نگاهی به بنا نهادن باشگاه آرسنال

در اواخر سال 1886 یک دسته از کارگران انبار مهمات (ARESNAL) یک کارخانه سلاح های جنگی در وولویچ تصمیم به ساخت یک تیم فوتبال گرفتند. آن ها خود را با توجه به شاخص خورشیدی باشگاه در بالای در ورودی آن، دایال اسکور(شاخص مربع) می نامیدند.

در 11 دسامبر 1886، دایال اسکور با برد 6-0 برابر واندررزهای شرقی سر و صدای زیادی به پا کرد. اولین بازی در اولین لباس متفاوتی که به تن می کردند. خیلی زود پس از آن نام رویال آرسنال(آرسنال سلطنتی) برای تیم پذیرفته شد.

گروهی از بازیکنان ناتینگهام فارست به باشگاه ملحق شدند و این اتصال با قهرمان دور آینده ی قهرمان اروپا آرسنال را به عنوان قرمزهای معروف به دنیا شناخت. این گروه که در تیم قبلی خود، که 20 سال زودتر تاسیس شده بود، به پیراهن ذخیره های تیم نزدیک می شدند، به صورت طبیعی تعهد خود را به آن از دست داده و در قرمز آرسنال غرق شدند تا دیگر حتی پشت سرشان را هم نگاه نکنند.

آرسنال در سال های اول مدام در بین تعدادی از زمین های مختلف در پلام استد جا به جا می شد. آن ها ابتدا در زمین عمومی پلام استد شروع کردند ولی برای دومین فصلشان، آرسنال سلطنتی زمین نربی اسپورتس من در مرداب پلام استد را اجاره کرد. این زمین جایی بود که در آن آرسنال برای اولین بار به عضویت سنیور کاپ لندن در آمد. اگر چه در دور دوم مسابقات تیم در برابر بارنز شکست خورد، ولی هنوز چرخ ها در حال حرکت بودند. با افزایش حمایت ها تیم در فصل آینده زمین اربابی منطقه را اجاره کرد.

رویال آرسنال در این زمین و در فصل 1989/90 برای اولین بار طعم شرکت در بازی های اف-ای کاپ را چشید و در همین سال یک سه گانه در موفقیت ها نیز بدست آورد؛ قهرمانی جام خیریه لندن، جام کنت سنیور و جام کنت جونیور.

تیم در سال بعد نیز یک بار دیگر قصد تعویض مکان کرد و این بار به زمین اینویکتا، جایی که نزدیک به 6 سال در آن باقی ماندند.

پیشرفت کلی در تیم و موفقیت هایش در بازی برای آرسنال تنها یک معنی داشت، حرفه ای شدن. مسولین شکه شده ی اتحادیه ی فوتبال لندن ابتدا قصد ایجاد لیگی جدید را کردند که از طرف تیم های جنوبی رد شد. در طول فصل پیش رو تیم این بار نامش را به وولویچ آرسنال تغییر داد.

افزایش بهای اجاره ی زمین اینویکتا به این معنی بود که آرسنال باید دوباره به زمین قبلی اش، زمین سلطنتی باز گردد و این بار آن ها بدون معطلی این زمین را خریدند. تا سال 1913 و رفتن به هایبری، این زمین تبدلی به زمین خانگی آرسنال شده بود. به زودی درخواست آن ها برای پیوستن به لیگ دسته دو نیز پذیرفته شد.

موفقیت آرسنال در پایان قرن نوزدهم تقریبا پایدار بود و رتبه ی لیگ تیم تا جایی بهبود یافت که در 1903 باشگاه مجوز حضور در لیگ دسته یک را کسب کرد. سه سال بعد آن ها به نیمه نهایی جام حذفی که هر دو سال یک بار انجام می شد راه یافتند. با این احوالات زمین پلام استد جای مناسبی برای آرسنال نبود و با شرایط بد مالی و تهدیدات موجود، هنری نوریس، رئیس باشگاه فولام پا پیش گذاشت.

نوریس تشخیص به نقل مکان تیم داد و هایبری را مکانی مناسب برای مقصد بعدی دانست. و بعد از دوری باشگاه در سال 1913 تیم به هایبری جا به جا شد. دو سال پس از این خانه ی جدید نام باشگاه نیز عوض شد تا وولویچ، تیم هایبری، آرسنال اف-سی شود.

در پایان جنگ جهانی لیگ دسته اول با دو تیم افزایش یافت که یکی از آن ها آرسنال بود. و با مربی گری مربی خود، لزلی کینگتون، آرسنال در شش سال اولی ی صلح موفقیت های متعادلی کسب کرد. ولی رئیس نوریس چیز بیشتری می خواست و در 1925 مربی جدیدی را به هواداران معرفی کرد.

یک فرد مخصوص، مرد یورکشایری به نام هربرت چپمن، کسی که باشگاه را برای همیشه تغییر داد.