الکس اسکات درباره ی خودش ( قسمت آخر)

در سه قسمت بخشهایی از زندگی نامه ی الکس اسکات را از لحظه ورود تا حضورش در لیگ حرفه ای زنان آمریکا خواندیم

 الکس اسکات درباره ی خودش ( قسمت اول) 

و حالا قسمت آخر 

برای اینکه بهترین مدافع راست جهان باشم باید میرفتم تا خودم را مقابل بهترین بازیکنان لیگ آزمایش میکردم. درست همان کاری که انجام دادم. اینها توضیحاتی برای ویک و یک جور بازی جوانمردانه بود.  ویک گفت که باید بروم و این کار را به خوبی انجام دهم.  او گفت : " من برای تو همواره اینجا هستم. برو و کارهایی را که باید انجام دهی انجام ده و سپس برگرد."

من واقعا دورانی را که در آمریکا بودم دوست داشتم. آن باعث پیشرفت من شد و مرا پخته کرد. فکر میکنم تنها 23 سال داشتم اما در نهایت آنچه باید انجام میدادم  تا بهترین دفاع راست جهان شوم، مدیریت کردم تا انجامش دهم. یک هفته در زمین و یک هفته خارج بودم.

ذهنیت آمریکایی ها تسلیم نشدن بود. فکر میکنم چیزی بود که از آمریکا برداشت کردم. در آمریکا شما این اجازه را ندارید که تنها به عنوان یک بازیکن بازی کنید. آنها استانداردهای کاملا متفاوتی داشتند و همانگونه که گفتم من به عنوان یک بازیکن در محیطی متفاوت رشد کردم. فرهنگ متفاوتی را یاد گرفتم و چیزهای زیادی درباره ی خود آموختم.

اما در نهایت همه ی آنها به تبدیل شدن به بهترین دفاع راست جهان مربوط میشد. تمام آنها از بودن در محیطی متفاوت و به چالش کشیدن خود ناشی میشد. بعضی مواقع بیرون کشیدن خود از منطقه ی آرامش منجر به این اتفاقات میشود.

این را از جام جهانی 2011 گرفتم و به یاد دارم که بهترین بازی خود را ارائه دادم. خودم را به عنوان بهترین مدافع راست میشناختم و وقتی شما این عنوان را بگیرید احساس خیلی خوبی است. بعد از این رخداد را به یاد می آورم. خب من این عنوان را گرفتم اما باید بتوانم آن را همچنان برای خود حفظ کنم.

مشخص است که همین این دستاوردها را به تنهایی نمیتوانید کسب کنید. من به اندازه ی کافی خوشبختم که کنار اسطوره هایی چون کلی اسمیت که بزرگترین آنها بود بازی کرده ام. او مسائل را داخل زمین میدید و کارهایی را ه میکرد دیگران همیشه 5 ثانیه از او عقب تر بودند.

برای او بازی با توپ و کار با آن تبدیل به یک ابزار سرگرمی و بازی شده است. اینکه در تیمی که او حضور داشته بازی کرده ام خوش شانسیست و تنها این نیست. من به خوبی شخصیت کلی اسمیت را میشناسم. او شخصیت جالب و خارق العاده ای دارد.

وقتی به 16 سال اخیر نگاه میکنم. کلمه ی شانس زیاد تکرار میشود. من دوران کاری فوق العاده و فرازهای زیادی داشتم. فرودهایی هم وجود دارد. اما همین که از زمین خارج میشوم بدانم که نقش خودم را برای جایگاهی که داریم و میخواهیم برویم با ملاقات مردمانی شگفت انگیز، بازی کرده ام. میتوانم به عقب برگدم لبخندی بر لبانم مینشیند. آن دختر جوانی که با آرسنال قرارداد بست زمانی که تنها 8 سال داشت برای رسیدن به هر آنچه آرزو داشته راهی را که اکنون پشت سر گذاشته مدیریت کرده است.

در طول دوره ی کاری هیچگاه به یاد ندارم که به خود مغرور شده باشم. همیشه سعی داشتم به مردم ثابت کنم سزاوار جایی که قرار گرفته ام هستم. گمان میکنم زمانی که مردم مرا توصیف میکنند به شما خواهند گفت که من تا چه حد سخت کوش هستم. اما فکر میکنم اکنون میتوانم راحت بشینم و بگویم که من به خود مغرورم ، به تمام چیزهایی که به دست آوردم . مغرورم که این کارها را با ایستادگی راستین به آنکه هستم و ارزش های خودم رقم زدم.

من نمیتوانم یکبار دیگر خودم را یک کاپیتان ببینم اما حدس میزنم که مردم درون من چه چیزی را به عنوان یک رهبر می بینند. دیگران را همیشه در اولویت بگذارم، مطمئن شوم که تیمم زودتر می آید و این ناشی از عشقم و علاقه ام به باشگاه است. این هیچگاه به فردیت مربوط نمیشود ، به گروه به عنوان یک مجموعه ی کلی مربوط است اینکه شما چگونه با احترام با مردم رفتار میکنید.

فکر میکنم به طور طبیعی یک کاپیتان بزرگ شدم. من نسبت به آنچه انجام میدهم و مردمی که اطرافم هستند سراسر عشق دارم و سخت کوشی چیزیست که مردم میبینند . امیدوارم هر آنچه که مردم از من به خاطر می آورند و در عین حال ارزش هم هستند در باشگاه  تا زمانی که کفشهایم را آویزان میکنم ادامه داشته باشد.

الکس اسکات