بلندپرواز باش: لیا ویلیامسون (قسمت آخر)

یکی از حرف های مهمی که بین من و دیا رد و بدل شد این بود که باید خودمان باشیم و برای چیزی که به آن باور داریم بجنگیم. تلاش کردم به او بگویم که باید بیشتر به خودش اهمیت دهد و حواسش باشد که مجبور نیست بار همه مسئولیت ها را به تنهایی بر دوش بکشد و اشکالی ندارد اگر بخواهد بچگی و تفریح کند.

در مقابل او به من یادآوری کرد که باید قدر داشته هایم را بندانم و قوی باشم و از دیگران حمایت کنم. ما گاهی آنقدر به خودمان توجه می کنیم که از دیگران غافل می شویم، اما دیا نقطه مقابل این حالت را دارد؛ او به چیزی جز دیگران و کمک به آن ها فکر نمی کند. در مدتی که با هم بودیم بیش از اینکه او از من یاد بگیرد من از او آموختم.

وقتی با دیا به خانه اش رفتم عکس هایی از دوران حضورم در آرسنال را با هم مرور کردیم. یکی از عکس ها برای او از جهاتی خاص تر از بقیه بود. عکس تیمی که بانوان و مردان با هم انداخته بودند؛ چون او هم با پسران بازی می کرد و به حرف های دیگران توجهی نشان نمی داد. بعضی از دوستانش می گفتند او برای جلب توجه فوتبال بازی می کند اما او تنها کاری را انجام می دهد که به آن علاقه دارد.

یکی دیگر از عکس هایی که توجه دیا را جلب کرد عکس من و مادرم بود در حالی که مشغول امضای قرارداد با آرسنال بودم. مادر دیا قهرمان زندگی و الگوی اوست و آنها با هم رابطه بسیار خوبی دارند؛ درست مثل من و مادرم. ما درباره مادرانمان نیز با هم حرف زدیم.

من به دیا گفتم که می تواند یکی از عکس ها را برای خودش نگه دارد. او عکسی را انتخاب کرد که در جشن قهرمانی جام حذفی در حالی که با خوشحالی دارم فریاد می زنم با دست های مشت کرده از پله های ومبلی پایین می آیم. کلی اسمیت هم در پس زمینه عکس دیده می شود و حس می کنم این با پیامی که او سال ها پیش روی عکسش برایم نوشت ارتباطی دارد. می دانستم تنها یک چیز را می توانم روی آن عکس برای دیا بنویسم؛ بلندپرواز باش!

اول نمی دانستم از بین آن عکس و عکسی که با مادرم داشتم کدام را انتخاب خواهد کرد، اما حسی به من میگفت با توجه به اینکه او دارد برای رویایش میجنگد احتمالاً همین عکس را انتخاب می کرد. جالب است که کلی همیشه الگوی من بوده چون او هم با تمام توان می جنگید؛ کاری که من هم تلاش می کنم در زمین تکرار کنم و دیا هم آن را انجام می دهد.

خوشحالم که به او اجازه دادم به زندگی من پا بگذارد و به او نشان دادم که چقدر از او یاد گرفته ام. خوشبختانه او با نگاه کردن به همان جمله کوتاهی که روی عکس برایش نوشتم سال های سال حرف هایی که بینمان رد و بدل شد را از یاد نخواهد برد. این جمله به او الهام می بخشد همان طور که سال ها الهام بخش من بود.

من این سفر را هرگز فراموش نخواهم کرد. لحظاتی احساسی و سختی داشتم وقتی دیدم این دختران چگونه روزهای خود را می گذرانند و از برنامه های ما لذت می برند در حالی که خود ما قدر امکاناتمان را نمی دانیم. حالا که این شرایط را دیدم دیگر نمی توانم منفعل باشم. میخواهم به دیگران کمک کنم تا راه خود را پیدا کنند و آنان نیز به نوبه خود دیگران را یاری کنند. اگر تعریف کردن تجربیاتم در این سفر برای این منظور کافی باشد پس این کار را انجام می دهم. بزرگترین درسی که از این اتفاقات گرفتم این بود که ما تصور می کنیم شرایط سخت زندگی این افراد را درک می کنیم اما در حقیقت رفتاری منفعلانه داریم و به زندگی خودمان چسبیده ایم.

من این شانس را داشتم که به جاکارتا سفر کنم و از نزدیک زندگی مردمان آنجا را ببینم و با افکار و احساسات آن ها آشنا شوم. اینگونه می توانم به مردم کمک کنم که بهتر درک کنند چرا تمامی دختران، فارغ از اینکه کجا زندگی می کنند، این حق را دارند که اهداف و آرزوهای بزرگی داشته باشند.