آخرین بازی پسرهای بازبی پیش از فاجعه مونیخ

یکی از بهترین بازی‌ها در هایبری و در عین حال، یکی از نیش‌دارترین و تلخ‌ترین آن‌ها.

شصت‌وچهار هزار تماشاگر برای تماشای دیدار برابر منچستر یونایتد، روز شنبه اول فوریهٔ 1954، به ورزشگاه اختصاصی باشگاه آمده بودند. شاگردان مت بازبی بزرگ‌ترین رویارویی فوتبال انگلستان را رقم می‌زدند؛ تیمی که دو قهرمانی در کارنامه داشت و به فوتبال مهیج و هجومی‌اش شهرت داشت.

شروع طوفانی منچستر یونایتد

چهره‌های شاخص منچستر یونایتد ناامید نبودند. دانکن ادواردز با شوتی خشمگین و سهمناک از گوشهٔ محوطه جریمه، گل‌زنی را آغاز کرد. بابی چارلتون نیز پس از گذشت نیم ساعت از بازی، جک کلسی را مغلوب کرد و در نهایت گل تامی تیلور، یونایتد را در پایان نیمهٔ اول به جایگاهی تقریباً غیرقابل دسترس رساند؛ 3-0.

بازگشت شگفت‌انگیز آرسنال

آرسنال که تحت تأثیر بازی خوب حریف قرار گرفته بود، نیمهٔ دوم را متفاوت آغاز کرد. به شکلی باور نکردنی، تیم در عرض سه دقیقه سه گل به ثمر رساند. دیوید هِرد، که در آن زمان بازیکن منچستر یونایتد بود، گل نخست آرسنال را وارد دروازهٔ تیم خودی کرد. سپس جیمی بلومفیلد با عبور از هری گرگ نتیجه را 3-2 کرد و در میان ناباوری تماشاگران، خود او با ضربهٔ سری شیرجه‌ای، بازی را دوباره به تساوی کشاند.

ضربه نهایی پسرهای بازبی

اما یونایتد بی‌دلیل قهرمان نشده بود. آن‌ها بار دیگر خود را جمع کردند و دنیس وایولت گل چهارم را پیش از به‌ثمر رسیدن گل پنجم و دوم تامی تیلور به ثمر رساند تا همه‌چیز بار دیگر به سود یونایتد برگردد. آرسنال نمی‌خواست بازی را این‌گونه تمام کند و درک تَپ‌اسکاتِ ولزی با گل خود، پایانی هیجان‌انگیزتر رقم زد و یکی از گل‌ها را جبران کرد. ویک گروز نیز پیش می‌رفت تا بار دیگر بازی را به تساوی بکشاند، اما این بار شاگردان بازبی بازی را مدیریت کردند تا پیروزی مشهور 5-4 در تاریخ ثبت شود.

پایانی تراژیک

متأسفانه این دیدار، آخرین بازی آن‌ها در خاک انگلستان بود. تنها پنج روز بعد، در حادثهٔ هوایی مونیخ، پنج نفر از ترکیب اصلی آن روز جان خود را از دست دادند. راجر بایرن، کاپیتان و مدافع چپ تیم، به‌همراه کل خط هافبک شامل ادی کلمن، مارک جونز و دانکن ادواردز، و همچنین مهاجم تیم تامی تیلور، همگی در این سانحه کشته شدند. «پسرهای بازبی» تمام کسانی را که آن‌ها را زنده‌کنندگان فوتبال ناب در انگلستان می‌دانستند، برای همیشه ترک کردند.