زندگی در بالاترین سطح : جردن نابز ( قسمت دوم )

در بخش اول مصاحبه با جردن نابز ، بیشتر سوالاتی در مورد زمان کودکی و نوجوانی او مطرح شد. اکنون سوالاتی را با هم میخوانیم که بیشتر مربوط به زمان حضور او در باشگاه آرسنال می شود.

بهترین راهنمایی ها را چه کسی به تو می کند؟

راهنمایی نبود اما زمانی که پدربزرگ و مادر بزرگم فوت شدند. قبل از آن با آنها برای دیدارهایی که با ساندرلند  داشتم میرفتم و دانستن اینکه چقدر آنها به من افتخار میکنند و اینکه چقدر از آن بابت غرور دارند  برایم جذاب بود. من فقط میخواستم کاری کنم که آنها به من افتخار کنند. دانستن اینکه آنها چقدر برای من زحمت کشیدند به من انگیزه داد. این فراتر از واژه ها است.

آیا تا به حال به عنوان یک بازیکن جوان قصد ترک از دنیای فوتبال را داشته ای؟

نه ، فوتبال همیشه برای من همه چیز بوده است. یکی از بزرگترین دغدغه های ذهنی من مصدوم شدن در جام جهانی یا حضور داشتن در تورنومنت هاست بدون اینکه بتوانم قابلیت های خودم را به نمایش بگذارم. من در فوتبال زندگی میکنم حتی اگر خارج از آن باشم و شما به زودی یاد خواهید گرفت که فوتبال فراز و فرود دارد.

آیا یک لحظه ی کلیدی جود داشته که شما را در مسیری که اکنون قرار دارید گذاشته باشد؟

فکر میکنم آن زمانی که ساندرلند به سوپرلیگ راه نیافت و من وارد باشگاه آرسنال شدم. برای تیم ملی انگلستان در سن خیلی کمی انتخاب شدم و برای تیم های میدلزبورو و ساندرلند در رده های سنی بالاتر بازی میکردم. اما من فکر میکنم زمانی که سن کمی دارید باید در هر تیمی که حضور دارید از فوتبال کردن لذت ببرید و بهترین عملکرد را داشته باشید. به محض اینکه اینجا را دیدم برای آمدن به اینجا تصمیم سختی ندارم.

چه چیزی از زمانی که قرارداد را به امضاء رساندید به خاطر دارید؟

به خاطر اینکه من با فوتبال زندگی میکنم و نفس میکشم به همه چیز فکر کردم به جز جنبه ی مالی .فقط کاری را کردم که همیشه انجام میدادم و دوست داشته ام انجام دهم.

از اولین بازی خود در رده ی سنی بزرگسالان چه چیزی را به یاد می آوری؟

اولین بازی من در لیگ قهرمانان بود. من گل زدم و ما 7 بر 1 بردیم و همچین چیزهایی ...، فقط لباسم را به یاد می آورم که برایم بزرگ بود. نمیخواهم بگویم که آسان بود اما انگار اتفاقات درست سرجای مناسب خودش قرار گرفته بود. چنین احساسی که انگار من باید آن موقع آنجا می بودم و خب روز خوبی هم بود.

بزرگترین لحظه ای که در دوران حرفه ای فوتبال برایتان رقم خورد؟

سال 2011 قهرمان شدیم و دلیل آمدن من به اینجا هم همین کسب جام های قهرمانی بود. در همان سال من عنوان بهترین بازیکن باشگاه را نیز از بازیکنان دریافت کردم. این افتخار بزرگی بود که بازیکنان بزرگی چون کیم لیتل ،کتی چپمن و بسیاری از بزرگان دیگر به من رای دادند.

سخت ترین لحظات دوران حرفه ای شما کدام بود؟

باید بگویم اینکه از خانه جدا شدم. به محض اینکه به زمین بازی برسید همه چیز را فراموش می کنید و خوشحال می شوید اما فکر میکنم خارج از زمین اینکه شما نمی توانید کنار پدر و مادرتان باشید که تنها برای مدتی کوتاه فقط با آنها یک فنجان قهوه بنوشید و اینکه زمانی که کمی بی حوصله هستید فقط قادر باشید آنها را پنج دقیقه ببینید ، سخت است. سخت ترین بخش فوتبال برای من همان دوری از خانه و خانواده است.

فکر میکنید چه چیزی از فوتبال یاد گرفته اید؟

 اینکه بعضی اوقات به آن فقط به چشم فوتبال و یک بازی نگاه کنم. این همه چیز نیست و با آن هم به پایان نمی رسد و فکر میکنم بعضی وقت ها خوب است که فشار را از روی خودتان بردارید. برای مثال به جام جهانی گذشته فکر میکنم و می گویم مدال برنز چیز خاصی هم برای من به ارمغان نیاورده است زیرا من تمام قابلیت هایم را به نمایش نگذاشته ام اگر چه که من انجا بودم و 90 دقیقه را هم بازی می کردم ، چیزی که خیلی مردم فقط در رویای آن هستند. بعضی وقت ها هم باید کمی به خود سخت بگیرم زیرا مردم آرزو می کنند که در جام جهانی بازی کنند و من به عنوان یک بازیکن میخواهم کار بیشتری برای تیمم انجام دهم، به تیم کمک کنم و واقعا بخش بزرگتر تیم باشم .