جوایز جایگزین نشریه گل در لیگ برتر

فصل لیگ برتر، تقریباً تمام شده است، رفقا! به جز رقابت‌های روز پایانی لیگ قهرمانان اروپا، تمام مسابقات مهم دیگر به پایان رسیده‌اند. حتی به نظر می‌رسد انتخاب یکپارچه‌ای برای بازیکن سال وجود دارد و محمد صلاح در آستانه کسب تمامی جوایز مختلف است.

اما این به آن معنا نیست که فصل بدون اتفاق، درام یا کمدی بوده است. ابداً اینطور نیست. زیبایی لیگ برتر در این است که حتی زمانی که حساسیت‌ها کمتر می‌شود، باز هم می‌توانید از آن لذت ببرید.

پس بیایید با ما همراه شوید و قدم به فرش قرمز نشریه گل بگذارید تا شما را در مراسم جوایز جایگزین خودمان همراهی کنیم...

بازی فصل

نامزدهای زیادی برای اولین جایزه ما وجود داشتند، از جمله تساوی ۲-۲ دقیقه آخری اورتون مقابل لیورپول در آخرین دربی مرسی‌ساید در گودیسون پارک که هنوز هم خاطره‌اش در ذهن‌ها زنده است. با این حال، ما به سراغ پیروزی ۵-۱ آرسنال مقابل منچسترسیتی رفتیم که تقریباً هر چیزی را که از یک رویارویی پرشور در لیگ برتر می‌خواهید، در خود داشت.

پس از رقابت برای عنوان قهرمانی در فصول ۲۰۲۲/۲۳ و ۲۰۲۳/۲۴، بسیار واضح شده است که آرسنال و سیتی به هیچ وجه از یکدیگر خوششان نمی‌آید. زمانی که سیتیزن‌ها در تساوی ۲-۲ ماه سپتامبر، یک امتیاز از توپچی‌ها گرفتند، کنایه ارلینگ هالند به میکل آرتتا مبنی بر اینکه او باید "متواضع بماند"، چاشنی اضافه‌ای بود که این رقابت عصر جدید به آن نیاز داشت. اینها کلماتی بودند که بعداً گریبانگیر مهاجم نروژی شدند.

قهرمانان حال حاضر لیگ، در استادیوم امارات کاملاً از هم پاشیدند. پدیده نوجوان، مایلز لوئیس-اسکلی، که در بازی رفت نیز مورد تمسخر هالند قرار گرفته بود، با کپی کردن حرکت شادی گل ذن مانند مهاجم، انتقام خود را گرفت، در حالی که در پایان بازی، آهنگ "Humble" از کندریک لامار در بلندگوهای ورزشگاه پخش می‌شد. بچگانه؟ البته. اما آیا فوتبال به این نوع کنایه‌ها نیاز دارد؟ قطعاً.

بدترین بازی فصل

متأسفانه برای هواداران سیتیزن‌ها، این مقاله مطلب خوشایندی نخواهد بود. پپ گواردیولا و شاگردانش نیز به شکلی ننگین و بدنام، در یکی از بدترین بازی‌های فوتبالی که در هر نقطه از این سیاره انجام شده است، سهیم بودند.

تساوی ۰-۰ منچسترسیتی در خانه همسایه‌اش منچستریونایتد باید از تاریخ پاک شود. این بازی دنیای فوتبال را به حالت عزای جمعی و غیرمنطقی برای آنچه که فوتبال در گذشته بود، فرو برد. خوشبختانه برای ما، دو ماه اخیر این ورزش سرگرم‌کننده فوق‌العاده‌ای بوده است و همه ما تلاش زیادی کرده‌ایم تا ننگ اولدترافورد را فراموش کنیم.

بزرگترین فراتر از انتظارها

دست‌ها بالا، چه کسی پیش‌بینی می‌کرد که ناتینگهام فارست تا روز پایانی فصل برای کسب سهمیه لیگ قهرمانان اروپا بجنگد؟ چه کسی فکر می‌کرد که آنها برای بخش زیادی از فصل در جمع سه تیم برتر باشند؟

حتی پرشورترین هواداران فارست نیز اذعان خواهند کرد که چنین سرنوشت موفقی را برای فصل ۲۰۲۴/۲۵ خود پیش‌بینی نمی‌کردند. آنها به اولین تیمی در تاریخ لیگ برتر تبدیل شده‌اند که امتیازات خود را از یک فصل به فصل بعدی دو برابر کرده‌اند و فارغ از اتفاقی که در روز یکشنبه مقابل چلسی رخ می‌دهد، سال آینده به رقابت‌های اروپایی باز خواهند گشت. درود بر نونو اسپریتو سانتو که توانست تیمش را از هرج و مرج سیتی‌گراند نجات دهد.

بزرگترین ناامیدی‌ها

شبهات زیادی در خارج از منچستریونایتد، قبل از شروع این فصل وجود داشت، با توجه به تصمیم بی‌برنامه آنها برای اخراج نکردن اریک تن‌هاخ در تابستان و در عوض، حمایت از او با ۲۰۰ میلیون پوند خرید بازیکن دیگر. واقعاً نباید شیاطین سرخ را شوکه می‌کرد که آنها شروعی آنقدر ضعیف داشتند که چاره‌ای جز برکناری دیرهنگام این هلندی از سمت خود نداشتند.

انتظار، هم در داخل و هم در خارج از باشگاه، این بود که روبن آموریم پس از آمدن از اسپورتینگ لیسبون، وضعیت را به شدت بهبود بخشد، به ویژه پس از آنکه رود فن نیستلروی، سرمربی موقت، اوضاع را آرام کرده بود. به نحوی، یونایتد حتی بدتر شد و زیر نظر سرمربی پرتغالی، به طور میانگین کمتر از یک امتیاز در هر بازی کسب می‌کند.

مهمترین ضربه، جدای از اینکه هنوز شانس کسب رتبه هفدهم (هفدهم، باورنکردنی است!) را دارند، این است که یونایتد فرصت طلایی خود را برای نجات فصل با یک جام و حضور غیرمنتظره در لیگ قهرمانان فصل آینده از دست داد و در فینال لیگ اروپا چهارشنبه شب مغلوب تاتنهام شد. "بچه‌ها، این تاتنهام است" چه شد؟

بهترین لباس‌های ورزشی (کیت‌ها)

این بخش در ابتدا قرار بود جایزه‌ای برای یک دست لباس ورزشی خاص باشد، اما با توجه به زیبایی فوق‌العاده هر سه کیت تیم ایپسویچ تاون، مجبور شدیم استثنا قائل شویم. تیم "تراکتور بویز" نتوانست در اولین فصل حضور خود در لیگ برتر از سال ۲۰۰۲ دوام بیاورد، اما حداقل در حین سقوط در جدول، ظاهری فوق‌العاده داشتند.

آن ظاهر و احساس کلاسیک پیراهن آبی خانگی، با خطوط باریک و سپری در پشت لوگو. آن حس سلطنتی کیت قرمز تیره خارج از خانه. آن سرزندگی و جزئیات موجود در کیت سوم صورتی. فوق‌العاده است!

پاس گل فصل

متاسفم، اما هیچ راهی وجود ندارد که یک مدافع میانی بتواند به شکلی که میکی فن‌ده‌فن بازی می‌کند، عمل کند. ربودن توپ در نیمه زمین خودی، دویدن تا خط عرضی حریف و ارسال یک پاس کات‌بک بی‌نقص برای برنان جانسون تا او توپ را وارد دروازه کند؟ مضحک است.

برنده ما در این بخش، فن‌ده‌فن در بازی مقابل منچستریونایتد در ماه سپتامبر است. هر چقدر که دلتان می‌خواهد می‌توانید این صحنه را بارها و بارها تماشا کنید.

خنده‌دارترین لحظه

در هفته دوم فصل، چلسی به ولورهمپتون سفر کرد تا با تیم ولوز روبرو شود و شب را قبل از بازی در این شهر گذراند. نونی مادوئکه از این شهر خوشش نیامد و آن را در اینستاگرام "مزخرف" نامید، که باعث خشم شدید محلی‌ها شد.

روز بعد، مادوئکه هت‌تریک کرد و آبی‌ها با نتیجه ۶-۲ پیروز شدند، پس از آن او از مردم محلی عذرخواهی کرد: "فقط می‌خواهم از هر کسی که شاید ناراحت کرده باشم، عذرخواهی کنم. این فقط یک اشتباه انسانی بود، یک حادثه. قرار نبود این حرف در شبکه‌های اجتماعی من منتشر شود. مطمئنم ولورهمپتون شهر زیبایی است و من متاسفم. در مورد هو شدن، انتظارش را داشتم اما این بخشی از بازی است. باید بتوانید تحت چنین فشاری بازی کنید."

تماشایی‌ترین تیم

اونای امری نه تنها استون ویلا را به تیمی رقابتی تبدیل کرده است، بلکه آنها سبک واقعی خود را نیز با محتوایشان همراه کرده‌اند. آنها در پرخاشگری بی‌رحم هستند و تیمی طراحی شده‌اند تا با لذت موقعیت گل ایجاد کنند، حتی اگر این به معنای از دست دادن تعداد قابل توجهی از موقعیت‌ها در سمت دیگر زمین باشد.

هنگامی که در ویلا پارک بازی می‌کنند، تیم امری تا سر حد نفس‌گیر بودن، بی‌وقفه حمله می‌کند. آنها برای یکدیگر سخت تلاش می‌کنند و رفاقت و همدلی که در سه فصل اخیر در این شهر (بیرمنگام) شکل گرفته، ستودنی است.

آنها در لیگ قهرمانان اروپا به طرز باورنکردنی به یک بازگشت بزرگ مقابل پاری سن ژرمن، فینالیست نهایی، نزدیک شدند. حتی نزدیک شدن تا یک قدمی چنین شاهکاری، گواه کافی بر تماشایی بودن بی‌نظیر و فعلی بی‌رقیب این تیم ویلا بود.

پدیده سال

ابتدا بیایید معیارهایی را تعیین کنیم. جوایز بازیکن جوان سال لیگ برتر و اتحادیه بازیکنان حرفه‌ای (PFA) به طرز مسخره‌ای آسان‌گیرانه هستند و بازیکنان نسبتاً با تجربه نیز می‌توانند این افتخارات را کسب کنند.

آنچه باید اتفاق بیفتد این است که مقامات مربوطه محدودیت‌های جدیدی را معرفی کنند - تنها بازیکنانی که در شروع فصل زیر ۲۰ سال سن دارند و کمتر از ۵۰۰ دقیقه در لیگ برتر (یا لیگ‌های برتر پنج‌گانه اروپا) بازی کرده‌اند، باید واجد شرایط باشند. در این صورت، مایلز لوئیس-اسکلی از آرسنال، جایزه پدیده سال را به خانه می‌برد، زیرا او تا سپتامبر ۲۰۲۴ اولین بازی خود را انجام نداده بود، در حالی که حتی تا قبل از اینکه مجبور شود به دلیل بحران مصدومیت آرسنال در این فصل، در پست دفاع چپ بازی کند، هرگز در این پست بازی نکرده بود. این بچه خاص است.

بازیکن بازگشته سال

رائول خیمنز زمانی یکی از بهترین مهاجمان نوک لیگ برتر بود و از سال ۲۰۱۹ تا ۲۰۲۱ در تمامی رقابت‌ها برای ولوز ۴۴ گل به ثمر رساند. سپس دوران حرفه‌ای او به دلیل شکستگی جمجمه که در بازی مقابل آرسنال متحمل شد، کوتاه شد و این شماره ۹ مکزیکی حتی پس از بهبودی کامل، دیگر آن بازیکن سابق به نظر نمی‌رسید.

با این حال، این وضعیت تا این فصل ادامه داشت. پس از یک فصل اول نسبتاً معمولی در فولام در سال گذشته، خیمنز اکنون جایگاه ثابت را از مهاجم جوان و آینده‌دار، رودریگو مونیز، گرفته و دومین آمار گلزنی خود در لیگ را از زمان انتقال به اروپا ثبت کرده است، با ۱۲ گل.

بهترین تغییر سرمربی در میانه فصل

تنها یک مدعی احتمالی برای این جایزه وجود دارد، و او همان کسی است که آنقدر خوب کار کرده که نامزد جایزه واقعی بهترین سرمربی سال لیگ برتر شده است. آقای ویتور پریرا از ولوز، شما الهام‌بخش ملتی از نوشیدنی‌خورها بوده‌اید و سزاوار بسیاری از آنها هستید، قربان.

ولوز در زمان انتصاب این مرد پرتغالی مرموز، در رده نوزدهم جدول غرق شده بود و تازه از رقیب خود در منطقه سقوط، ایپسویچ، شکست خورده بود. در خارج از زمین، ستاره تیم، ماتئوس کونیا، به شدت با خروج در ماه ژانویه مرتبط بود و به نظر می‌رسید که هفت سال حضور این باشگاه در سطح اول فوتبال انگلیس به پایان می‌رسد. حالا به ماه می برگردیم و ولوز احتمالاً بالاتر از منچستریونایتد و تاتنهام به کار خود پایان خواهد داد. چطور است؟

خوش‌تیپ‌ترین سرمربی

این جایزه به تنها سرمربی‌ای تعلق می‌گیرد که امسال حتی زحمت پوشیدن لباس‌های خاص را به خود داده است. پپ گواردیولا، شما برنده هستید، شما برنده هستید. نه یک جام در این فصل، اما افتخاری معتبرتر از جام خیریه، اینطور نیست؟

جایزه "خیابان‌ها فراموش نخواهند کرد"

برنتفورد دوباره این کار را کرد. هر سال، به نظر می‌رسد که آنها یک مهره کلیدی را در سیستم خود از دست می‌دهند، اما همچنان راهی برای ادامه دادن و پیشرفت پیدا می‌کنند. تابستان گذشته، ایوان تونی با ۴۰ میلیون پوند به تیم الاهلی در لیگ حرفه‌ای عربستان فروخته شد، و به نحوی آنها به یک نیروی هجومی قوی‌تر تبدیل شده‌اند.

این امر تا حد زیادی به خاطر دو ستاره مرگبار، برایان امبومو و یوان ویسا، دو مهاجم مدرن بارکلیز بوده که هر دو بوی گل را حس می‌کنند. آنها در مجموع در این فصل ۳۹ گل در لیگ برتر به ثمر رسانده‌اند که ۵۹ درصد از گل‌های زنبورها را تشکیل می‌دهد.

یک گمان رایج وجود دارد که امبومو در تابستان امسال به دلیل علاقه تیم‌هایی مانند منچستریونایتد و لیورپول، از برنتفورد جدا خواهد شد، اما ویسا ممکن است در استادیوم جیتک کامیونیتی (ورزشگاه برنتفورد) بماند.

جایزه "رقص آخر"

تعداد کمی از ثوابت لیگ برتر به اندازه گودیسون پارک، زمین قدیمی و معروف اورتون، پر از شخصیت و رنگ، در یادها مانده‌اند. این ورزشگاه تقریباً نمونه بارز یک استادیوم سنتی فوتبال است.

خداحافظی یکشنبه با "بانوی پیر بزرگ" (لقب گودیسون پارک) تأثیرگذار، پر سر و صدا و احساسی بود. لیگ برتر بدون آن دیگر مثل سابق نخواهد بود، اما حداقل هواداران تافی‌ها (لقب اورتون) هنوز این فرصت را خواهند داشت که به آنجا بروند تا تیم زنان را تشویق کنند، زیرا آنها در حال آماده شدن برای نقل مکان از پارک والتون هال به گودیسون پارک هستند.

بهترین نمایش‌های هواداری

در ادامه بحث گودیسون پارک، ببینید که هواداران اورتون پس از گل تساوی جیمز تارکوفسکی در وقت‌های اضافه مقابل لیورپول، که قبلاً به آن اشاره کردیم، چقدر دیوانه می‌شوند.

بدترین تصمیم داوری

ببینید، هواداران آرسنال ممکن است اینجا غرغر کنند که توسط کارتل PGMOL (یا چیزی شبیه به آن) سرکوب شده‌اند، اما حقیقت این است که آنها قربانی فجیع‌ترین تصمیم داوری فصل نبودند.

این افتخار/ننگ به برنتفورد و یهور یارمولیوک می‌رسد، پس از اینکه سر این بازیکن اوکراینی تقریباً به طور کامل توسط ضربه آرنج بسیار، بسیار عمدی ژوائو پدرو از برایتون کنده شد. هم داور اندی مدلی و هم داور VAR، کریس کاوانا، تشخیص دادند که این رفتار خشونت‌آمیز مستحق کارت قرمز نیست. پس باید آستانه بسیار بالایی برای اخراج وجود داشته باشد...

جایزه آقای انگیزه‌بخش

روبن آموریم هر سه روز یک بار به کنفرانس‌های مطبوعاتی منچستریونایتد می‌رفت و ادعا می‌کرد که او و بازیکنانش شکست‌خورده‌های تمام‌عیار هستند، اما به نحوی این کار نتوانست تیمش را در مسیر رسیدن به پایین‌ترین رتبه تاریخ خود در لیگ برتر، تهییج کند. ما را متعجب کنید.

بهترین نمونه از این وضعیت بدنام، در ماه ژانویه و پس از شکست مقابل برایتون رخ داد، زمانی که سرمربی شیاطین سرخ اعلام کرد: "ما شاید بدترین تیم در تاریخ منچستریونایتد هستیم. می‌دانم که شما تیتر می‌خواهید اما من این را می‌گویم چون باید آن را بپذیریم و تغییر دهیم. بفرمایید: این هم تیترهای شما."

"در ۱۰ بازی لیگ برتر، ما سه برد داشتیم. این را می‌دانم، تصور کنید این برای یک هوادار منچستریونایتد چه معنایی دارد، تصور کنید این برای من چه معنایی دارد. ما مربی جدیدی داریم که بیشتر از مربی قبلی می‌بازد. من کاملاً از این موضوع آگاه هستم. هرگز تغییر نخواهم کرد، مهم نیست چه اتفاقی بیفتد. می‌دانم که می‌توانیم موفق شویم اما باید از این لحظه جان سالم به در ببریم. من ساده‌لوح نیستم. ما باید الان زنده بمانیم."

جایزه یک عمر دستاورد

برای به پایان رساندن این مراسم ساختگی، وقت آن است که به نسخه خودمان از جوایز "یک عمر دستاورد" بپردازیم که به افراد یا گروه‌هایی اهدا می‌شود که فداکاری‌های بسیار زیادی را در طول دوران حرفه‌ای خود انجام داده‌اند. این جایزه به هواداران رنج‌کشیده نیوکاسل و کریستال پالاس تعلق می‌گیرد که امسال جام‌های داخلی را کسب کردند و به چندین نسل از درد و رنج پایان دادند و خاطراتی برای یک عمر خلق کردند.

این همان چیزی است که فوتبال به آن معنا می‌دهد، همانطور که الیور گلاسنر، سرمربی کریستال پالاس، به بهترین شکل بیان کرد: "وقتی در مورد بردن یک جام صحبت می‌کنم، بزرگترین دستاورد نیست. این شادی‌ای است که می‌توانیم به هوادارانمان هدیه دهیم. هواداران هرگز یک ابر تاریک نیستند. وقتی در مورد هواداران صحبت می‌کنم، همیشه در مورد تک تک آنها صحبت می‌کنم. وقتی در مورد تیم صحبت می‌کنم، در مورد همه، تک تک کسانی که درگیر هستند، صحبت می‌کنم."

"وقتی در مورد خاطرات، احساسات صحبت می‌کنم - با گفتن این حرف‌ها مو به تنم سیخ می‌شود، زیرا این چیزی است که برای همیشه باقی می‌ماند. هر هواداری داستان خودش را دارد، هر چه که باشد. بعضی غمگین هستند، بعضی بسیار مثبت. اما هر یک، پشت هر هواداری، داستان خودش نهفته است."

"چیزی که مسلم است این است که هر فردی در روز شنبه به پالاس بودن خود افتخار می‌کرد. هر یک از سفر لذت بردند و سپس این موفقیت بزرگ را تجربه کردند. برای چند ساعت، چند دقیقه، بسته به شخص، تمام اتفاقات زندگی خود را فراموش می‌کنند. به همین دلیل است که فوتبال ورزش شماره یک دنیاست. این یک مثال عالی از چگونگی آن و چگونگی باید بودن آن بود."