‌ها گابریل زبان فرانسه را به خوبی یاد گرفت و هواداران و کادر فنی را تحت تاثیر قرار داد. وقتی کاپیتان باشگاه لیل مصدوم شد گابریل آماده بود. او در صحبت‌هایش با فرانس فوتبال گفته است: «من صبر زیادی داشتم تا فرصت مناسب را بدست بیاورم و وقتی فرصت خودش را نشان داد، دو دستی آن‌را گرفتم» 

 

حالا گابریل یک مدافع مستحکم است. مدیر باشگاه لیل در اوایل این فصل اظهار کرده بود که او بین ۵ مدافع برتر خارجی اروپا است: «آمار او که به خوبی هم منتشر نشده‌اند، نشان‌دهنده عملکرد فوق‌العاده او در دوئل‌ها در لیگ است و او واقعا مانند یک ماشین است!»

گابریل تا کریسمس ۲۳ ساله خواهد شد و او هم مانند هر جوان دیگری بی‌نقص نیست. پاس‌های بلند او گاهی خودسرانه هستند و جایگیری او هم در حال پیشرفت است. اما توانایی او در نبرد یک در مقابل یک عالی است. او بازیکن قدرتمندی است و روی زمین و تکل‌ها خوب عمل می‌کند. بخاطر قامت بلندش، در نبرد‌های هوایی خوب عمل می‌کند و از دوئل‌های یک در مقابل یک نمی‌ترسد. باوجود قد بلندش، دریبل زدن و عبور دادن توپ از وی آسان نیست. او بازیکن کاملی است.

 

گابریل بسیار متمرکز است و این کلید پیشرفت وی در زمین مسابقه است. تیاگو مندس درباره او گفته است: «او در زمین خیلی جدی و با دقت است. از نظر بدنی قوی است. او آرامشی همراه با دقت دارد که به نظر من چیزی کمیاب میان فوتبالیست‌هاست. او حتی در شرایط استرس‌زا هم گیج نمی‌شود.»

او در مسیر خود کمک‌های بسیاری از مدافع پرتغالی جوزه فونت دریافت کرده است. گابریل درباره‌ی این مدافع باتجربه گفته است: «او برایم مانند مربی دوم است. او تجربه بسیار زیادی دارد و در جام جهانی بازی کرده است و من خیلی به حرف‌هایش گوش می‌دهم. جوزه فردی بسیار مهم برای من است و من هر روز با او صحبت می‌کنم و در رختکن با هم گپ می‌زنیم و با هم می‌نشینیم و ویدیو تماشا می‌کنیم. اگر روزی از لیل بروم سعی می‌کنم او را هم با خود ببرم!»

 

اگرچه این اتفاق امکان پذیر نیست، اما امکان دارد این الگو با داوید لوییز نیز رخ بدهد. کسی که از المپیک جوانان تا جام‌جهانی را با برزیل پشت سر گذاشته است. چه کسی بهتر از او با ۵۷ جام؟

عملکرد گابریل در سال ۲۰۱۹ باعث علاقه توپچی‌ها به وی شد و سرمربی جدید آرسنال، میکل آرتتا خواهان جذب او به صورت قرضی در زمستان بود که موفق نشد و برای پر کردن پست دفاع مرکزی سمت چپ به دنبال انتقال قرضی پابلو ماری رفت.در همین حال گابریل برای تمدید قراردادش تا سال ۲۰۲۳ موافقت کرد اما طرف فرانسوی می‌دانست که حتی نگه داشتن وی برای این تابستان هم کار سختی خواهد بود و این قرارداد تنها می‌تواند مبلغ فروش وی را بالا ببرد.

 

 

 

با شروع تابستان آرسنال بار دیگر تلاش را برای جذب مدافع میانی آغاز کرد.

اوپاماکانو پیشنهاد اول استعدادیاب‌های آرسنال بود و بعد از آن گابریل قرار داشت. پیش از شیوع ویروس کرونا اورتون در حال پیشی گرفتن در جذب وی بود اما‌ فاصله‌ی ایجاد شده به سایر رقبا شانس رقابت داد. با توجه به رابطه خوب لیل و آرسنال که از خرید پپه‌ آغاز شده بود، آرسنال دست بالا را در خرید وی گرفت.مذاکرات توسط رائول سانلهی انجام می‌شد اما‌ بعد از خروج وی از باشگاه ادو و آرتتا شخصا با مذاکراتشان فرمان را در دست گرفتند.

با بازگشت سالیبا به آرسنال و خرید گابریل، آرسنال حالا دو تن از بهترين مدافعان فصول گذشته لیگ فرانسه را در خدمت دارد. با توجه به ضعف مدافعین در فصل پیش، آرتتا ترکیب سه دفاعه را در تیم خود استفاده می‌کرد اما حالا توپچی‌ها با امید به تحکیم خط دفاعی خود با سالیبا و گابریل، چیدمان چهار دفاعه را مدنظر دارند.

دو هفته قرنطینه باعث تاخیر حضور او در ترکیب آرسنال می‌شود و به علت از دست دادن تمرینات اولیه احتمالا وی در بازی‌های ابتدای فصل حضور نخواهد داشت .تجربه‌ای که آن‌چنان هم برای او تازه نخواهد بود، زیرا او بازی‌های ابتدایی فصل گذشته را هم به علت مصدومیت از دست داده بود اما فرصت‌ها در راه او قرار می‌گیرند.

دوستان او در آوایی همچنان او را دنبال می‌کنند: «همه‌ ما به تو و داستانی که در اروپا رقم می‌زنی افتخار می‌کنیم. هرگاه که ما صحبت کنیم، می‌گوییم که رویای ما این است که او را هنگام بازی برای برزیل ببینیم که‌ اگر او به پیشرفت مانند سال‌های گذشته ادامه دهد، با بازی در باشگاه‌های بزرگ، مطمئن هستیم اتفاق خواهد افتاد. آینده روشنی پیش‌روی توست.»