نمیخواهیم برای چهارم شدن بجنگیم

از زمانی که جک ویلشر در پیش فصل 2011 و دیدار برابر نیویورک ردبولز پس از هفت دقیقه زمین را ترک کرد و در ابتدا اسکن ها مصدومیتش را مشکلی جزئی نشان میدادند، جک همواره درگیر آمادگی جسمانی بوده است.

ویلشر پس از 15 ماه موفق به بازگشت شد و پس از 524 روز نهایتا در بازی رسمی پیراهن آرسنال را به تن کرد. ولی مجددا برای خارج کردن پین از مچ پایش زیر تیغ جراحی رفت و مجبور بود دوباره مراحل آمادگی کامل را پشت سر بگذارد.

چهار هفته از پیش فصل توپچی ها گذشته بود که او را در هتل لوتن هو ملاقات کردیم - منطقه ای وسیع در حومه هرتفوردشر - جایی که چایی که سرو میشد پیش زمینه خوبی برای دیدار با یکی از خواص فوتبال انگلستان بود. شلوار جین و تی شرت سفید پوشیده بود. همانطور که از مسیر منتهی به جایی که قرار داشتیم میگذشت نگاه های مهمانان را به سمت خودش میکشید که پیش از آن مهمترین دغدغه شان این بود که اول مربا را روی کلوچه شان بریزند و بعد خامه را، یا بالعکس.

آن روز او تنها یک جلسه تمرین داشت، چیزی که ویلشر از آن ممنون بود، زیرا فرصتی بود میان دو روزی که باید روزی دو جلسه تمرین میکرد - آمادگی جسمانی و تمرینات سرعتی و البته تمرینات با توپ بیشتر. البته شکایتی نداشت:"در دو سال گذشته برای اولین بار است که تمرینات پیش فصل دارم. تمرینات استقامتی و قدرتی زیادی داشته ایم. در نهایت احساس کرده ام با سایرین به یک سطح رسیده ام. احساس میکنم آماده ام."

و اما مچ پایت؟ ویلشر نگاه مختصری به پای راستش که در دو سال گذشته مشکلات زیادی برایش داشته می اندازد:"در ماه های منتهی به پایان فصل گذشته اذیتم میکرد - چون روی سکو مینشستم. باید بازی میکردم تا احساس بهتری داشته باشم و البته نمیتوانستم این کار را انجام دهم. در ابتدای تابستان جراحی داشتم تا پینی که در مچ پایم قرار داده بودند را در بیاورند و پینی کوچکتر را قرار دهند - پس الان وضعیت بهتر است. برای همیشه."

ناامیدی مفهومی آشکار برای هواداران آرسنال در چندین فصل گذشته بوده است - این چیزی است که ویلشر آن را برای خودش هم بسط داده.

"احساسم طوری است که انگار مصدومیت اصلی برای خیلی وقت پیش بوده. زیرا زمانی که مصدوم میشوید و نمیتوانید کاری را که دوست دارید انجام دهید، وحشتناک است و البته زمان هم سپری نمیشود. برای اولین بار بود که باید به خاطر مصدومیت جراحی میکردم. بنابراین زمانی که شنیدم پایم نیاز به عمل دارد، احساس کردم شرایط خیلی جدی است. و البته همینطور هم بود.

"طی کردن تمام آن مراحل بازیابی و فیزیوتراپی واقعا دلهره آور بود. قبلا سایر بازیکنان مصدوم را در باشگاه می دیدید و فکر میکردید: 'به اون سختی هم که میگویند کار نمیکنند.' این باعث شد بفهمم فکرم درست نبوده. باید به سختی کار کنید، آمادگیتان را بالا ببرید و کارهایی که فیزیوتراپیست برای شما در نظر گرفته را انجام دهید. در غیر این صورت قوی باز نخواهید گشت."

تولد پسرش آرچی سه روز پس از جراحی مصدومیت اصلی اش بود. در سپتامبر 2011. چیزی که خودش میگوید باعث از بین بردن یکنواختی کارهای بازیابی شده بود: کمپرس یخ، نشستن، کمپرس یخ و باز هم نشستن. تکرار و بیقراری.

"آرچی باعث شد بتوانم ادامه دهم." از پسرش که حرف میزند لبخند گرمی روی صورتش می آید. "زمانی که نمیتوانستم کاری انجام دهم و همه زمانم خالی بود، به جای بیکار نشستن، با پسرم بودم و میتوانستم بیشتر کنار او باشم. خیلی از فوتبالیست ها در زمان مصدومیتشان بچه دارند، بنابراین از اینکه جزء آن دسته بودم خوشحالم. شبیه من هست؟

"مردم میگویند راه رفتن و دویدنش شبیه من است، اگرچه هنوز دو سالش نشده. توپ را شوت میکند، البته با پای راستش که خب این کمی تفاوت ایجاد کرده. تعریف کج خلقی را هم دارد و خیلی راحت میتواند عصبانی شود. ولی هیچوقت عصبانیتش طول نمیکشد."

فرآیند بازیابی چیزی است که بیشتر بازیکنان در طول زمان بازیشان آن را تجربه میکنند. ولی برای ویلشر این روند با خوش شانسی همراه نبود و جک برگشت به عقب ها را نیز تجربه کرد.

"سخت است، خصوصا زمانی که مانند من چند برگشت به عقب (از نظر آمادگی) نیز داشته باشید - احتمالا بدترین چیزی که میتوانید تجربه کنید. به سمت هدفی حرکت میکنید، و به یکباره میفهمید که هدف عقب تر رفته.

"سایر پسرها را میبینید که به تمرین میروند و این واقعا ناامید کننده است. آیا با انگیزه ماندن سخت است؟ گاهی - ولی باید کار را انجام دهید زیرا در غیر این صورت قوی باز نخواهید گشت."

کلمات پایانی ویلشر ترسی را که در زمان مصدوم بودنش داشته نشان داد. چیزی که قطعا در ذهن هر بازیکنی که مصدوم بوده هست. آیا باز هم میتوانم همان بازیکن قبلی شوم؟

"هرگز به این فکر نکردم که آیا باز هم میتوانم فوتبال بازی کنم یا نه - همیشه میدانستم که میتوانم. ولی این سوال را از خودتان میپرسید که آیا میتوانید به همان سطح که بودید برگردید؟ فوتبال همیشه رو به جلو حرکت میکند - سریع تر میشود و بازیکنان خشن تر.

"زمانی که به اندازه من از بازی دور باشید، سوال ها به سمت شما می آیند. که خب کمی سخت است. سایر بازیکنان را زمانی که در باشگاه گیر کرده اید میبینید که بهتر و بهتر میشوند. تنها چیزی که میخواهید رفتن به زمین و پیشرفت کردن است، ولی نمیتوانید. از نظر روانی خیلی سخت است، خصوصا زمانی که 18، 19 یا 20 ساله هستید. زیرا این برهه ای است که دارید بازی را یاد میگیرید و همواره در حال پیشرفتید. بنابراین از دست دادن چنین فرصت طولانی سخت است."

بیشتر رویاهای جوانی ویلشر حول بازی کردن برای تیم اصلی آرسنال میچرخید - از زمانی که در اکتبر 2001 و در 9 سالگی به آکادمی آرسنال پیوست و هدفش را راهیابی به تیم شکست ناپذیر آرسن ونگر تعیین کرد. یک مصدومیت چیزی نبود که باعث ناامدی او از رسیدن به هدفش شود.

بازگشت به تیم در اکتبر 2012، ویلشر بلافاصله وارد چالش جدیدی شد، آرسنال باید از دو شکست پشت سر هم فاصله میگرفت. آرسن ونگر در ساعت 10:30 صبح دیدار برای کوئینز پارک رنجرز به ویلشر اعلام کرد او در ترکیب اصلی خواهد بود با این توضیح:"گاهی فکر میکنم بهتر است زمانی که برای مدتی طولانی بیرون بوده اید فرصت زیادی برای فکر کردن به بازی نداشته باشید." ویلشر 67 دقیقه بدون مشکل در دیداری درگیرانه بازی کرد و آرسنال با تک گل دیرهنگام میکل آرتتا به مسیر پیروزی بازگشت.

ولی همینطور که فصل پیش میرفت آرسنال یکی پس از دیگری از جام ها کنار میرفت و جایگاه خوبی هم در جدول لیگ نداشت. شکست 2-1 برابر تاتنهام در ماه مارچ آرسنال را 7 امتیاز پشت سر رقیب سنتی اش قرار داد - چیزی که باعث شد همه فکر کنند قدرت از امریتس به وایت هارت'لین منتقل شده. آیا چنین احساسی بین بازیکنان بود، که خیلی زود کارشان تمام شده؟

"این اتفاق هر سال می افتد، فکر میکنم. حتی امسال نیز چیزهایی خواندم، مانند:'آرسنال مدعی قهرمانی نیست.' این را برای سال ها داشته ایم. احساس میکنم ترکیب فوق العاده ای داریم، چیزی که در بازیهای پایانی فصل گذشته نشان دادیم - 11 بازی بدون شکست پس از باخت برابر تاتنهام. بنابراین اگر بتوانیم این فرم را حفظ کنیم، شانس خواهیم داشت. زمانی که باید نتیجه را بگیریم، میرویم و این کار را انجام میدهیم. این چیزی است که نیاز داریم وارد فصل جدید بکنیم."

شکی نیست که امسال فصلی تعیین کننده برای باشگاه است. آرسنال هشت فصل بی جامی را تجربه کرده و این روند باید روزی با گرفتن جام متوقف شود.

"ما ناامیدی هواداران را درک میکنیم، زیرا این برای ما هم مهم است. آرسنال تیمی بوده که همه چیز را برنده میشده. ولی اکنون برای هشت سال است که چیزی نبرده ایم - میدانیم که باید چه کاری انجام دهیم. زمان آن رسیده تا جام ها را برنده شویم و در پایان فصل در بالای جدول باشیم. نمیخواهیم که فقط برای چهارمی بجنگیم. میخواهیم با تیم هایی مانند چلسی، سیتی و یونایتد رقابت کنیم. احساس میکنیم برای انجام این کار به اندازه کافی خوب هستیم.

"فصل گذشته بازیهایی را در جام های حذفی از دست دادیم که میتوانستیم با بردن آنها به جام برسیم. در جام اتحادیه به بردفورد باختیم و در جام حذفی به بلکبرن در خانه. هرگز نباید بازیهایی مانند آنها را ببازیم. این فصل باید فراتر برویم، کمی رشد کنیم و بفهمیم که جام لازم داریم - آرسنال تیم خیلی خوبی برای جام بردن است تا نبردن. این فصل در چهار رقابت خواهیم بود. میدانیم که باید یکی از آنها را ببریم."

آرسنال نسبت به فصل گذشته تغییرات بسیار ناچیزی داشته - در طرفی دیگر سایر مدعیان مربی عوض کرده اند. اکنون ونگر به باسابقه ترین مربی جزیره تبدیل شده - چیزی که ویلشر امیدوار است در کورس قهرمانی باعث برتری آرسنال شود.

"زمان همه چیز را مشخص خواهد کرد - ولی گاهی بازیکنان با مربی جدید یکنواخت نمیشوند یا گاهی چیزهایی را تغییر میدهند که بازیکنان دوست ندارند. جالب است که ببینیم چه چیزی رخ میدهد. امیدوارم به نفع ما پیش برود."

ویلشر میگوید زمانی که خبر بازنشستگی فرگوسن را شنیده شوکه شده است، دقیقا مانند سایرین در دنیای فوتبال.

و زمانی که کار به شایعات بی پایان نقل و انتقالات میرسد، ویلشر میگوید بازیکنان نیز مانند سایرین از شرایط بی اطلاعند.

"فکر میکنم ما هم شبیه هوادارن هستیم. تنها شایعات را در خبر اسکای میبینیم و یا در روزنامه ها میخوانیم. ما هم مانند هواداران از شنیدن نام سوارز پیرامون آرسنال هیجان زده میشویم. او بازیکنی با سطح جهانی است - پس طبیعی است که هیجان زده شوید و البته همه پسرها هیجان زده میشوند. ولی چه کسی میداند که در نهایت چه اتفاقی می افتد؟ آیا زمانی که قرارداد بسته میشود ما آخرین نفراتی هستیم که میفهمیم؟ فکر میکنم بله. واقعا کسی نمیخواهد از رئیس بپرسد چه چیزی دارد رخ میدهد."

ویلشر به تصویری که در ذهنش ساخته میخندد. تصویری که در آن بازیکان دور ونگر جمع شده اند و او را در مورد نقل و انتقالات سوال پیچ کرده اند. ولی او میداند فردا که آرسنال فصل جدید را برابر استون ویلا آغاز کند ترکیب آرسنال هرچه که باشد، بازیکنان باید برای کسب جام متحد باشند.

"من آماده ام - اگر رئیس میخواهد در این فصل 40 یا 50 بازی انجام دهم، آماده ام تا آن را انجام دهم."