جام خیریه ۲۰۰۳، فرانسیس جفرز و ۱۲ باشگاه او

"تو هرگز نمی‌دونی کجا تو فوتبال سر در میاری. باید با کارت‌هایی که برایت کشیده شده کنار بیایی. تا آخرش ادامه بده." فرانسیس جفرز.

فرانسیس جفرز در ۲۵ ژانویه ۱۹۸۱ در لیورپول متولد شد و فوتبالش را در اورتون آغاز کرد. او در تاریخ ۲۶ دسامبر ۱۹۹۷ در بازی منچستر یونایتد مقابل اورتون، در سن ۱۶ سالگی به عنوان بازیکن تعویضی وارد زمین شد.

او ۲۰ گل در ۶۰ بازی به ثمر رساند و با کوین کمپل، بازیکن سابق آرسنال، زوج خط حمله موفقی تشکیل داد. اما پس از اختلاف بر سر پول (به او بزرگترین قرارداد تاریخ اورتون پیشنهاد شد اما آن را رد کرد)، هواداران اورتون به او روی آوردند.

و بنابراین او در ۱۴ ژوئن ۲۰۰۱ با قیمتی بین ۸ تا ۱۰ میلیون پوند، بسته به منبعی که مطالعه می‌کنید، به آرسنال پیوست. (جالب است که برخلاف بقیه زندگی‌اش، یادآوری خود جفرز از این اتفاق متفاوت است. او اخیرا در مصاحبه‌ای گفت: "آرسنال دنبال من بود و اورتون به پول نیاز داشت." هیچ اشاره‌ای به عدم توافق بر سر شرایط با اورتون یا در واقع در موقعیت‌های دیگر، همانطور که در ادامه خواهید دید، نشده است.)

همانطور که همه می‌دانیم، آرسن ونگر می‌تواند برخی از خریدهای فوق‌العاده انجام دهد - هم از نظر بازیکنان ناشناخته‌ای که خوب می‌شوند، بازیکنان خوبی که بسیار بهتر می‌شوند (آنری، پیرس) و بازیکنانی جوان که شکوفا می‌شوند. در گروه آخر، شاید بتوان به والکات و رمزی اشاره کرد، در گروه وسط آنری و پیرس.

درک اینکه آقای ونگر و در واقع همه چطور جفرز را اینقدر اشتباه ارزیابی کردند سخت است - در واقع چرا نه تنها به او بهترین بسته پیشنهادی تاریخ اورتون برای ماندن پیشنهاد شد، بلکه آرسنال رکورد خود را برای خرید او شکست.

شاید همه این‌ها به خاطر آن هیاهوی "روباه در جعبه" بود که حتی آنری هم یک یا دو بار تکرار کرد. شاید آقای ونگر توسط کسی در هیئت مدیره تشویق شد تا از فریادهای AAA پیروی کند.

به هر حال، از همان ابتدا احساس می‌شد که اینجا یا مردی است که به تبلیغات مدیر برنامه خود باور دارد یا پسری گم شده.

البته مصدومیت‌ها هم بودند - به اندازه کافی بد برای رنج بردن، اما بدتر زمانی که باشگاه شما به فینال جام می‌رسد (۲۰۰۲، ۲۰۰۳). او در مسیر رسیدن به فینال دوم گل زد - اما آن‌ها دو گل مقابل فارنبرو بودند، اگرچه یک گل هم مقابل چلسی زد.

در مورد قهرمانی لیگ در ۲۰۰۱/۰۲، او شش بازی انجام داد.

آخرین بازی او برای ما جام خیریه ۲۰۰۳ بود. این بازی نمونه‌ای از زندگی جفرز بود. او به عنوان بازیکن تعویضی وارد زمین شد و دوباره اخراج شد. در ۱ سپتامبر ۲۰۰۳ او با قرضی به اورتون بازگشت.

و گلزنی از بین رفته بود. او ۲۲ بازی انجام داد و دو گل زد. و درست همانطور که قبلاً با مدیریت اورتون اختلاف پیدا کرده بود، دوباره اختلاف پیدا کرد و در ۱۰ آگوست ۲۰۰۴ به چارلتون با قیمت ۲.۶ میلیون پوند فروخته شد. او در ۲۴ بازی پنج گل زد و به صورت قرضی به رنجرز رفت اما به دلیل اینکه در لیگ اسکاتلند موفق نبود زودتر بازگردانده شد.

قرارداد او در چارلتون تمام شد و او به بلکبرن رفت. او یک گل برای آن‌ها زد و سپس به صورت قرضی به ایپسویچ رفت. در اینجا فرم او کمی بهتر شد و ایپسویچ سعی کرد او را بخرد اما باورنکردنی است که بلکبرن (که او را رایگان گرفته بود) امتناع کرد و حتی زمانی که یخ کمی آب شد، جفرز پیشنهاد ایپسویچ را رد کرد.

در ۹ آگوست ۲۰۰۷، جفرز با شفیلد ونزدی قرارداد امضا کرد، در شکست ۱-۴ مقابل ایپسویچ که باید خوشحال بود که او را نگرفته بودند، بازی کرد و مصدوم شد.

فرم او بهتر شد اما در تاریخ ۲۰ اکتبر ۲۰۰۷ در بازی مقابل استوک سیتی، با رایان شاوکراس بسیار بدجنس برخورد کرد و با آسیب دیدگی رباط مچ پا روی برانکارد رفت.

مصدومیت‌ها، گل‌های گاه به گاه و درخشش‌های بسیار گاه به گاه تا ۲۵ آگوست ۲۰۰۹ ادامه داشت که جفرز به دلیل ضربه سر به تامی فریزر در شکست ۲-۰ در جام اتحادیه مقابل پورت ویل اخراج شد. او در لیست انتقال قرار گرفت.

هیچکس او را نمی‌خواست بنابراین او آزاد شد و ونزدی به دسته سوم سقوط کرد.

در این زمان ما در عصر آزمایش‌های ناموفق بودیم. او به یک باشگاه می‌رفت، تست می‌داد و قرارداد نمی‌گرفت. بلکپول و حتی اورتون به او فرصت دادند.

بنابراین بعد از آن به نیوکاسل یونایتد جتس در استرالیا رفت که در ۲۹ اکتبر ۲۰۱۰ با قراردادی ۱۰ بازی‌ای قرارداد بست. و حدس بزنید چی؟ اگرچه نیوکاسل می‌خواست جفرز بماند، اما نتوانستند به توافق برسند.

بنابراین به موترول رفت که تا ۱ ژوئن ۲۰۱۱ ماند و سپس آزاد شد و در ۲۰ اکتبر ۲۰۱۱ به نیوکاسل یونایتد جتس بازگشت. او چهار گل در ۲۵ بازی زد و آزاد شد.

در ۱۲ اکتبر ۲۰۱۲، جفرز با باشگاه فلوریانا در لیگ برتر مالت قرارداد بست. او پس از دو بازی به دلیل عدم پرداخت دستمزد از آنجا رفت. در ۸ مارس ۲۰۱۳، جفرز با اکرینگتون استنلی قرارداد بست.

در نوامبر ۲۰۱۳، جفرز به صورت تمرینی در بری حضور داشت و سپس در برونئی دی پی ام ام تمرین کرد اما قرارداد نبست.

امروزه، جفرز به نظر می‌رسد مردی با مشکلات است. اخیرا، پس از اتهامات رفتار تهاجمی که بعدا به عنوان «تکان دادن جارو» به پدرشوهرش که دچار آسیب شده بود گزارش شد، با پلیس تماس گرفته شد. او به رفتار تهدیدآمیز متهم شد و به مدت ۱۲ ماه برای حفظ آرامش ملزم شد.

با این حال، او چیزهای خوبی برای گفتن دارد، مانند این مورد در مصاحبه اخیر ...

"من با مربیان خوبی بازی کرده‌ام. والتر اسمیت، دیوید مویس، مارک هیوز اما تا به امروز، آرسن ونگر بهترین مربی‌ای است که برایش بازی کرده‌ام.

آرسن و والتر سبک‌های کاملاً متفاوتی داشتند. والتر بیشتر داد می‌زد و صحبت می‌کرد. آرسن بسیار دست به کار بود. او دوست داشت هر جلسه تمرینی را ببیند اما بسیار ساکت بود. او خیلی کم صدایش را بلند می‌کرد. او نیازی به فریاد زدن زیاد نداشت. او تیمش را به درستی تنظیم کرد و ما خیلی کم بازی را واگذار کردیم. او بازیکنان سطح جهانی بیشتری داشت. کارش آسان‌تر بود."

در مورد آینده خود، او سال گذشته گفت: "من ادامه خواهم داد مگر اینکه کسی دیگر نخواهد من را. من فقط ۳۲ سالم است. هنوز چیزهای زیادی در تانک وجود دارد."

باشگاه‌ها (گل‌های زده)
۱۹۹۷ تا ۲۰۰۱ و ۲۰۰۳ تا ۲۰۰۴ (قرضی) در اورتون - ۷۷ بازی (۲۰)
۲۰۰۱ تا ۲۰۰۴ در آرسنال - ۳۹ بازی (۸)
۲۰۰۴ تا ۲۰۰۶ در چارلتون - ۲۴ بازی (۵)
۲۰۰۵ در رنجرز (قرضی) ۱۲ بازی (۰)
۲۰۰۶ تا ۲۰۰۷ در بلکبرن - ۱۵ بازی (۱)
۲۰۰۷ در ایپسویچ تاون (قرضی) ۹ بازی (۴)
۲۰۰۷ تا ۲۰۱۰ در شفیلد ونزدی - ۶۰ بازی (۵)
۲۰۱۰ تا ۲۰۱۱ و ۲۰۱۱ تا ۲۰۱۲ در نیوکاسل جتس - ۲۶ بازی (۲)
۲۰۱۱ در موترول - ۱۴ بازی (۲)
۲۰۱۲ در فلوریانا - ۲ بازی (۱)
۲۰۱۳ در اکرینگتون استنلی - ۷ بازی (۲)
جمع کل ۲۸۵ بازی (۵۰)

به قلم Tony Attwood در سال ۲۰۱۴

آپدیت: وی از سال ۲۰۲۰ تاکنون، در تیم های ذخیره اورتون، ایپسویچ و اولدهام، دستیار سرمربی بوده است و در حال حاضر فعالیتی ندارد.