کاپیتان کیم لیتل درباره انگیزه هاش می گوید

الهام بخش کودکی شما چه کسی بوده است؟ چگونه آنها به شما انگیزه دادند؟

بعد از بزرگ شدن و وقت گذاشتن برای نگاه کردن به زندگی ام، فکر می کنم واضح ترین اما کاملاً دقیق ترین پاسخ افراد "نزدیک خانوادم" بود.

آنها یک تربیت فوق‌العاده و فرصت‌هایی برای انجام کاری که دوست داشتم، که مشخصاً ورزش کردن و درگیر شدن در محیط‌های گروهی بود، فراهم کردند. مرا به جاهای مختلف می بردند و وقتشان را در اختیار من میذاشتند، چیزی که وقتی بزرگتر می شوی، متوجه می شوی که چقدر فداکارانه است.

این چیزی است که قدر آن را می دانید، اما تا زمانی که کمی بزرگتر نشوید، آن را کاملاً درک نمی کنید. بدون آنها، من مطمئن هستم که نمی توانستم به آنچه الان در بازی دارم دست پیدا کنم.

خانواده چقدر برای شما مهم است، چه ارزش هایی به شما یاد داده اند؟

قطعاً آنها مهم هستند و بزرگترین مورد برای من از نظر فوتبال و روشی که سعی کردم خودم را با آن هماهنگ کنم، فروتنی است. به عنوان مثال، وقتی خیلی جوانتر بودم، می شنیدم که بهترین بازیکن تیم هستم، اما هرگز به این موضوع اهمیت نمی دادم و خانواده ام هم همینطور اهمیتی نمی دادند. فقط به این معنا که بخواهم یاد بگیرم، پیشرفت کنم و مفهوم کار گروهی به عنوان یک تیم را متوجه شوم. هرگز عنصری در من وجود نداشت که به "بهترین" بودن اهمیت دهد.

جدای از آن، همچنین فکر می‌کنم ارزش سختکوشی و ثبات را در روشی که شما هر روز باید به کار بگیرید، دریافتم. وقتی اکنون به گذشته نگاه می کنم، ارزش ها و ویژگی هایی که دارم قطعا از مادر و پدرم الهام گرفته شده است.

چه چیزی باعث شد در کودکی فوتبال بازی کنید؟

فکر می کنم میخواستم لذت ببرم و عضوی از یک تیم باشم. وقتی بزرگ شدم خیلی از دوستانم فوتبال بازی می‌کردند، بنابراین قطعاً آن عنصر اجتماعی، نقش مهمی ایفا می‌کرد، پس فکر می‌کنم وقتی صحبت از ماهیت رقابتی‌تر به میان می‌آید، فقط به یاد می‌آورم که تمایل دائمی برای پیروزی و پیشرفت داشتم.

می توانم به یاد بیاورم که وقتی برای چیزی سخت کار می کنید و پیشرفت را می بینید یا به عنوان یک تیم برای این موضوعات شناخته می شوید، احساس لذت واقعی داشتم - من همیشه آن را دوست داشتم و دارم. این احساس ادامه دار است زیرا وقتی این احساس را دارید می خواهید آن را دوباره و دوباره و دوباره انجام دهید.

آیا زمانی پیش آمده که حوصله فوتبال بازی کردن نداشته باشید؟

نمی توانم بگویم که تا به حال لحظه ای را داشته ام که بخواهم فوتبال را کنار بگذارم. من همیشه این دیدگاه را داشتم که کاری که برای امرار معاش انجام می‌دهم بسیار خاص است، و هرگز واقعاً شبیه «کار» نیست، به این معنا که خسته‌کننده است یا چیزی باشد که از آن لذت نمی‌برم.

البته، زمان های چالش برانگیز و دوره های سخت کمی وجود داشته است، و آن زمان ها به طور طبیعی دیدگاه کلی شما را در مورد بسیاری از چیزهای زندگیتان تغییر می کند، اما همیشه میل و انگیزه بازی را داشته ام، زیرا من عاشق بازی کردن هستم و سعی می کنم به خودم یادآوری می کنم که انجام کاری که با دوستان و هم تیمی هایم انجام می دهم چقدر یک امتیاز است.

ورزش قدرت باورنکردنی دارد که می تواند ذهن شما را از هر چیز دیگری دور کند، زیرا در آن لحظه کاملاً جذب شده اید و حتی غیرممکن است که به چیزی فراتر از کاری که انجام می دهید فکر کنید.

چه لحظه ای از دوران کودکی شما را به این فکر انداخت که "من می توانم یک فوتبالیست حرفه ای شوم"؟

نمی توانم بگویم که آن لحظه برای من لحظه خاصی بود، زیرا با بزرگ شدن و پیشرفت در نسل من، واقعاً آن جاه طلبی که امروز برای دختران جوان وجود دارد، وجود نداشت. سطح بالایی را نمی توانستید ببینید، حتی بازیکنان دستمزد نمی گرفتند یا این کار را به عنوان شغل انجام نمیدادند. در عوض، این یک سفر بسیار تدریجی تر به سمت قله بود.

باید قدم به قدم همه چیز را انجام می‌دادم و این فرصت را نداشتم ببینم واقعاً می‌خواهم چه کسی باشم - فقط باید این کار را انجام می‌دادم و فکر می‌کنم که باید به این باور ادامه می‌دادم. راستش را بخواهید، تنها لحظاتی که در اوایل فکر می‌کردم «شاید فقط برای ده سال آینده یا کمی بیشتر بتواند دوران حرفه‌ای من باشد» زمانی بود که به آرسنال پیوستم و همچنین در اوایل دهه بیست زندگیم این شانس را داشتم که بروم و در آمریکا بازی کنم. این صرفاً به خاطر موقعیت بازی ما در آن زمان بود، اما در حال حاضر دنیا برای بازیکنان جوان متفاوت است و من از دیدن این تغییر بسیار خوشحالم.

وقتی کلمه "الهام" را به شما می گوییم، اولین مربی که به ذهن می رسد چه کسی است؟

وای، این سوال سختی است! دلایل بسیار زیادی وجود دارد، اما وقتی به دوران کودکی فکر می‌کنم، نمی‌توانم از همه والدین و معلمانی که داوطلبانه برای کمک قدم برداشتند، قدردانی نکنم. من در منطقه بسیار خوبی از این نظر زندگی می کردم و یکی از بهترین دوستانم، لیان، پدر و برادرانش ما را به باشگاه فوتبال می بردند و زمان زیادی را به ما می دادند. این یکی از اولین خاطرات من از لذت بردن از فوتبال و عنصر خانوادگی بازی است. این یک چیز دوست داشتنی است اگر به گذشته نگاه کنید.

آیا بازی در اوایل دوران حرفه ای شما وجود دارد که هنوز به آن فکر می کنید؟

بازی هایی که واقعا برای من ویژه است در جام حذفی است. اولین فینال جام حذفی من در سال 2009 برگزار شد زیرا نتوانستم فصل قبلش در جام حذفی بازی کنم. ما مقابل ساندرلند بازی کردیم و یادم می‌آید چاپرز توپ را برای من ارسال کرد، جلوی دروازه بان توپ را کنترل کردم، با پای چپم و به پشت به سمت دروازه چرخیدم و گل... چه تیمی بود! بازی از تلوزیون پخش می شد و یکی از تنها بازی هایی بود که در آن زمان جمعیت به ورزشگاه آمده بود.

چه چیزی را در خارج از زمین آرسنال دیده اید که فکر می کردید الهام بخش بوده است؟

برای من، به دلیل مدت زمانی که اکنون اینجا هستم و به دلیل اینکه خیلی بزرگتر و عاقل تر شدم، فقط فکر می کنم این تاریخ باشگاه و تعداد بازیکنانی است که وفاداری زیادی به آرسنال نشان داده اند که ما را به جایی برساند. این چیزی است که به من انگیزه می دهد تا زمانی که هنوز در حال بازی هستم، هر کاری که می توانم انجام دهم تا یکی از آن بازیکنان باشم و این باشگاه را به مرحله بعد ببرم.

این در زمانی برای من اتفاق افتاد که بازی ها در حال حرفه‌ای‌تر شدن است و سرمایه‌گذاری بسیار بیشتری نیز وجود دارد، بنابراین واقعاً از کارهایی که قبل از من انجام شده الهام گرفته‌ام تا مطمئن شوم که می‌توانم همین کار را انجام دهم و اطمینان حاصل کنم که بازیکنان جدیدی به آن ملحق می‌شوند. بخشی از یک تیم آرسنال باشند که در بهترین شکل ممکن است.

وقتی بزرگ شدی، کدام بازیکن بیشتر به تو الهام بخشید؟

زمانی که من برای اولین بار با آرسنال قرارداد امضا کردم، اسطوره های زیادی وجود داشت، بنابراین انتخاب تنها یکی از آنها دشوار است، اما اگر مجبور بودم؟ احتمالا جولی فلیتینگ. دیدم او چه دستاوردهایی برای باشگاه و کشور داشته است و ناگهان این فرصت را پیدا کردم که با او کار کنم. به من مسیر روشنی داد تا به سمت آن کار کنم و من فقط می خواستم به همان روشی که او انجام داد روی بازی تأثیر بگذارم.

اولین بار کی او را ملاقات کردید؟

من برای اولین بار او را در اسکاتلند  زمانی که تنها 16 سال داشتم ملاقات کردم و به یاد دارم که از او می ترسیدم. او یک پست 9 با تجربه و یک تمام کننده ذاتی بود. می توان گفت که سطح بازی او در آن زمان بسیار بالاتر از سایر بازیکنان بود، بنابراین واقعاً به شما چیزی می داد که به عنوان یک نوجوان به سمت آن تلاش کنید.

دوست دارید کدام اسطوره را به تیم فعلی آرسنال بیاورید؟

وای، این کار سختی است! خیلی سخته! اما پاسخ واضح برای من کِلی به دلیل توانایی طبیعی او است. ای کاش می توانستم مدت بیشتری با او بازی کنم، زیرا او یک بازیکن واقعا خاص بود و از آن نوع بازیکنان بود که به شما یادآوری می کرد که چرا به آن بازی زیبا می گویند. او همه چیز را داشت و من احساس می‌کنم در هر تیمی در هر زمانی می‌تواند کارش را انجام دهد.

و حالا، آیا هم تیمی وجود دارد که بتواند واقعاً به شما الهام بخشد؟ چگونه این کار را انجام می دهند؟

مطمئن نیستم که بتوانم به این یکی پاسخ دهم. انتخاب هر یک از هم تیمی ها به نظرم اشتباه است زیرا دلایل بسیار زیادی در داخل و خارج از زمین وجود دارد. آنها به من انگیزه می دهند تا بازیکن و فرد بهتری باشم و نمی توانم به اندازه کافی از آنها تشکر کنم. من دوست دارم هر روز با آنها کار کنم. من هر روز توسط افراد و ورزشکاران باورنکردنی احاطه شده ام.

آیا تا به حال احساس نیاز به تلاش برای برنده شدن در یک بازی به دلایل شخصی داشته اید؟

اگر صادقانه بگویم، فکر نمی‌کنم ذهنم تا به حال این‌طور شکل گرفته باشد. همیشه این بوده است که این کار را برای هم تیمی ها، کادرفنی و هوادارانم انجام دهم. هیچ وقت واقعاً انگیزه شخصی وجود نداشته است - این همیشه یک تمایل دائمی برای پیشرفت و پیروزی بوده است.

من فقط می خواهم بدانم که همه چیز را می دهم تا این باشگاه را به بهترین شکل ممکن رهبری کنم.