بیایید قرمزها - رنگ های باشگاه

در 1895 دو سال پیش از اینکه باشگاه حرفه ای شود، یک گروه کوچک از بازیکنان ناتینگهام فارست شامل فرد بردزلی، بیل پار و چارلی بیتس به دایال اسکور پیوستند(نام اولیه ی تیم) و لباس قرمز سابق شان را همراه آوردند. با وضع بد بودجه ی تیم، ارزان ترین تصمیم برای باشگاه این بود که لباس بقیه ی بازیکنان را نیز مثل بازیکنان سابق فارست که لباس قرمزشان را داشتند، کنند!

این لباس اصلی یک قرمز تیره بود، با آستین های بلند و یک یقه با سه دکمه زیر آن در قسمت جلویی لباس. لباس با زانو بند، شورت و جوراب های سفید پشمی و سنگین که حلقه های سفی و آبی داشت، کامل می شد. لباس دروازه بان هم چیزی شبیه به همین لباس بود با دستکش های بافتنی پشمی کرم و یقه های نخی. این لباس قرمز تیره همان لباسی بود که در فصل اول در هایبری در 1913/14 مورد استفاده قرار گرفت.

سخاوت بردزلی، پار و بیتس در تهیه ی لباس ها و الهام بخشی به تیم در جهت بازی با رنگ قرمز تعدادی دیگر از باشگاه ها را نیز به پیروی از کادر رهبری آرسنال تشویق کرد. یکی از مشهور ترین این تیم ها اسپارتاپراگ است که زمانی که رئیس آن ها، دکتر پتریچ در 1906 از لندن دیدن می کرد، با مشاهده ی لباس قرمز وولویچ بسیار وه وجد آمده و در بازگشتش به چک اسلواکی تصمیم به تغییر رنگ لباس تیمش به قرمز گرفت. در حال حاضر هم اسپارتاپراگ همچنان همان قرمز تیره را بر تن می کند، چیزی نه چندان متفاوت از قرمز استفاده شده در لباس آرسنال در 2005/06 (فصل آخر هایبری). آمدن هربرت چاپمن به کادر فنی و سرمربی گری آرسنال در 1925 بود که لباس تیم را به آن چه الان می شناسید تغییر داد.

بستگی به منبع اعتقادی شما دارد، ولی چاپمن در آن زمان توجه تعدادی از بازیکنانش در زمین را متوجه شباهت لباس با آستین های سفید تیمش به پوشش شخصیت کارتونی محبوب آن زمان، تام وبستر کرده بود! بالاخره و با هر الهام بخشی که بود لباس تیم به لباسی با یقه و آستین سفید تبدیل شد؛ لباسی که در گوشه ی سمت چپ سینه، لوگوی تیم را نیز در بر می گرفت.

در طول دهه ی 1950 تیم ها برای جلوگیری از شباهت ها در رنگ لباس، شروع به استفاده از لباس دوم برای خود کردند. در همین دوره و در سال 1960 بود که آرسنال نیز سبک راگبی مانند لباسش را نیز تغییر داد و از لباس های نخی استفاده کرد.

آرم مشهور "کنون" باشگاه برای بار نخست در اوایل دهه ی 1970 روی لباس تیم نقش بست. این لباس همان لباسی بود که آرسنال با آن موفق به انجام یک دوگانه در قهرمانی لیگ و جام حذفی در فصل 1970/71 شد.

در اواخر 1970 باشگاه برای اولین بار از لباس های با آرم های شرکتی استفاده کرد که در این دوره شرکت آمبرو بود. و در سال 1982 JVC به عنوان اولین اسپانسر باشگاه لغب گرفت، حمایت کننده ای که تا سال 1999 و تحویلش به SEGA هم چنان روی لباس قرمزهای لندن باقی ماند. سه سال بعد O2 جایگزین این شرکت بازی شد و این نیز تا شروع فصل 2006/07 و رسیدن به Fly Emirates ادامه یافت. این شرکت قراردادی 8 ساله با باشگاه داشت و دوباره آنرا تمدید کرد.

اتفاق جالبی در بازی لیگ قهرمانان آرسنال برابر هامبورگ در بازی چهارشنبه شب 13 سپتامبر در زمین تیم آلمانی برای این آرم پیراهن رخ داد. جایی که اسپانسر هر دو تیم یکسان بود و طبق قوانین یوفا در هیچ بازی ای دو تیم حق استفاده از حمایت کننده ای یکسان را ندارند و به همین دلیل آرسنال لباس هایی با تبلیغات Dubai بر تن کرد تا اتفاقی خاص در ذهن باقی بگذارد.

برای گرامی داشت سال پایانی بازی در هایبری که از 1913 ورزشگاه خانگی آرسنال بود، در آن فصل آرسنال لباس های قرمز خاصی پوشیدند.این رنگ برای احترام به رنگ لباس تیم در اولین سال حضور در هایبری انتخاب شد و لباس زرشکی تیم با حروف طلایی و شورت سفید و کفش های زرشکی ترکیب و تزئین شد. پس از ای در فصل 2006/07 که اسپانسر تیم نیز تغییر می کرد آرسنال دوباره همان لباس های سفید و قرمز را از نو بر تن کرد.

در فصل 2007/08 آرسنال لباسی را به عنوان لباس دومش طراحی کرد که یاد مرد افسانه ای اش، هربرت چاپمن را زنده کند. این لباس فاکتورهایی از طراحی را در بر می گرفت که اشاره به تاثیرات چاپمن بر بازی داشت، همچنین این لباس بازگشتی به لباس های سفیدی بود که گاهی در سال های مختلف رنگ باشگاه توپچی ها را به خود گرفته بودند.البته این لباس سفید نیز با وجود محبوبیت فراوان در فصل 2008/09، به مناسبت جشن 20 سالگی آنفیلد 89 و یاد آوری لحظات نفس گیر و قهرمانی لحظات پایانی آن دوره به لباس زرد با خط های آبی تغییر کرد. همان لباسی که در آن سال و در آن بازی در مرسی ساید، تیم به تن کرده بود.