زندگی در اوج: بث مید (قسمت دوم)

در قسمت اول این مصاحبه، خواندیم که بث مید چگونه در کودکی به دنیای فوتبال قدم گذاشت. در این بخش، او اتفاقات و تجربیات دوران حرفه ای فوتبالش را برای ما بازگو میکند.

آیا در دوران نوجوانیت لحظه ای کلیدی وجود داشته که به تو برای رسیدن به جایی که امروز هستی کمک کند؟
در آکادمی که در آن بازی میکردم تیم های پایه تا رده زیر ۱۶ سال فعالیت میکردند و هنگامی که وقت رفتنم فرا رسید، آن ها رده زیر ۱۷ سال را نیز اضافه کردند. حالا من دو انتخاب پیش رو داشتم؛ رفتن به تیم بزرگسالان ساندرلند یا ماندن در حاشیه امن خودم یعنی آکادمی فعلی، برای یک سال دیگر. نمیدانستم باید چه کنم اما در نهایت تصمیم گرفتم راهی ساندرلند شوم.
 

چه خاطره ای از روزی که به عنوان یک بازیکن حرفه ای قرارداد امضا کردی به یاد داری؟
اولین قرارداد حرفه ای من با ساندرلند بود. دقیقاً یادم نیست چه روزی بود، تا همین حد میدانم که با خانواده ام بودم.

اولین بازی ات برای تیم بزرگسالان کدام بود؟
اولین بازیم برای ساندرلند با شکست ۲-۰ مقابل بیرمنگام مصادف بود. آن ها بازیکنانی چون کارن کارنی و لارا بست را داشتند و بازی سختی بود. اولین حضورم برای آرسنال، برد ۷-۰ مقابل تاتنهام در جام حذفی بود. من از روی نیمکت به زمین آمدم و گلزنی هم کردم. شروع بدی برای دوران حضورم در آرسنال نبود!
 

بهترین لحظات دوران فوتبالت کی رقم خورد؟
درست است که شکست خوردیم اما فینال جام حذفی در ومبلی واقعاً فوق العاده بود. اولین باری که برای تیم ملی انگلیس در رده بزرگسالان به میدان رفتم هم لحظه ای تکرار نشدنی بود.
 

و سخت ترین لحظات کدام بودند؟
احتمالاً مصدومیت ها. در اردوی تیم ملی بودم که رباط صلیبی پاره کردم. این اولین مصدومیت جدی دوران بازی من بود. خوشبختانه فقط ۳ ماه از میادین به دور بودم و آنقدر ها هم سخت نبود، اما به هر حال همین مصدومیت ها چیزهایی زیادی به شما می آموزند.
 

از زمانی که اولین قرارداد حرفه ایت را امضا کردی چه چیزی در بازیت تغییر کرده است؟
وقتی به ساندرلند پیوستم خودم را میدیدم که در آینده ای نزدیک از نظر بدنی آماده تر خواهم بود. هر روز تمرین میکردم و همین باعث شد از نظر تکنیکی نیز پیشرفت کنم، اما پیوستن به آرسنال برای من یک سکوی پرتاب بود. مقابل ملی پوشان بازی میکردم و متأسفانه این چیزی بود که در ساندرلند برایم اتفاق نمی افتاد. با آمدن به آرسنال مهارت های تکنیکی و تاکتیکی من بسیار بهتر از قبل شد.
 

در دنیای فوتبال حرفه ای چه چیزی برایت عجیب و غیرمنتظره بود؟
فکر میکنم در واقع چیز غیر منتظره ای برایم وجود نداشت. در ساندرلند که بودم با این فضا آشنا شدم و حتی تیم مردان نیز با ما تعامل خوبی داشتند و به همین دلیل حتی پیش از آمدن به آرسنال می دانستم دنیای فوتبال حرفه ای چگونه خواهد بود.
 

از خودت در دوران کودکی و نوجوانی چه چیزی یاد گرفتی؟
در آن سنین من نگران چیزی نبودم. راه خودم را میرفتم، از کسی معذرت نمی خواستم و فکرم را درگیر چیزهای مختلف نمیکردم. طبیعتاً وقتی بزرگتر میشوید باید زیرکانه تر برخورد کنید، اما گاهی لازم است نگرانی ها را کنار بگذارید و روی کارتان تمرکز کنید. این کاری بود که باید در مقابل دروازه هم انجام میدادم، یعنی توپ را به گل تبدیل میکردم بیش از آنکه بخواهم به چیز دیگری فکر کنم.
 

آیا هنوز هم به اندازه زمان کودکی فوتبال را دوست داری؟ و چه قدر در اوقات فراغتت فوتبال تماشا میکنی؟
همچنان همان اندازه دوستش دارم. این بهترین کار در دنیاست و زیاد فوتبال تماشا میکنم. یک بار بلافاصله بعد از بازیمان خودم را رساندم تا دیدار منچسترسیتی و چلسی را از BT Sport تماشا کنم! بازی های مردان را میبینم چون میتوان از آن ها هم چیزهای زیادی یاد گرفت و بازی های بانوان را تماشا میکنم تا بدانم عملکردشان چطور است و قرار است در مقابل چه کسانی بازی کنیم.