آرسنال شکست ناپذیر ، ستاره طلایی در تاریخ باشگاه

49 بازی، 36 برد، 13 تساوی، بدون باخت. ترکیبی از آرسنال که رکورد بازی بدون شکست در لیگ را در دوره ی زمانی می 2003 تا اکتبر 2004 بر جای گذاشت، برای مدت های زیاد در یادها خواهد ماند و این ماندگاری در کتاب های تاریخ تا همیشه خواهد بود.
روند تاریخی توپچی ها در واقع از میان یک فصل شکست خورده برای آن ها شروع شد. آرسنال که از باخت خانگی مقابل لیدز که موجب قهرمانی منچستر یونایتد در لیگ برتر شد، شوکه بود، در 7 می 2003 ساوتهمپتون را در هایبوری 6-1 در هم کوبید. هیچ کس در آن زمان نمی توانست فکر کند که چه چیزی از این پس انتظار آن ها را می کشید.

آرسنال فصل 2003/04 را با چهار برد متوالی در شرایطی خوب آغاز کرد ولی در بازی 8 از دوره ی شکست نخوردنش با شیوه ای دیگر به اولدترافورد آمد. ضربه ی پنالتی لحظات پایانی رود ون نیستلروی به کنار دروازه رفت و آرسنال با تساوی 0-0 از مهلکه گریخت. این نزدیک ترین خطر برای از بین بردن رکورد در تمام طول 49 بازی متوالی بود.

آرسنال در بیشتر مواقع در این دوره، تمام تیم هایی که در خانه و خارج از آن به مصافش می رفتند را تحت کنترل داشت. بردهای به یاد ماندنی ای در الاند رود، استمفورد بریج و آنفیلد رقم خورد؛ اینبه علاوه ی گل هایی فوق العده در جریان پیمودن این راه بود. گل پیروزی بخش رابرت پیرس در اکتبر 2003 آنفیلد یکی از بهترین های آن ها بود و تیری هانری هم گل هایی کلاسیک، پشت سر گل کلاسیک قبلی به ثمر می رساند.

آرسن ونگر تیمی ساخته بود که می توانست با هر تیم دیگری در اروپا مقایسه شود. با سول کمپبل و کولو توره در عقب، پاتریک ویرا و رابرت پیرس در میانه و تیری هانری که در خط جلو با دنیس برگکمپ همکاری می کرد و آرسنال تیمی پولادین و خوش سبک در برابر تمام رقبای لیگ برتری اش داشت.
آن ها همچنین میزان بالایی از شخصیت را نیز در خود می دیدند. بعد از بیرون رفتن از جام حذفی و لیگ قهرمانان اروپا در برهه ای کوتاه از زمان، آرسنال توانست با تبدیل عقب افتادگی 1-2 در هایبوری مقابل لیورپول به برد 4-2، یک بار دیگر خود را بالا بکشد و در کورس قهرمانی باقی بماند.

اواخر همان ماه آرسنال با تساوی 2-2 برابر تاتنهام توانست قهرمانی لیگ جزیره را برای خود کسب کند. موفقیت فوق العده شیرینی بود ولی تارخ هم چنان در حال شکل گیری بود: آرسنال هم چنان در مقابل بیرمنگام، پورتس موث، فولام و لستر، اولین رکورد در لیگ را پس از پرستون در قرن 19 تغییر داد.

رکورد 42 بازی بدون باخت پرستون 26 سال باقی مانده بود. آرسنال با این رکورد در 22 آگوست 2004 برابری کرد ولی خیلی زود در مصافی سخت شانسش را برای تغییر باخت 1-3 امتحان کرد و این عقب افتادگی را به برد 5-3 تغییر داد.

سه روز بعد هانری، سسک فابرگاس و خوزه آنتونیو ریس با برد مقابل بلکبرن در هایبوری، در صحنه ی اول برای ثبت خود در تاریخ بودند. تیم ونگر خود را به رکورد 49 بازی بدون شکست رساند و در عین حال چنان راحت گل زنی و روان فوتبال بازی می کرد که انگلستان کمتر در تاریخش تماشا کرده بود.

ردپای آرسنال در جدال اولدترافورد به پایان رسید و با پنالتی سخت گیرانه ی داور منچستر یونایتد موفق به برد 2-0 آرسنال در اکتبر 2004 شد. ولی این شکست نمی توانست دستآورد آرسنال را تاریک کند. "شکست ناپذیر" ونگر هیچ گاه فراموش نخواهد شد.