آرتتا و بازار نقل و انتقالات

می‌دانم که خیلی راحت می‌توان به مشکلات آرسنال پرداخت. اما یکی از مواردی که نظرم را به تابستان کنونی جلب می‌کند این است که با جذب بازیکنان احتمالی چه تغییرات تاکتیکی‌ای در تیم ایجاد می‌شود. می‌دانم که چنین چیزی در گرو جذب بازیکن است، که هنوز به‌طور رسمی خبر جذب هیچ بازیکنی را اعلام نکرده‌ایم [این مقاله روز قبل از جذب نونو تاوارس منتشر شده است]، اما به محض اینکه چنین اتفاقی را تجربه کنیم، کنجکاوم ببینم آن بازیکن پتانسیل ایجاد چه تغییری در ترکیب را فعال می‌کند؟

 

دسامبر [آذر/دی] گذشته، سرمربی با صراحت برای نخستین بار درمورد برنامه‌های بلندمدتش برای آرسنال گفت: «می‌خواهیم ترکیب ٣-٣-۴ را پیاده کنیم، اما برای این منظور به کیفیت‌های ویژه‌ای در در پنج الی شش پست احتیاج داریم، که درحال حاضر چنین ظرفیتی را در اختیار نداریم.»

 

در آن زمان عده‌ای این صحبت‌ها را بیهوده می‌دانستند و می‌گفتند بازیکنان نمی‌توانند آن‌طور که آرتتا از آن‌ها می‌خواهد بازی کنند، اما به‌نظرم ماجرا آن‌قدرها هم سرراست نیست. اول از همه یک دید کلی درمورد نگرش آرتتا و سیستم موردعلاقه‌اش پیدا کردیم، و اگرچه با این صحبتم یک فرد بسیار خوش‌بین (شاید هم یک احمق) جلوه کنم، اما احساس می‌کنم سیستمی که آرتتا تاکنون بازی کرده آن چیزی نیست که خودش می‌خواهد.

 

او از مکتب بارسلونا کارش را شروع کرده، و سال‌های زیادی را زیر نظر مربیانی مثل والتر اسمیت و دیوید مویس کار کرده، و خصوصا زیر نظر دو تن‌ از بهترین مربی‌های هجومی تمام دوران‌ها یعنی آرسن ونگر و پپ گواردیولا تجربه کسب کرده است. شاید ساده‌لوحانه صحبت می‌کنم، اما تابه‌حال هیچ تیمی که در یک فصل تنها ۵۵ گل زده باشد کاری از پیش نبرده و هیچ سرمربی‌ای با عملکردی مشابه آرتتا در تیمی در سطح آرسنال برای این مدت طولانی در جایگاه سرمربی‌ به‌کارش ادامه نداده است. چنین وضعیتی باعث نمی‌شود باشگاه‌های بزرگ‌تر نیز علاقه‌مند به همکاری با این سرمربی باشند.

 

شاید بتوان گفت این اولین فصل درست و حسابی آرتتا به‌عنوان سرمربی آرسنال باشد، و با وجود این‌که پاندمی کرونا برای گریبان‌گیر تمام تیم‌ها شد، اما همچنان فصل گذشته به‌صورت‌ عادی دنبال نشد.

 

نمی‌توان گفت آرتتا موفق به اعمال تغییر در ترکیب آرسنال نشده، اما فعالیت‌های او تاکنون بیشتر شبیه به سنباده زدن یک در کهنه است، پیش‌از آن‌که رنگ‌آمیزی آغاز شود. او تازه موفق شده ترک‌های ایجاد شده از اوزیل را پر کند، لک‌های به‌وجود آمده از موستفی را تمیز کند، و برآمدگی‌ حاصل از گوئندوزی را هموار کند؛ حالا همه این‌ها در کنار چند بازیکن دیگر از ترکیب کنار گذاشته شده‌اند. حالا این در کهنه نوسازی شده و آماده رنگ‌آمیزی است. مشتاقیم که ببینیم چه رنگی به آن می‌زنند. آیا یک رنگ جذاب سفید و قرمز روی آن می‌نشیند یا یک قهوه‌ای کدر و بدرنگ؟ شاید حرف سنگینی باشد اما این فصل باید بازیکنانی که توسط باشگاه و آرتتا جذب می‌شوند سرنوشت‌ تیم را تغییر دهند.

 

فارغ از آن‌که چه نظری درمورد مبحث «عملکرد آرسنال بعد از کریسمس» دارید، به‌نظرم می‌توان نیمه پر لیوان را نگاه کرد، هرچند عملکرد هر تیم در یک فصل فصل براساس هفته اول تا هفته سی و هشتم قضاوت می‌شود، نه یک بازه خاص در آن. شاید قضاوت درمورد تیمی که شروعی افتضاح داشته اما در ادامه عملکرد قابل قبولی به‌نمایش گذاشته، در مقایسه با تیمی که یک شروع خیره‌کننده را با پایانی ناامیدکننده پشت‌سر بگذارد تاحدود زیادی متفاوت باشد، اما درنهایت رتبه تیم در پایان فصل است که وضعیت تیم‌ را مشخص می‌کند. اگر هر دو سناریو به تمام کردن فصل در رتبه هشتم منجر شود، به‌راحتی می‌توان نتیجه گرفت تیم عملکرد قابل قبولی نداشته، فارغ از آن‌که برای رسیدن به چنین رتبه‌ای از چه مسیری عبور کرده باشد.

 

آرتتا انسان احمقی نیست و به‌خوبی می‌داند که آرسنال باید پیشرفت کند. درحال حاضر نحوه انجامش اهمیت دارد. آیا به‌اندازه کافی به رویکرد و استراتژی‌های فوتبالی خود اعتماد دارد و با آن‌ها ادامه خواهد داد؟ و در این صورت چقدر او و باشگاه برای شناسایی و جذب بازیکنانی که برای این استراتژی مناسب باشند تلاش خواهند کرد؟ اگر عملکرد باشگاه در بازار نقل و انتقالات مناسب باشد دیگر هیچ جایی برای بهانه‌جویی وجود ندارد و تمام مسئولیت‌ها بر دوش آرتتا خواهد بود تا عملکرد و نتیجه درخور آرسنال را برای تیم به ارمغان بیاورد.