۵۰ بازیکن برتر آرسنال - جورج گراهام

برای بسیاری از هواداران آرسنال، جورج گراهام مغز متفکر پشت قهرمانی حماسی این تیم در سال ۱۹۸۹ محسوب می‌شود. اما هواداران قدیمی‌تر به خوبی نقش چشمگیر این اسکاتلندی در قهرمانی قبلی آرسنال در ۱۷ سال قبل از آن را هم به یاد می‌آورند.

گراهام یکی از تماشایی‌ترین بازیکنان آن دوران بود و نقش پررنگی در به ارمغان آوردن دوگانه لیگ و جام حذفی به هایبوری در سال ۱۹۷۱ داشت. او به‌عنوان بهترین بازیکن فینال جام حذفی، زننده گل‌های سرنوشت‌ساز و یک پاسور ماهر، تأثیر بسیاری از خط میانی بر بازی تیم می‌گذاشت.

اما او کارش را به‌عنوان هافبک شروع نکرد. زمانی که گراهام در سپتامبر ۱۹۶۶ از چلسی به آرسنال پیوست، مهاجم گلزنی بود که در استمفورد بریج به طور میانگین در هر دو بازی یک گل به ثمر می‌رساند.

گراهام پس از ورود به شمال لندن نیز به رکورد خود ادامه داد و در دو فصل اول خود پس از جانشینی جو بیکر، در صدر جدول گلزنان آرسنال قرار گرفت. توانایی شوتزنی، تکنیک فوق‌العاده و قدرت هوایی او را به مهاجم بسیار خوبی تبدیل کرده بود، اما کمبود سرعت باعث می‌شد که هرگز نتواند مهاجمی درجه یک باشد.

برتی می در اوایل سال ۱۹۶۹ با انتقال گراهام به خط میانی مرکزی، این مشکل را حل کرد و به شکوفایی استعداد او دامن زد. گراهام هنوز هم سهم گل‌های خودش را می‌گرفت، اما اکنون هافبک خلاق آرسنال بود. رویکرد آرام او در مرکز زمین، لقب «آرام‌گرد» را برای او به ارمغان آورد.

گراهام از موقعیت جدید خود به آرسنال کمک کرد تا در سال ۱۹۷۰ جام شهرهای اروپا را کسب کند و بخشی جدایی‌ناپذیر از تیم فاتح دوگانه می در سال ۱۹۷۱ بود. عملکرد این اسکاتلندی در فینال داغ جام حذفی مقابل لیورپول که با نتیجه ۲-۱ به سود آرسنال به پایان رسید، حیاتی بود.

در آن زمان به نظر می‌رسید که احتمال جدایی گراهام از آرسنال کم باشد، اما ورود آلن بال در اواسط فصل بعد، جایگاه او را در تیم متزلزل کرد. گراهام در دسامبر ۱۹۷۲ پس از زدن ۷۷ گل در ۳۰۸ بازی با پیراهن آرسنال به منچستریونایتد پیوست.

اما سرنوشت، ۱۳ سال بعد او را دوباره به هایبوری بازگرداند. گراهام در اولین فصل مربیگری خود در آرسنال، جام لیگ را بالای سر برد و در سال ۱۹۸۹ با آن پیروزی معروف ۲-۰ مقابل لیورپول در آخرین بازی فصل لیگ، به اولین نفری تبدیل شد که هم به‌عنوان بازیکن و هم به‌عنوان مربی با آرسنال قهرمان لیگ می‌شود.

گراهام قبل از خداحافظی در سال ۱۹۹۵، یک قهرمانی دیگر در لیگ در سال ۱۹۹۱، یک دوگانه بی‌سابقه داخلی در سال ۱۹۹۳ و جام برندگان جام اروپا در سال ۱۹۹۴ را برای آرسنال به ارمغان آورد. گراهام نه تنها مربی بزرگی بود، بلکه بازیکن فوق‌العاده‌ای هم بود.