سربازان گراهام، قهرمان لیگ

هنوز خاطرات شب رویایی آنفیلد در ذهن هواداران آرسنال و لیورپول تازه بود که دو فصل بعد ، رقابت برای قهرمانی به نقطه ی اوج خود رسید. در روز 6 می سال 1991 ، آرسنال میزبان منچستر یونایتد بود و قبل از آن ، لیورپول به استادیوم سیتی می رفت تا برابر ناتینگهام فارست قرار بگیرد. اعداد و ارقام حاکی از آن بود که در صورت شکست لیورپول برابر ناتینگهام فارست ، آرسنال بدون هیچ زحمتی قهرمان انگلستان می شد - شرایطی کاملا متفاوت با دو سال پیش . شاگردان جورج گراهام در هایبوری گرد هم جمع آمدند تا بازی لیورپول را تماشا کنند، و البته نا امید هم نشدند.

گل دقیقه 64 یان وون (Ian Woan) ، پس از اینکه هر دو تیم از روی نقطه ی پنالتی به گل رسیده بودند، تکلیف بازی را مشخص کرد. لیورپول شکست خورده بود و آرسنال قهرمان شده بود. هلهله و شادی در هایبوری به پا خواست ولی حرفه ای گری گراهام هرگز به تیمش این اجازه را نداد که شرایط بازی عصر ، بر روی نتیجه تاثیر بگذارد.

بازیکنان در میان تشویق هواداران و از بین تونل افتخار بازیکن یونایتد وارد زمین شدند ولی با شروع بازی ، مانند همیشه ، همه چیز حرفه ای بود.

پس از اینکه آلن اسمیث در دقیقه ی 19 ، سانتر لی دیکسون را به گل تبدیل کرد ، آرسنال از حریف خود پیش افتاد. این ملی پوش انگلیسی ، با پاس کوین کمپل (Kevin Campbell) حساب کار را پیش از پایان نیمه اول 0-2 کرد. در نیمه ی دوم خطای هند استیو بروس (Steve Bruce) به اسمیث این اجازه را داد تا هتریک خودش را تکمیل کند و به عنوان آقای گلی لیگ نیز دست یابد. بروس از روی نقطه ی پنالتی یکی از گل های خورده را جبران کرد ولی این گل تاثیری بر خوشحالی توپچی ها نداشت.

شاگردان جورج گراهام با اقتدار قهرمان شدند. آنها در طول فصل فقط یکبار شکست خوردند - 1-2 در برابر چلسی - و تنها 18 گل دریافت کردند و با حضور دیوید سیمن در پشت چهار دفاع معروف خود توانستند 23 بار دروازه ی خود را بسته نگاه دارند.

در نهایت آرسنال با 83 امتیاز از 38 بازی، با هفت امتیاز اختلاف نسبت به تیم دوم، لیورپول ، به مقام قهرمانی رسید. البته در صورتی که از آنها به دلیل درگیری در بازی رفت برابر یونایتد در اکتبر 1990 دو امتیاز کسر نمی شد، این اختلاف به 9 امتیاز می رسید.